ตอนที่ 13 การกลับมาของภรรยาหลวง

ตอนที่ 13 การกลับมาของภรรยาหลวง

ที่ร้านกาแฟ

ลิษา นั่งถอนหายใจกับชะตากรรมของตัวเอง เธอเป็นนักศึกษาปีสุดท้ายที่ต้อง อดทนทำงานรับจ้างสารพัด เพื่อส่งเสียตัวเองเรียน แม้ว่าพี่สาวอย่างลลินจะได้สามีที่ร่ำรวย แต่พ่อกับแม่กลับผลาญเงินเหล่านั้นไปกับการ เล่นพนันและทำธุรกิจที่ล้มเหลว จนหมดสิ้น

เธอรู้ดีแก่ใจว่าสักวันหนึ่งพ่อต้อง ขายเธอ เหมือนที่เคยขายพี่สาวของเธอมาก่อน งานแต่งงานที่ไม่มีใครเต็มใจ ลลิษาเห็นทุกครั้งที่พี่สาวบอกว่ารักสามี แต่ทุกครั้งที่เจอหน้ากันก็มีแต่ สีหน้าอมทุกข์ เธอไม่อยากตกอยู่ในนรกที่ไร้ความสุขแบบนั้นเลย

ลิษายกมือขึ้นลูบหน้า "ชีวิตมันไม่แฟร์เลย" เธอพึมพำ แต่คิดมากไปก็เท่านั้น สิ่งที่เธอต้องให้ความสนใจตอนนี้คืองานตรงหน้า วันนี้เธอมาทำงาน พาร์ทไทม์ ที่ร้านกาแฟไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย

"สวัสดีค่ะ"

ลิษาเอ่ยทักทายลูกค้าที่เพิ่งเดินเข้ามา แต่ยังคงก้มหน้าก้มตาชงกาแฟให้กับลูกค้าในออเดอร์อื่น

"อ้าว ลิษา"

เสียงที่คุ้นเคยทำให้เธอต้องเงยหน้าขึ้นมา และพบว่าเป็น พี่คีย์ เธอส่งยิ้มกว้างออกมาอย่างดีใจ

"พี่คีย์มาทำอะไรแถวนี้คะ" เธอทำหน้าแปลกใจ เพราะแถวนี้อยู่ไกลจากสำนักงานกฎหมายที่เขาทำงานอยู่มาก

"พี่มาเจอลูกค้าแถวนี้" คีรินทร์ตอบกลับ

ช่างโชคดีอะไรแบบนี้ ลิษาคิดในใจ เธอได้เจอผู้ชายที่ตัวเอง แอบชอบ มาตลอด แม้จะรู้ตัวดีว่าไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะ พี่คีย์ชอบพี่สาวของเธอ

"แล้ววันนี้เลิกงานกี่โมง ไปกินข้าวกันไหม" คีรินทร์ ถามด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น

ลิษา แทบจะหยุดหายใจ (พี่คีย์ชวน!) เธอพยายามเก็บอาการดีใจอย่างสุดความสามารถ "เอ่อ...วันนี้ลิษาเลิกงานตอน ห้าโมงเย็น พอดีเลยค่ะ" เธอตอบกลับพร้อมรอยยิ้มที่สดใสอย่างที่ไม่ได้เป็นมานาน

"โอเคครับ ถ้างั้นเดี๋ยวพี่มารอตรงนี้ตอนห้าโมงเย็นนะ" คีรินทร์ตอบรับ ก่อนจะสั่งกาแฟหนึ่งแก้วแล้วเดินไปนั่งรอที่มุมร้าน

ลิษามองตามแผ่นหลังของเขาด้วยความรู้สึก ตื่นเต้น อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอจะได้ใช้เวลาอยู่กับผู้ชายที่เธอแอบชอบตามลำพัง... อย่างน้อยก็เป็นการกินข้าวด้วยกันในฐานะคนรู้จักที่ดี

รถยนต์ราคาแพงคันหนึ่งจอดสนิทอยู่หน้าบ้านหลังใหญ่ ธนาธร ลงจากรถและรีบช่วยภรรยายกกระเป๋าเดินทางเข้าบ้าน ป้าแจ่ม แม่บ้านที่รออยู่ก็รีบเข้ามาช่วยด้วยความดีใจ

"ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ" ธนาธรกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

เพียงแค่ได้ยินประโยคนี้ หัวใจของ ลลิน ก็รู้สึก อบอุ่น อย่างประหลาด บ้านหลังนี้เมื่อก่อนเคยเป็นเพียงแค่สถานที่ที่ใช้ร่วมกัน เป็นเรือนหอที่เต็มไปด้วยความ หมางเมินและเย็นชา แต่ตอนนี้... ความรู้สึกกลับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง มันให้ความรู้สึกเหมือนที่นี่เป็น เรือนหอ อย่างแท้จริง

ป้าแจ่ม ยิ้มอย่างปลาบปลื้มใจที่ได้เห็นเจ้านายทั้งสองคนดูเหมือนจะกลับมารักกันดีอีกครั้ง

"ยังไม่ต้องบอกคุณแม่นะ" ธนาธร หันไปกำชับ ป้าแจ่ม เพราะเรื่องที่ ลลิน ออกจากบ้านไปก่อนหน้านี้ แม่ของเขาก็รู้และแสดงออกว่าดีใจอย่างเห็นได้ชัด

"ค่ะ คุณธาม" ป้าแจ่มรับปากอย่างเข้าใจ

ลลิน เดินตรงไปยังห้องนอนของตัวเองด้วยความเคยชิน

"คุณเข้าห้องผิดหรือเปล่า" ธนาธรถาม พลางมองเธอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

"ไม่นี่ค่ะ ห้องนี้เป็นห้องนอนของฉัน" ลลินตอบอย่างมั่นใจ

"นั่นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้ไม่ใช่" เขายิ้ม ก่อนจะจูงมือเธอให้เดินตามเขาไปที่ ห้องนอนของเขา

เสียงกรี๊ด ดังขึ้นอยู่ในรถหรู ปาริฉัตร สติแตกทันทีที่เห็น ธนาธร กับ ลลิน เดินเข้าไปในบ้านด้วยกันอย่างสนิทสนม วันนี้เธอตั้งใจมาหาเขา ซื้อขนมและอาหารโปรดมาให้ แต่หลายวันที่ผ่านมา ธนาธรทำตัวออกห่างอย่างเห็นได้ชัด เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะไปคืนดีกับลลิน

ปาริฉัตรขับรถกลับมาถึงบ้านด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน เธอ เหวี่ยงกระเป๋าราคาแพง ลงบนโซฟาอย่างแรง คนรับใช้ต่างรีบหลบหน้าเพราะรู้ดีว่าคุณหนูของบ้านกำลังอารมณ์ร้ายถึงขีดสุด

"เป็นอะไรไปลูก ใครทำให้อารมณ์เสีย" แม่ของเธอเดินเข้ามาถาม

"ธามกลับไปคืนดีกับนังนั่นแล้วแม่!" ปาริฉัตรตอบอย่างหัวเสีย

"อ้าว! แล้วแบบนี้เราก็อดดองกับบ้านนั้นสิ! แกต้องรีบแย่งคืนมาให้ได้นะ ก่อนที่เราจะหมดตัว" แม่ของเธอพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

"แม่! หนูรักธามจริง ๆ นะ ไม่ใช่เห็นเขาเป็นบ่อเงินบ่อทอง" ปาริฉัตรแก้ตัวอย่างไม่พอใจ

"ไม่ได้! ช่วงนี้บริษัทเราย่ำแย่ พ่อแกเครียดมาก" แม่ยืนกราน

ปาริฉัตรเจ็บใจอย่างที่สุด ทำไมลลินต้องมาขัดขวางเธอด้วย? เธอครุ่นคิดอย่างมุ่งร้าย ว่าจะ กำจัด ลลินทิ้งไปจากชีวิตธนาธรได้อย่างไรดี