38: พระเอกมังงะ [1]

ลี่มู่กวากำลังง่วนอยู่กับการมุงหลังคาใหม่ตั้งแต่เช้า ยามฝนตกหรือก็ช่างน่ารำคาญยิ่งนัก ต้องหาถ้วยชามมารองน้ำฝนตรงรูรั่วไม่ไหวแล้ว เขาจึงจัดการซ่อมแซมมันเสียเอง

ทว่างานนี้ก็มิใช่ว่าจะเสร็จโดยง่ายด้วยกำลังเพียงคนเดียว กว่าจะถักหญ้าเพื่อมาทำหลังคาได้ใช้เวลาไปตั้งหลายวัน ทั้งยังต้องทำโครงหลังคาพร้อมทั้งส่วนที่ต่อเติมเพิ่ม บ้านหลังนี้เล็กเกินไปหากส่วนที่ต่อเติมออกไปเสร็จแล้วก็คงจะดูกว้างขึ้นไม่น้อย

แม้บ้านจะถูกต่อเพิ่มออกไปหลายส่วน ทว่ากลับมีอย่างเดียวที่ไม่ได้ทำเพิ่มและไม่คิดจะทำ นั่นคือห้องนอนที่พวกเขาทั้งสองใช้ร่วมกัน นอนเตียงเดียวกันกระทำทุกอย่างไม่ต่างอะไรกับคู่สามีภรรยา ยกเว้นก็แต่เรื่องบนเตียงที่ยังไม่เกิดขึ้น จะบอกว่ายังไม่เกิดขึ้นก็ไม่ได้ หากจะพูดให้ถูกก็คงจะเป็นยังไม่มีครั้งที่สองและครั้งต่อ ๆ ไปเสียมากกว่า

เวลาแค่เดือนเศษที่ได้มาอยู่กับไป๋เหลียน แม่ทัพหนุ่มไม่รู้ตัวเลยว่าความคิดที่อยากจะเอาชีวิตกันนั้นได้ค่อย ๆ เลือนหายไปตั้งแต่เมื่อใดก็ไม่อาจทราบได้ แม้แต่ตัวเขาเองตอนนี้กลายเป็นว่าชินกับการใช้ชีวิตร่วมกันไปเสียแล้ว

“ไป๋เหลียนหยิบเชือกให้ข้าหน่อย” กายหนาอยู่นั่งอยู่บนโครงไม้หลังคา เชือกที่เขานำขึ้นมาด้วยไม่พอ ครั้นจะลงไปเอาเองก็เสียเวลาขึ้น ๆ ลง ๆ จึงร้องให้ไป๋เหลียนที่อยู่ข้างล่างช่วยส่งให้แทน

ทว่าสิ่งที่เขาได้ไม่ใช่เชือกที่ใช้สำหรับมัดแผ่นหญ้าผูกติดกับคานหลังคา แต่เป็นเชือกเส้นใหญ่สำหรับใช้ชักรอกดึงท่อนไม้ขึ้นที่สูงแทน เห็นดังนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย นี่นางกำลังแกล้งเขาอยู่หรือไม่ ฝนก็กำลังตั้งเค้ามาจะตกอยู่รอมร่อ ใช่เวลาเล่นหรือไร

“ไม่ใช่เชือกเส้นใหญ่แต่เป็นเส้นเล็กต่างหากเล่า ใช่เวลาเล่นหรือไร ฝนทำท่าจะตกแล้วประเดี๋ยวก็มุงหลังคาไม่ทันกันพอดี” ในตอนที่บ่นให้อีกคนทว่าสายตากลับเอาแต่เพ่งมองแต่คานหลังคา ได้แต่ยื่นมือค้างรอให้ไป๋เหลียนส่งเชือกเส้นใหม่

“ข้าหรือก็เป็นห่วงแทบแย่ ที่แท้ก็หนีมาที่นี่นี่เอง เรามีเรื่องต้องคุยกันนะสหาย”

“ท่านอ๋อง” เสียงที่ตอบกลับทำเอาหลี่มู่กวาถึงกับหันขวับ ยอมรับว่าตกใจที่ซิงเยี่ยนมาโผล่ที่นี่ แต่ก็ต้องพยายามทำตัวให้ดูเหมือนปกติเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายจับพิรุธได้

“ไม่ต้อง ๆ รีบทำให้เสร็จเถอะเรารอได้” ชายหนุ่มปัดมือไล่ไม่ถือสา เจ้าตัวช่วยส่งเชือกและคอยยื่นแผ่นหญ้าคา เพื่อจะได้มุงหลังคาให้เสร็จเร็วขึ้น

“นายท่านระวังนะขอรับ ร่างกายของท่านดั่งทองพันชั่งจะทำงานเช่นนี้ได้อย่างไร ลงมาเถิดขอรับ ข้าน้อยทำเอง” ไม่เว้นแม้แต่จิ้งกังองครักษ์ผู้ติดตามเพียงหนึ่งเดียว ชะเง้อคอระแวดระวังกลัวว่านายเหนือหัวจะได้รับบาดเจ็บ กระนั้นก็ยังคอยจับบันไดให้ด้วยความระวังยิ่งชีพ เพื่อไม่ให้ท่านอ๋องร่วงตกพื้น หากพลาดขึ้นมาตัวเขาเองก็อาจจะรักษาศีรษะไว้ไม่ได้

ด้านไป๋เหลียนที่เพิ่งทำอาหารเสร็จ กำลังจะเรียกหลี่มู่กวาให้ลงมาทานข้าวก่อน ยังไม่ทันก้าวพ้นธรณีประตูก็ถึงกับรีบชักเท้ากลับ หลบหลังบานประตูอย่างไว ได้แต่ชะเง้อคอมองแขกไม่ได้รับเชิญด้วยความตื่นตระหนก แค่เห็นใบหน้านางก็จำได้ทันที หล่อเหลาไม่ผิดจากการ์ตูนมังงะเลยสักนิด กระนั้นกลับเถียงไม่ได้เลยว่าตัวจริงดูหล่อกว่าภาพวาดมากโข

แต่นั่นไม่สำคัญเมื่อคิดถึงเนื้อเรื่องในฉบับนิยาย ไม่มีกล่าวถึงในส่วนนี้ ยามนี้อ๋องซิงเยี่ยนจะต้องประจำการอยู่ที่หน้าด่านเมืองฉู่เจียงเพื่อจัดการงานสำคัญ หลังจากนั้นอีกสองเดือนข้างหน้าจะมีการเจรจาสงบศึกระหว่างสองแคว้น เมื่อนั้นลี่มู่กวาก็จะกลับไป นั่นหมายความว่าตัวนางได้ตายจากโลกนี้ไปแล้ว

แล้วเหตุใดท่านอ๋องถึงได้มาที่นี่ได้กันเล่า... ชะตาชีวิตของข้าจะเป็นเช่นไรในเมื่อตัวละครมิได้เดินตามบทเสียทีเดียว

“ท่านอ๋องมาที่นี่แล้วผู้ใดอยู่หน้าด่าน” ไป๋เหลียนได้แต่บ่นพึมพำพลางนึกสงสัย ช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้จะต้องจัดเตรียมงานและวางกำลังดูแลความปลอดภัยคณะราชทูต ในเวอร์ชันนิยายท่านอ๋องไม่อาจวางใจให้ผู้ใดดูแล พระองค์จึงทรงควบคุมและสั่งการทุกอย่างด้วยตนเอง

แต่ถึงจะใส่ใจมากเพียงใดก็มิอาจควบคุมได้ทั่วถึง ผู้คิดคดทรยศแผ่นดินวางแผนร่วมกับราชทูต ทำให้แคว้นฉู่ที่เป็นรองเสมอมากลับมีอำนาจต่อรอง จากที่เป็นฝ่ายได้เปรียบกลายเป็นว่าพลาดท่าต้องเสียหัวเมืองถึงห้าแห่งพร้อมกับบรรณาการให้ฝั่งนั้นมากมายนัก

ในนิยายบอกว่านอกจากจะเสียดินแดนบางส่วนแล้ว เพื่อไม่ให้แคว้นเป่ยเล่นตุกติกพวกเขาจึงยื่นข้อเสนอให้อ๋องซิงเยี่ยนเดือนทางไปที่แคว้นฉู่ เพื่อแต่งงานกับองค์หญิงใหญ่ฉู่หรง นั่นหมายความว่าท่านอ๋องจะต้องกลายเป็นตัวประกันไปโดยปริยาย ทว่าหากไม่ยินยอมสัญญาสงบศึกก็จะถือเป็นโมฆะ

ทั้งความผิดที่แคว้นเป่ยวางยาคณะทูตก็จะถูกแคว้นอื่น ๆ ตราหน้าว่าใช้วิธีสกปรก ทว่าความจริงแล้วมันคือแผนการรวบกินแคว้นเป่ยโดยที่ไม่ต้องสูญเสียกำลังพลแม้แต่คนเดียว

การแต่งงานครั้งนี้เรื่องบ้านเมืองก็ส่วนหนึ่ง อีกครึ่งมาจากคนทั้งคู่ต่างก็มีใจให้กัน ทว่าท่ามกลางความรักกำลังเบ่งบานของคู่พระนาง กลับมีอยู่คนหนึ่ง... ที่ทำดีมาตลอดทั้งเรื่องแต่กลับต้องมาตายเอาตอนสุดท้ายเพราะสตรี

พระรองผู้น่าสงสาร จะรอดพ้นจากชะตากรรมนี้ได้หรือไม่