บทที่ 228 : รู้ไหมเจ้าเป็นสตรีคนแรก ที่หานเอ๋อร์พามาแนะนำให้ข้ารู้จัก

บทที่ 228 : รู้ไหมเจ้าเป็นสตรีคนแรก ที่หานเอ๋อร์พามาแนะนำให้ข้ารู้จัก

รอยยิ้มบนหน้าของซุนอี้หานจางหายไป “นาง เอ่อ”

หลินลู่ฉียื่นหนังสือยกเลิกการหมั้นหมายคืนเขาไป “ช่างเถอะ นางจะเห็นด้วยหรือไม่ไม่สำคัญแล้ว” เอ่ยคล้ายไม่ใส่ใจ และไม่ใช่เรื่องใหญ่โตสำหรับนาง

“เจ้าไม่โกรธข้าแล้วนะ”

“ใครบอกว่าข้าโกรธท่าน ข้าไม่เคยโกรธสักหน่อย” ข้าแค่รำคาญ !

“ได้ ๆ เจ้าไม่เคยโกรธข้าก็ได้” ซุนอี้หานเก็บหนังสือยกเลิกการหมั้นหมายเข้าอกเสื้อ ความรู้สึกไม่สงบใจเลือนหายไป นับว่าได้ปรับความเข้าใจกับนางแล้ว

“ท่านมีอะไรจะคุยกับข้าอีกหรือไม่ หากไม่มีแล้วข้าจะได้แวะไปเดินเล่นที่ตรอกอิงฮวาสักหน่อย ไหน ๆ ก็ออกมาแล้ว แวะไปดูแลกิจการบ้าง คนแก่พวกนั้นชอบมาว่าข้าไม่สนใจร้านอยู่เรื่อย”

“ฉีฉีวันนี้เจ้าไปเรือนข้าดีหรือไม่”

“เรือนท่าน ?”

จริงด้วยนางไม่เคยไปเรือนของเขามาก่อน นางไม่เคยถามที่อยู่เขา เขาเองก็ไม่เคยบอก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเอ่ยเรื่องนี้ แววตาของหลินลู่ฉีฉายแววซับซ้อนออกมา

ซุนอี้หานรีบอธิบายให้นางเข้าใจ “ท่านแม่เป็นห่วงข้าจึงกลับมาเมืองหลวง