ซู่เจี๋ยหัวหน้ากลุ่มอันธพาลที่พอจะมีวรยุทธ์ พร้อมลูกน้องที่รับงานจ้างวานนี้มาจากเถ้าแก่ชิวเท่อ เจ้าของร้านธัญพืชในตำบลหย่งฝู ในราคาสองร้อยตำลึงทองเพื่อจัดการครอบครัวลู่เวิน เพื่อแก้แค้นให้กับบุตรชายที่ต้องกลายเป็นบุรุษพิการไม่สามารถมีทายาทสืบสกุลได้“โธ่ หัวหน้าซู่เจี๋ยข้าจะจำผิดได้อย่างไรกัน สองตาข
ฝั่งของซู่เจี๋ยที่นั่งก่อไฟกับลูกน้องคนอื่น ๆ รอจี้ชวนที่ตามรถม้าไปก่อนหน้านี้ ก็รออยู่นานแต่จี้ชวนยังไม่กลับมาเสียที ทำเอาซู่เจี๋ยลุกขึ้นเดินไปเดินมาหลายรอบ จนลูกน้องเริ่มจะเวียนหัวกันทุกคนแล้ว“ทำไมเจ้าจี้ชวนถึงหายไปนานขนาดนี้นะ แค่ตามไปดูว่าพวกมันพักค้างคืนตรงไหนเท่านั้น แต่กลับหายหัวไปไม่กลับมาส
หลังจากเดินทางมาหลายวันขบวนรถม้าของลู่เวิน ก็ได้มาถึงจุดหมายคือร้านก๋วยเตี๋ยวสาขาที่สอง ซึ่งร้านอยู่ตรงกลางเมืองหย่งเหอเป็นทำเลที่ดีมาก และที่สำคัญคนซื้อร้านนี้ไว้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คือเซียวหนิงหลงที่ส่งคนมามองหาร้านค้า จากนั้นก็ซื้อเก็บไว้โดยมีรายละเอียดบอกกับเจียวมิ่งตอนลู่เวินกับลู่จื้อมาที่นี่ก็
“เจ้าอย่าได้ห่วงเดี๋ยวข้าจะให้อาเฉียนตามสหายมาเพิ่ม เพราะร้านค้านี้มีขนาดใหญ่พอสมควร หากมีคนคอยดูแลน้อย อาจจะพลาดจุดไหนไปก็ได้” หลงจู๊อี๋ก็เคยอยู่หน่วยลาดตระเวนมาก่อน จึงพอจะเข้าใจสถานการณ์ที่เจียวมิ่งกังวล“ทางเมืองหย่งเฉิงก็คงจะมีคนพวกนี้เช่นกัน แต่ไม่รู้จะมีมากหรือน้อยเท่านั้น รอไปถึงข่งเกอเล่อค
“ข้าว่าพวกเรานั่งรอกันเถิดตอนนี้ก็ใกล้เวลาแล้ว หากไปที่อื่นก่อนพอกลับมาลูกค้าคงเต็มร้านแน่ ๆ ถึงตอนนั้นคงนั่งหิ้วท้องมองคนอื่นกินจนอิ่มแทนแล้ว”“ก็ดีเหมือนกันเพราะรู้สึกว่ามีคนกำลังมาที่ร้าน เจ้าดูสิทุกคนมองมาที่ร้านนี้หลายคนแล้ว เราสองคนต้องเป็นคนแรกที่ได้เข้าไปนั่งแล้วล่ะ”“นั่น ๆ ๆ พวกเจ้าช่วยข้า
คนที่ถูกจ้างมาเพื่อทำลายชื่อเสียงของร้านก๋วยเตี๋ยว มีทั้งคนไร้บ้านและญาติของลูกจ้างเหลาอาหาร รวมถึงเจ้าของกิจการร้านผ้าไหม ร้านขายธัญพิชข้าวสารอาหารแห้งเจ้าใหญ่ของเมืองหย่งเหอ โดยเจ้าของกิจการทั้งสามนั้นต่างคนต่างลงมือ มิได้นัดหมายหารือวางแผนร่วมกันมาก่อนเพราะแต่ละคนก็ต้องการทำเลร้านค้าแห่งนี้เหมือ
“โอ๊ยยยย!!! ช่วยข้าก่อนตามหมอมาให้ข้าเร็วเข้า ข้าปวดท้องจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว”“เพล้ง!! เพล้ง!! หลงจู๊ของที่นี่เล่าเหตุใดไม่ออกมาดูพวกข้า จะไม่แสดงความรับผิดชอบกันเลยหรือไร”“ใช่!! พวกข้าอุตส่าห์ตั้งใจมาอุดหนุนร้านนี้ แต่พอเกิดเรื่องกลับไม่สนใจกันสักนิด”“นี่น้องชายทั้งหลาย พวกข้าก็นั่งกินอยู่ก่อนตั้
“อืม เรียนท่านเจ้าเมืองข้าได้ตรวจดูอย่างละเอียดแล้ว อาการปวดท้องน่าจะมาจากกินอาหารมากเกินไป และไม่เคี้ยวอาหารให้ละเอียดเสียก่อน ทำให้กระเพาะอาหารทำงานหนัก ย่อยอาหารที่กินเข้าไปไม่ทันจึงทำให้ปวดท้องขอรับ” ท่านหมอที่ถูกเชิญตัวมารายงานตามที่ตนตรวจพบต่อท่านเจ้าเมือง“ไม่ใช่อาการของคนถูกพิษใช่หรือไม่ท่าน
เป๊าะ!! “ยินดีต้อนรับแขกที่มาเยือนยามวิกาล ไม่ทราบว่าพวกเจ้ามีกิจธุระอันใดที่นี่หรือ ถึงได้พาคนมาเยอะแยะถึงเพียงนี้”“พวกข้าจะมีกิจธุระหรือไม่ไม่เกี่ยวกับพวกเจ้า หลีกไปถ้าไม่อยากเจ็บตัว พวกข้าแค่ต้องการพาคนไปจากที่นี่เท่านั้น ไม่ต้องการทำร้ายใคร”“อ้ออ คนที่เจ้าต้องการคงจะเป็นเยี่ยเกาจงนั่นกระมัง คน
“ท่านแม่ทัพข้าน้อยเสียงอวิ๋นขอรับ”“เสียงอวิ๋น เข้ามาแล้วปิดประตูซะ”“ขอรับ” แอ๊ดด กึก“มีเรื่องอันใด ยามนี้เจ้าต้องดูแลการฝึกอยู่ที่ค่ายทหารมิใช่หรือ ถ้าเกิดปัญหาแค่ส่งทหารมาแจ้งให้ข้าทราบก็พอกระมัง”“เมื่อยามเว่ยข้าน้อยได้รับจดหมายที่มาจากใต้เท้าเยี่ย จึงนำมันมาให้ท่านแม่ทัพโดยตรง เรื่องนี้ข้าน้อย
ขุนนางฉ้อฉลถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง ซึ่งเป็นตำแหน่งขุนนางขั้นสูง ขุนนางบางกลุ่มที่เพิ่งจะรวมตัว และคิดจะสร้างอำนาจให้ตนเอง จำต้องหยุดความคิดนั้นเอาไว้ทันที เมื่อการประหารเจ็ดชั่วโคตรของตระกูลฉุนเกิดขึ้นต่อจากตระกูลเหลียวกลุ่มอำนาจตระกูลใหญ่ยังถูกตรวจสอบ เพื่อค้นหาหลักฐานที่ซุกซ่อนไว้ออกมาจนได้ แล้วพวกตนท
ฉุนจิ้งหานและคนในตระกูลเดินพ้นประตูมาได้ไม่เท่าไหร่ ทั้งก้อนหิน ผักเน่า ๆ ต่างลอยมากระทบตามร่างกายทันที เพราะชาวบ้านที่ได้ยินการประกาศถึงความผิดของฉุนจิ้งหาน ทำให้พวกเขารับไม่ได้กับเรื่องที่สนับสนุนให้มีการก่อกบฏโป๊ะ โป๊กก โอ๊ยยย“ขุนนางชั่วคิดจะทำให้พวกเราต้องเดือดร้อนกันหมด แต่ตนเองกับครอบครัวอยู
“กระหม่อมรับพระบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“อืม ไปจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จเถิด ในที่สุดขุนนางชั่วในราชสำนักก็ถูกกำจัดไปอีกหนึ่ง เจ้าเองก็อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยเล่า เกิดเจ็บป่วยขึ้นมาประเดี๋ยวงานที่ยังค้างอยู่จะไม่เสร็จเอาได้”“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทูลลา”ซ่งจูเก๋อที่ถูกคนสนิทปลุกขึ้นมากลางดึก ย่อมตกใจระคนแปลกใจที่ชิ
“ขอรับท่านพ่อ”“รับบัญชาพ่ะย่ะค่ะ”“ฉุนจิ้งหาน เจ้ามันร้ายเงียบจริง ๆ แม้แต่เปิ่นหวางยังมองข้ามเจ้า หลังจากนี้คงต้องตรวจสอบให้ถี่ถ้วนมากกว่าเดิมเสียแล้ว”ชุนชานกับปาเซี่ยไม่อยู่เฝ้าเฉย ๆ พวกเขาช่วยกันแยกของมีค่า ที่เป็นของเก่าแก่ของราชวงศ์แยกไว้ต่างหากกับทองคำแท่ง เซียวหนิงหลงไปพบแม่ทัพเสวี่ยบอกเล่า
จนสะดุดตาเข้ากับกล่องไม้ใบที่วางอยู่บนชั้นข้างผนังห้อง มันมีแม่กุญแจล็อคไว้อย่างดี ชุนชานจึงถือออกมารอให้ชินอ๋องมาถึง ค่อยให้เจ้านายเปิดด้วยตนเอง จากนั้นจึงได้สำรวจดูเครื่องประดับและของตกแต่งอีกหลายอย่าง ที่ควรจะอยู่ในวังหลวงมากกว่าอยู่ที่นี่อีกหลายชิ้น ปาเซี่ยที่ใช้ความเร็วจนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย
ชุนชานกับปาเซี่ยคอยติดตามจับตาดู การกระทำในแต่ละวันของฉุนจิ้งหาน ว่าไปที่ใด นัดเจอกับผู้ใดบ้างหรือไม่ หรือแม้กระทั่งยามที่ทำงานอยู่ ได้เรียกใครเข้าไปพบเป็นการส่วนตัวไหม ตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาฉุนจิ้งหานยังคงทำเช่นเดิมไม่มีสิ่งใดผิดปกติแต่ในเย็นวันหนึ่งในยามซวี ฉุนจิ้งหานได้ออกจากจวนตรงไปยังร้านขา
“ลูกพี่ท่านจะเสียงสั่นไปทำไม ก็แค่เด็กหนุ่มหน้านิ่งเพิ่งจะเริ่มฝึกวรยุทธ์กระมัง ที่แม่ทัพหลู่พูดเช่นนั้นเพราะเกรงใจ ที่เป็นบุตรชายของชินอ๋องก็เท่านั้น ถ้าอายุน้อยเท่านี้ฝีมือเก่งกว่าระดับแม่ทัพ คงสังหารคนได้มากมายแค่เพียงกระพริบตาแล้วล่ะ ลูกพี่อย่าไปเชื่อข่าวลือให้มากจะดะ ฉัวะ!! อ่ะ มะ ไม่จริง ตุบ”