แชร์

สร้างความหวาดระแวง

ผู้เขียน: ป่าดอกท้อ
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-24 16:54:31

จูเหวินให้คนคุมตัวคนทั้งหมดก่อนจะเดินออกไปเสียงของจ้าวอันป๋อก็ดังขึ้น

"เจ้าคือหวงเหวินเทียน บุตรชายหวงจิ้งไห่เช่นนั้นหรือ"

"นับว่าท่านฉลาดยิ่งนัก... อ้อ ท่านเสนาอาหารการกิน ท่านก็ระวังสักหน่อย ข้าควบคุมท่านมิให้หลบหนี แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีคนนอกเล็ดลอดเข้ามาสังหารครอบครัวท่านเพื่อปิดปากองค์ชายใหญ่มิเปื้อนเลือดด้วยพระหัตถ์เองหรอก เพราะโดยมากทรงใช้ผู้อื่นจัดการ"

จูเหวินกล่าวเพื่อสร้างความระแวงในใจสกุลจ้าว ตามที่พระชายาได้กำชับไว้

"ซื่อจื่อ หากพวกเขาติดต่อกับองค์ชายใหญ่และสกุลหวัง ไม่ว่าจะขอความช่วยเหลือหรือข่มขู่เรื่องที่ร่วมมือกันกระทำ ย่อมต้องมีหลักฐานให้เราสามารถเอาผิดองค์ชายใหญ่กับสกุลหวังได้"

"พระชายาคิดว่าสกุลจ้าวจะต้องไปหาสกุลหวังหรือพ่ะย่ะค่ะ"

"ใช่ ที่สำคัญคืออาวุธถูกทางการยึดไปแล้ว ท่านคิดว่าแคว้นเหลียงจะนิ่งนอนใจหรือ?

จงหาคนที่ไว้ใจได้ คนที่เคยทำงานให้สกุลหลิวตอนที่พวกเขามาเช่าบ้าน พวกเขาต้องเคยเห็นคนกลุ่มนี้แน่นอน

ให้แทรกซึมไป ปล่อยข่าวลวงว่าสกุลจ้าวกับสกุลหวังคิดจะเก็บอาวุธไว้เอง มิส่งมอบตามที่ตกลงกัน"

"พระชายาหมายความว่า..."

"จิ้งหรีดอยู่ในโถเดียวกัน ย่อมต้องแย่งชิงควา
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   ซ้อนแผนลอบสังหาร

    หวงเหวินเทียนส่งมารดาเข้านอน เมื่อเรียบร้อยคนของรัชทายาทก็มารายงานเรื่องราว รัชทายาทตัวปลอมนั้นกำลังเดินทางกลับเมืองหลวง และคืนนี้จะมีการลงมืออีกครั้งจากฝ่ายตรงข้าม ครั้งนี้เขาจะรวบให้หมด หยางต่งเจ้ารอก่อนเถอะผ่านคืนนี้ไปข้าจะรับซิ่วเอ๋อร์กลับจวนอย่างเอิกเกริก ให้เจ้าได้รู้ว่าที่ผ่านมาเจ้าและมารดาของเจ้ากลับสกุลหวังไม่เคยควบคุมนางและใครได้เลย และเมื่อเจ้ารับรู้ว่าที่จริงแล้วนางเป็นคนของใคร ข้าจะให้เจ้ากระอักเลือดจนยกดาบไม่ขึ้นเชียวล่ะโรงเตี้ยมพเนจรยามอิ๋นรถม้าที่กำลังทะยานควบขี่มายังโรงเตี้ยม กระทั่งมาถึงคนขับรถม้าจึงไปเคาะเรียก ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆ ก๊อกๆๆเสียงเคาะประตูหลายครั้งทำให้เสี่ยวเอ้อที่งัวเงียๆจากการที่แอบงีบหลับก็ลืมตาขึ้นมา เมื่อตอนบ่ายมีคนมาเหมาโรงเตี้ยมที่ผ่านทางนี้จนหมด มีเพียงโรงเตี้ยมของเขาที่ไม่มีใครมาขอเหมา แขกก็น้อยได้มาเพิ่มอีกคนเถ้าแก่คงมีเงินจ่ายเงินเดือนของเขา จากนั้นเสี่ยวเอ้อก็เดินไปเปิดประตูเพื่อต้อนรับคนที่มาพัก"มาแล้ว มาแล้ว เสี่ยวเอ้อเดินขยี้ตารัวๆก่อนจะตะโกนตอบกลับไป เมื่อเปิดประตูก็เห็นบุรุษสิบกว่าคน มีรถม้าคันใหญ่ เขาจึงถามออกไป"

  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   ลูกมีภรรยาแล้ว

    ในเมืองหลวงตอนนี้กำลังมีการเฝ้าระวังคนของแคว้นเหลียงกับคนขององค์ชายใหญ่ จ้าวอันถูกปล่อยออกมาแล้ว ฮ่องเต้ลงโทษงดรับเบี้ยหวัดสามปี อีกทั้งลดขั้นจากอำมาตย์ฝ่ายซ้ายไปเป็นรองเจ้ากรมพิธีการ จ้าวอันป๋อเองก็แทบจะกระอักเลือด จวนถูกองครักษ์ควบคุมไปไหนไม่ได้ ตอนนี้ในห้องลับของจวน คนของแคว้นเหลียงกำลังนั่งหน้าดำคล้ำเจรจากับจ้าวอันและจ้าวอันป๋ออยู่"ตกลงอาวุธ..พวกท่านจะส่งมอบเมื่อใด""ทางเราถูกยึดไปหมด นายกองหม่าท่านรออีกสักนิดเถอะ""เสนาจ้าว แคว้นเหลียงของเราคงไม่รอแล้ว ข้าจะพากำลังเข้าเมืองหลวง พวกท่านก็เตรียมเปิดประตูเมืองรอด้วยเล่า"จ้าวอันป๋อกำมือแน่น หากไม่มีอาวุธต่อให้พวกเขามาได้ก็ใช่ว่าจะชนะ แต่ทางแคว้นเหลียงไม่เจรจาต่อ พวกเขานัดวันบุกเมืองหลวงเรียบร้อยก็กลับไป ส่วนองครักษ์ของวังหลวงแสร้งไม่รับรู้ว่าสกุลจ้าวมีคนแปลกหน้าเข้าออก พวกเขานำผักมาส่งทุกๆวันแต่ต้าฉินเป็นดินแดนแห่งการเพาะปลูก พื้นที่มิได้หนาวเย็นเช่นแคว้นเหลียง แต่สามคนนี้กลับใบหน้ากร้านลมจนเห็นชัด เหมือนกับคนที่อยู่กับอากาศหนาวมาตลอดชีวิตองครักษ์นายหนึ่งถึงเวลาเปลี่ยนเวรกับคนใหม่ เมื่ออกเวรก็ตรงไปตำหนัก

  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   แม่ทัพหลานฮวน

    เสียงของสตรีผู้หนึ่งดังมาจากด้านหลัง จางลี่เฟยและเซียวอี้เซียนกับฉีฮุ่ยหมินหันไปพร้อมกัน สตรีในชุดทหารเดินเข้ามาหร้อมกับเอ่ยกับจางลี่เฟย ด้านหลังนางมีเด็กสาวอีกคนวัยน่าจะสิบเจ็ดสิบแปดเดินตามหลงมา หลานซิ่วเอ๋อร์รีบวิ่งไปเกาะแขนนางทันทีก่อนจะเอ่ย"พี่ใหญ่ท่านมาแล้ว ไหนท่านบอกว่าอีกหลายวันไงเจ้าคะ""ทำไม ไม่อยากให้พี่กลับมาเช่นนั้นหรือ""ไอ้โย่ว เปล่าสักหน่อยข้าคิดท่านมากจริงๆนะเจ้าคะ คิดถึงน่ะ คิดถึง ชายแดนมีอะไรน่าอยู่กัน ท่านชอบตัดหัวศัตรูมากกว่าคิดถึงน้องสาวอย่างข้าหรือ แม่ทัพฮวน สามปีมานี่ข้าคิดถึงท่านแทบบ้า"หลานซิ่วเอ๋อร์อ้อนพี่สาวทันที หลานฮวนลูบศีรษะหลานซิ่วเอ๋อร์ด้วยกิริยาอ่อนโยน บรรยากาศอบอุ่น จากนั้นก็หันไปหาเซียวอี้เซียนและฉีฮุ่ยหมิ่นก่อนจะคำนับ"หม่อมฉันหลานฮวนถวายพระพรไท่จื่อเฟย ถวายพระพรพระยาชาเซียวเพคะ""คุณหนูใหญ่ ไม่เจอท่านสามปีดูงามสง่าขึ้นมากนัก ว่าแต่ท่านเอ่อ..."ฉีฮุ่ยหมิ่นเอ่ยกับหลานฮวน ส่วนเซียวอี้เซียนนอกจากวิ่งตามจ้าวเฉิงก็มิได้รู้จักคุณหนูจวนอื่นแต่อย่างใดจึงพยักหน้ารับเท่านั้น หลานฮวนหันไปหาน้องสาวก่อนจะเอ่ย"ไม่เจอสามปี ซิ่วเอ๋อร์ข

  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   ฝ่าบาทรับสั่งว่าต่อให้แม่ตายลูกก็ต้องรอด

    เซียวอี้เซียนยามนี้ยืนสงบนิ่งอยู่ ด้านหน้าเป็นเนินดินที่นางนำเสื้อผ้าของเวียวอร้เซียนคนเดิมมาฝังเอาไว้ ป้ายหลุมศพแกะสลักจากหินอ่อน เขียนว่า สถานที่พักผ่อนของเซียวอี้เซียนผู้เป็นที่รัก มารดาและท่านย่าของนางกลับไปแล้วหลังจากเซ่นไหว้เรียบร้อย เซียวอี้เซียยืนสงบนิ่ง นางปลดปล่อยความรู้สึกทั้งหมดไปแล้วดูเหมือนเซียวอี้เซียนคนนั้นคงยอมจากไปแล้ว เสี่ยวฮวามองไปยังร่างบางก็อดสงสัยไม่ได้ พระชายานึกอย่างไรจึงสร้างหลุมศพตนเอง ฉีฮุ่ยหมิ่นเดินมาแตะไหล่บางก่อนจะเอ่ย"เซี่ยนเซี่ยน สบายใจหรือยัง""เพคะหม่อมฉันรู้สึกดีเหมือนได้เกิดใหม่จริงๆ ว่าแต่พี่ฮุ่ยหมิ่นได้ยินว่าคนๆนั้นบาดเจ็บไม่น้อย"ฉีฮุ่ยหมิ่นถอนหายใจก่อนจะพยักหน้า คนๆนั้นที่เซียวอี้เซียนกล่าวถึงก็คือคนที่ปลอมเป็นหยางเฟยหยางไปตรวจงานที่เมืองตงซาน เขาถูกลอบสังหารถึงสามครั้ง คนของสกุลหวังคงร้อนใจแล้ว ทั้งสี่คนเดินมาจนถึงด้านหลังของอารามก็พบกับคนๆหนึ่ง เซี่ยวอี้เซียนไม่อยากเสียเวลาจึงพากันเดินหนี เสี่ยวฮวากับซีซีเองก็เดินตามเจ้านายของตน กระทั่งเสียงของสาวใช้คนหนึ่งดังขึ้น"บังอาจ...เห็นพระสนมแล้วเหตุใดไม่เคารพ เด็กๆจับพวก

  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   ทวงคืนตำแหน่ง

    เสียงร้องไห้ระงมของบ่าวไพร่คนที่ภักดีต่อหวงเป้าและร่วมมือกันทำเรื่องชั่วช้ามากมาย ชาวบ้านที่มาดูเหตุการณ์แทบจะไม่เชื่อเลยว่าคนที่ทำดีมาตลอดที่แท้ก็เสแสร้ง ใต้เท้าหวงคิดครอบครองตำแหน่งโหว อาศัยพี่ชายไปทำศึกอยู่ทางนี้พยายามสังหารพี่สะใภ้และพยายามฆ่าหลานชายที่เพิ่งจะลืมตาดูโลก"ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นคนเช่นนี้""ข้าก็ยังคิดว่าหย่งอันโหวจากไปนานแล้วเหตุใดใต้เท้าหวงถึงยังไม่ได้ครอบครองตำแหน่งที่แท้ตราประทับก็หายไปพร้อมกับซื่อจื่อตัวจริง""เพ้ย..เขามีความสามารถอันใดกัน เป็นบ่าวคอยรับใช้สกุลหวังกับสกุลจ้าวเท่านั้น""ชู่...จุ๊ๆๆ อย่าเสียงดังไปได้ยินว่าสกุลหวังกับสกุลจ้ากว้านซื้อที่ดินบริเวณที่จะสร้างเมืองหลวงแห่งใหม่และขึ้นราคาแพงยิ่งนักเพื่อที่เอามาขายต่อคนที่ยังอยากอยู่ ส่วนบางครัวเรือนกำลังจะออกจากเมืองหลวง""สกุลจ้าวซ่องสุมอาวุธได้ยินว่าอาวุธเหล่านั้นจะส่งให้แคว้นเหลียง แต่กลับเก็บไว้เสียเอง""คงไม่ไว้ใจแคว้นเหลียงนั่นแหละ หากพลาดขึ้นมาลงมือเองดีกว่า""จะลงมือเองหรือสมคบคิดต่างแคว้นกบฏก็คือกบฏ"ชาวบ้านและขุนนางที่มาดูต่างซุบซิบกันสนุกปาก หวังคุณที่ยืนอยู่ในกลุ่มกำมือแน่น พลาดตรง

  • ข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ   สร้างความหวาดระแวง

    จูเหวินให้คนคุมตัวคนทั้งหมดก่อนจะเดินออกไปเสียงของจ้าวอันป๋อก็ดังขึ้น"เจ้าคือหวงเหวินเทียน บุตรชายหวงจิ้งไห่เช่นนั้นหรือ""นับว่าท่านฉลาดยิ่งนัก... อ้อ ท่านเสนาอาหารการกิน ท่านก็ระวังสักหน่อย ข้าควบคุมท่านมิให้หลบหนี แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีคนนอกเล็ดลอดเข้ามาสังหารครอบครัวท่านเพื่อปิดปากองค์ชายใหญ่มิเปื้อนเลือดด้วยพระหัตถ์เองหรอก เพราะโดยมากทรงใช้ผู้อื่นจัดการ"จูเหวินกล่าวเพื่อสร้างความระแวงในใจสกุลจ้าว ตามที่พระชายาได้กำชับไว้"ซื่อจื่อ หากพวกเขาติดต่อกับองค์ชายใหญ่และสกุลหวัง ไม่ว่าจะขอความช่วยเหลือหรือข่มขู่เรื่องที่ร่วมมือกันกระทำ ย่อมต้องมีหลักฐานให้เราสามารถเอาผิดองค์ชายใหญ่กับสกุลหวังได้""พระชายาคิดว่าสกุลจ้าวจะต้องไปหาสกุลหวังหรือพ่ะย่ะค่ะ""ใช่ ที่สำคัญคืออาวุธถูกทางการยึดไปแล้ว ท่านคิดว่าแคว้นเหลียงจะนิ่งนอนใจหรือ?จงหาคนที่ไว้ใจได้ คนที่เคยทำงานให้สกุลหลิวตอนที่พวกเขามาเช่าบ้าน พวกเขาต้องเคยเห็นคนกลุ่มนี้แน่นอนให้แทรกซึมไป ปล่อยข่าวลวงว่าสกุลจ้าวกับสกุลหวังคิดจะเก็บอาวุธไว้เอง มิส่งมอบตามที่ตกลงกัน""พระชายาหมายความว่า...""จิ้งหรีดอยู่ในโถเดียวกัน ย่อมต้องแย่งชิงควา

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status