บทที่ 57

ใจของไป๋เสวี่ยเริ่มไม่สงบเสียแล้ว “ไม่ได้การข้าจะต้องไปตามหา ว่าแต่ควรจะเริ่มจากตรงไหนดี” เจ้าตัวพูดพลางเดินวนไปมาราวมดในกระทะร้อนก็ไม่ปาน ทำยังไง ทำยังไงดี

เจ้าเป็นบ้าหรือบ่นอะไรอู้อี้ ฟังไม่ได้สรรพ เสียงอันเหนื่อยหอบของผีซิวดังขึ้น ไป๋เสวี่ยหยุดฝีเท้าลงทันที

“ผีซิว!” นางเผลอต