Share

73

last update Last Updated: 2025-05-17 21:00:57

เด็กชายพยายามส่องตามซอกที่มีรูให้มองเห็น แต่ก็ไม่มีผู้ใดอยู่ในนี้เลยสักคนแล้วเสียงที่ว่านั้นไปไหนแล้ว

" เหมียว ! เหมียว "

ชายจึงมองออกไปอีกครั้งประสบกับจังหวะที่แมวสีดำได้วิ่งผ่านหน้าพร้อมกับเสียงร้องที่หลอนหู

" ออกไป "

เด็กชายตกใจเป็นใบหน้าซีดผือกทุกวินาทีเหมือนกำลังตกอยู่ในหมู่บ้านผีสิงตลอดเวลาไม่ให้มีเวลาได้คลายกังวลใจเลยแต่น้อย แต่ว่าคราวนี้ของจริงหรือจะมาในไม่ช้า

ปีศาจ " กลิ่นมนุษย์ " จมูกที่ว่องไวยิ่งกว่าหมาป่าได้กลิ่นมนุษย์ก็เริ่มหายใจสูดเข้าสูดออกหาทิศทางของกลิ่นเหยื่อ จนกลิ่นมันชัดเจนมันมองมาที่บ้านผุพังมันแน่ใจแล้วว่าหลังนี้แหละมีมนุษย์ที่หลบซ่อนตัวอยู่ในที่นี้

ปีศาจ " หลบอยู่ที่ใดออกมาเถิด " มันเดินหลังค่อม ๆ ก้ม ๆ ไปทุกบริเวณรอบ ๆ พร้อมน้ำเสียงที่เขย่าขวัญให้ผู้หลบซ่อนนั้นกลัวจนฉี่จะราด

" ข้าจะอ้วก ไม่ไหวแล้ว " เสียงอาเจียนที่ดังลั่นทะลุออกมาในตู้เสื้อผ้าพร้อมกับตัวคนครึ่งนึงที่ยื่นหน้าอาเจียนของเสียลงพื้น

ปีศาจ " เด็กชายผู้นี้กำลังเป็นหนุ่ม
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ข้านี่แหละสตรีในคำนาย   73

    เด็กชายพยายามส่องตามซอกที่มีรูให้มองเห็น แต่ก็ไม่มีผู้ใดอยู่ในนี้เลยสักคนแล้วเสียงที่ว่านั้นไปไหนแล้ว " เหมียว ! เหมียว " ชายจึงมองออกไปอีกครั้งประสบกับจังหวะที่แมวสีดำได้วิ่งผ่านหน้าพร้อมกับเสียงร้องที่หลอนหู " ออกไป " เด็กชายตกใจเป็นใบหน้าซีดผือกทุกวินาทีเหมือนกำลังตกอยู่ในหมู่บ้านผีสิงตลอดเวลาไม่ให้มีเวลาได้คลายกังวลใจเลยแต่น้อย แต่ว่าคราวนี้ของจริงหรือจะมาในไม่ช้า ปีศาจ " กลิ่นมนุษย์ " จมูกที่ว่องไวยิ่งกว่าหมาป่าได้กลิ่นมนุษย์ก็เริ่มหายใจสูดเข้าสูดออกหาทิศทางของกลิ่นเหยื่อ จนกลิ่นมันชัดเจนมันมองมาที่บ้านผุพังมันแน่ใจแล้วว่าหลังนี้แหละมีมนุษย์ที่หลบซ่อนตัวอยู่ในที่นี้ ปีศาจ " หลบอยู่ที่ใดออกมาเถิด " มันเดินหลังค่อม ๆ ก้ม ๆ ไปทุกบริเวณรอบ ๆ พร้อมน้ำเสียงที่เขย่าขวัญให้ผู้หลบซ่อนนั้นกลัวจนฉี่จะราด " ข้าจะอ้วก ไม่ไหวแล้ว " เสียงอาเจียนที่ดังลั่นทะลุออกมาในตู้เสื้อผ้าพร้อมกับตัวคนครึ่งนึงที่ยื่นหน้าอาเจียนของเสียลงพื้น ปีศาจ " เด็กชายผู้นี้กำลังเป็นหนุ่ม

  • ข้านี่แหละสตรีในคำนาย   72

    หนิงหลง “ดูแหมือนว่าความมืดมันกำลังจะไปทีละหมู่บ้าน เราต้องเร่งเดินทางไปยังหมู่บ้านทางทิศเหนือ ตอนนี่เลย “ ปีศาจ “ เจ้ารนหาที่ตายรึ “ หนิงหลง “เจ้าหุบปาก เจ้าเคยเกิดเป็นมนุษย์ก็ควรเข้าใจในสิ่งที่ข้าต้องการจะทำ “ ปีศาจ “ข้าแค่กลัวว่าเจ้าจะเอาพลังที่ไหนมาสู้กับมัน “ เจ้าปีศาจยืนกอดหน้าอกด้วยความไม่พอใจ ที่นางนั้นไม่ฟังอะไรเลย หนิงหลง “ฟังนะ ข้าพอมีอยู่บ้าง “ หลังจากนั้นหนิงหลงก็พาปีศาจกับสามีเดินทางไปยังหมู่บ้านกลุ่มแรกที่กำลังเผชิญปัญหา แคว้นจิ้น “ท่านแม่ หือ ๆ อึก “ เด็กชายวัยเจ็ดขวบกำลังยืนร้องไห้ข้างศพที่ไร้ลมหายใจ ท่ามกลางปีศาจที่กำลังหัวเราะได้ใจเห็นเพียงมนุษย์เป็นเครื่องมือระบายอารมณ์ ปีศาจ “เจ้าหนูน้อย ต่อไปเจ้าจะไม่ร้องไห้แล้ว ฮ่า ๆ “ รอยยิ้มที่กว้างใหญ่ได้ฉีกออกจนเลือดไหลจนเด็กชายล้มลงไปกับพื้น “อย่าเข้ามานะ “ แขนน้อย ๆ ทั้งสองข้างพยายามค้ำพื้นดินเพื่อดันสะโพกถอยไปข้างหลังทีละน้อย พร้อมเสียงตะโกนเรียก “ช่วยด้วย ฮือ ๆ “

  • ข้านี่แหละสตรีในคำนาย   74

    ณ .ราชวงศ์ซาง ขันที " ฝ่าบาทความมืดจางหายไปแล้วจะดูเหมือนว่าเหล่าปีศาจมันจะเข้ามาที่นี่ไม่ได้ " ก่อนหน้านี้ราชวังซางก็เจอเหตุการณ์เดียวกันกับที่หนิงหลงเจอ แต่ยังโชคดีที่ก่อนหนิงหลงจะออกไปข้างนอกนางได้ใช้พลังเป็นเป็นเกราะป้องกันไม่ให้ปีศาจนั้นบุกรุกทำร้าย จี้เถา " ท่านพี่ข้าไปหาลูกสาวข้าอยู่ที่ตำหนักก็ไม่เห็นมีผู้ใดเลยสามีนางก็ไม่อยู่มีแต่สาวใช้ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย " ชุ่ยเหริน " ใจเย็นๆข้าว่าลูกสาวต้องปลอดภัย " จี้เถา " ท่านพี่ข้าว่าควรออกไปดูชาวบ้านเสียหน่อยไม่รู้ว่าจะเจออะไรบ้าง " ชุ่ยเหริน " พรุ่งนี้เราจะออกไป แต่ตอนนี้ข้าจะส่งขุนนางไปแทน " อันอัน " ฮองเฮาเพคะ พระชายากลับมาแล้วตอนนี้กำลังบาดเจ็บหนัก ไม่รู้ว่าจะรอดหรือไม่ " ผู้เป็นแม่ได้ยินเช่นนั้นจึงรีบไปตำหนักพร้อมกับสามี ทันที หัวใจสั่นคลอนวิ่งเข้าไปหาลูกสาวในห้องนอน ใบหน้าสีขาวซีดบอกเหล่านางกำนัลให้ตามหมอหลวงมาทันที ฝ่ามือที่อบอุ่นได้แต่จับคลำหน้าผากที่กำลังร้อนระอุเหมือนภูเขาไฟกำลัง

  • ข้านี่แหละสตรีในคำนาย   ได้สมุนมาเป็นพวก

    หนิงหลง " ไปรีบนำทางข้าประเดี๋ยวนี้"ปีศาจ " หึ " อาการและท่าทางเริ่มจะเหมือนมนุษย์เข้าไปทุกทีมีทั้งความรู้สึกและจิตสำนึกออกมาทีละน้อยในระหว่างการเดินทางนั้นหนิงงหลงก็เอ่ยถามเจ้าปีศาจไปพลาง ๆหนิงหลง " เหตุใดเจ้าถึงต้องทำชั่วมาเป็นสมุน ของหัวหน้าปีศาจ " เจ้าปีศาจได้ยินคำถามที่ทำให้นึกถึงหลายภพหลายชาติที่เคยมีชีวิตอยู่มีทั้งสุขและทุกข์ ในกาลเวลาที่ผ่านมาเนิ่นนานเจ้าปีศาจ " พูดถึงเรื่องนี้ทำให้ข้าคิดถึงหลาย ๆ ชาติที่ข้าเคยได้ใช้ชีวิตอยู่ " หนิงหลง " เจ้าก็มีความรู้สึกไปเป็นอย่างอื่นไม่ได้หรือเหตุใดต้องมาเป็นปีศาจ"ปีศาจ " หากข้าเลือกได้ข้าก็ไม่ได้อยากเป็นหรอกไม่ว่าจะมนุษย์หรือทูตผีวิญญาณชีวิตนั้นก็ต้องการอยู่รอด " จื่อหาน " เหมือนเสียงคนสองคนกำลังยืนคุยกัน " จื่อหานแนบหูฟังที่ผนังถ้ำอย่างมีความหวัง แต่เสียงเหล่านั้นเหมือนเพิ่งจะถูกสะท้อนกลับมา ทันใดนั้นเสียงเคลื่อนตัวของภูเขาก็ดังขึ้น หนิงหลง " หากเจ้าโกหกข้า เจ้าตายแน่ " ปีศาจ " ที่นี่แหละไม่ผิดเป็นแน่ " จื่อหาน " มีคนกำลังมา " จื่อหานรีบหาที่ซ่อนกลัวว่าจะเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ชายตัวเอง หนิงหลงเดินเข้ามาด้วยความหว

  • ข้านี่แหละสตรีในคำนาย   ต้องฆ่าอีกกี่ชีวิต

    หนิงหลง" หรือว่าจะถูกบังตาไว้ " หญิงหลงเลยใช้พลังอีกครั้งเพื่อตรวจสอบดูว่ามันจริงอย่างที่นางคิดหรือไม่ และแล้วสิ่งที่นางคิดไว้มันก็เป็นจริงมีพลังชั่วร้ายบดบังภาพลวงตาเอาไว้มาให้ผู้คนนั้นที่ผ่านไปมาไม่สังเกตเห็น แต่ทันใดนั้นหนิงหลงก็เห็นองค์ชายมู่เฉินเดินออกมาพร้อมเสมุนปีศาจที่พลังวิญญานคลุ้งดำไปทั่วตัวหนิงหลง " เกือบไปแล้ว " หนิงหลงเดินเหยียบกิ่งไม้ทำให้สมุนปีศาจนั้นเบี่ยงเบนความสนใจมาที่ต้นไม้ใหญ่ที่นางหลบซ่อนอยู่ แต่ยังโชคดีที่พวกมันคิดว่าคงไม่มีอะไรเลยไม่ได้เข้ามาใกล้ ๆ มากนัก เมื่อเห็นว่าองค์ชายมู่เฉินออกไปพ้นสายตาแล้วนางจึงย่องเบาไปยังถ้ำลึกลับด้วยตัวคนเดียวหนิงหลง" เหม็นมาก " ในระหว่างที่เดินเข้าไปอยู่นั้นมีแต่กลิ่นสาปคาวของสรรพสัตว์ทั้งหลายบริเวณรอบ ๆ เน่าตายตลอดทาง หนิงหลง " แล้วทางเข้าอยู่ที่ใด " ยิ่งเดินมาเรื่อย ๆ ยิ่งไม่เห็นประตูทางเข้า จึงใช้ตาที่ 3 เปิดดูอีกครั้งก็พบว่าทางเข้านั้นต้องใช้เลือดของมนุษย์เท่านั้นที่จะสามารถเปิดประตูแห่งความชั่วร้ายเข้าไปได้ นางรู้เช่นนั้นจึงกรีดข้อมือตัวเองเพื่อหยดเลือดลงด้านหน้าภูเขา เมื่อเลือดหยดลงพื้นอิทธิฤทธิ์ก็แสดงทันที

  • ข้านี่แหละสตรีในคำนาย   ภรรยามาไม่ทัน

    จื่อหานคิดว่าอย่างไรก็สู้พวกมันไม่ได้ตนกำลังจะเอ่ยปากให้เรียกภรรยาอย่าออกมาจากตำหนักเด็ดขาด แต่พูดยังไม่ทันจบเจ้าปีศาจก็ลากตัวจื่อหานเหาะเหินล่องลอยไปยังอากาศ ไปยังที่ลับตาคน มีจังหวะนั้นภรรยาก็ออกมาพอดีกำลังจะคว้าแขนออกไปจับมือสามีไว้ อีกนิดเดียวแค่นิดเดียวเท่านั้นก็จะถึงแล้ว แต่นั่นก็ไม่ทันการนางได้แต่ยืนมองสามีถูกลักพาตัวไปต่อหน้าต่อตาหนิงหลง " ไม่นะ " น้ำเสียงที่สั่นเครือกำลังตกใจสุดขีดแต่เมื่อตั้งสติได้นางจึงใช้พลังวิเศษเพื่อรายมนเกาะป้องกันให้ราชวงศ์ซางในยามที่ตนนั้นออกไปตามหาสามีหากปีศาจมันกลับมาทำร้ายผู้คนในวังและชาวบ้านที่เหลือนางอาจจะช่วยไม่ทัน จึงต้องใช้พลังสร้างเกาะกันวิญญาณชั่วร้ายไว้ชั่วคราวหนิงหลง " ได้โปรดบอกข้าเถิด ตอนนี้สามีอยู่ที่ใด " คำขออธิษฐานได้สัมฤทธิ์ผลภาพในหัวจนผุดขึ้นมาให้เห็นว่าสามีนั้นถูกนำตัวไปไว้ที่เทือกเขาอันตรายที่อยู่ติดกับหมู่บ้านแห่งความสุข เทือกเขาอันตราย จื่อหาน " ที่นี่ที่ไหนกัน " รู้สึกตัวอีกทีก็มานอนอยู่ในที่ไม่คุ้นเคยมองไปรอบๆเหมือนจะเป็นห้องสี่เหลี่ยมๆ แสงดวงไฟซึ่งมีน้อยนิดแต่รู้สึกว่าข้างในนี้มันหนาวเย็นกว่าข้างนอกมากเป็น 2 เท่า

  • ข้านี่แหละสตรีในคำนาย   มีความสุข

    จื่อหาน " วันนี้มันเกิดอะไรขึ้นถึงได้เจอแต่เหตุการณ์เช่นนี้ แล้วข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ใดหากข้าไปหานางนางจะตกใจกลัวข้าหรือไม่ " จื่อหานถึงกับกุมขมับไม่รู้ว่าจะดีใจหรือสงสารตัวเองดีที่ได้โชว์ความยิ่งใหญ่ให้หญิงสาวนั้นได้เห็นเต็มสองตา หนิงหลง " ข้าอยากออกไปตำหนักเก่าไปดูชาวบ้านข้าไม่หิวข้าวแล้วเก็บไว้ให้สามีข้ากินเถิด " สาวใช้มึงงงเมื่อครู่ยังอยากรอ เมื่อครู่กำลังลูบท้องไปมาเพราะกำลังหิวข้าวอยู่เลยเหตุใดตอนนี้ถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน อันอัน " พระชายารอข้าด้วย " ขาบางๆเดินสับๆอย่างมั่นใจไปยังตำหนักเก่าแต่ก็มีอยู่แว๊บนึงที่ภาพเหล่านั้นผุดขึ้นมาในหัว จึงได้แต่ใช้กำปั้นเคาะหน้าผากตัวเองไปหลายที อันอัน " พระชายาท่านไม่เจ็บหรือ "หนิงหลง " ข้าแค่เคาะไปงั้นไม่เจ็บหรอก " อันอัน" วันนี้พระชายาช่างดูพิลึก " ชาวบ้าน " แม่นางมาแล้ว เร็วเข้าเร็วเข้า " ชาวบ้านได้รับความเมตตาจี้เถา ในเรื่องอาหารการอยู่อาศัย วันนี้จี้เถาและชุ่ยเหรินก็มาเยี่ยมชาวบ้านเช่นกัน สองสามีภรรยาจึงได้บอกชาวบ้านว่าหนิงหลงคือบุตรสาวของตนและเป็นรัชทายาทคนต่อไปที่จะสืบทอดดูแลชาวราชวงศ์ซาง ในกาลข้างหน้า ชาวบ้าน " พระชายา ท่า

  • ข้านี่แหละสตรีในคำนาย   หนอนผีหลอก

    มู่เฉิน " ข้าประเมินเจ้าต่ำเกินไป " และแผนที่วางมาทั้งหมดก็ต้องเปลี่ยนทิศทางอย่างกระทันหันเพราะตนเชื่อว่าน้องชายต้องกลับมายังราชวงศ์เจ้าให้ทุกคนเป็นพยานว่าจื่อหานนั้นยังไม่ตาย ตนจึงคิดแผนการ เพื่อตัดไฟเสียแต่ต้นลม ในการจ้างนักฆ่าสมุนปีศาจแต่สิ่งต้องแลกกับค่าจ้างนั้นก็คือเลือดสตรีบริสุทธิ์อีก 99 คน ตอนนั้นไม่มีอะไรจะเสียแล้วจึงสั่งให้ทหารไปจับตัวบุตรสาวในหมู่บ้านมาอีกครั้ง ราชวงศ์ซาง หนิงหลง นี่มันบ่ายแล้ว " หนิงหลงลุกขึ้นตื่นขึ้นมาด้วยความอ่อนเพลียแต่เมื่อมองไปข้าง ๆ เตียงก็พบว่าสามีนั้นไม่อยู่ หนิงหลง " ไปไหน " หลังจากนั้นนางก็ลุกจากที่นอนไปยังห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายที่เต็มไปด้วยเหงื่อเศษซากขี้ไคลที่พัดมากับลม เพียงแค่น้อยนิด จื่อหาน " พระชายา เจ้าอยู่ที่ใดข้าเตรียมอาหารไว้รอเจ้าแล้ว " สามีไม่เห็นภรรยาอยู่บนที่นอนออกไปหาหน้าตำหนักและหลังตำหนักก็แล้ว ก็ไม่พบนางเลยลองไปหาดูในห้องน้ำไม่คิดว่าจะเห็นภาพติดตาจนลืมไม่ได้จื่อหาน " อย่ามอง " สามีเห็นภรรยาเปลือยกายในอ่างอาบน้ำด้วยความผ่อนคลาย จึงรีบหันหน้าหนีและหยุดมองแต่ในหัวนั้นเห็นแต่ภาพเหล่านั้นติดตาจนไม่คิดว่าตัวเองหมก

  • ข้านี่แหละสตรีในคำนาย   สตรี99

    เรื่องนักโทษเพิ่งตายไปเมื่อครู่ก็มีเรื่อที่ใหญ่กว่าให้น่าตื่นเต้น โกรธจนเลือดขึ้นหน้าเลยทีเดียว ขันที " องค์ชาย เกิดเรื่องใหญ่แล้ว " ขันทีได้เข้ามาในตำหนักกะทันหันในขณะที่องค์ชายกำลังดื่มชาอย่างสบายใจ มู่เฉิน " มีอะไร " มู่เฉินสำลักน้ำชาใส่หน้าขันทีเมื่อได้ยินว่า เกิดเรื่องขึ้นอีกแล้ว ขันที " สตรีที่ทางราชวงศ์ซางส่งตัวมานั้น ในระหว่างทางได้เกิดการดักปล้นกลางทางขอรับ " แก้วชาที่ถืออยู่ในมือ โดนกระแทกโต๊ะที่นั่งอย่างรุนแรงเมื่อมีข่าวว่าสตรีถูกปล้น ตนจึงจะออกไปดูให้เห็นกับตาตัวเองเพื่อจะได้เบาะแสบางอย่างมู่เฉิน " ใครมันกล้าบังอาจขวางทางข้า " ในนันต์ตาโกรธจนแดงก่ำ ในใจเหมือนโดนทุบที่หน้าอกอย่างรุนแรงผู้ใดกันหนาที่กล้าต่อกลอนกับมู่เฉิน ร่างกำยำกำลังโมโหโดยไม่สนใจผู้ใด มีแต่ขันทีที่คอยเป็นหมารับใช้คอยสั่งการทหารให้คุ้มครององค์ชายมู่เฉิน เมื่อหมู่เฉินนั้นเดินทางมาถึงที่เกิดเหตุบริเวณกลางแม่น้ำตนยิ่งมองดูผลงานที่น่าอนาถใจ เรือทั้งลำจมลงไปกับน้ำแต่คนนี่สิหายไปที่ใด มู่เฉินเลยเดินรอบๆเพื่อสำรวจ ยิ่งสำรวจเท่าไหร่ยิ่งไม่เจอเบาะแสทำให้ยิ่งโกรธแค้นในใจยิ่งหนักมู่เฉิน " มันเป็นผู

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status