กองโจรกับการหลับมา

หลายปีผ่านไปนับตั้งแต่เหตุการณ์โจรสลัดหมาป่าทมิฬ ทุกมุมของแคว้นได้ฟื้นคืนชีวิตชีวาอย่างเต็มที่ภายใต้การนำอันชาญฉลาดของเหม่ยหลินและองค์จักรพรรดิ ตระกูลหลี่ได้กลายเป็นตระกูลที่มีเกียรติยศสูงสุดในแผ่นดิน หลี่เฟยหลงก้าวขึ้นเป็นแม่ทัพใหญ่ผู้แข็งแกร่งและซื่อสัตย์ ชิวลี่ฮวาเป็นที่รู้จักในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านพืชพรรณและศิลปะในวัง ส่วนหลี่เฟยหานก็เติบโตเป็นข้าราชการหนุ่มผู้ซื่อตรงและเปี่ยมด้วยความสามารถ หลี่เฟยหยาง น้องสุดท้องก็เป็นหนุ่มน้อยผู้ร่าเริง มีสติปัญญา และมักจะสร้างเสียงหัวเราะให้กับทุกคนในวังเสมอ

มิตรภาพระหว่างแคว้นของเหม่ยหลินกับแคว้นเยว่แข็งแกร่งยิ่งกว่าเหล็กกล้า ไป๋เฟิงยังคงเป็นราชทูตผู้ทรงอิทธิพล และมักจะเดินทางมาเยี่ยมเยียนเหม่ยหลินและครอบครัวอยู่เสมอ ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเหม่ยหลินนั้นลึกซึ้งเกินกว่าคำว่ามิตร และเป็นที่รับรู้กันในหมู่คนใกล้ชิดว่าไป๋เฟิงมีใจให้กับเชฟหลวงผู้นี้อย่างสุดซึ้ง แต่ความแตกต่างของสถานะและแคว้นทำให้เรื่องนี้ยังคงเป็นเพียงความรู้สึกที่งดงามในใจเท่านั้น

แม้ทุกสิ่งจะดูสมบูรณ์แบบ แต่บางครั้ง เงาจากอดีต ก็มักจะคืบคลานกลับมาทักทาย โดยเฉพาะอดีตที่เหม่ยหลินเคยทิ้งไว้เบื้องหลังในโลกเดิมของเธอ

จดหมายลึกลับและการปรากฏตัวของ "คนจากโลกเก่า"

เช้าวันหนึ่ง ขณะที่เหม่ยหลินกำลังดูแลโรงเรียนสอนทำอาหารที่ตอนนี้ขยายใหญ่ขึ้นจนมีสาขามากมายทั่วแคว้น นางกำนัลคนสนิทก็เดินเข้ามาพร้อมกับจดหมายฉบับหนึ่ง ซองจดหมายทำจากกระดาษสาเนื้อดี ประทับตราประหลาดที่เหม่ยหลินไม่คุ้นตา

"ท่านแม่เจียงเพคะ มีบุรุษลึกลับนำจดหมายฉบับนี้มาให้ และบอกว่าท่านต้องเป็นผู้เปิดอ่านเท่านั้นเพคะ" นางกำนัลกล่าว

เหม่ยหลินรับจดหมายมาด้วยความแปลกใจ เมื่อแกะออกอ่าน ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความตกตะลึง! ข้อความในจดหมายเขียนด้วยภาษาที่เธอคุ้นเคย... ภาษาจากโลกเดิมของเธอ!

> เรียน คุณเหม่ยหลิน

> ผมทราบว่าคุณอยู่ที่นี่ และผมก็รู้เรื่องราวทั้งหมดของคุณ

> ผมเองก็เป็นเหมือนคุณ... มาจากที่นแห่งเดียวกัน

> ผมรู้ว่าคุณกำลังสับสน แต่โปรดจงฟังผม

> ผมมีเรื่องสำคัญที่ต้องบอกคุณ... เรื่องที่เกี่ยวข้องกับ การกลับไป และ ภัยร้ายจากมิติอื่น

> โปรดมาพบผมที่ วัดภูผาเมฆา ในคืนจันทร์เพ็ญหน้า

> อย่าบอกเรื่องนี้กับใคร... โดยเฉพาะคนในวังหลวง

> จาก... คนที่คุณเคยรู้จัก

>

เหม่ยหลินตัวสั่นงันงก มือที่ถือจดหมายเปียกชุ่มด้วยเหงื่อ ข้อความในจดหมายทำให้โลกที่เธอเคยคิดว่ามั่นคงกลับสั่นคลอนอีกครั้ง คนจากโลกเดิม! เธอไม่เคยคิดว่าจะมีคนอื่นเดินทางข้ามมิติมาได้เหมือนเธอ และคำว่า "การกลับไป" นั้นยิ่งทำให้หัวใจของเธอเต้นระรัว

ความลับที่ต้องปกปิดและภาระที่ต้องแบกรับ

เหม่ยหลินตัดสินใจที่จะไม่บอกเรื่องจดหมายนี้กับใครตามคำขอในจดหมาย เธอเก็บงำความลับนี้ไว้ในใจเพียงลำพัง สร้างความอึดอัดและไม่สบายใจให้เธออย่างมาก การต้องโกหกคนที่เธอรักและไว้ใจอย่างองค์จักรพรรดิ ไป๋เฟิง และลูกๆ ของเธอ เป็นสิ่งที่ยากเย็นแสนเข็ญ

"ท่านแม่เพคะ วันนี้ท่านดูเหม่อลอยไปนะเพคะ" ชิวลี่ฮวาทักขึ้นขณะที่เหม่ยหลินกำลังสอนทำขนม

"เปล่าหรอกลูก แม่แค่คิดอะไรเพลินๆ" เหม่ยหลินตอบ พยายามซ่อนความกังวลในน้ำเสียง

หลี่เฟยหลงเองก็สังเกตเห็นความผิดปกติของเหม่ยหลิน "ท่านแม่มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือขอรับ? ท่านดูมีท่าทีแปลกไป"

"ไม่มีอะไรหรอกลูก" เหม่ยหลินฝืนยิ้ม "แม่แค่เหนื่อยจากการทำงานหนักไปหน่อย"

แม้จะพยายามเก็บงำความลับ แต่การกระทำของเธอก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาของไป๋เฟิงไปได้ เขาสังเกตเห็นความกังวลในแววตาของเหม่ยหลิน และรู้ว่าเธอมีเรื่องบางอย่างปกปิดอยู่

"ท่านแม่เจียง" ไป๋เฟิงกล่าวขึ้นในวันหนึ่ง ขณะที่พวกเขาเดินเล่นอยู่ในสวนหลวง "ท่านมีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าขอรับ? ท่านดูเหมือนมีเรื่องเก็บซ่อนไว้ในใจ"

เหม่ยหลินชะงักไปเล็กน้อย เธอหันมามองไป๋เฟิง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความห่วงใยและเข้าใจ เธอรู้สึกอยากจะบอกทุกอย่าง แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะคำเตือนในจดหมายนั้นชัดเจน

"ข้า...ข้าไม่มีอะไรหรอกเพคะไป๋เฟิง" เหม่ยหลินตอบ หลบสายตาเขา

ไป๋เฟิงถอนหายใจ "หากท่านพร้อมที่จะบอกเมื่อไหร่ ข้าก็พร้อมที่จะรับฟังเสมอขอรับ"

คืนจันทร์เพ็ญและปริศนาแห่งภูผาเมฆา

คืนจันทร์เพ็ญมาถึงอย่างรวดเร็ว เหม่ยหลินแอบออกจากวังหลวงในยามวิกาล เธอสวมชุดเรียบง่าย ปลอมตัวเป็นชาวบ้านธรรมดา โดยบอกกับทุกคนว่าเธอรู้สึกไม่สบายและต้องการพักผ่อน

การเดินทางไปยังวัดภูผาเมฆาในยามค่ำคืนนั้นเปลี่ยวเหงาและน่าขนลุก วัดตั้งอยู่บนภูเขาสูงท่ามกลางป่าลึก แสงจันทร์ส่องต้องยอดเจดีย์เก่าแก่ ดูลึกลับและขลัง

เมื่อมาถึงหน้าวัด เหม่ยหลินก็เห็นเงาร่างหนึ่งยืนรออยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เขาเป็นชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง สวมชุดคลุมสีดำปิดบังใบหน้า ยืนนิ่งอยู่ใต้เงาจันทร์ ทำให้บรรยากาศดูยิ่งลึกลับน่าขนลุก

"คุณเหม่ยหลิน... คุณมาแล้วสินะ" ชายหนุ่มกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ แต่เหม่ยหลินกลับรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด

"คุณคือ...ใครกันคะ?" เหม่ยหลินถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

ชายหนุ่มถอดฮู้ดคลุมศีรษะออก เผยให้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยอย่างยิ่ง! ใบหน้านั้นดูอ่อนเยาว์กว่าที่เธอจำได้ แต่ก็เป็นใบหน้าของคนที่เธอเคยรู้จักดี!

"ผมเองครับคุณเหม่ยหลิน... ผมคือ คุณหมอชลธี"

เหม่ยหลินถึงกับอ้าปากค้างด้วยความตกใจอย่างที่สุด คุณหมอชลธี! อดีตเพื่อนร่วมงานของเธอจากโรงพยาบาลในโลกเดิม! เป็นไปไม่ได้! เขามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร!

"คุณหมอชลธี! นี่คุณ...มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร!?" เหม่ยหลินอุทาน

"ผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันครับ" คุณหมอชลธีตอบด้วยรอยยิ้มเศร้าๆ "ผมตื่นขึ้นมาในป่าแห่งนี้เมื่อไม่กี่ปีก่อน หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่โรงพยาบาล..."

เหม่ยหลินจำได้ถึงเหตุการณ์วันนั้นดี เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันที่ทำให้เธอหลุดมายังโลกนี้ เธอจำได้ว่าคุณหมอชลธีเองก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วย!

"แต่คุณ...คุณรู้เรื่องราวทั้งหมดของผมได้อย่างไร!?" เหม่ยหลลินถาม

"ผมได้ยินเรื่องราวของเชฟหลวงผู้ลึกลับที่สามารถปรุงอาหารวิเศษได้ และเรื่องราวที่คล้ายคลึงกับเรื่องราวของคุณ" คุณหมอชลธีตอบ "ผมก็เลยตัดสินใจออกตามหา และผมก็พบคุณจริงๆ"

คำเตือนจากอดีตและภัยร้ายที่มองไม่เห็น

คุณหมอชลธีพาเหม่ยหลินเข้าไปในวัดที่เงียบสงบ พวกเขานั่งคุยกันใต้แสงจันทร์ และคุณหมอชลธีก็เริ่มเล่าเรื่องราวที่ทำให้เหม่ยหลินถึงกับใจหาย

"คุณเหม่ยหลิน...ผมมีเรื่องสำคัญที่ต้องบอกคุณ" คุณหมอชลธีกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง "การที่เรามาอยู่ที่นี่...มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ"

"คุณหมายความว่าอย่างไรคะ?" เหม่ยหลินถามด้วยความสงสัย

"มันมีบางอย่างที่กำลังตามหาพวกเราอยู่ครับ" คุณหมอชลธีตอบ "บางอย่างที่ทำให้เรามาอยู่ที่นี่ และมันก็ต้องการที่จะ 'ดึงเรากลับไป'"

คุณหมอชลธีเล่าถึงเหตุการณ์แปลกประหลาดที่เกิดขึ้นกับเขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมา มีเสียงกระซิบประหลาดในความฝัน ภาพหลอนที่ไม่สามารถอธิบายได้ และความรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งบางอย่างกำลังคืบคลานเข้ามาใกล้

"ผมเชื่อว่ามันเกี่ยวข้องกับ 'พลังงานบางอย่าง' ที่เราไปสัมผัสเข้าในวันนั้น ที่โรงพยาบาล" คุณหมอชลธีกล่าว "มันพยายามที่จะรวบรวมพวกเรากลับไป...เพื่อจุดประสงค์บางอย่างที่ผมเองก็ยังไม่เข้าใจ"

"แล้วเราจะทำอย่างไรกันดีคะ!?" เหม่ยหลินถามด้วยความหวาดกลัว

"เราต้องหาทางควบคุมพลังงานนั้นให้ได้ครับ" คุณหมอชลธีตอบ "หรืออย่างน้อยก็ต้องหาทางป้องกันตัวเองจากมัน"

"แต่ผมยังไม่รู้ว่าพลังงานนั้นคืออะไร และมันมาจากไหน" คุณหมอชลธีถอนหายใจ "แต่ผมเชื่อว่า...คุณเหม่ยหลิน...ความสามารถในการปรุงอาหารของคุณ อาจจะเป็นกุญแจสำคัญในการไขปริศนานี้"

เหม่ยหลินรู้สึกสับสนและหวาดกลัวไปพร้อมๆ กัน โลกที่เธอเคยคิดว่าเข้าใจ บัดนี้กลับมีมิติที่ลึกซึ้งและน่ากลัวกว่าที่เธอเคยจินตนาการ และการมาของคุณหมอชลธี ก็เป็นการนำพาความลับดำมืดที่เธอไม่เคยคาดคิดว่าจะต้องเผชิญหน้า

"แล้วจะมีคนอื่นที่เดินทางข้ามมิติมาเหมือนเราอีกไหมคะ?" เหม่ยหลินถาม

คุณหมอชลธีส่ายหน้า "ผมเองก็ไม่แน่ใจครับ แต่ผมรู้สึกว่าเราอาจจะไม่ใช่แค่สองคน"

ก่อนที่พวกเขาจะคุยกันไปมากกว่านี้ จู่ๆ ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากด้านนอกวัด!

"มีคนมา!" คุณหมอชลธีกล่าวด้วยน้ำเสียงตื่นตัว

เงาร่างของ ไป๋เฟิง ปรากฏขึ้นที่ทางเข้าวัด! ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวล และดวงตาของเขามองตรงมายังเหม่ยหลินและคุณหมอชลธี

"ท่านแม่เจียง! ข้าตามหาท่านมาทั้งคืน! ท่านมาทำอะไรที่นี่! และชายผู้นี้คือใคร!?" ไป๋เฟิงถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัยและระแวง

เหม่ยหลินถึงกับไปไม่เป็น เธอจะอธิบายเรื่องราวทั้งหมดนี้ให้ไป๋เฟิงฟังได้อย่างไร! ความลับที่เธอเก็บงำมานาน กำลังจะถูกเปิดเผยในสถานการณ์ที่ไม่คาดคิด!