วิกฤตการณ์

หลังจากเหตุการณ์ในแคว้นเยว่ เหม่ยหลินและคณะเดินทางกลับสู่แคว้นของตนอย่างปลอดภัย พร้อมกับมิตรภาพครั้งใหม่และข้อตกลงสันติภาพอันล้ำค่าที่นำพาสันติสุขมาสู่สองอาณาจักร องค์จักรพรรดิทรงปิติยินดีเป็นอย่างยิ่ง ทรงจัดงานเฉลิมฉลองอย่างยิ่งใหญ่ และทรงยกย่องความดีความชอบของเหม่ยหลินและไป๋เฟิงอย่างสมเกียรติ

ไป๋เฟิงได้รับการแต่งตั้งเป็นราชทูตพิเศษ มีหน้าที่กระชับความสัมพันธ์ระหว่างสองแคว้น และเขาก็แวะเวียนมาเยี่ยมเหม่ยหลินและครอบครัวอยู่เสมอ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขากลายเป็นมิตรภาพที่แน่นแฟ้นและบริสุทธิ์

แต่ความสงบสุขมักไม่จีรังยั่งยืน เมื่อเข้าสู่ฤดูหนาวปีนั้น พายุหิมะลูกใหญ่ที่สุดในรอบหลายสิบปีก็พัดถล่มอาณาจักรอย่างไม่คาดฝัน หิมะตกหนักต่อเนื่องเป็นเวลาหลายวัน ปกคลุมทั่วทั้งแคว้นด้วยผืนสีขาวโพลน อุณหภูมิลดต่ำลงอย่างรวดเร็ว ทำให้แม่น้ำลำคลองกลายเป็นน้ำแข็ง พืชผลทางการเกษตรเสียหายยับเยิน การคมนาคมหยุดชะงัก ผู้คนต้องเผชิญกับความหนาวเหน็บและความอดอยาก

วิกฤตการณ์ในวังหลวงและคำร้องจากองค์จักรพรรดิ

แม้แต่ในวังหลวงเองก็ได้รับผลกระทบจากพายุหิมะครั้งนี้ การขนส่งเสบียงอาหารจากภายนอกทำได้ยากลำบาก คลังเสบียงของวังหลวงเริ่มร่อยหรอลงอย่างรวดเร็ว กลิ่นอายของความกังวลแผ่ซ่านไปทั่วราชสำนัก

"ฝ่าบาท! เสบียงอาหารในคลังของเราเหลือไม่มากแล้วพะย่ะค่ะ!" ท่านราชครูจ้าวรายงานด้วยใบหน้าเคร่งเครียด "หากสถานการณ์ยังเป็นเช่นนี้ต่อไป... เกรงว่าประชาชนจะอดอยาก และอาจเกิดความวุ่นวายขึ้นได้พะย่ะค่ะ"

องค์จักรพรรดิทรงขมวดคิ้วด้วยความวิตก พระองค์มองไปยังหิมะที่ตกหนักอยู่นอกหน้าต่าง ด้วยความรู้สึกหนักอึ้งในพระทัย

"แล้วเราจะทำอย่างไรกันดี!" องค์จักรพรรดิรับสั่ง "เราไม่สามารถปล่อยให้ประชาชนต้องอดอยากได้!"

ในขณะที่ทุกคนกำลังครุ่นคิดหาวิธีแก้ปัญหา เหม่ยหลินก็ก้าวออกมาข้างหน้า

"ฝ่าบาทเพคะ" เหม่ยหลินกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "หม่อมฉันขออนุญาตออกไปสำรวจสถานการณ์นอกวัง และหาทางช่วยเหลือประชาชนเพคะ"

องค์จักรพรรดิทรงหันมามองเหม่ยหลิน พระองค์ทรงลังเลเล็กน้อย เพราะการออกไปในช่วงพายุหิมะเช่นนี้อันตรายอย่างยิ่ง

"ท่านแม่เจียง" องค์จักรพรรดิรับสั่ง "การออกไปข้างนอกตอนนี้อันตรายนัก พายุหิมะยังคงรุนแรง และเราไม่รู้ว่าภัยร้ายใดจะรออยู่ข้างนอก"

"หม่อมฉันเข้าใจเพคะฝ่าบาท" เหม่ยหลินตอบ "แต่ในฐานะเชฟหลวงผู้ดูแลอาหารของแผ่นดิน หม่อมฉันจะนิ่งดูดายไม่ได้เพคะ หม่อมฉันต้องหาทางแก้ไขวิกฤตการณ์นี้ให้ได้"

องค์จักรพรรดิทรงมองเห็นความมุ่งมั่นในแววตาของเหม่ยหลิน พระองค์ทรงรู้ว่าเหม่ยหลินไม่ใช่สตรีธรรมดา และทรงเชื่อในความสามารถของเธอเสมอมา

"ดี! ถ้าอย่างนั้นข้าจะอนุญาต!" องค์จักรพรรดิมีราชโองการ "แต่เจ้าจะต้องนำหลี่เฟยหลง หัวหน้าหมา และทหารองครักษ์ฝีมือดีที่สุดไปด้วย! และหากเจ้าต้องการสิ่งใดอีก ก็จงบอกมาได้เลย!"

การเดินทางสู่ความหนาวเหน็บและการค้นพบที่ไม่คาดคิด

เหม่ยหลินและคณะเตรียมตัวสำหรับการเดินทางสู่โลกภายนอกที่ถูกปกคลุมด้วยหิมะขาวโพลน พวกเขาสวมเสื้อผ้าที่อบอุ่นที่สุด เตรียมอาหารแห้งและอุปกรณ์จำเป็นสำหรับการเดินทางในสภาพอากาศที่เลวร้าย