หลักฐาน

องค์จักรพรรดิเยว่เสวยซุปแห่งการฟื้นคืนชีพด้วยความลังเล พระองค์ทรงจิบซุปช้าๆ และทันใดนั้นเอง...

พระองค์ก็ทรงไอออกมาอย่างรุนแรง! พร้อมกับอาเจียนออกมาเป็น เลือดสีดำ!

เสียงฮือฮาดังไปทั่วท้องพระโรง ขันทีผู้นั้นถึงกับหน้าซีดเผือด

"เป็นไปได้อย่างไร!" ขันทีผู้นั้นตะโกน "เจ้าแม่ครัวชั่ว! เจ้าวางยาพิษฝ่าบาท!"

"หยุดเดี๋ยวนี้!" ไป๋เฟิงก้าวออกมาข้างหน้าอย่างองอาจ "นี่ไม่ใช่ยาพิษ! แต่มันคือ ยาถอนพิษ! ที่กำลังขับยาพิษที่เจ้าแอบใส่ในยาอายุวัฒนะของพระบิดาข้ามานานหลายปี!"

คำกล่าวของไป๋เฟิงทำให้ทุกคนถึงกับตกตะลึง ขันทีผู้นั้นถึงกับตัวแข็งทื่อ ใบหน้าของเขาซีดเผือดราวกับคนตาย

"ฝ่าบาท!" ไป๋เฟิงคุกเข่าลงต่อหน้าองค์จักรพรรดิเยว่ "หม่อมฉันคือไป๋เฟิง... องค์ชายรองของพระองค์พะย่ะค่ะ!"

องค์จักรพรรดิเยว่มองไป๋เฟิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสับสนและความหวัง พระองค์ทรงจำลูกชายของพระองค์ได้

"ขันทีผู้นี้... เขาหลอกลวงพระองค์มาตลอดพะย่ะค่ะ!" ไป๋เฟิงกล่าวต่อ "เขาต้องการที่จะช่วงชิงอำนาจจากพระองค์ เขาแอบใส่ยาพิษลงในยาอายุวัฒนะของพระองค์ เพื่อให้พระองค์อ่อนแอ และควบคุมพระองค์ได้!"

หลักฐานถูกนำมาแสดงต่อหน้าองค์จักรพรรดิเยว่ ไม่ว่าจะเป็นยาพิษที่ไป๋เฟิงค้นพบในห้องของขันที พยานที่เคยเห็นขันทีแอบใส่ยาลงในยาอายุวัฒนะของพระองค์ รวมถึงอาการของพระองค์ที่ดีขึ้นอย่างรวดเร็วหลังจากดื่มซุปของเหม่ยหลิน

องค์จักรพรรดิเยว่มองขันทีผู้นั้นด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความเจ็บปวด พระองค์ทรงรู้สึกผิดหวังอย่างที่สุดที่ถูกคนใกล้ชิดทรยศหักหลัง

"จับตัวขันทีผู้นี้ไป! และสอบสวนให้ละเอียด!" องค์จักรพรรดิเยว่มีราชโองการด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว "หากพบว่าเขากระทำความผิดจริง... ประหารชีวิต!"

ขันทีผู้นั้นถูกทหารเข้าจับกุมทันที เขากรีดร้องด้วยความโกรธแค้นและเจ็บปวด แต่ก็ไร้ประโยชน์แล้ว แผนการชั่วร้ายของเขาถูกเปิดโปงอย่างหมดสิ้น

องค์จักรพรรดิเยว่มองไป๋เฟิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสำนึกผิดและความรัก "ลูกชายของพ่อ... พ่อขอโทษ... ที่พ่อไม่เคยเชื่อเจ้า..."

ไป๋เฟิงสวมกอดพระบิดาด้วยความรักและความเข้าใจ

"และท่านแม่เจียง" องค์จักรพรรดิเยว่หันมามองเหม่ยหลินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ "ท่านไม่เพียงแต่ช่วยชีวิตข้าไว้เท่านั้น แต่ท่านยังได้ช่วยกอบกู้แคว้นของข้าจากเงื้อมมือของคนชั่วร้ายด้วย!"

พระองค์ทรงยิ้มบางๆ "ข้าขอขอบพระคุณท่านอย่างสุดซึ้ง! และข้าขอทำสัญญา... ว่าแคว้นเยว่จะไม่รุกรานแคว้นของท่านอีกต่อไป! เราจะเป็นมิตรที่ดีต่อกัน! และข้าจะจัดเตรียมของกำนัลอันล้ำค่าที่สุดตอบแทนท่าน!"

เสียงโห่ร้องและเสียงปรบมือดังสนั่นไปทั่วท้องพระโรง เหล่าขุนนางและทหารต่างแสดงความชื่นชมต่อเหม่ยหลินและไป๋เฟิง

เหม่ยหลินยิ้มอย่างโล่งใจ เธอทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายสำเร็จลุล่วงแล้ว ไม่เพียงแต่ช่วยองค์จักรพรรดิเยว่ให้รอดพ้นจากพิษร้าย แต่ยังได้ช่วยนำพาสันติภาพมาสู่สองแคว้นอีกด้วย