73 อี๋เหนียง 11

หยวนหยวนไม่รู้ว่าเหตุอันใด นางถึงไม่มีความเกรงกลัวชายผู้นี้ ทั้งที่เขาสวมหน้ากากอำพรางใบหน้าไว้ครึ่งหนึ่ง แต่นางกลับไว้ใจ และไม่ได้แสดงอาการต่อต้าน

“เมื่อควบคุมเพลิงได้ ข้าจะปล่อยเจ้ากลับสกุลสวี่ แสร้งเล่นงิ้ว หลอกผู้คนต่อไป” เขาเอ่ยอย่างนั้น และพานางไปยังที่ๆ หนึ่ง เป็นเรือนไม้หลังเล็ก ด้านหลังมีสวนหิน และสระน้ำเลี้ยงปลาสวยงาม

หยวนหยวนเริ่มปะติดปะต่อหลายสิ่งเข้าด้วยกัน หลายวันที่ผ่านมา เมื่อนางหลับฝัน และรู้สึกละม้าย ใกล้ชิดเส้าเฟิง ทั้งได้พบกับภาพในอดีต คงเป็นเขาผู้นี้ที่พานางหวนคืนสู่สิ่งเหล่านั้น

“ท่านคือเส้าเฟิง...” นางถามเขา แต่อีกฝ่ายกลับหัวเราะเสียงทุ้มๆ ราวกับนางเป็นสตรีไร้เดียงสา

“ข้าเป็นทุกอย่างของเจ้าคุณหนูแปด และเจ้าก็เป็นของข้าเช่นกัน”

ได้ยินเขาเรียกนางเช่นนี้ รู้สึกรังเกียจ และเหตุใดต้องปกปิดตัวตน ทั้งยังทำเหมือนคนที่พร้อมจะสั่งสอนนางอยู่ตลอด

“คิดอย่างไรถึงได้ตามสาวใช้ตาบอดออกมา” เขาถาม และนางไม่รู้ว่าสมควรตอบ หรือปิดปากเงียบเสีย คนผู้นี้ไว้ใจได้หรือ

“ข้าถาม เหตุใดถึงไม่สื่อสารเล่า”

“คือ ข้าไม่อยากเป็นอนุขององค์ชายสาม”