2 - วางแผน

วางแผน

พัสกรใช้เวลาในการเดินทาง เพียงไม่นานก็ขับรถมาถึงยังที่หมาย และมุ่งหน้าตรงไปหาชายหนุ่มที่นัดกันไว้ทันที

“นี่พี่เหาะ หรือขับรถมากันแน่เนี้ยะ ทำยังกับล่องหนมาได้งั้นแหล่ะ อะไรจะเร็วขนาดนี้” ชีโน่เอ่ยปากแซวขึ้นมาทันที ที่เจอหน้ากัน เพราะพัสกรมาถึงเร็วกว่าที่คิด

“พูดมากน่ะ ว่าแต่ตอนนี้ปุยนุ่นอยู่ที่ไหน?” เสียงเข้มรีบถามหาหญิงสาวทันที โดยไม่สนใจคำเอ่ยแซวของชีโน่เลยแม้แต่น้อย

“เธอไม่ได้อยู่ที่นี้หรอกพี่ เธอน่าจะพักอยู่ข้างๆ พอดีผมออกไปเดินเล่นแล้วบังเอิญเห็นเข้าพอดี” ชีโน่เอ่ยบอกชายหนุ่มตรงหน้า

“อ้าว...แล้วทำไม นายไม่รีบบอกว่ะ ว่าเธอไม่ได้พักอยู่ที่นี่” พัสกรพูดขึ้นมาอย่างหัวเสีย

“แหม่...ทำเป็นวัยรุ่นใจร้อนไปได้ ถามจริงเถอะ ตามติดชีวิตเขาขนาดนี้ผมว่าพี่คงไม่ได้คิดแค่พี่น้องล่ะมั้ง” ชีโน่พูดออกมาอย่างใจเย็นที่สุด พร้อมกับแซวพัสกรขึ้นมาอีกครั้ง

“มัน...เรื่องของพี่” พัสกรเริ่มเฉไฉทันที

“งั้นเหรอ! ถ้าอย่างนั้นตอนนี้ ผมจะทำอะไร มันก็เป็นเรื่องของผมเหมือนกันเนอะ ไม่น่าแจ้งข่าวเลย” ชีโน่แกล้งพูดขึ้นมาบ้าง พร้อมกับกำลังจะเดินหนี

“แล้วนายจะไปไหน?” พัสกรรีบถามขึ้น เมื่อเห็นว่าชีโน่กำลังจะเดินหนี

“ไปพักผ่อนยังไงล่ะ พี่ก็ถามได้ ดึกดื่นขนาดนี้แล้ว ใครเขาจะมาเดินตากลม ชมวิว” ชีโน่เอ่ยบอก

“แล้วเรื่องของพี่ล่ะ” พัสกรถามขึ้นมาทันที พร้อมกับชี้นิ้วมาทางตัวเอง

“พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน วันนี้เรามาคิดหาวิธีกันก่อน ว่าพรุ่งนี้เราจะหาเหตุผลยังไง ถ้าเจอเธอ” ชีโน่จึงถามขึ้นมา แล้วพากันเดินเข้าที่พัก

“...” พัสกรไม่ได้เอ่ยตอบอะไร ได้แต่เดินตามชีโน่เข้าไปยังที่พัก

ทางด้านของปุยนุ่น ที่ตั้งแต่มาพักผ่อนอยู่ที่นี่กับเพื่อน อลิน สองคน แต่เพื่อนดันนัดกลุ่มเพื่อนชายมาตามด้วยทีหลัง เพราะอลินทราบดีว่า เพื่อนชายกลุ่มนี้ ซึ่งก็มีอีกคนคือ นาคิน คนที่ชอบ และตามจีบปุยนุ่นมานาน ตั้งแต่สมัยจนถึงทุกวันนี้ แต่ปุยนุ่นก็ไม่ได้ตอบรับ หรือปฏิเสธใดๆ โดยยังยึดสถานะได้แค่เพื่อน แต่ชายหนุ่มก็ไม่ละทิ้งความพยายาม โดยตั้งเป้าหมายไว้ว่า หากเกิดปุยนุ่นยังไม่มีใคร ก็จะตามจีบหญิงสาวอยู่อย่างนี้

“ไม่สนุกเหรอ? นุ่นโกรธอลินหรือเปล่า ที่อลินนัดพวกของนาคินมา” อลินถามเพื่อนขึ้นเมื่ออยู่ที่ห้องกันสองคน และเห็นว่าเพื่อนมีสีหน้าไม่ค่อยสดใสเหมือนวันแรกๆที่มาที่นี่

“เปล่าหรอก...เราแค่ไม่อยากให้ความใคร เราอยากให้นาคินล้มเลิกความตั้งใจนี้ส่ะ เราไม่อยากให้นาคินหรือว่าใคร มาเสียเวลาอยู่กับคนแบบเรา” ปุยนุ่นพูดขึ้น เพราะเธอเห็นนาคิน เป็นค่เพื่อนเท่านั้นไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่น

“ทำไมนุ่นไม่ลองเปิดใจให้นาคินดูบ้างล่ะ” อลินถามต่อ

“เรายังไม่พร้อมที่จะรักใครน่ะ อลิน” ปุยนุ่นเอ่ยออกมาตามความรู้สึกตามตรง

“แล้วพี่ชายที่ทำงานกับนุ่นล่ะ นุ่นคิดยังไงเหรอ” อลินหันมาถามปุยนุ่นอีกครั้ง ถึงเรื่องพี่ชายที่ทำงาน ก็คือพัสกรนั้นเอง

“พี่ชายอะไร?” ปุยนุ่นเลิกคิ้วมองไปทางอลินทันที ที่เพื่อนถามถึงพัสกร

“ก็พี่พัดไง เมื่อก่อนเห็นนุ่นไปไหนมาไหนด้วยกันออกจะบ่อย แถมสนิทกันมาก คิดอะไรกับพี่เขาหรือเปล่า”

“เราจะคิดอะไรล่ะ อลินก็รู้นี้ เรากับพี่พัด ก็เป็นได้แค่พี่น้องเท่านั้นแหล่ะ แต่ช่างเถอะ เราไม่พูดถึงบุคคลอื่น ตอนนี้พักผ่อนดีกว่า ดึกมาแล้ว เก็บแรงไว้ไปต่อพรุ่งนี้ดีกว่าเนอะ” ปุยนุ่นพูดขึ้น แล้วทิ้งตัวลงนอนและหันหลังให้เพื่อนทันที แล้วแกล้งเป็นหลับไป

รุ่งเช้า

พัสกรตื่นขึ้นมาแต่เช้า เพื่อที่จะทำตามแผนที่เตรียมกันไว้ ตั้งแต่เมื่อคืนกับชีโน่ ว่าจะทำอย่างไรที่จะเข้าใกล้ และได้มีโอกาสอยู่กันตามลำพังกับปุยนุ่น เพื่อเคลียร์ปัญหาทุกอย่างที่ผ่านมาได้ และวันนี้พัสกรเองก็ทราบมาว่า กลุ่มของปุยนุ่นจะเช่าเรือออก

ทางด้านปุยนุ่นวันนี้เตรียมตัวที่ออกเรือ เพราะพวกเธอทั้งกลุ่มได้เช่าเรือ เพื่อที่จะจัดปาร์ตี้กันบนเรือ หญิงสาวจึงอารมณ์ดีขึ้นมาอีกครั้ง

“นุ่นเตรียมของเสร็จยัง อลินไปรอที่เรือน่ะ นุ่นจำได้ใช่ไหม ว่าเรือลำไหน” อลินเอ่ยบอกพร้อมกับถามหญิงสาวขึ้น

“อลินดูไม่ค่อยจะตื่นเต้นเลยน่ะ” ปุยนุ่นเอ่ยแซวขึ้นมาทันที

“แล้วนุ่นไม่ตื่นเต้นเหรอ” อลินแซวกลับมาบ้าง

“ถ้าอย่างนั้นอลินไปก่อนเลย เดี๋ยวเราขอเข้าห้องน้ำก่อน” พร้อมกับเดินไปเข้าห้องน้ำทันที

หญิงสาวเดินออกมารอปุยนุ่น และสักพักก็มีชายคนหนึ่งแต่งตัวเหมือนคนขับเรือ เดินออกมาจากเรือถามหญิงสาว เมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังจะทำอะไรอยู่ เพราะรู้อยู่แล้วว่าหญิงสาวคือใคร

“เรือพร้อมแล้วน่ะครับ จะไปกันกี่คนครับ” ชายหนุ่มเอ่ยถาม

“รอเพื่อนอีกคนหนึ่งค่ะ และกลุ่มเพื่อนอีกสามคน” อลินเอ่ยตอบออกไป พร้อมกับเชง้อมองทาง แต่ยังไม่เห็นว่าปุยนุ่นจะมาสักที

“ไม่อย่างนั้น ก็ขึ้นไปรอบนเรือก่อนได้ครับ ตรงนี้แดดร้อน เดี๋ยวผิวสวยๆ จะเสียเอาน่ะ” ชายหนุ่มชำเรืองมองร่างบาง แล้วเอ่ยบอก

“...” อลินไม่ได้ตอบอะไร และรีบขึ้นเรือทันทีตามคำบอกของชายหนุ่มอย่างง่ายดาย โดยไม่ได้เอะใจอะไรเลย

ส่วนทางปุยนุ่น และกลุ่มเพื่อนชาย เดินมาพร้อมกันทั้งสี่คน ตรงไปทางที่นัดหมายกันกับเพื่อนสาวทันที เพราะเพื่อนสาวเป็นคนติดต่อเรือไว้

“เราน่าจะเป็นเรือลำนี้น่ะ ที่อลินจองไว้” อชิ เพื่อนในกลุ่มพูดขึ้น เมื่อเดินมาถึง แต่ไม่เจอกับอลินแล้ว

“แล้วอลินไปไหนแล้วล่ะ” ปุยนุ่นพูดขึ้นเมื่อไม่เห็นเพื่อนสาวของเธอ

“น่าจะรอบนเรือแล้วล่ะ แดดแรงขนาดนี้ อลินคงไม่ยืนตากแดดรอหรอก เรารีบขึ้นไปกันเถอะ เดี๋ยวช้ากว่านี้ กลัวอดได้เก็บภาพสวยๆเอาน่ะ” นาคินพูดขึ้น พร้อมกับพาทุกคนเดินขึ้นเรือไป

ส่วนปุยนุ่นที่พึ่งจะนึกอะไรขึ้นได้ว่าเธอลืมของบางอย่าง หญิงสาวจึงรีบวิ่งลงกลับไปยังที่ห้องพักคืนทันที โดยไม่สนใจคำทัดท้าน หรือร้องห้ามของเพื่อนสาวเลยแม้แต่น้อยว่าเรือจะออกแล้ว

“อยู่ตรงไหนน่ะ จำได้ว่า ก่อนออกจากห้อง เราก็วางไว้ตรงนี้ นี่น่า” หญิงสาวบ่นออกมา พร้อมกับเดินหาทั่วห้อง

“หาอันนี้อยู่เหรอ” เสียงเข้มของชายหนุ่มดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของหญิงสาว แล้วชูของบางอย่างในมือ

“พี่พัด!”