ตอนที่ 5 ไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอ

        กองทัพนั่งดื่มไปเรื่อยๆ ข้างกายมีสาวสวยห้อมล้อมเต็มไปหมด แต่สายตากลับจับจ้องแต่ผู้หญิงที่ใส่เสื้อสีขาวทรวดทรงองค์เอวไม่ต้องพูดถึง

        ‘นมแทบทะลักออกมา เขามองแต่นมจนเมานมมากกว่าเมาเหล้า’    

        “ไอ้เหี้*ย ทัพมึงจะจ้องน้องเขาอีกนานมั้ย” ไต้ฝุ่นไม่อยากจะเชื่อว่าสาวสวยคนนั้นพอแต่งตัวออกมาแล้ว สวยราวกับนางฟ้า

        “กูก็ชอบมองคนสวยไปเรื่อย”

        “กูเห็นมึงมองแต่นมน้องเขา” แม็กนัสคิดอะไรออกจึงเรียกเดือนเมษามาที่โต๊ะตัวเองนั่งอยู่ และให้น้องนั่งชงเหล้าให้พวกเขาแทน แม็กนัสยิ่งชอบใจที่เห็นกองทัพเริ่มอยู่ไม่นิ่ง

        “น้องเมษามากับใครครับ กลับกับพี่มั้ย”

        “น้องเมษาอย่าไปกับมัน...มันเงี่ยนบ่อยไปกับพี่ดีกว่าส่งถึงห้องพักเลย” แม็กนัสพูดสวนขึ้นมาหากปล่อยไปกับไต้ฝุ่น อนาคตของน้องดับแน่

        “กูเพื่อนมึงมั้ยครับ น้องเมษาว่าใครหล่อกว่ากันครับ พี่ ไอ้แม็ก หรือไอ้คนที่มันนั่งอมตีนอยู่นั่น”

        เดือนเมษามองไปคนสุดท้ายที่ไต้ฝุ่นพูดถึง คือกองทัพที่นั่งนิ่งทำเหมือนว่าถูกใครบังคับมางานปาร์ตี้นี่ด้วย ตั้งแต่เธอมานั่งชงเหล้าให้เขาดื่มหมดไปหลายแก้ว จนดวงตาฉ่ำวาวไปหมด

        “ให้หนูตอบจริงๆ เหรอคะ”

        “ตอบมาเลยพวกพี่ไม่เสียใจหรอก”

        “พี่ก็แล้วกันค่ะ” เดือนเมษาชี้ไปที่แม็กนัสเพราะเขาดูสภาพที่สุดในกลุ่ม แถมยังไม่ค่อยได้ยินข่าวลือเสียๆ หายๆ จากเขาเลย

        “พี่เสียใจแย่พี่ไม่หล่อเหรอครับ”

        “หล่อค่ะแต่สำส่อนไปหน่อย”

        ไต้ฝุ่นถึงกับพูดไม่ออกเมื่อน้องเขาพูดความจริง เห็นหน้าสวยๆ แบบนี้พอได้พูดแล้วรู้สึกเจ็บจี้ดไปถึงทรวงอก

        “เขาไม่เรียกว่าสำส่อนพอดีเนื้อคู่พี่มันเยอะไปหน่อย พี่เลยเอาทุกคนเลย”

        “แล้วคนนี้หล่อมั้ย?” แม็กนัสชี้ไปที่กองทัพตั้งแต่น้องมานั่งด้วยมันไม่ยอมพูดอะไรเลยสักคำ เขาเลยอยากแกล้งมัน

        เดือนเมษามองสบตากับเขาแต่ต้องรีบหลบสายตา ไม่รู้ว่าเขาเกลียดอะไรเธอมาก่อนหรือเปล่า ถึงได้ทำหน้าเหมือนไม่ชอบขี้หน้าเธอแบบนั้น

        “ไม่ค่ะขี้เก๊กไปหน่อยเกือบหล่อแล้วค่ะ”

        “แต่ติดตรงที่เกือบแต่ไม่หล่อ” ไต้ฝุ่นกับแม็กนัสหัวเราะออกมาอย่างสะใจ ครั้งแรกที่มีผู้หญิงมาพูดว่ากองทัพไม่หล่อ

        ปึก!

        กองทัพวางแก้วกระแทกกับโต๊ะจนเกิดเสียงดัง ทำให้ทุกคนต้องหันมามองว่าเกิดอะไรขึ้น เขาปรายตามองเดือนเมษานิดหนึ่งและหันกลับมาสนใจเพื่อนต่อ

        “อะไรของมึงวะ”

        “เหล้าหมดชงให้หน่อย”

        “วันนี้มึงเมามากแล้วพอได้แล้วมั้ง”

        “กูจองห้องไว้ให้มึงแล้วขึ้นไปนอนไป” ไต้ฝุ่นไม่เคยเห็นกองทัพเมาขนาดนี้มาก่อน ทำตัวยังกับคนอกหักสาวไม่รักอย่างนั้น

        อีกด้านบีนั่งจ้องมองกลุ่มของกองทัพอยู่เธอเกลียดเดือนเมษา ทำไมมันต้องได้ไปนั่งชงเหล้าให้หนุ่มๆ ไม่ว่าจะรุ่นพี่หรือรุ่นน้องมักจะหลงเสน่ห์มันไปหมดเลย

        เธอต้องหาทางแกล้งเดือนเมษา เมื่อคิดอะไรออกจึงหยิบของที่อยู่ในกระเป๋าออกมา ดีที่วันนี้เธอเตรียมมาด้วยกะว่าจะเอาไว้ใช้กับกองทัพ

        “ใช้กับแกก่อนแล้วกัน”

        บีหันไปชงเหล้าและหยดยาลงไปสามหยดและรีบเก็บไว้ที่เดิม เมื่อเห็นว่าเดือนเมษาเดินแยกตัวออกมา จึงรีบเดินเข้าไปทักทาย

        “ร้อนเงินถึงขั้นยอมมาทำงานแบบนี้แล้วเหรอ”

        “บีเธอมาด้วยเหรอ”

        “มาในฐานะแขกไม่ใช่สินค้า” บีมองเดือนเมษาตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่คิดว่าคนแบบนี้จะมาทำงานแบบนี้เพราะคืนนี้ไม่ใช่แค่เอนเตอร์เทนลูกค้าธรรมดา แต่ต้องเอนเตอร์เทนกันถึงเตียงเลยทีเดียว

        “หลีกทางด้วยฉันต้องทำงาน”

        “โดนใครมอมเหล้ามาละ”

        “...”

        “ดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อยสินิดเดียวเอง” บีไม่ยอมแพ้คะยั้นคะยอให้เดือนเมษาดื่ม

        “ถ้าฉันดื่มเธอจะเลิกวุ่นวายกับฉันใช่มั้ย”

        “ตามนั้น”

        เธอจึงคว้าเหล้าแก้วนั้นมาดื่มแต่ดื่มไปแค่นิดเดียวจึงพอ เธอยื่นแก้วให้บีและออกมาจากตรงนั้นแต่งานครั้งนี้ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด เพราะสายตาที่มองมา

        “มึงจะไปกับน้องเขามั้ยวันนี้”

        “ทำไมกูต้องไปด้วยวะ” กองทัพไม่เข้าใจไหนว่าเป็นเด็กทุน แล้วมารับงานนี้ทำไมที่เขาดื่มเหล้าจนไม่สนใจพูดคุยกับใครก็เพราะเดือนเมษาคนเดียว

        “ก็เผื่อว่าน้องเขาจะ...”

        “กูไม่สนใจ”

        “เออๆ ไม่สนใจก็ไม่สนใจทำไมต้องดุด้วย” ไต้ฝุ่นเลยเงียบเปลี่ยนเรื่องคุยต่อ สักพักเขาเห็นเดือนเมษากลับมาที่โต๊ะแต่ใบหน้าของเธอเหมือนจะไม่ไหว

        “ไหวมั้ยครับ”

        “ไหวค่ะ” เธอเริ่มมึนหัวแต่งานยังไม่จบเลยพยายามฝืนทำต่อให้เสร็จ อีกไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงรับเงินมาแล้วต้องทำงานให้เต็มที่

        “ไม่ไหวบอกพี่ได้นะ”

        เดือนเมษาทำงานไปสักพักรู้สึกเริ่มร้อนหนาวสั่นเหมือนจะไม่สบาย ลมหายใจเริ่มติดขัดเธอเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ เมื่อมองไปรอบๆ เห็นชายหญิงหลายคู่กำลังกอดจูบลูบคลำ

        เดือนเมษาพยายามสะบัดไล่ความคิดตัวเอง ทำไมเห็นพวกเขาทำแบบนั้น เธออยากทำบ้างจึงแอบหนีมาเข้าห้องน้ำ ใช้ความเย็นล้างใบหน้า

        “คืนนี้แกไม่รอดแน่”

        “เธอพูดอะไร”

        “ก็งานนี้ขายสวยไม่พอนะต้องหายตัวด้วย” บีเห็นอาการของเดือนเมษาแล้ว ยาน่าจะเริ่มออกฤทธิ์หญิงสาวยิ้มอย่างพึงพอใจในสิ่งที่ตัวเองทำ

        “หลีกไปอย่ามายุ่งกับฉัน”

        “อยากเหรอบอกฉันได้นะ เดี๋ยวฉันหาคนมาระบายความอยากให้”

        “ฉันไม่อยาก...” เดือนเมษาตัดสินใจเดินออกมาจากห้องน้ำ และเดินออกไปสูดอากาศที่บริสุทธิ์และเริ่มรู้ว่าร่างกายตัวเองมีความต้องการมากขึ้น จนเริ่มควบคุมตัวเองไม่ไหว

        “อ๊ะ ปะ...ปล่อย”

        “อืม มาขวางทางทำมายยย” กองทัพที่เมาจนควบคุมสติไม่ได้เขาคว้าตัวหญิงสาวมากอด และพรึมพรำออกมา เขากำลังจะกลับห้องพักตัวเอง

        “อื้อ อะ อย่าบีบก้น”

        “อ่าส์ นุ่มมือมาก”

        ตอนนี้ทั้งสองเริ่มไม่มีสติเดือนเมษากลับปล่อยให้เขาได้ทำตามอำเภอใจ เธอเองก็มีความสุขไม่น้อยที่เขาทำแบบนั้น ปากหนาโน้มลงมาจูบปากของหญิงสาว

        “อื้ออออ”

        “อืม”

        กองทัพครางออกมาอย่างพอใจในรสจูบของคนตัวเล็ก ปกติเขาไม่เคยจูบกับใครเพราะเขาไม่ชอบ แต่กับผู้หญิงคนนี้เขาถูกใจเธอมาก

        “ไปกับฉัน”

        เดือนเมษาไม่ปฏิเสธเลยสักนิดเธอกลับเดินตามแรงของเขา จนเขาพามาหยุดที่ห้องพักในโรงแรมสุดหรูซึ่งอยู่ติดกับสนามแข่งรถ

        ปากหนาไม่ยอมห่างจากปากนุ่มนั้น เขาล้วงมือลงไปคว้านหาคีย์การ์ดและรีบเปิดมันออกมา ตอนนี้เขาต้องการคนตรงหน้ามาก ซึ่งไม่ต่างจากเดือนเมษาไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ยินยอมไปหมด