LOGINShare
บทที่ 804
Related chapters
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 805
ไซออน เรสซิเดนซ์เมื่อฌอนเห็นอีโมจิจูบ เขารู้สึกเร่าร้อนพลุ่งพล่านอยู่ภายใน อวัยวะแห่งความเป็นชายของเขาขยับ ทําให้เขารู้สึกไม่สบายด้วยเหตุผลบางอย่างที่อธิบายไม่ได้เขานอนลงโดยจินตนาการว่าแคทเธอรีนจูบเขาจู่ ๆ เขาก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียงและส่งข้อความหาแคทเธอรีนสี่คํา: [ผมอยากได้จูบพรุ่งนี้] จากนั้นเขาก็วิ่งไปที่ห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเย็น ๆซาร่าไม่เคยกระตุ้นเร้าใจเขาได้เลยทั้งที่อยู่กับเธอมานาน เขาคาดไม่ถึงเลยว่าแค่อีโมจิง่าย ๆ จากแคทเธอรีนจะทำให้เขาตื่นเต้นลุกเป็นไฟขึ้นได้ในที่สุดเขาหัวเราะอย่างขมขื่นเมื่อเขาออกมาจากห้องน้ำ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้งยาเอลโทรหาเขา “คุณชายใหญ่ฮิลล์คะ คุณไม่มาเหรอ? คุณนีสันกําลังร้องไห้โฮอยู่ในโรงพยาบาลค่ะ เธอปฏิเสธที่จะพันผ้าพันแผล”ฌอนก็เริ่มรู้สึกรําคาญ “มันคือร่างกายของเธอไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่ของฉัน!”ยาเอลตื่นตระหนกเมื่อเขาพูดเสียงดังใส่เธอ “แต่ตอนนี้คุณนีสันต้องการคุณจริง ๆ นะคะ คุณชายใหญ่ฮิลล์ ทุกวันนี้เมื่อคุณไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ เธอก็กินไม่ได้นอนก็ไม่หลับ ด้วยเหตุนั้นเธอจึงเหม่อลอยและตกบันไดในช่วงที่ไฟดับคืนนี้ หมอบอกว่าขาของเธอได้รับบาดเจ็บ หาก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 806
“ฌอนนิคคะ ฉันคิดถึงคุณมากเหลือเกิน” ซาร่าซุกอยู่ในอ้อมแขนของฌอน นheตาของเธอเจิ่งนองจนเสื้อเขาเปียก “หลายวันมานี้ฉันได้พิจารณาตัวเองแล้วค่ะว่าฉันโง่และเหลวไหลเกินไปมาก ฉันสาบานว่าฉันจะไม่ทําผิดกับคุณอีกต่อไปแล้วค่ะ กลับมาหาฉันเถอะนะคะ ฉันคิดถึงคุณจริง ๆ”ฌอนหรี่ตาและอุ้มเธอไปที่เตียง หลังจากนั้นเขาก็หันกลับมาและพูดกับหมอข้างนอกว่า "เข้ามาสิครับมารักษาเธอสิ"“ไม่ค่ะ ถ้าคุณไม่สัญญากับฉัน ฉันจะไม่ยอมรับการรักษา” ซาร่าทำตัวดีดดิ้นส่ายไปมาเมื่อเห็นการแสดงออกของเธอ ดวงตาของฌอนฉายแววความรําคาญ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาค่อย ๆ เผยให้เห็นถึงความเด็ดเดี่ยวดุดันขึ้นมาทันที “พอกันที หยุดใช้ร่างกายของคุณเพื่อบังคับขู่เข็ญผม”เขาไม่รู้ว่าทําไมซาร่าถึงได้กลายมาเป็นคนหน้าด้านไร้เหตุผลขนาดหนัก ตอนนี้เธอถึงกับข่มขู่บังคับเขาซึ่งเป็นกลวิธีที่เขาเกลียดที่สุดนี่เป็นครั้งแรกของเขาที่พูดด้วยน้ำเสียงดุดันน่ากลัวเช่นนี้กับซาร่า หลังจากมึนงงไปเลยอยู่ครู่หนึ่งเธอก็เริ่มร้องไห้โฮมากขึ้นอีก “ฉันเกลียดที่จะทําตัวแบบนี้เหมือนกันค่ะ ฉันเกลียดคนแบบที่ฉันเป็นอยู่ตอนนี้ แต่ฉันจะทําอย่างไรได้ล่ะคะ? ฉันต้องยอมให้เสียคุณไ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 807
“พูดจบแล้วหรือยัง?”ฌอนอารมณ์เสีย “นั่นคือชื่อเสียงของเธอ ฉันไม่มีอะไรต้องรับผิดชอบสิ่งที่เธอทำสักหน่อย”“นายอยู่กับเธอมานานกว่าสิบปีแล้ว ถ้าไม่ใช่นายแล้วใครควรจะรับผิดชอบล่ะ?” ร็อดนีย์ถามอย่างโกรธเกรี้ยวเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฌอนรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเขากับซาร่าทําให้เขารู้สึกหมดสิ้นแรงเขาไม่อยากแต่งงานกับซาร่าก็แค่นั้นเอง อะไรทำให้มันยากขนาดนี้?เขาเป็นคนที่ไปพาชายคนหนึ่งมาข่มเหงซาร่าในอเมริกาเองหรือเปล่า? เขาเป็นคนทําให้ซาร่าและลูซิเฟอร์หลับนอนด้วยกันหรือเปล่า?ก็ไม่ใช่เลย“ร็อดนีย์ ถ้านายชอบเธอมากขนาดนั้น ก็แต่งงานกับเธอไปเลยสิ อย่าทำเป็นแต่จะมาบังคับฉันซะทุกครั้งที่มาเจอกัน”ฌอนก้าวไปที่ประตูราวกับเขารู้สึกอยากไปสูบบุหรี่หลังจากเหลือบเห็นสีหน้าซีดของซาร่าแล้ว ร็อดนีย์ก็อดไม่ได้ที่จะตามฌอนออกไปเขาบีบแขนของฌอนแล้วกระซิบว่า “นายคิดว่าฉันไม่อยากแต่งงานกับเธอเหรอ? ประเด็นคือเธอเอาแต่รักนายเท่านั้น นายคือคนที่เธออยากอยู่ด้วย ฌอนนายไม่สามารถส่งต่อเธอให้กับคนอื่นได้เพียงเพราะนายไม่ต้องการอยู่กับเธอ เธอเป็นมนุษย์คนหนึ่งนะและเธอก็รักนายสุดหัวใจ” “... ฉันไม่รักเธออีกแล้ว”
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 808
ขณะที่แคทเธอรีนกําลังเตรียมอาหารเช้าให้ซูซี่และเฟรยาในครัว จู่ ๆ เฟรยาที่อยู่ด้านนอกก็ร้องเสียงหลงขึ้นมาจากนั้นเฟรยาก็เดินเข้าไปในครัวพร้อมกับโทรศัพท์ของเธอ “แคธี่ ฉันมีบางอย่างจะให้เธอดู แล้วอย่าคลั่งไปล่ะ”แคทเธอรีนคว้าโทรศัพท์มาดู พาดหัวข่าววันนี้คือ 'ซาร่าได้รับบาดเจ็บ คุณชายฮิลล์รีบไปโรงพยาบาลทันที ข่าวลือการแยกทางกันของพวกเขาเป็นโมฆะ'เมื่อเธอคลิกเปิดวิดีโอ นักข่าวได้ให้คําอธิบายโดยละเอียดของข่าว“งานแต่งงานของคุณชายฮิลล์และซาร่าถูกยกเลิกอย่างกะทันหันก่อนหน้านี้ ต่อมาก็ไม่มีข่าวใด ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ออกมาเลย ข่าวลือเกี่ยวกับการเลิกราของพวกเขาแพร่กระจายเหมือนไฟป่า อย่างไรก็ตามนักข่าวของเราซึ่งเฝ้าจับตาดูที่โรงพยาบาลเมื่อคืนนี้ บังเอิญรู้ว่าซาร่าได้เข้าพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล จากนั้นไม่นาน คุณชายฮิลล์ก็รีบไปโรงพยาบาลด้วยท่าทางขุ่นมัว อาจเป็นเพราะเขากังวลเกี่ยวกับอาการของซาร่าจนกระทั่งเจ็ดโมงเช้านักข่าวของเราเห็นคุณชายฮิลล์ออกจากโรงพยาบาลอย่างอิดโรย...”แคทเธอรีนปิดข่าวทันที จากนั้นเธอก็คืนโทรศัพท์ให้เฟรยา ใบหน้างดงามของเธอสงบและไม่สนใจไยดีราวกับว่ามันไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวกั
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 809
ฌอนจ้องไปที่เฮดลีย์อย่างเคร่งขรึมเฮดลีย์พูดไม่ออกเขาทําอะไรผิดเหรอ? ทั้งหมดที่เขาขอคือลายเซ็น ที่จริงการเป็นผู้ช่วยของคุณชายใหญ่ฮิลล์นั้นโหดหินขึ้นเรื่อย ๆ"ส่งเอกสารมาให้ผม"ฌอนค่อย ๆ เอ่ยปาก ขณะจ้องสายตาพิฆาตมาที่เขาเฮดลีย์ยื่นให้ หลังจากที่ฌอนเซ็นสัญญาแล้ว เฮดลีย์ก็พูดว่า “ครับ แล้วก็ยังมีอีกเรื่องคือว่า คุณชายใหญ่ฮิลล์คุณตกเป็นข่าวฮือฮาเรื่องที่ไปเยี่ยมซาร่าที่โรงพยาบาลเมื่อคืนนี้”เฮดลีย์คลิกที่ข่าวเพื่อเปิดให้ฌอนดู “ที่คุณกําลังไล่ตามจีบคุณโจนส์อยู่ในตอนนี้ ผมคิดว่าถ้าเธอเห็นข่าวชิ้นนี้ เธอก็คงจะรู้สึก... ค่อนข้างผิดหวังนะครับ”"ทําไมคุณถึงไม่บอกผมให้เร็วกว่านี้?"หลังจากที่ฌอนได้ดูวิดีโอ ใบหน้าของเขาก็ดูเคร่งขรึมขึ้นมาทันที "นักข่าวจากไหน?"“เป็นนักข่าวจากซันรายสัปดาห์ สำนักข่าวที่มักจะรายงานเรื่องเล็กน้อยไร้สาระที่เกิดขึ้นในสังคม มีนักข่าวคอยเฝ้าติดตามหาข่าวอยู่ในโรงพยาบาลเสมอแหละครับ”ฌอนกัดฟัน “ผมให้เวลาคุณครึ่งวันในการทําให้สำนักข่าวแห่งนี้หายไป แล้วก็ให้ลบข่าวที่เกี่ยวกับเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ให้เกลี้ยง นอกจากนี้เตือนสำนักข่าวอื่น ๆ ด้วยว่าพวกเขาจะได้รับผลกระทบเช
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 810
“ฌอนนิค ฉันยังไม่หายดีค่ะ ไว้ค่อยคุยเรื่องนี้ทีหลังเถอะนะคะ” เมื่อซาร่าเห็นโฉนดในแฟ้ม เธอก็รู้สึกใจหาย เธอแสร้งทําเป็นรู้สึกไม่สบายและนอนลงไปอย่างไว“ซาร่า หยุดหนีจากมันซะที” ฌอนรู้สึกว่าไม่อยากดึงเรื่องนี้ให้ยืดเยื้ออีกต่อไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ปรานี “นี่คือโฉนดของวิลล่าริมทะเล นอกจากนี้ผมจะชดเชยให้คุณด้วยอพาร์ตเมนต์ดูเพล็กซ์หนึ่งห้องและอสังหาเชิงพาณิชย์อีกสิบแห่ง และนี่ก็บัตรที่มีเงิน 100 พันล้านดอลลาร์อยู่ข้างใน ซึ่งเพียงพอให้คุณได้ใช้ชีวิตที่หรูหราได้”“หยุดเถอะ ฉันจะไม่เลิกกับคุณหรอกค่ะ” ซาร่าป่ายปัดแก้วน้ำร้อนข้างตัวเธอด้วยความปั่นป่วนเพราะฉะนั้นมันจึงลวกมือเธอ“คุณนีสัน...” ยาเอลตกใจมาก เธอกดกริ่งตามหมอทันที“มือของฉันเจ็บ โอย มันเจ็บมาก ๆ เลย” ซาร่าเริ่มร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดยาเอลแนะนําฌอนว่า “คุณชายใหญ่ฮิลล์คะ มิสนีสันยังไม่หายดีเลยนะคะ ทําไมคุณต้องยั่วยุเธอในเวลาเช่นนี้?”หากสิ่งนี้เกิดขึ้นแต่ก่อนตอนนั้น ฌอนคงจะทนได้อย่างไรก็ตาม ซาร่าปฏิเสธที่จะยอมรับความจริงและยังคงเอะอะโวยวายส่งเสียงดังตั้งแต่เมื่อคืน ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อวานนี้ฌอนยังใช้เวลาทั้งคืนอยู่เป็นเพื่อนเธอเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 811
จิตใจของซาร่าก็สับสนเช่นกันเธอหมดอารมณ์เกลี้ยกล่อมให้ร็อดนีย์อยู่ต่อเมื่อครู่นี้ เธอคิดอยู่ว่าถ้าเธอไม่สามารถเอาฌอนกลับมาได้ เธอจะแต่งงานกับร็อดนีย์ยังไงซะ เขาก็เป็นผู้สืบทอดของสโนว์ คอร์ปอเรชั่น และเป็นหลานชายของประธานาธิบดีในอนาคตมีเกียรติไม่น้อยไปกว่าการแต่งงานกับฌอนอย่างไรก็ตาม ในทันทีที่ร็อดนีย์ถูกตัดสิทธิ์โดยตระกูลสโนว์ ไม่ได้ถือหุ้นใน สโนว์ คอร์ปอเรชั่น หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลสโนว์ ร็อดนีย์ ซึ่งมีเพียงโอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นเท่านั้นก็จะไม่มีอะไรเลย เธอจะมีชีวิตแต่งงานที่แย่กว่าซินดี้ซาร่ากําลังจะบ้าแล้ว ทําไมเธอถึงช่างโชคร้ายนัก?… ร็อดนีย์รีบกลับบ้านทันทีในศาลา นายท่านสโนว์และเจสสิก้ากําลังพูดถึงเรื่องของบริษัท“เจสสิก้า ถ้าเพียงแต่หลานเป็นเด็กผู้ชาย หลานคงมีความสามารถมากกว่าร็อดนีย์มาก” เมื่อใดก็ตามที่นายท่านสโนว์ฟังหลานสาวของเขาพูดถึงงาน เขาจะรู้สึกเต็มตื้น“คุณปู่ ฟังดูเหมือนท่านกําลังเลือกปฏิบัติต่อผู้หญิงอย่างเราอยู่นะคะ” เจสสิก้าพูดติดตลกขณะที่นายท่านสโนว์กําลังจะเอ่ย ร็อดนีย์ก็ยกม่านขึ้นและบุกเข้าไป “คุณปู่ผมไม่มีสิทธิ์สืบทอดตําแหน่งสโนว์ ค
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 812
เจสสิก้าเหลือบมองร็อดนีย์อย่างช่วยไม่ได้ “คุณปู่ท่านเอาจริงนะ แกควรคิดให้รอบคอบ มันคุ้มหรือเปล่าแค่ผู้หญิงคนเดียว? แกจะไปได้ไกลแค่ไหนเชียว หากไม่ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลสโนว์?”“ผมคิดมาหมดแล้ว ผมไม่เหมือนพี่นี่ครับ ผมจะไม่แต่งงานกับคนที่ผมไม่รักหรอก” ร็อดนีย์พูดอย่างโมโห ท่าทีของเจสสิก้าเปลี่ยนไปและแล้วร่องรอยของความเศร้าก็สาดแสงไปทั่วดวงตาเธอ จากนั้นเธอก็เดินออกจากศาลาและจากไปอีกรายร็อดนีย์ยืนอยู่ที่นั่นสักพักก่อนที่เขาจะเดินออกจากบ้านของตระกูลสโนว์ไปอย่างหงุดหงิดใจเมื่อเขาขึ้นรถไป เขาได้รับสายจากผู้จัดการทั่วไปสตีเวนส์ “ประธานสโนว์ครับ การเข้าซื้อกิจการของกลุ่มบริษัท SKITTL ในภาคพื้นประเทศเอฟของบริษัทเราล้มเหลวครับ”“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? คุณใช้เวลาตั้งสองปีเต็มในการเตรียมตัวสําหรับการเข้าซื้อกิจการของกลุ่มบริษัท SKITTL ไม่ใช่หรอกเหรอ?” ร็อดนีย์รู้สึกถึงความโกรธที่อธิบายไม่ได้ท่วมท้นขึ้นมาอีกครั้ง ในตอนแรกเริ่มเขาต้องการใช้โอกาสในการเข้าซื้อกิจการกลุ่ม SKITTL เพื่อให้โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นก้าวเข้าสู่อุตสาหกรรมแชมพูและขยายไปทั่วโลกอีกด้วย ด้วยวิธีนี้เขาไม่จําเป็นต้องจ่ายเงินให้กล
Latest chapter
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1072
ขณะฌอนอุ้มซูซี่ขึ้นรถ จู่ ๆ คนขับก็ถามขึ้นว่า “นี่ลูกของคุณหรือเปล่าครับ?”“... อืม” ฌอนตอบไปทั้งอย่างนั้นเนื่องจากเลียมหายตัวไป เขาจึงจะปฏิบัติต่อซูซี่เหมือนลูกสาวแท้ ๆ ของเขาต่อไปในอนาคต"คุณทั้งคู่ดูเหมือนกันมากเลยนะครับ" คนขับยิ้ม"ใช่ครับ เธอดูเหมือนผม" ฌอนเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลายผสมปนเป “คุณเพิ่งย้ายมาที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ใช่ไหม? ผมไม่เคยเห็นคุณมาก่อนเลยครับ”"ใช่ครับ" คนขับหันกลับไปขึ้นรถหลังจากที่รถทั้งสองคันขับผ่านกันไป ฌอนก็เหลือบมองไปยังทิศทางที่รถคันนั้นกําลังมุ่งหน้าไปคฤหาสน์ที่ด้านบนนั้นเคยเป็นคฤหาสน์ของตระกูลฮิลล์ชายผู้นั้นใช่คนที่ซื้อคฤหาสน์ไปหรือเปล่านะ?แต่เขาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรวบรวมความคิดที่เกี่ยวข้องกับคฤหาสน์ เนื่องจากเขาเพิ่งรู้ว่าแคทเธอรีนกําลังจะไปอยู่ด้วยกันกับเวสลีย์เขามั่นใจว่าเวสลีย์คงนอนกับแคทเธอรีนแล้วหัวใจของเขาอัดแน่นเมื่อนึกถึงแคทเธอรีนนอนอยู่ใต้ร่างของเวสลีย์จุดนี้ไม่สำคัญอะไรหรอก สิ่งที่ฌอนกังวลมากกว่าคือความเป็นไปได้ที่แคทเธอรีนจะตั้งครรภ์ลูกของเวสลีย์ เวสลีย์ไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน ฌอนไม่รังเกียจที่แยกทางกับแคทเธอรีนหรอก
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1071
“เวสลีย์ ลียงส์ นายก็หยาบคายกับฉันมาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ? น่าเสียดายที่นายซ่อนมันดีเกินไป ไว้มาดูกันตอนที่หน้ากากของนายหลุดเถอะ”ทันทีที่ฌอนพูดจบเขาก็เหลือบมองแคทเธอรีน เมื่อได้เห็นสีหน้าเรียบเฉยของเธอ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ ข้างในซูซี่เลื่อนหน้าต่างด้านหลังลงและยื่นศีรษะเธอออกมา จากนั้นเธอก็ถามด้วยน้ำเสียงเร่งเร้าว่า “ลุงฌอนคะ ลุงจะพูดไปอีกนานแค่ไหนคะ?”"ลุงกําลังจะไปเดี๋ยวนี้จ้ะ" ฌอนก้าวขึ้นรถเมื่อเขาขับรถออกไป เขาเห็นเวสลีย์ก้มศีรษะลงจูบปากกับแคทเธอรีนผ่านกระจกมองหลังเขาจับพวงมาลัยแน่นจนเส้นเลือดที่หลังมือปูดโปนออกมา ขณะเดียวกันเขาก็กดคันเร่งลงไปอย่างดุเดือดรุนแรงยิ่งขึ้นด้วยความโกรธซูซี่เริ่มหวีดร้องด้วยความตกใจ “ลุงฌอน ลุงขับรถเร็วเกินไปแล้ว! หนูกลัวนะคะ"ฌอนกลับมามีสติสัมปชัญญะทันที เขาลดความเร็วลงอย่างว่องไวและยอมรับความผิด "โทษทีนะจ๊ะ"“ลุงฌอน ลุงยังไม่บรรลุนิติภาวะเหรอเนี่ย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภรรยาของลุงทิ้งลุงไป” ซูซี่อดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยเขาด้วยมือเธอที่ท้าวสะเอวอยู่“... หนูพูดถูก" ฌอนหลบตาลงอย่างเศร้าซึมซูซี่ถอนหายใจกับพฤติกรรมของเขา เธอรู้ว่าแม่ของเ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1070
แคทเธอรีนไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอื่นใดเลย ทว่าฌอนรู้สึกอารมณ์ปั่นป่วนกระวนกระวายช่วงสองสามวันมานี้ เขาพบว่าตัวเองอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกว่าจะพบเธอดีหรือไม่ เขาลังเลที่จะพบเธอ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็คิดถึงเธอสุดหัวใจ“แคธี่ผมขอโทษ ผมไม่รู้จริง ๆ นะ...” ฌอนเริ่มอธิบายเหมือนเด็กหลงทาง “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทําตัวแบบนั้น ผมคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องไร้สาระเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับผมด้วย การสะกดจิตของซาร่านั้นแรงกล้ามากจนเขียนทับความทรงจําของผมไปจนหมดและทําให้ผมเกลียดคุณมากเหลือเกิน นั่นเป็นเหตุผลที่ทำไมผมถึงไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่ามัน...” .“แล้วคุณมาขอให้ฉันยกโทษให้คุณเหรอ?” จู่ ๆ แคทเธอรีนก็หันหน้ากลับมาทันที ดวงตาเงียบสงบของเธอจับจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของเขา“ผม...” ฌอนกระอักกระอ่วนใจจนไม่รู้จะพูดยังไง ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความทุกข์ระทม “แคธี่ผมรักคุณความรักของผมที่มีต่อคุณไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลยนะ...”"ฮะ!"ในที่สุดแคทเธอรีนก็หัวเราะ “ฌอนถึงคุณจะไม่ได้ถูกซาร่าสะกดจิตแต่ป่านนี้เราอาจจะหย่ากันไปแล้วก็ได้นะ”ฌอนอึ้งไปเลย "คงไม่เป็นแบบนั้นหรอก"“ตลกดีที่ฉันเป็นคนเดียวที่จําความสัมพันธ์นั้นของเรา
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1069
แคทเธอรีนวางสายเมื่อเธอมาถึงวิลล่าของครอบครัวยูลเป็นเวลาสองทุ่มแล้ว เวสลีย์กําลังเล่านิทานให้เด็กทั้งสองฟังด้วยท่าทางอ่อนโยนและเสียงทุ้มเบา ๆ เขามองดูเหมือนคุณพ่อใจดีเมื่อเห็นภาพอย่างนี้ ความรู้สึกผิดก็พุ่งปะทะเข้ามาในจิตใจของแคทเธอรีน เธอนี่นะสงสัยเขาได้ลงคอนั่นมันมากไปแล้วจริง ๆหลังจากที่เวสลีย์เล่านิทานจบเขาถึงสังเกตเห็นเธอ "คุณกลับมาแล้ว"โจเอลจ้องแคทเธอรีนเขม็ง “ลูกเป็นแม่ของซูซี่และลูคัสนะแต่ลูกกลับบ้านดึกตลอด แม้แต่เวสลีย์ก็ยังทําหน้าที่เป็นพ่อแม่ได้ดีกว่าลูกอีก”“ลูกจะไตร่ตรองตัวเองและจะไม่ทําอีกค่ะ” แคทเธอรีนขอโทษอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณทุ่มเททํางานไปเถอะครับผมจะช่วยคุณดูแลลูก ๆ คุณที่บ้านเอง” เวสลีย์กล่าวด้วยรอยยิ้มมองเขาแล้วแคทเธอรีนจึงตัดสินใจบางอย่างอยู่ลึก ๆ ในใจ…ในตอนกลางคืนแคทเธอรีนอยู่เป็นเพื่อนซูซี่และลูคัสจนพวกเขาหลับ จู่ ๆ ซูซี่ก็พูดว่า “แม่ขา คุณย่าโทรหาหนูวันนี้และบอกว่าย่าคิดถึงหนู ปู่ทวดและย่าทวดก็คิดถึงหนูด้วยเช่นกันค่ะ หนูรู้สึกอยากเอ่อ ... อยู่ที่นั่นสักพักค่ะ”"การไปอยู่ที่นั่นดีอะไรนักหนา?" ลูคัสถามอย่างไม่พอใจซูซี่ทําหน้ามุ่ยโดย
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1068
"ไม่จําเป็น" เฟรยาส่ายหัว “ฉันไม่ต้องการให้คุณมารับผิดชอบฉันหรอก แต่เนื่องจากตระกูลสโนว์บังคับให้ฉันให้กําเนิดเด็กคนนี้และถึงกับข่มขู่ฉันด้วยเด็กคนนี้ดังนั้นฉันจะให้กําเนิดเขาแต่ฉันจะไม่แต่งงานกับคุณหรอกนะ”ร็อดนีย์ไม่เคยคิดเลยว่าเธอเลือกจะให้กําเนิดลูกทั้งที่ยังไม่แต่งงานมากกว่าที่จะแต่งงานกับเขาซะอีกเขาควรจะดีใจสิ ทว่าเขาก็อารมณ์เสียซะอย่างนั้น“เฟรยา ลินช์ คุณไม่ชอบผมมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”“...”“ฉันไม่เคยชอบคุณเลยน่ะสิ”เฟรยาเก็บอาการดูถูกเขาไว้ข้างในใจก่อนที่เธอจะเอ่ยอย่างจริงจังว่า “เมื่อสามปีก่อนฉันเคยมีความสัมพันธ์ฉันตกหลุมรักชายคนหนึ่งที่วิทยาลัยและเราอยู่ด้วยกันมาสี่ถึงห้าปี เรายังได้พบกับพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายและพร้อมที่จะมีงานแต่งงานของเรา แต่แล้ววันหนึ่งเขาปล่อยให้ครอบครัวของฉันกับฉันต้องรอเก้อเพื่อหวานใจในวัยเด็กของเขา เขาไม่ได้ทําแค่ครั้งเดียวแต่เป็นครั้งแล้วครั้งเล่า เขามักจะยกให้เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเสมอ“เมื่อใดก็ตามที่เราไปออกเดทกัน เขาก็จะพาเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาไปด้วย“เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขาป่วยเขาก็จะดูแลเธอ“เขาอ้างว่าเขาปฏิบ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1067
“ฉันไม่สน เนื่องจากคุณโยนผักดองของฉันทิ้งไปแล้ว คุณต้องทําอาหารให้ฉัน ฉันหิวนะ"ร็อดนีย์เหลือบมองท้องของเฟรยา ตอนแรกเขาไม่อยากทําอาหารให้เธอหรอก ทว่าเขากังวลว่าเฟรยาจะนําลูกอ๊อดน้อยในตัวเธอออกไปกินอาหารที่ไม่ถูกสุขลักษณะ ในที่สุดเขาก็ยอมจํานนต่อโชคชะตาของเขาและตัดสินใจทําอาหารให้เธอแต่เมื่อเขาเปิดตู้เย็นของเธอดู เขาก็ไม่พบส่วนประกอบเครื่องปรุงใด ๆ นอกจากเส้นพาสต้าเขาถอนหายใจออกมา “เฟรยา ลินช์ คุณเป็นผู้หญิงนะ คุณทําตัวเป็นแม่บ้านให้มากกว่านี้ไม่ได้เหรอ? คุณไม่มีไข่ที่บ้านด้วยซ้ำ ไม่มีใครอยากอยู่กับคุณหรอก” “ฉันกินในที่ทำงานทุกวัน ฉันทํางานให้คุณยังกับหมานะ แล้วคุณยังมาคาดหวังให้ฉันกลับมาเข้าครัวทําอาหารหลังจากที่ฉันเพิ่งทํางานล่วงเวลาเสร็จอีกเหรอ? ฉันมีเวลาว่างมากนักเหรอไง?”เฟรยาวิจารณ์เขาอย่างเผ็ดร้อน “อย่ามองฉันแบบนั้นสิ ซาร่าก็ไม่ดีไปกว่าฉันหรอก เธอยังจ้างแม่บ้านมาคนหนึ่งไม่ใช่เหรอไง?” “คุณนี่พล่ามไปใหญ่ บางครั้งเธอก็ทําอาหารด้วยตัวเองแหละน่า”“ฮ่า! คุณหมายถึงสัปดาห์ละครั้งเหรอ? ฉันก็ทําแบบนั้นแหละ”“...”ร็อดนีย์เงียบไปเลยเมื่อเอ่ยเรื่องนั้นขึ้นมาเห็นได้ชัดว่าเขาโน้
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1066
เฟรยาขมวดคิ้วย่น ก่อนหน้านี้เธอไม่ชอบกินผักดองและสงสัยว่าทําไมผู้คนมากมายถึงได้ชอบกินอาหารหมักดองอย่างนี้กันนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็รู้ตัวว่าติดหนึบมันเข้าแล้วในเดือนนี้ด้วยเหตุนี้เธอถึงได้รู้ว่าเพราะการตั้งครรภ์ของเธอนั่นเองเป็นเหตุ“เข้าใจผิดแล้ว ฉันเพิ่งจะเริ่มชอบผักดองเพราะว่าฉันตั้งครรภ์ เป็นทารกเองที่ต้องการหม่ำของพวกนั้น” เธอตอบด้วยท่าทางว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูก“ลูกของผมไม่ชอบกินอาหารหมักดองแบบนี้หรอก” ร็อดนีย์คว้าขวดโหลออกไปและเทผักดองทั้งหมดลงไปในถังขยะโดยไม่ลังเลเฟรยาระเบิดลงทันที “ร็อดนีย์ สโนว์ คุณรู้ไหมว่าผักดองขวดหนึ่งมันแพงขนาดไหน? มันมีราคากว่าสิบดอลลาร์เชียวนะ”“...”ร็อดนีย์อึ้งจนไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาพูด “นั่นแพงเรอะ ฮึ? คุณกําลังพักอยู่ในอพาร์ตเมนต์แบบดูเพล็กซ์มูลค่าหลายแสนล้านดอลลาร์และได้รับค่าจ้างเดือนละหลายแสนดอลลาร์ คุณยังมีเงิน 100 ล้านดอลลาร์ในบัตรที่โอเชอร์ คอร์ปอเรชั่นมอบให้คุณไปเมื่อวันก่อนด้วย คุณกล้าพูดว่าผักดองมีราคาแพงได้ยังไงกัน?!”“มันก็แพงอยู่ดี ผักดองในถุงเล็ก ๆ ที่ฉันได้มาบ่อย ๆ ราคาเพียงแค่ห้าดอลลาร์เอง”"หุบปากเลย"ร็อดนีย์เบื่อหน่ายกับเธอ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1065
เชสเตอร์ตะคอก “ก็ได้ นายแค่ลําเอียงเข้าข้างซาร่า แต่ขอฉันเตือนนายหน่อยนะว่าหากนายออกจากตระกูลสโนว์ไปแล้ว รับรองว่ายัยซาร่าจะทิ้งนายไปในไม่ช้าก็เร็ว”"นายนี่ตอแหลว่ะ"ร็อดนีย์อดไม่ได้ที่จะโวยวายใส่เขา “เชสเตอร์ จิวเวลนายก็เหมือนกับฌอน! ทําไมพวกนายถึงเป็นแบบนี้กันไปได้? พวกเราทั้งห้าคนโตมาด้วยกัน แต่พวกนายก็ยังมาเลือกปฏิบัติต่อซาร่าอีก”“ใช่ คนทั้งโลกกําลังเลือกปฏิบัติต่อซาร่าและนายเป็นเพียงคนเดียวที่ปกป้องเธอ นายเป็นคนฉลาดหัวใสและคนอื่นมีบางอย่างผิดปกติ งั้นเอาเลยไปสู้โลกเพื่อประโยชน์ของเธอรวมทั้งฆ่าลูกของนายเองด้วย”เชสเตอร์เริ่มรําคาญ “ฉันกําลังจะทําการผ่าตัดตอนนี้ ฉันไม่ว่างที่จะคุยกับนายละนะ”ทันทีที่เขาจบการสนทนา เขาก็เดินดุ่มออกไปด้วยสีหน้าสงบนิ่งอันที่จริงการพูดคุยกับร็อดนีย์ทําให้เลือดของเขาเดือดดาลเชสเตอร์เริ่มรู้สึกเห็นอกเห็นใจเฟรยาขึ้นมาเล็กน้อยจากนั้นร็อดนีย์ก็เดินออกจากสำนักงานแพทย์เขาเดินลงบันไดมาอย่างร่างไร้วิญญาณเมื่อเขาเซล้มลงไปโดยบังเอิญที่หน่วยกุมารเวชศาสตร์คุณพ่อคนหนึ่งในวัย 30 ปีที่กําลังกอดทารกน้อยน่ารักเดินผ่านเขาไปพอดี ทารกขวบเดียวคนนั้นมีดวงตาโ
คุณชายฮิลล์ ปล่อยฉันนะ! บทที่ 1064
พ่อ...คํานี้ทําให้ร็อดนีย์อึ้งไปครู่หนึ่งทันทีเวนดี้พูดอย่างตั้งใจว่า “ใช่ ลูกอาจมีส่วนแค่สเปิร์มตัวหนึ่งเท่านั้น แต่ตอนนี้เด็กคนนี้มีความยาวประมาณหนึ่งเซนติเมตรแล้วนะ ลูกอาจเคยคิดที่จะทําให้เธอแท้งเด็ก แต่ลูกเคยคิดบ้างไหมว่าการทําแท้งจะสร้างความเสียหายให้กับร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งได้มากขนาดไหน?“มันง่ายมากเลยที่ลูกจะพูดแบบนั้นเพราะว่าลูกไม่ใช่คนที่ทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวด ร่างกายของผู้หญิงจะได้รับความเสียหายหลังจากผ่านการทําแท้ง ผู้หญิงบางคนถึงกับประสบกับภาวะแทรกซ้อนต่าง ๆ นานาหรือมีอุปสรรคปัญหาในการตั้งครรภ์อีกครั้ง“นอกจากนี้ลูกคิดว่าถ้าแฟนหรือสามีในอนาคตของเธอรู้ว่าเธอเคยทำแท้งลูกของชายอื่นมาก่อน พวกเขาจะมองเธอยังไง? ลูกลองมองในมุมของเธอบ้าง ถ้าลูกรู้ว่าภรรยาในอนาคตของลูกเคยตั้งท้องลูกของชายอื่นมา ลูกจะผิดหวังไหม?”ร็อดนีย์ยังคงเงียบขณะฟังถ้อยคําเหล่านั้นเขาไม่ได้ใจร้ายโดยสันดาน หลังจากที่เวนดี้ชี้แนะเขาอย่างละเอียด ความสับสนเจ็บแปลบและความรู้สึกผิดก็ค่อยๆ คืบคลานเข้ามาในจิตใจของเขาในตอนนั้นเขาเคยคิดที่จะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็ได้เพื่อตอบสนองความปรารถนาของพ่อแม่ถ้าหาก
