Share

บทที่ 502

Author: หรงหรงจื่ออี
เฉียวซิงเจียอึ้ง ใบหน้าแดงซ่าน ไม่รู้ว่าจะโกรธหรือจะอายดี

เธอปล่อยมือออกจากคอของฉินเยี่ยนเฉิง จะผลักเขาแต่ก็ผลักไม่ออก

“ฉินเยี่ยนเฉิง คุณปล่อยมือนะ!”

“ไม่ คุณคือเมียผม เราอยู่ในความคุ้มครองของกฎหมายสมรส คุณจะทิ้งผมไม่ได้” ฉินเยี่ยนเฉิงเห็นเธอแก้มแดงระเรื่อ รู้สึกน่ารักมาก

“ฉันถูกคุณหลอกต่างหาก!” เฉียวซิงเจียสติแตก “ฉินเยี่ยนเฉิง คุณอย่ามาทำแกล้งโง่นะ คุณเป็นเพื่อนสนิทของฟู่ซือเหยียน แค่จุดนี้ ถ้าตอนนั้นสมองฉันไม่มีปัญหา ต่อให้เป็นโสดทั้งชาติก็ไม่แต่งงานกับคุณหรอก!

“ทำไมคุณต้องพาลด้วยล่ะ?” ฉินเยี่ยนเฉิงขมวดคิ้ว “ฟู่ซือเหยียนทำผิด ทำไมผมต้องรับเคราะห์ด้วย อีกอย่าง ผมอยู่กับคุณ ไม่ใช่อยู่กับเขา ผมใช่สามีที่ดีหรือไม่ก็ยังต้องเอาคุณเมียซิงซิงว่า”

“ไม่ต้องมาประจบฉันเลย!” เฉียวซิงเจียทำหน้าเหมือนท่านเปา “ถึงยังไงตอนนี้ฉันก็โกรธมาก ฉันยังไม่อยากสนใจคุณ พรุ่งนี้ฉันจะพาลูกไปหาอาซู”

“ได้!” ฉินเยี่ยนเฉิงยิ้มพูด “คุณไปอยู่ที่อวิ๋นกุยสักสองสามวันก็ดี ไม่งั้นพรุ่งนี้แม่เราต้องมาสั่งสอนคุณแน่ นั่นมันแม่แท้ ๆ ของคุณ ผมก็ไม่กล้าปกป้องออกหน้ามากเกินไป กลัวว่าเธอจะแอบหักคะแนนลูกเขยอย่างผม”

เฉียวซิ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 503

    เฉียวซิงเจียตะคอกใส่เขา “ฉินเยี่ยนเฉิง คุณอย่ามาตัดสินใจเองนะ ฉันไม่ได้รับปาก!”เสี่ยวซิงเฉินในอ้อมแขนกระตุก จากนั้นก็เบะปากทำท่าจะร้องไห้เสิ่นชิงซูรีบตบหน้าอกเสี่ยวซิงเฉินเบา ๆ “เธอเพลา ๆ อารมณ์ขี้เหวี่ยงเธอหน่อยเถอะ ดูสิ เสี่ยวซิงเฉินตกใจหมดแล้ว”เฉียวซิงเจียตบก้นลูกชาย ปลอบใจเบา ๆ นิดหน่อยเมื่อนั้นคิ้วที่ขมวดเล็ก ๆ ของเสี่ยวซิงเฉินจึงคลี่ออกเฉียวซิงเจียมองลูกชายในอกก็ถอนหายใจ “อาซู ฉันไม่เหมาะจะเป็นแม่เลย”เสิ่นชิงซูตบบ่าเธอเบา ๆ “อย่าพูดโง่ ๆ สิ ที่เสี่ยวซิงเฉินหน้าตาดีแข็งแรงก็เป็นผลงานเธอทั้งนั้น ค่อย ๆ นะ เด็กยังเล็ก แม่มือใหม่ต้องปรับตัวช่วงหนึ่ง ยังไงซะ หมอฉินก็เป็นสามีที่ดีและเป็นพ่อที่ดี เธออย่าเอาแต่ดื้อนักเลย”เฉียวซิงเจียมองเสิ่นชิงซู “อาซู ฉันรู้สึกว่าเป็นแม่มันยากจังเลย สภาพการณ์ในตอนนั้นเธอทนมาได้ยังไงกันแน่?”“ยัยโง่” เสิ่นชิงซูมองค้อนเธอทีหนึ่ง “แต่ละคนก็มีสภาพที่ไม่เหมือนกัน มีทางเลือกที่ไม่เหมือนกัน เธอกับหมอฉินรักกันหวานชื่น ลูกก็คือสิ่งที่ทำให้ชีวิตสวยงามมากขึ้น แต่เสี่ยวอันหนิงคือการไถ่โทษ คือแรงขับเคลื่อนในการอยู่ต่อ มันเทียบกันไม่ได้เลยนะ”“งั้นตอน

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 502

    เฉียวซิงเจียอึ้ง ใบหน้าแดงซ่าน ไม่รู้ว่าจะโกรธหรือจะอายดีเธอปล่อยมือออกจากคอของฉินเยี่ยนเฉิง จะผลักเขาแต่ก็ผลักไม่ออก“ฉินเยี่ยนเฉิง คุณปล่อยมือนะ!”“ไม่ คุณคือเมียผม เราอยู่ในความคุ้มครองของกฎหมายสมรส คุณจะทิ้งผมไม่ได้” ฉินเยี่ยนเฉิงเห็นเธอแก้มแดงระเรื่อ รู้สึกน่ารักมาก“ฉันถูกคุณหลอกต่างหาก!” เฉียวซิงเจียสติแตก “ฉินเยี่ยนเฉิง คุณอย่ามาทำแกล้งโง่นะ คุณเป็นเพื่อนสนิทของฟู่ซือเหยียน แค่จุดนี้ ถ้าตอนนั้นสมองฉันไม่มีปัญหา ต่อให้เป็นโสดทั้งชาติก็ไม่แต่งงานกับคุณหรอก!“ทำไมคุณต้องพาลด้วยล่ะ?” ฉินเยี่ยนเฉิงขมวดคิ้ว “ฟู่ซือเหยียนทำผิด ทำไมผมต้องรับเคราะห์ด้วย อีกอย่าง ผมอยู่กับคุณ ไม่ใช่อยู่กับเขา ผมใช่สามีที่ดีหรือไม่ก็ยังต้องเอาคุณเมียซิงซิงว่า”“ไม่ต้องมาประจบฉันเลย!” เฉียวซิงเจียทำหน้าเหมือนท่านเปา “ถึงยังไงตอนนี้ฉันก็โกรธมาก ฉันยังไม่อยากสนใจคุณ พรุ่งนี้ฉันจะพาลูกไปหาอาซู”“ได้!” ฉินเยี่ยนเฉิงยิ้มพูด “คุณไปอยู่ที่อวิ๋นกุยสักสองสามวันก็ดี ไม่งั้นพรุ่งนี้แม่เราต้องมาสั่งสอนคุณแน่ นั่นมันแม่แท้ ๆ ของคุณ ผมก็ไม่กล้าปกป้องออกหน้ามากเกินไป กลัวว่าเธอจะแอบหักคะแนนลูกเขยอย่างผม”เฉียวซิ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 501

    สุดท้ายเสียงร้องไห้ของลูกชายก็ปลุกความรักของแม่ของเฉียวซิงเจียขึ้นมาเธออุ้มลูกชายเดินไปนั่งทางโซฟา ปลอบลูกชายพร้อมพูดเคล้าน้ำตา “ฉินเยี่ยนเฉิง คุณออกไปก่อน”“ซิงซิง...”“คุณออกไปก่อนได้ไหม?” เฉียวซิงเจียก้มหน้า “ถือว่าฉันขอร้องคุณละ”ฉินเยี่ยนเฉิงมองแผ่นหลังของเฉียวซิงเจียด้วยสีหน้าจนปัญญาแต่เขารู้ว่าตอนนี้ตัวเองได้แต่ออกไปก่อน“คุณยังไม่ได้กินข้าวเย็นใช่ไหม คุณอยากกินอะไร? ผมจะไปทำให้คุณ”เฉียวซิงเจียไม่พูด ฉินเยี่ยนเฉิงถอนหายใจ ก่อนจะเปิดประตูเดินออกไปหลังจากปิดประตู เฉียวซิงเจียก็น้ำตาไหลอีกครั้งเธอเอามือปาดน้ำตา ไม่ชอบท่าทางที่ตัวเองเอะอะก็ร้องไห้จริง ๆแต่เมื่อมองลูกในอ้อมกอด เห็นใบหน้าเล็ก ๆ นุ่มนิ่ม เธอก็ยังอดใจอ่อนไม่ได้ครึ่งชั่วโมงให้หลัง เสี่ยวซิงเฉินหลับสนิทแล้วเฉียวซิงเจียเพิ่งวางเด็กลงในเตียงเด็กอ่อน ประตูก็เปิดออกฉินเยี่ยนเฉิงชะโงกศีรษะเข้ามาอย่างระมัดระวัง “ที่รัก ลูกหลับแล้วเหรอ?”เฉียวซิงเจียเหลือบมองเขา ไม่นำพา ตามด้วยอุ้มลูกชายลุกขึ้นฉินเยี่ยนเฉิงปิดประตูอย่างเบามือ“ผมเอง” เขาเดินเข้ามาแล้วรับเสี่ยวซิงเฉินจากอ้อมแขนของเฉียวซิงเจียแบบสบาย ๆเ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 500

    เสี่ยวซิงเฉินถูกเลี้ยงด้วยนมแม่ล้วน ๆ เฉียวซิงเจียไม่อยู่ พี่เลี้ยงเด็กไม่มีทางอื่นได้แต่ชงนมผงไปก่อน แต่เสี่ยวซิงเฉินดื้อมาก ไม่ใช่นมแม่ก็ไม่กิน อ้าปากน้อย ๆ ออกมาก็ร้องไห้เสียงดังเฉียวซิงเจียร้อนใจจนไม่สนแม้จะเปลี่ยนรองเท้า รีบสับเท้าเดินไปรับลูกชายมาจากมือพี่เลี้ยงเด็ก “เด็กดี ไม่ร้องนะ แม่กลับมาแล้ว...”เมื่อพ่อและแม่ของเฉียวซิงเจียรู้ว่าเฉียวซิงเจียหนีออกจากบ้านก็รีบมาช่วยแต่เด็กทารกสามเดือนกว่า ยอมรับเพียงนมแม่ พวกเขามาก็ได้แต่มองอย่างร้อนใจตอนนี้เฉียวซิงเจียกลับมาแล้ว แม่ของเฉียวซิงเจียเองก็อดกลั้นความเดือดดาลไม่ไหว เลยสั่งสอนเธอไปนิดหน่อย“เฉียวซิงเจีย แกว่าแกเป็นแม่คนแล้ว ยังมาเล่นลูกไม้หนีออกจากบ้านอีก! ลูกเพิ่งสามเดือนกว่าแกก็ตัดใจทิ้งได้ลงจริง ๆ...”เสียงร้องไห้ของลูกชายผสานกับเสียงสั่งสอนของแม่เฉียวซิงเจียในใจของเฉียวซิงเจียหงุดหงิดอย่างมาก เธออุ้มลูกชายเดินเข้าไปในห้องนอนหลักเลยเสียงประตูห้องปิดดัง ‘ปัง’ มีความหมายว่าระบายความโกรธนิดหน่อยแม่ของเฉียวซิงเจียอึ้งไป เมื่อตอบสนองกลับมาก็ยิ่งเดือดดาลเข้าไปใหญ่ “พวกคุณดูเธอสิ นับวันยิ่งยากจะพูดแล้ว ก่อนหน้านี้ทำไม

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 499

    ชั้นหนึ่ง เสิ่นชิงซูกับฉินเยี่ยนเฉิงต่างนั่งลงเวินจิ่งซีชงชาเงียบ ๆ“เป็นคนคุ้นเคยกันทั้งนั้น บางอย่างผมผมพูดตรง ๆ ไป หมอฉินไม่ถือสาใช่ไหมคะ?”ฉินเยี่ยนเฉิงยิ้มอย่างจนใจ “ตอนนี้ผมเครียดกว่าทุกคน ยังหวังให้พวกคุณช่วยออกไอเดียให้ผมด้วยนะครับ!”“ซิงซิงน่าจะเป็นซึมเศร้าหลังคลอดนิดหน่อยค่ะ”ฉินเยี่ยนเฉิงอึ้งไป“ผลกระทบของความทรงจำและฮอร์โมนคือส่วนหนึ่ง แต่ฉันคิดว่าอาจเกี่ยวกับวิธีที่ปกติเราทำกับเธอด้วยนิดหน่อย”ฉินเยี่ยนเฉิงเป็นหมอ เขารู้ว่าซึมเศร้าหลังคลอดเป็นโจทย์ยากที่คุณแม่มือใหม่มากมายในตอนนี้กำลังเผชิญหน้าอยู่แต่เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่า เฉียวซิงเจียเองก็จะเป็นซึมเศร้าหลังคลอดอย่างไรก็ตาม เขาก็ทำการบ้านมาเยอะ ตั้งแต่เฉียวซิงเจียตั้งครรภ์จนกระทั้งคลอด เขาก็คิดว่าตัวเองเรียนทุกอย่างที่เรียนได้แล้ว ที่ทำได้ก็ทำหมดแล้วในทันใดนั้น ฉินเยี่ยนเฉิงก็จมดิ่งสู่ความสับสน“ก่อนหน้านี้ซิงซิงเป็นพวกไม่อยากแต่งงาน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงมีลูกเลย หมอฉิน ตอนนี้เธอคิดว่าตัวเองไม่มีอิสระ”ฉินเยี่ยนเฉิงขมวดคิ้ว ในใจขมขื่นเล็กน้อย “เพราะงั้น ที่เธอเป็นซึมเศร้าเพราะเธอคิดว่าผมกับลูกขังเธอเอาไว้ ถูกไหม

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 498

    “คุณปลอบก็ไม่มีประโยชน์!” เสียงร้องไห้ ‘ฮือ’ ของเฉียวซิงเจียดังขึ้น “ตอนนี้พอฉันนึกถึงฉันความจำเสื่อมแล้วก็เสียตัว ฉันก็ชีช้ำจะแย่อยู่แล้ว! ฮือ ๆ ๆ ตอนนี้ฉันหลับตาลงก็มีแต่ภาพเสี่ยวซิงเฉินร้องไห้แง ๆ จะกินนม ฉันรู้สึกฉันจบเห่แล้ว ฉันไม่มีอิสระแล้ว ฮือ ๆ ๆ...”เสิ่นชิงซูมองเวินจิ่งซีทีหนึ่งเวินจิ่งซีเข้าใจในทันที เขาหมุนตัวเดินออกไป ล้วงโทรศัพท์ออกมาโทรหาฉินเยี่ยนเฉิง......เสิ่นชิงซูพาเฉียวซิงเจียไปยังห้องชั้นบน ปลอบอยู่นานสองนาน เฉียวซิงเจียถึงค่อย ๆ สงบสติ“ประคบหน่อยนะ ไม่งั้นตาจะบวม” เสิ่นชิงซูส่งผ้าขนหนูร้อนในมือให้เธอเฉียวซิงเจียนั่งอยู่บนเตียง เธอยื่นมือมารับผ้าขนหนูร้อน แล้วเอาไปปิดตาไว้เสิ่นชิงซูนั่งลงข้างเธอ มองเธอพลางพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ความทรงจำกลับมาตอนไหน?”“ช่วงนี้มักฝันถึงเรื่องในอดีตของเรา จากนั้นเมื่อคืนก็ทะเลาะกับฉินเยี่ยนเฉิง เลยไม่ได้นอนทั้งคืน ตอนตื่นมาตอนเช้ามึนหัวเป็นลมล้มลงไป หัวกระแทก จากนั้นก็จำขึ้นมาได้”“หัวกระแทกงั้นเหรอ?” เสิ่นชิงซูขมวดคิ้ว สีหน้าเคร่งขรึม “ไปโรงพยาบาลหาหมอหรือยัง?”“เปล่า ก็แค่ท้ายทอยกระแทกนิดหน่อย ไม่เป็นไร”“นั่นก็ต้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status