บทที่ 152

แด๊กซ์ทำเหมือนเขาไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย และนั่งเงียบ ๆ อย่างไร้อารมณ์ข้างภรรยาของเขา

อีวอนรู้สึกแย่มากเมื่อเห็นทุกคนหัวเราะใส่แดร์ริล "ฉันไม่มีประสบการณ์ ฉันเองก็ไม่แน่ใจ มันอาจมีบางคนที่ใช้เหยือกเซรามิกในการผลิคโอสถ..."

นี่เธองี่เง่าขนาดไหนกัน เธอวุ่นวายกับการอธิบายความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับการปรุงโอสถจนมันกลายเป็นการดูถูกแดร์ริลโดยไม่ตั้งใจ

"ฮ่าฮ่า คุณยัง คุณไม่จำเป็นต้องปกป้องเขาอีกแล้ว"

"ใช่ ต่อให้เจ้าลูกเขยบ้านคนอื่นนี่ช่วยคุณจากฉลามเมื่อเช้านี้ คุณก็ไม่จำเป็นต้องกตัญญูแบบนั้น เขามันเสแสร้ง!"

วิลเลียมหัวเราะ "บางทีหม้อนั้นอาจจะระเบิดด้วยซ้ำ เขาปรุงอะไรไม่ได้ทั้งนั้น แดร์ริล หยุดแสดงสักที แกไม่เหนื่อยเหรอ?"

เปรี๊ยะ! เสียงสะท้านจากในเหยือกเซรามิกดังออกมาจนทำให้ทุกคนตกใจจนต้องถอยหลัง เหยือกเซรามิกนั้นไม่ได้แตก เพราะมันคือเสียงที่มาจากการรวบรวมพลังงานในเหยือกเซรามิก

แดร์ริลค่อย ๆ เปิดฝาเหยือกออกมาช้า ๆ พร้อมกับทุกคนที่แอบดูอย่างกังวลก่อนที่จะพลันพูดไม่ออก หญิงสาวบางคนกรีดร้องออกมาและรู้สึกอ่อนเปลี้ย

มีโอสถสีดำนอนนิ่งอยู่ที่ก้นเหยือกเซรามิกและมันก็ปลดปล่อยกลิ่นอายที่ดีมากออกมาในเวลา