บทที่ 179

หัวใจของลิลี่บีบรัดเมื่อได้ยินคำพูดของคุณย่า แต่เธอยังคงสงบนิ่ง

"คุณย่า หนูไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่กลัวเหนื่อย ในเมื่อหนูยังสาว มันไม่เป็นไรที่จะทำงานให้หนักกว่าคนอื่น" เธอกล่าว

'ฮ่าฮ่า!' กลุ่มคนฟัวเราะกับตัวเอง

"ลิลี่ เลิกเสแสร้งได้แล้ว มันไม่สำคัญว่าเธอทำงานหนักแค่ไหน มันอยู่ที่ความสามารถเธอต่างหาก ไม่มีทางที่เธอจะบริหารธุรกิจได้" วิลเลียมเย้ยจากด้านข้าง

ฝูงชนรอบ ๆ พวกเขาพยักหน้าด้วยความเห็นด้วย ไม่มีใครบังคับให้เธอเป็นคนดูแลธุรกิจนี่

ลิลี่กัดริมฝีปาก "คุณย่า หนูต้องทำยังไงคุณย่าถึงจะพอใจคะ? หนูต้องมอบหุ้นให้เหรอ?"

"โอ้ หนูน้อยลิลี่ ไม่ใช่ว่าย่าไม่เชื่อหลานนะ แต่พูดตามจริงแล้ว หลานไม่ได้มีความสามารถสูงที่สุดในพวกเรา หลานก็แค่ผู้หญิง ยังไงเสีย หลานไม่ใช่ผู้ชาย ตระกูลใหญ่แบบเราไม่สามารถให้ผู้หญิงนำได้" คุณย่าตอบ

ลิลี่ถอนหายใจกับตัวเอง ตั้งแต่ที่เธอรับหน้าที่นี้ เธอก็รู้แล้วว่าไม่มีใครที่อยู่ข้างเธอ เธอรู้ว่าวันนี้จะมาถึง แต่ไม่คิดว่ามันจะมาเร็วแบบนี้

"หนูน้อยลิลี่ ย่าไม่ได้พยายามจะแย่งอำนาจของหลาน แต่ย่าทนให้ธุรกิจของพวกเราล่มจมไม่ได้ มีคนมากความสามารถมากมายในรุ่นของหลาน เช่นวิลเลีย