บทที่ 395

แดร์ริลยิ้มเยาะ "เธอขอโทษ? เธอไม่อยากจะให้ลายเซ็นใช่ไหมล่ะ?"

วิเวียนรีบตอบทันควัน "เราจะเซ็นให้เดียวนี้"

เธอหันหลังกลับไปขอปากกาจากหนึ่งในพนักงาน อย่างไรก็ตามแดร์ริลโบกมือถอดถอนเขากล่าว "มันสายไปแล้ว"

วิเวียนนั้นมึนงง เธอสั่นเครือในความกลัว

แดร์ริลกล่าวต่ออย่างเรียบเฉย เขาชี้ไปที่เวที "ฉันต้องการให้พวกเธอสามคน ไปเซ็นลายเซ็นบนพื้นของเวที มันจะต้องมีลายเซ็นติดเต็มทั่วทั้งเวทีและฉันจะกลับมาดูผลงานในวันพรุ่งนี้ ถ้ามันไม่เต็ม ฉันจะปล่อยให้พวกเธอคิดถึงผลที่จะตามมา"

อะไร? ทั่วทั้งเวที?

วิเวียนดูไม่ค่อยเต็มใจ ขนาดของเวทีใหญ่พอ ๆ กับสนามบาสเกตบอล จะต้องใช้เวลานานแค่ไหนสำหรับพวกเธอถึงจะเซ็มให้เต็มเวที?

"อะไร? พวกเธอไม่อยากจะทำอย่างงั้นหรอ?" แดร์ริลยิ้มประชดประชัน

"ไม่ค่ะ! ไม่! เราจะทำ" วิเวียนและอีกสองคนที่เหลือต่างหยิบปากกามาและเริ่มลงมือเซ็นไปที่พื้นของเวที

ทั้งฝูงชนอยู่ในความเงียบสงัด คนที่เย้ยหยันก่อนหน้านี้ก็ไม่พูดไม่ออกสักคำ

แดร์ริลยิ้ม และหันหลังจากไป สักพักลิลี่และควีนนี่ก็เดินตามกลังไป

"แดร์ริล พี่นี่สุดยอด!" ควีนนี่รู้สึกพอใจเป็นที่สุด! สายตาของเธอนั้นเปี่ยมไปด้วยความยกย่อง