มีเพียงแค่แดร์ริลแล้วที่จะช่วยเขาได้ตอนนี้"แดร์ริล ได้โปรด ฉันขอร้อง ช่วยเขา" เมแกนกล่าวอย่างเป็นทุกข์แดร์ริลยิ้มอย่างนุ่มนวล "ยังไง? คุณต้องขอร้องยังไง? มันต้องมีความจริงใจกว่านี้สิ""คุณหมายความว่าไง?" เมแกนถามเสียงเบา"เอาเป็น ถ้าคุณเรียกผม "พี่ชายที่ยอดเยี่ยมของฉัน" แล้วผมจะปล่อยเขาไป" แดร์ริลเสนอด้วยความขี้เล่นใบหน้าของเมแกนแดง เธอกัดริมฝีปากแล้วคิดอย่างหนัก นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนขออะไรแบบนี้จากเธอ เธอมีตำแหน่งที่สูง และทุกคนก็มักจะเรียกเธอว่าพี่สาวเคนท์ทนการอัปยศนี้ไม่ได้อีก เขาต้องการจะขัดขวาง แต่เขาก็นึกได้ว่าชีวิตเขาอยู่ในมือของแดร์ริล เขากลืนศักดิ์ศรีลงคอไปเลย"ถ้าคุณไม่ทำ ผมก็จะไปแล้ว" แดร์ริลเดินไปด้วยความร่าเริง ในเวลาเดียวกัน เขาก็คิด 'ให้ตายสิ เมแกนคนนี้สมบูรณ์แบบในทุกด้าน เสียของชะมัดที่เธอต้องแต่งงานกับเคนท์"อย่าไป! พี่… พี่ชายที่ยอดเยี่ยมของฉัน" เมแกนกล่าวเสียงเบาหวิว เมื่อเสียงของเธอถูกเปล่งออกไป เธอก็งุดหน้าลงด้วยความอับอาย"โอเค เห็นแก่ความจริงใจของคุณ ผมจะยอมรับคำขอของคุณ" แดร์ริลกล่าวอย่างสนุกสนานเคนท์คิดอย่างหงุดหงิด แต่ก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกยัง
ลิลี่ดูหดหู่"เกิดอะไรขึ้น?" แดร์ริลถาม เขาดีใจที่ได้เจอลิลี่ลิลี่ถอนหายใจ "คุณย่าสั่งเรียกประชุมตระกูลน่ะ"แดร์ริลขมวดคิ้ว 'ประชุมตระกูลอีกแล้ว? คุณย่าลินดันนี่ดูจะชอบการประชุมตระกูลมากเลยนะเนี่ย เธอต้องการอะไรกันแน่?'"ผมจะไปกับคุณ" แดร์ริลเสนอ ในระหว่างเขาจึงได้รู้เหตุผลของการเรียกประชุม เทรนท์ ยัง ถูกจับ ในตอนแรกเขาตกลงจะซื้อหุ้นยี่สิบเปอร์เซ็นของมูลค่าทรัพย์สินของตระกูลลินดัน แต่ดีลนั้นไม่สำเร็จ คนมากมายโทษว่าเป็นความผิดของลิลี่ เพราะเธอไม่ให้ความร่วมมือมนุษย์นั้นเห็นแก่ตัว ถ้าพวกเขาต้องเลือกระหว่างเงินกับครอบครัว คนมากมายจะเลือกอย่างแรกโดยไม่ลังเลการกระทำของเทรนท์นั้นชั่วร้าย ทุกคนล้วนโกรธเขามากเมื่อวาน แต่เมื่อคิดอีกที พวกเขา โดยเฉพาะคุณย่าลินดัน รู้สึกว่าลิลี่นั้นตื่นตูมเกินไปกับแค่ปัญหาเล็ก ๆการประชุมวันนี้จึงมุ่งเป้ามาที่ลิลี่โดยเฉพาะ"ฉันจะทำยังไงดี? พวกเขาต้องตําหนิฉันแน่" ลิลี่ถามด้วยความกระวนกระวาย"ไม่ต้องกังวลนะ คุณยังมีผม" แดร์ริลปลอบลิลี่รู้สึกดีขึ้น เธอนึกไปถึงเมื่อวานว่าแดร์ริลนั้นปกป้องเธอจากการเล่นงานเทรนท์ นั่นทำให้เธอประทับใจอย่างแท้จริงแต่เธอก็
หลังจากได้ยินคำพูดของคุณย่าลินดัน ลิลี่ก็ทรุดลงไปด้วยความสิ้นหวังวิลเลียมและคนที่เหลือก็ชอบใจอย่างตื่นเต้น พวกเขาไม่สนใจว่าลิลี่จะมีความสุขไหม เรื่องที่สำคัญคือพวกเขาจะสามารถเริ่มก่อตั้งบริษัทใหม่จากเงินของเทรนท์แดร์ริลแค่นเสียงหัวเราะจากบทสนทนา"เธอหัวเราะอะไร?" คุณย่าลินดันถามอย่างโมโหแดร์ริลเยาะเย้ย "ผมหัวเราะให้ตระกูลนี้! ตระกูลลินดันที่ยิ่งใหญ่ไม่สามารถแม้กระทั่งจัดการทรัพย์สินของตัวเอง แล้วยังโยนความผิดให้ผู้หญิงอีก และที่น่าสมเพชกว่านี้คืออะไรรู้ไหม เพียงเพื่ออนาคตที่ว่าของลินดัน คุณกระทั่งยอมสังเวยหลานสาวของตัวเอง""ปัญหาของตระกูลเราไม่มีอะไรเกี่ยวกับเธอ! ลิลี่จะต้องมีความสุขกับเทรนท์ ไม่ใช่คนขี้แพ้แบบเธอ!" คุณย่าลินดันตําหนิแดร์ริลสูดหายใจเต็มปอด แล้วกล่าวต่อ "ในที่สุดแล้ว พวกคุณก็แค่เสียใจที่หุ้นส่วนใหญ่ของตระกูลลินดันไปตกอยู่ในมือของคนอื่น เพราะพวกคุณมันไม่มีความสามารถ พวกคุณยอมขายหญิงสาวในตระกูลเพื่อแลกเปลี่ยนกับศักดิ์ศรีของตัวเอง""แก..."เมื่อถูกกล่าวหาว่าเป็นขี้แพ้ต่อหน้าสาธารณะ คุณย่าลินดันทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอกรีดร้อง "เอาตัวมันออกไป! เอามันออกไปเดี๋ยวนี้!"
พอล เจมส์ เรียกเธอว่าพี่สะใภ้ นี่ลิลี่มีชู้รึเปล่า? ทุกคนงุนงงไปหมดจากนั้นพอลก็เดินมาหาแดร์ริล แล้วคำนับให้เขา!"พี่ ถ้าผมรู้ว่าพี่สะใภ้คือลิลี่ ผมคงไม่ต้องวิ่งไปวิ่งมาแบบนี้"แดร์ริลไม่ได้กล่าวอะไร เขาเพียงแค่พยักหน้า"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมไปก่อนนะครับ" พอลกล่าว แล้วจากไปทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป เมื่อพอลจากไป เหล่าลินดันถึงตั้งสติได้มันเกิดอะไรขึ้นกัน? หุ้นห้าสิบเอ็ดเปอร์เซ็นเป็นของลิลี่?คุณย่าลินดันจ้องไปที่ลิลี่ด้วยความไม่ชอบมาพากล เธอต้องการคำอธิบาย แต่เธอพูดไม่ออกในอีกด้านหนึ่ง ลิลี่กำลังสั่นเทา มันเหมือนเธอกำลังฝัน เธอซ่อนความสงสัยไม่ได้เลย เธอถามแดร์ริล "แดร์ริล นายกับพอล...""ก็แค่เพื่อนน่ะครับ" แดร์ริลตอบง่าย ๆ เขาต้องการหยุดลิลี่จากการตรวจสอบตัวเขา เขากล่าว "ผมต้องไปแล้ว ไม่อย่างนั้นผมคงไปทำงานสาย" จากนั้นเขาก็หันหลังจากไปในรถ เขากังวลเล็กน้อย เขาส่งข้อความให้ลิลี่ "กอดหุ้นนั้นไว้ให้ดี ๆ ต่อให้คุณย่าลินดันเปิดปากขอ คุณก็ห้ามให้เธอ จากนี้ไป คุณจะเป็นเจ้าของอสังหาริมทรัพย์ของลินดัน"ลิลี่ ผู้ซึ่งยังคงตะลึงได้รับข้อความ เธอก็ตอบกลับทันที 'เข้าใจแล้ว"หลังจากเรื
สามปีก่อน แดร์ริลและพ่อแม่ของเขาถูกเตะออกจากตระกูล หลังจากนั้นพ่อแม่เขาก็ใช้ชีวิตในชนบทมาตลอด แดร์ริลมักจะไปเยี่ยมพวกเขาในทุก ๆ ไม่กี่วัน"แดร์ริล พ่อได้ยินมาจากลุงของลูกไม่กี่วันก่อนว่าเขามอบ บริษัท แพลทินัม ให้ลูกดูแล พ่อแทบไม่เชื่อ พ่อเลยต้องมาดูด้วยตาตัวเอง" แดเนียลหัวเราะอย่างสดใส“อย่างนั้นลูกก็เป็นประธานของบริษัทแพลทินัมจริง ๆ?" แม่ของเขา ลูน่า ถามแดร์ริลพยักหน้า แล้วอธิบาย "พ่อครับ แม่ครับ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสามปีก่อนถูกจัดฉาก และเราก็ได้ทุกอย่างคืนแล้ว ลุงเดรกเป็นคนมอบบริษัทแพลทินัมให้ผม"เขาหัวเราะอย่างสบายใจ "สามปีที่ผ่านมา ผมทำให้พ่อแม่กังวล ตอนนี้เรื่องมันผ่านไปแล้ว สองวันก่อน ผมกำลังคิดว่าจะบอกเรื่องนี้กับพ่อแม่ยังไงตอนที่พ่อแม่มาที่นี่"แดเนียลถอนหายใจอย่างโล่งอก เขากล่าวด้วยความรู้สึก "มันดีแล้วที่ความเข้าใจถูกแก้ไข เราไม่ต้องกังวลอีกแล้ว พวกเราสบายใจได้แล้วสินะ"แดร์ริลพยักหน้า เขาเสนอ "พ่อครับ แม่ครับ ในเมื่อผมอยู่ที่นี่ ทั้งสองคนก็ไม่ต้องกลับไปที่ชนบทแล้วนะ"แม้ว่าชนบทจะเงียบสงบ และอากาศก็บริสุทธิ์ แต่ที่นั่นไม่สะดวกแกเนียลคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขามองลูน่า แล้ว
บริษัท แพลทินัม ออฟฟิศท่านประธานหลังจากผ่านไปสามชั่วโมงในการแปรสภาพ เม็ดยาเทวะก็ถูกกลั่นเสร็จ เทียบกับประสบการณ์สองครั้งที่ผ่านมา แดร์ริลเริ่มคุ้นเคยกับการกลั่นเม็ดยาเทวะขึ้นเรื่อย ๆครั้งนี้ แดร์ริลสามารถกลั่นยาได้ถึงห้าเม็ดในครั้งเดียวเมื่อแดร์ริลเก็บเม็ดยาไป ทันใดนั้น มือถือของเขาก็ดังขึ้นวันนี้มันเกิดอะไรขึ้นกัน ทำไมถึงมีคนโทรหาเขาเรื่อยเลยเป็นไปได้ไหมว่ามันอาจเป็นลูกค้าที่ต้องการจะซื้อเม็ดยาเทวะจากเขา?แบรนดอน เจ้าหมอนั่น เขาบอกเกี่ยวกับเรื่องนี้ไปกี่คนกันแน่เนี่ย?เมื่อเห็นว่ามันเป็นเบอร์ที่ไม่คุ้นเคยที่โทรจากโทรศัพท์บ้าน แดร์ริลขมวดคิ้วลงแล้วรับสาย"ฮัลโหล? นี่ใช่แดร์ริลรึเปล่าคะ? เราโทรมาจากแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลของเมืองนะคะ พ่อแม่ของคุณอยู่ที่โรงพยาบาลของเราตอนนี้ และพวกเขาต้องได้รับการผ่าตัดเดี๋ยวนี้เลย ได้โปรดมาที่นี่ให้เร็วที่สุดด้วยค่ะ" เสียงคนที่พูดอย่างเร่งรีบออกมาจากปลายสายหืม?ร่างของแดร์ริลสั่นเทา เขาคิดว่าเขากำลังได้ยินอะไรผิดไป"คุณพูดว่ายังไงนะ? พ่อแม่ผมทำไม?" แดร์ริลถามเสียงดังคนที่ปลายสายเริ่มหมดความอดทน "คุณตะโกนทำไม? ฉันไม่เคยเจอเด็กแบบคุณมาก
ทุกคนมองไปที่แดร์ริล สายตาของพวกเขาเหมือนกำลังมองปีศาจร้ายก็ไม่ปาน!"คุณทำอะไรน่ะ!? ยาม! เรียกยามเร็ว โยนสามคนนี้ออกไป!" พยาบาลนั้นกลัวมาก ยังไงก็ตาม เมื่อมองให้ดี ๆ แดร์ริลเพียงแค่ใส่เสื้อผ้าเหมือนขอทาน จะกลัวคนแบบเขาทำไม?"ใช่ พวกแกกล้าแหกปากในโรงพยาบาลได้ยังไง?""แค่จนก็มากพอแล้ว นี่ยังมีหน้ามาสั่งให้โรงพยาบาลรักษาฟรีให้อีกเหรอ?"หมอบางคนทนไม่ได้อีก พวกเขาเดินเข้ามากล่าวหาหลังจากไม่กี่ประโยคจบลง ยามที่ดูดุร้ายเป็นโหลก็พุ่งเข้ามา แม้พวกเขาจะสวมใส่ชุดเครื่องแบบยาม แต่ยามแต่ละคนนั้นมีรูปร่างกำยำทั้งสิ้น พวกเขาดูดุร้ายพร้อมกับรังสีฆ่าฟัน ใคร ๆ ก็มองออกว่าพวกเขาเคยเป็นนักเลงมาก่อนเมื่อเห็นยามรักษาความปลอดภัย พยาบาลก็กระแอมแล้วชี้ไปที่แดร์ริล "นั่นเขา เขาคือคนที่สร้างปัญหา!"โรงพยาบาลของเมืองตงไห่นั้นจ้างยามรักษาความปลอดภัยมาจากหน่วยรักษาความปลอดภัยหมาป่าทมิฬ!ใครคือหัวหน้าของหมาป่าทมิฬ? แอ๊บบี้กับแบรนดอนนั่นเองพี่น้องสองคนนี้มีชื่อเสียงฉาวโฉ่ไปทั่วทั้งเมืองเมืองตงไห่! มีใครที่ไม่กลัวพวกเขาด้วยหรือยังไง?หน่วยรักษาความปลอดภัยหมาป่าทมิฬนั้นให้การอารักขาสถานที่มากมายในเมืองตงไห
เมื่อได้ยินคำพูดของพยาบาล คนรอบข้างก็เริ่มซุบซิบอีกครั้ง"ไม่มีเงินจ่ายแม้กระทั่งค่ารักษา น่าสิ้นหวังชะมัด"เชลลีได้ยินเสียงคนพูดคุยกันและมองไปที่แดร์ริลลึกเข้าไปในดวงตา "ไม่เป็นไร ช่วยเขาก่อน ฉันเชื่อเขา"เมื่อตอนที่เชลลีอยู่ที่งานเลี้ยงแต่งงาน เธอได้ยินว่าแดร์ริลนั้นเป็นนายน้อยรอง และเขาก็ให้เงินช่วยเหลือกับตระกูลเขาเป็นสามพันล้าน!ค่ารักษาก็เพียงแค่ 700,000 บาท คนอย่างแดร์ริลจะไม่มีปัญญาจ่ายได้ยังไง?พยาบาลเริ่มกระวนกระวาย ชายตรงหน้าดูไม่เหมือนคนร่ำรวย แล้วผู้อำนวยการซัลลิแวนรู้จักเขาได้อย่างไร? ผู้อำนวยการซัลลำแวนใจดีเกินไป ถ้าคนไข้ถูกรักษาก่อน แต่เจ้าชาวไร่นี่ไม่มีเงินจ่าย ผู้อำนวยการซัลลิแวนต้องควักกระเป๋าตัวเองจ่ายถึง 700,000 บาท ด้วยตัวเอง!เมื่อเห็นผู้อำนวยการซัลลิแวนยืนกรานจะผ่าตัดก่อน ทั้งหมอและพยาบาลก็พูดอะไรไม่ได้ พวกเขาต้องเข็นแดเนียลไปที่ห้องผ่าตัด"ไม่ต้องห่วง ฉันจะทำให้ดีที่สุด" เชลลีกล่าวกับแดร์ริลในขณะที่เธอและคนที่เหลือเข้าห้องผ่าตัดไปฟิ่ว!แดร์ริลถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วนั่งลงข้างแม่ของเขา"แม่ครับ นี่มันเกิดขึ้นได้ยังไง? ไม่ใช่ว่าพ่อกับแม่ไปเยี่ยมครอบครัวเ