บทที่ 98

หลังจากได้ยินคำพูดของคุณย่าลินดัน ลิลี่ก็ทรุดลงไปด้วยความสิ้นหวัง

วิลเลียมและคนที่เหลือก็ชอบใจอย่างตื่นเต้น พวกเขาไม่สนใจว่าลิลี่จะมีความสุขไหม เรื่องที่สำคัญคือพวกเขาจะสามารถเริ่มก่อตั้งบริษัทใหม่จากเงินของเทรนท์

แดร์ริลแค่นเสียงหัวเราะจากบทสนทนา

"เธอหัวเราะอะไร?" คุณย่าลินดันถามอย่างโมโห

แดร์ริลเยาะเย้ย "ผมหัวเราะให้ตระกูลนี้! ตระกูลลินดันที่ยิ่งใหญ่ไม่สามารถแม้กระทั่งจัดการทรัพย์สินของตัวเอง แล้วยังโยนความผิดให้ผู้หญิงอีก และที่น่าสมเพชกว่านี้คืออะไรรู้ไหม เพียงเพื่ออนาคตที่ว่าของลินดัน คุณกระทั่งยอมสังเวยหลานสาวของตัวเอง"

"ปัญหาของตระกูลเราไม่มีอะไรเกี่ยวกับเธอ! ลิลี่จะต้องมีความสุขกับเทรนท์ ไม่ใช่คนขี้แพ้แบบเธอ!" คุณย่าลินดันตําหนิ

แดร์ริลสูดหายใจเต็มปอด แล้วกล่าวต่อ "ในที่สุดแล้ว พวกคุณก็แค่เสียใจที่หุ้นส่วนใหญ่ของตระกูลลินดันไปตกอยู่ในมือของคนอื่น เพราะพวกคุณมันไม่มีความสามารถ พวกคุณยอมขายหญิงสาวในตระกูลเพื่อแลกเปลี่ยนกับศักดิ์ศรีของตัวเอง"

"แก..."

เมื่อถูกกล่าวหาว่าเป็นขี้แพ้ต่อหน้าสาธารณะ คุณย่าลินดันทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอกรีดร้อง "เอาตัวมันออกไป! เอามันออกไปเดี๋ยวนี้!"