ตอนที่8

ฮ่าวหยูมองหญิงสาวที่นั่งขดตัวอยู่มุมห้องไม่ร้องไห้ ไม่โวยวายไม่พูดจา เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ เดินไปใกล้นางยื่นมือให้

จ้าวถิงถิงปัดมือเขาออก

" ไปให้พ้น"

" เรื่องเมื่อคืน ข้าไม่ได้ต้องการให้มันเกิดขึ้น"

นางจ้องหน้าเขาด้วยสายตาไม่พอใจ

" ไม่ต้องการ แต่เอาข้าทั้งคืน เหอะ คำพูดกับการกระทำของเจ้ามันช่างสวนทางกันจริงๆ"

" ข้า"

ฮ่าวหยูพูดไม่ออก

" ข้าก็ลืมไปว่าเจ้ามันเป็นโจร จะมีสัจจะในหมู่โจรได้ยังไง บอกว่าจะทำค่อยๆแต่เจ้าก็"

นางไม่ได้พูดต่อ นึกถึงเมื่อคืนที่เขาร่วมรักกับนาง คนอะไรแรงดีไม่ดีตก กระแทกอยู่นั่นแหละ ทั้งใหญ่ทั้งยาวจนนางจุกไปหมด ฮ่าวหยูถึงกับหน้าร้อนผ่าวขึ้นมา

" ข้า ข้าขอโทษ เจ้ายังเจ็บอยู่หรือไม่"

" ยังจะมีหน้ามาถามอีก"

นางลุกขึ้นเผชิญหน้ากับเขา ก่อนจะดันตัวเขาออกเดินไปนั่งลงที่โต๊ะน้ำชารินชาดื่ม อืม ชุ่มคอหน่อย เมื่อคืนครางมากจนคอแห้งเจ็บคอไปหมด

" เรื่องเมื่อคืนเป็นลูกน้องของข้าที่แอบใส่ยาปลุกกำหนัดในเหล้า ทำให้ข้าควบคุมตัวเองไม่ได้ ข้าก็ไม่รู้ว่าพวกเขาไปจับตัวเจ้ามาให้ข้า"

" อืม ช่างเถอะ เรื่องมันผ่านมาแล้วก็ให้มันแล้วไป คิดซะว่าเราช่วยกันเปิดประสบการณ์"

ฮ่าวหยูอ้าปากค้าง นี่นางเป็น