Share

ใจดวงเดียว

last update Terakhir Diperbarui: 2025-07-06 07:26:55

เช้าวันถัดมา – บ้านหมวย

แสงแดดอ่อนๆ ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้อง พริมลืมตาตื่นทั้งที่ยังปวดหัวตุบๆ เหมือนร้องไห้มาทั้งคืน เธอขยับตัวช้าๆ เห็นหมวยนั่งพิงกำแพง เล่นโทรศัพท์อยู่

หมวยเงยหน้าขึ้น พอเห็นพริมตื่นก็ดับหน้าจอ

“ตื่นแล้วเหรอมึง นึกว่าจะนอนยาวยันเที่ยง”

พริมพยักหน้าเสียงแหบ

“เมื่อคืน…กูหลับสนิทดีว่ะ แปลกชิบ”

“ก็เพราะมึงไม่ได้อยู่คนเดียวไง”

พริมถอนหายใจยาว มองเพดานเงียบไปพักหนึ่ง

“หมวย…กูว่ากูต้องไปเอาลูกกลับมาแล้วว่ะ กูฝากเขาไว้กับป้ามาสองวันแล้ว เดี๋ยวลูกจะสับสน”

หมวยพยักหน้า

“กูก็ว่าจะบอกอยู่ เดี๋ยวไปกับมึง กูจะได้ช่วยถือของ”

พริมค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง ผ้าห่มร่วงลงไปกองที่ตัก

“มึงแน่ใจนะ…มันไกลอยู่ ป้ากูก็พูดจาแรงๆ บางที กูไม่อยากให้มึงต้องมาทน”

หมวยมองหน้าเพื่อนนิ่งๆ

“กูบอกกี่รอบแล้วว่ากูไม่ทิ้งมึง กูจะไปด้วย มึงไม่ต้องเถียง”

พริมยิ้มแห้งๆ น้ำตารื้นอีก

“เออ…กูแม่งจะขอบใจมึงอีกกี่รอบก็ไม่รู้”

หมวยถอนหายใจแล้วลุกขึ้นยืน

“หยุดซึ้งสักที ไปอาบน้ำ กูจะไปชงกาแฟให้ เดี๋ยวกูขี่มอไซค์พาไปเอง”

พริมพยักหน้า สูดลมหายใจลึกๆ เหมือนตั้งหลักใหม่

หมวยยื่นมือมาดึงพริมลุกขึ้น

“ดี…เอาแบบนั้นแหละ มึงไม่ได้อยู่คนเดียวแล้ว เข้าใจไหม”

พริมมองเพื่อน ตาแดงแต่แววตาแน่วแน่ขึ้นมาหน่อย

“เออ…เข้าใจแล้ว”

พริมยกน้องพายขึ้นซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ หมวยจัดหมวกกันน็อกเด็กให้เรียบร้อย

น้องพายโอบคอแม่แน่น กระซิบเบาๆ

“แม่…เราจะไปไหนกันเหรอ”

พริมลูบหลังลูก

“ไปบ้านน้าหมวยก่อนนะลูก…แล้วเราค่อยหาบ้านใหม่ด้วยกัน”

น้องพายพยักหน้า ดวงตากลมใสซื่อ

“พายอยากอยู่กับแม่…แม่อย่าทิ้งพายนะ”

พริมใจหายวาบ กอดลูกแน่นขึ้น

“แม่สัญญา…แม่จะไม่ทิ้งน้องพายไปไหน”

หมวยสตาร์ทรถ มองสองแม่ลูกจากกระจก

“จับดีๆ นะมึง…วันนี้ลมแรง”

พริมเงยหน้าขึ้นรอยยิ้มเริ่มกลับมา

“เออ…กูพร้อมแล้ว”

พริมวางกระเป๋าไว้ข้างประตู ก่อนจะพาน้องพายเดินเข้ามาในบ้าน หมวยมองเด็กตัวเล็กๆ ที่โอบคอแม่ไม่ยอมปล่อยแล้วก็แอบยิ้ม

“น้องพาย หิวไหมคะ” หมวยถามเสียงอ่อน

น้องพายซบแก้มกับไหล่แม่ ตอบเสียงแผ่ว

“พายหิวนิดหน่อย…แต่พายอยากกอดแม่ก่อน”

พริมก้มมองลูก น้ำตาซึมอีก

“ได้เลยลูก…แม่ก็อยากกอดพาย”

น้องพายเงยหน้าขึ้น ดวงตากลมโต

“แม่…คืนนี้พายนอนกอดแม่ได้ไหม”

พริมพยักหน้า ลูบหัวเบาๆ

“ได้สิคะ…คืนนี้เรานอนกอดกันทั้งคืนเลย”

น้องพายยิ้มหวาน แล้วช้อนตาขึ้นมองหมวย

“น้าหมวย…พายชอบบ้านนี้จัง…บ้านน่ารัก”

หมวยหัวเราะ

“ถ้าพายชอบ พายก็มานอนบ่อยๆ ได้นะคะ”

“จริงนะ…น้าหมวยไม่ไล่พายใช่ไหม”

“ไม่ไล่หรอกค่ะ คนเก่งแบบพาย น้าหมวยอยากให้มาอยู่ด้วยบ่อยๆ เลย”

น้องพายทำตาซื่อ ยกมือแตะแก้มแม่

“แม่…พายชอบน้าหมวย แม่อย่าทิ้งพายไว้นี่คนเดียวนะ…”

“แม่ไม่ทิ้งลูกค่ะ แม่จะอยู่ด้วยกันทุกวันเลย”

น้องพายยิ้มออกมาแล้วเอาหน้าซุกคอแม่ พูดอู้อี้

“แม่หอมพายหน่อย…พายคิดถึงแม่”

พริมหลับตา สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ของลูก

“แม่ก็คิดถึงลูกที่สุดเลย…คนเก่งของแม่”

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • คุณหมอขอรัก   รุ่นน้องที่ทำงาน

    เช้าวันรุ่งขึ้น – บ้านเช่าของพริม แสงแดดอ่อนๆ ลอดผ่านผ้าม่านสีครีมเข้ามาในห้อง พริมตื่นขึ้นก่อนลูก ลุกไปจัดการตัวเอง เธอสวมเสื้อเชิ้ตสะอาดกับกางเกงผ้าเรียบร้อย เสียงนาฬิกาปลุกมือถือดังเบาๆ น้องพายขยับตัวงัวเงีย กอดตุ๊กตากระต่ายแน่นก่อนลืมตา “แม่…เช้าแล้วเหรอคะ” “เช้าแล้วค่ะ…ตื่นได้แล้วคนเก่ง วันนี้เราต้องไปโรงเรียน” “พาย…อยากนอนต่อ” เด็กหญิงซุกหน้าลงหมอนเสียงอู้อี้ พริมหัวเราะเบาๆ ก้มลงหอมแก้มฟอด “ไม่ได้ค่ะคนขี้เซา ไปโรงเรียนใหม่ต้องตื่นเช้า” พายพยักหน้าอย่างจำยอม ยอมลุกมานั่งพับเพียบบนฟูก พริมช่วยเช็ดหน้าลูกแล้วค่อยๆ จัดผมให้ ขณะเตรียมกระเป๋านักเรียน เสียงเคาะประตูหน้าบ้านก็ดังขึ้นสองครั้ง ก๊อก ก๊อก พริมชะงัก หันไปมองประตู ก่อนจะเดินไปเปิด ป้าเจ้าของบ้านเช่าเป็นผู้หญิงวัยประมาณ50 ผมซอยสั้น ใส่เสื้อคอกระเช้ากับผ้าถุงลายดอก ยืนยิ้มถือถุงขนมอยู่ “สวัสดีจ้ะหนูพริม ตื่นแต่เช้าเลยนะ” พริมยกมือไหว้ รีบยิ้มรับ “สวัสดีค่ะป้า…ตื่นเตรียมลูกไปโรงเรียนค่ะ” ป้าหัวเราะเบาๆ ยื่นถุงขนมให้ “ป้าเอาขนมปังกับนมมาฝาก หลานจะได้กินรองท้องก่อนออกไป” น้องพายเดินมาเกาะชายเสื

  • คุณหมอขอรัก   บ้านเช่า

    ช่วงเย็น – หน้าบ้านหมวยรถแท็กซี่สีเขียวเหลืองจอดชิดขอบฟุตบาท พริมลงจากรถในชุดทำงานเรียบๆ เสื้อเชิ้ตขาวกับกางเกงผ้าเรียบ เธอสูดหายใจเข้าลึก เหนื่อยแต่ก็โล่งใจที่วันนี้ผ่านไปได้อีกวันประตูรั้วบ้านหมวยค่อยๆ เปิดออก เด็กหญิงตัวเล็กผิวขาวอมชมพูวิ่งถลาออกมา ยิ้มกว้างจนตาหยี“แม่! แม่ขา!”“พาย…อย่าวิ่งเร็ว เดี๋ยวล้ม”พริมก้มลงอ้าแขนรับลูกสาวมากอดแน่น กลิ่นแป้งเด็กโชยขึ้นแตะจมูก เธอหัวเราะเบาๆ แล้วลูบผมลูก“คิดถึงแม่ไหมคะ”“คิดถึงเยอะเลย!” พายตอบเสียงใส ก่อนจะซบอกแม่แน่นพริมยิ้มอ่อนโยน ฝ่ามือไล้แผ่นหลังเล็กๆ ของลูก ก่อนจะหันไปบอกเพื่อนว่าเดี๋ยวจะพาพายกลับไปพักที่ห้องเช่า แล้วค่อยพากันย้ายอีกทีหลังร่ำลา เธอจูงมือลูกเดินออกมาหน้าบ้าน“วันนี้หนูเล่นอะไรบ้างคะ”“พายเล่นบ้านตุ๊กตา แล้วก็ช่วยป้าจ๋าหั่นผัก…พายเก่งไหมแม่”“เก่งที่สุดเลยลูก”เด็กหญิงยิ้มตาหยี แก้มกลมๆ แดงนิดพริมก้มมองนาฬิกา ก่อนชวนลูกไปแวะซื้อข้าวกับของใช้“หนูอยากกินอะไรคะ แม่ว่าจะเข้าเซเว่นหน่อย”“กินโจ๊กไก่!”“ได้ค่ะ งั้นไปกัน”---หน้าเซเว่นพริมจูงมือลูกเข้ามาในร้าน เดินตรงไปโซนข้าวกล่อง น้องพายมองชั้นวางขนมตาลุกวาว“แม่…พาย

  • คุณหมอขอรัก   คลุมถุงชน

    ค่ำวันเดียวกัน – บ้านคุณหมออคิณบ้านสองชั้นสไตล์โมเดิร์น รายล้อมด้วยสวนหย่อมที่คนสวนตัดแต่งเรียบร้อย ไฟสีขาวนวลส่องสว่างไปทั่วบริเวณ แต่ในใจอคิณกลับรู้สึกอึดอัดเหมือนถูกขังอยู่ในห้องแคบๆเขานั่งพิงพนักโซฟาในห้องรับแขก สวมเชิ้ตสีครีมติดกระดุมเรียบร้อย ใบหน้าคมคายดูเรียบเฉย แต่ในดวงตามีแววลังเลที่ซ่อนไว้ไม่มิดตรงข้ามเป็นพ่อกับแม่ แต่งตัวหรูหราเพราะเพิ่งกลับจากงานเลี้ยง พ่อวางแก้วน้ำแร่ลงบนโต๊ะ พูดขึ้นก่อนใคร“เรื่องงานหมั้น…เราตกลงกับทางนั้นแล้วนะอคิณ”เขาเงยหน้าขึ้นช้าๆ สบตาพ่อ“ผมยังไม่ได้ตอบตกลง”แม่ถอนหายใจเสียงดัง“อคิณ แม่กับพ่อไม่ได้จะบังคับ…แต่ลูกก็รู้ว่าเขาเป็นผู้หญิงดี ครอบครัวก็ดี จะหาคู่ที่เหมาะสมกว่านี้อีกเหรอ?”เขาไม่ตอบทันที จ้องมือตัวเองที่ประสานกันบนตัก“…ผมแค่ยังไม่แน่ใจ ว่าจะไปกันรอด”“ไม่รอดอะไร อยู่กันไปก็รักกันเอง” พ่อว่าเสียงหนัก “แกก็อายุสามสิบแล้วนะอคิณ ถึงเวลาคิดเรื่องครอบครัวได้แล้ว”เขาขยับตัวเล็กน้อย ริมฝีปากขบกันจนขึ้นรอยแดงในหัวเขามันวุ่นวายไปหมด…ภาพงานหมั้น ภาพชีวิตที่ถูกจัดวางไว้เรียบร้อยเหมือนหมากกระดาน มันไม่ใช่สิ่งที่เขาฝันอยากมีมาตั้งแต่แรกแม่มองส

  • คุณหมอขอรัก   ไม่ยอมปล่อย

    ค่ำวันเดียวกัน – บ้านปกรณ์ บ้านสองชั้นตกแต่งหรูหราดูเงียบเกินปกติ ไฟในห้องรับแขกเปิดสลัวๆ ปกรณ์นั่งอยู่ตรงโซฟาหนังสีเข้ม มือคีบบุหรี่ค้างไว้ ดวงตาคมเต็มไปด้วยความหงุดหงิด โทรศัพท์มือถือบนโต๊ะสั่นเบาๆ เขาลากสายตามองชื่อคนโทรเข้าก่อนจะกดรับเสียงเย็น “ว่า…” เสียงนักสืบปลายสายรายงานเรียบๆ “เจอตัวแล้วครับ คุณพริมพาลูกไปอยู่กับเพื่อนผู้หญิงแถวเขตชานเมือง วันนี้เพิ่งไปสมัครงานใหม่” ปกรณ์ขมวดคิ้ว หรี่ตาลง “ลูกอยู่กับเขาด้วย?” “ครับ เด็กหญิงอายุประมาณสี่ขวบ แข็งแรงดี ไม่มีปัญหาอะไร” ปกรณ์พ่นควันบุหรี่ช้าๆ ใบหน้าดูคล้ายคนโกรธ และในแววตาเหมือนมีความคิดซ่อนอยู่ “…แล้วเขาอยู่ที่นั่นมานานแค่ไหน” “สองคืนแล้วครับ ดูเหมือนเพื่อนผู้หญิงคนนั้นจะช่วยเหลือเต็มที่” ปกรณ์เงียบไปอึดใจ ลมหายใจฟังดูหนักขึ้น “ถ่ายรูปมาส่งให้ฉันทุกวัน ฉันต้องรู้ว่าลูกอยู่ที่ไหน” “ได้ครับ ผมจะรายงานทุกความเคลื่อนไหว” เขากดวางสายแล้วโยนมือถือไว้บนโต๊ะอย่างหัวเสีย ใจมันร้อนรุ่มไปหมด…โกรธที่พริมหนีไปไม่บอกอะไรสักคำ โกรธที่เธอกล้าพาลูกออกไปเงียบๆ แต่ก็…ห่วง ปกรณ์ยกมือกดขมับ ความอึดอัดแล่นเต็มอกจนแทบร

  • คุณหมอขอรัก   งานใหม่ชีวิตใหม่

    เช้าวันใหม่ – บ้านหมวยแสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง ห้องนอนอบอุ่นไปด้วยบรรยากาศสดใส น้องพายนั่งแต่งตัวอยู่บนเตียง มือเล็กๆ กำลังรวบผมเป็นเปียสองข้างด้วยความตั้งใจพริมยืนอยู่ข้างๆ ช่วยจัดเสื้อผ้าให้ลูกสาวด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความหวัง“พายตื่นเต้นไหมลูก?”น้องพายหันมามองแม่ ดวงตากลมโตเปล่งประกายสดใส“พายตื่นเต้นมากค่ะ แม่! พายอยากเจอเพื่อนใหม่”พริมหัวเราะเบาๆ แล้วกอดลูกแน่น“แม่ก็อยากเห็นพายมีความสุขนะลูก วันนี้เป็นวันแรกของเราสองคนหมวยเดินเข้ามาในห้อง มือถือกล่องอาหารกลางวัน“เอาของกินมาฝากด้วยนะ เด็กเก่ง”น้องพายรับกล่องอาหารด้วยรอยยิ้มสดใส“ขอบคุณน้าหมวยค่ะ!”พริมหันไปมองหมวย“ขอบใจมากนะหมวย ที่ช่วยดูแลพายกับพริมมาตลอด”หมวยยิ้มตอบ“ไม่ต้องพูดเยอะ มึงทำดีอยู่แล้ว”ที่หน้าโรงเรียนใหม่พริมจอดรถมอเตอร์ไซค์ข้างทาง น้องพายจับมือแม่แน่น ใบหน้าตื่นเต้นแต่ก็มีความกังวลเล็กน้อย“แม่…ถ้าเพื่อนไม่ชอบพาย พายจะทำยังไงดี?”พริมกุมมือเล็กของลูก“แม่เชื่อว่าพายจะเจอเพื่อนดีๆ เยอะเลย ลูกแค่เป็นตัวของตัวเองก็พอ”น้องพายยิ้มแล้วก้าวเข้าประตูโรงเรียนไปพร้อมแม่หมวยยืนส่งยิ้มให้ทั้งคู่“โ

  • คุณหมอขอรัก   อบอุ่น

    เย็นวันเดียวกัน – บ้านหมวยโต๊ะกินข้าวไม้เล็กๆ ถูกจัดเรียบร้อยด้วยจานข้าวผัดสีทองหอมกรุ่น รสชาติกลมกล่อมและชวนน้ำลายสอ กลิ่นกระเทียมเจียวลอยฟุ้งไปทั่วบ้านน้องพายนั่งตักพริม มือเล็กจับช้อนอย่างตั้งใจ ดวงตากลมโตมองหมวยที่นั่งฝั่งตรงข้าม“น้าหมวย…พายกินเองได้นะ พายเก่งมากเลย”หมวยยิ้มแล้วเอื้อมมือไปลูบหัวน้องพายเบาๆ“โห เก่งจริงๆ คนเก่งของน้าหมวย”น้องพายยืดอกเล็กๆ ก่อนตักข้าวผัดเข้าปาก หันมามองแม่ด้วยสายตาใส“แม่…พายว่าข้าวผัดอร่อยมากเลย แม่กินเยอะๆ นะ จะได้ไม่ผอม”พริมขำทั้งน้ำตา ยกมือแตะแก้มลูก“แม่ไม่ผอมหรอกลูก แม่อ้วนแล้ว ดูพุงสิ”น้องพายเอามือเล็กๆ จิ้มพุงแม่เบาๆ“พุงนิ่มนุ่ม…พายชอบ”หมวยหัวเราะเสียงดังจนแทบสำลัก“เด็กคนนี้น่ารักเป็นบ้าเลย”แม่หมวยยิ้มมองสองแม่ลูกด้วยความรัก“กินเยอะๆ นะลูก เดี๋ยวอิ่มแล้วก็ไปนอนกัน”น้องพายเงยหน้าขึ้น ยกมือไหว้“ขอบคุณคุณยาย…พายอร่อยมากเลยค่ะ”พริมยิ้มเจื่อนๆ“พายเรียกป้าเขาก็ได้ลูก…”แม่หมวยโบกมือเบาๆ“ไม่เป็นไรหรอก เรียกอะไรก็ได้ ถ้าหนูมีความสุข”น้องพายยิ้มกว้าง กินข้าวผัดต่ออย่างมีความสุขก่อนนอน – ห้องนอนบ้านหมวยหลังเก็บจานข้าวผัด หมวยปูฟูกเ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status