ตอนที่ 5

ตอนที่ 5

 “ข้าบอกแล้วว่าข้ายินดีอยู่เป็นเพื่อนเจ้าและอยู่เคียงข้างเจ้าตลอดไป” แม้อยากจะโอบกอดสตรีที่รักหมดหัวใจ แต่ราชิดก็ไม่อาจทำได้ เพราะสตรีที่อยู่ข้างกายคือว่าสตรีขององค์รัชทายาท ชายหนุ่มจึงทำเพียงเฝ้ามองดวงตาดำขลับที่ไม่ได้ถูกปิดกั้นด้วยผ้าฮิญาบ

“มูนา เจ้าอยากไปอาบน้ำที่ลำธารหรือไม่” เสียงเอ่ยถามของอะมีนะฮ์ มารดาของราชิดดังมาจากด้านหลังของคนทั้งสอง เรียกให้สองหนุ่มสาวหยุดสนทนากันและเหลียวมองไปยังทิศทางของเสียง ทั้งมูนาและราชิดพากันลุกขึ้นและเดินเข้าไปหาอะมีนะฮ์

“ท่านป้า ที่โอเอซิสแห่งนี้มีลำธารด้วยหรือ ข้าไม่เคยเห็นเลย” มูนาเอ่ยถามเสียงตื่นเต้น เพราะเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางมาทั้งวัน หากได้พาตัวไปแช่น้ำเย็นๆ คงจะให้ความรู้สึกสดชื่นขึ้นเป็นกอง

“มีสิมูนา ข้าว่าเจ้ารีบไปเตรียมตัวเถิด เราจะได้ไปพร้อมๆ กัน ส่วนเจ้า ราชิด ไปหาพ่อของเจ้าเถอะ เห็นว่ามีเรื่องจะพูดคุยด้วย” อะมีนะฮ์เอ่ยสั่งบุตรชายแล้วเร่งจูงมือของมูนาเดินผ่านหน้าลูกชายไป

“ข้ารักเจ้าได้ยินหรือไม่มูนา แต่ข้าคงไม่มีโอกาสได้เจ้ามาครอบครอง เพราะความขี้ขลาดของข้าเอง” ราชิดเปรยเบาๆ ไปตามสายลม โดยไม่รู้เลยว่าผู้เป็นพ่อได้เดินมายืนอยู่ด้านหลังได้ครู่ใหญ่แล้ว

“เจ้าตัดใจเสียเถอะราชิด”

“ท่านพ่อ” ราชิดครางเสียงแหบโหย คำเตือนของบิดาไม่ต่างจากมีดแหลมคมกรีดลงกลางใจ แต่ก็คงจริงอย่างที่บิดาเตือน เพราะเขาไม่มีวันได้ตัวมูนามาเป็นภรรยา

“แต่หากข้ามีความกล้ากว่านี้สักนิด มูนาคงไม่ถูกส่งตัวเข้าวังหลวงใช่หรือไม่ ท่านพ่อ”

“เจ้าก็รู้ว่าเจ้าและมูนาไม่ใช่เนื้อคู่กัน แล้วมูนาก็คิดกับเจ้าเพียงแค่เพื่อนเท่านั้น เจ้ายังไม่รู้ตัวอีกหรือราชิด”

“ข้ารู้ดีท่านพ่อ เพียงแต่ข้าไม่อยากให้มูนาจากไป แม้ไม่ได้ครองคู่กัน แต่ขอเพียงข้าได้เห็นหน้ามูนาอยู่ในหมู่บ้านของเรา ไปจนกว่าข้าจะตายจากนางไป”

“เจ้าก็รู้ว่าสิ่งที่เจ้าพูดมาไม่มีทางเป็นไปได้ เลิกคิดเสียเถอะราชิด พ่อว่าเจ้าไปพักเอาแรงเสียเถิด ก่อนตะวันขึ้นเราจะเร่งออกเดินทางกัน” การิดยกฝ่ามือที่หยาบกร้านจากการทำงานหนักตบเบาๆ บนบ่าแกร่งของบุตรชาย แล้วถอนใจเฮือกใหญ่ออกมาด้วยความสงสารบุตรชายจับใจ

พระราชวังอัสเซโรซานา

“พวกเจ้ากำลังคุยอะไรกัน เสียงเอะอะดังไปทั่วสวนดอกไม้ พวกเจ้าไม่รู้หรือไงว่าข้าไม่ชอบให้ใครส่งเสียงดังในสวนดอกไม้ของข้า” มีนาส่งเสียงตำหนิมาแต่ไกล ก่อนจะเดินเข้ามายังกลุ่มของเหล่าสาวงามที่นั่งล้อมวงสนทนากันจนน่ารำคาญ

“ฮึ! สวนดอกไม้ในตำหนักในเป็นของพวกเราทุกคนต่างหากเล่า เจ้านี่ช่างกล้าพูดนะมีนา แค่ได้เป็นคนโปรดขององค์รัชทายาทไม่กี่วัน ช่างกล้าทำตัวกำแหงนัก” ลัยลาเหยียดปากยิ้มเยาะสนมคนโปรดขององค์รัชทายาท ก่อนรีบผุดลุกขึ้นยืนประจันหน้ากับมีนาที่ก้าวฉับๆ เข้ามาพร้อมสาวใช้ประจำตัว ที่มีนาไปออดอ้อนขอมาจากองค์รัชทายาท

“ลัยลา! เจ้ากล้ายอกย้อนข้างั้นหรือ”

“ใครบอกข้ายอกย้อนเจ้ากันล่ะมีนา ในเมื่อสวนดอกไม้ที่นี่เป็นของทุกคนจริงๆ แล้วเจ้าก็หัดดูจัสมินเป็นตัวอย่างซะบ้างนะมีนา เพราะจัสมินก็เป็นคนโปรดขององค์รัชทายาทเช่นเจ้า แต่มิเคยมาอวดเบ่งบารมีหรือข่มเหงใครเหมือนเจ้า แล้วข้าจะเตือนเจ้าเอาไว้ว่าอย่าได้มาทำตัวเป็นใหญ่ที่นี่ เพราะไม่มีผู้ใดเกรงกลัวเจ้าหรอก”

“ลัยลา! เจ้าอยากตายนักหรือไง ถึงได้กล้าต่อปากต่อคำกับข้า แล้วเจ้าก็จำใส่หัวเจ้าไว้ว่าตอนนี้ข้าเป็นคนโปรดขององค์รัชทายาทเพียงคนเดียวเท่านั้น เพราะฉะนั้น พวกเจ้าต้องยำเกรงข้า ส่วนเจ้า จัสมิน เจ้าคงจะรู้ตัวดีอยู่แล้วไม่ใช่หรือว่าองค์รัชทายาทมิได้เสน่หาเจ้าอีกแล้ว” มีนาแผดเสียงลั่น ดวงตาคมสวยแข็งกร้าวขึ้นด้วยแรงโทสะ

“เจ้าก็มีฐานะเหมือนกับข้าและเหมือนแม่พวกนี้ แล้วทำไมข้าจะต้องยำเกรงเจ้าด้วยเล่ามีนา” ลัยลาลากเสียงล้อเลียนพร้อมเหยียดยิ้มเยาะหยัน

“นังลัยลา!” มีนาฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าของลัยลาจนหญิงสาวหน้าหันไปตามแรงตบ จากนั้นมีนาก็เร่งเข้าไปตบซ้ำโดยมีสาวใช้ส่วนตัวของมีนาเข้าไปช่วยอีกแรง ทำให้ลัยลาไม่อาจต่อสู้ป้องตัวเองได้ เหล่าสาวงามคนอื่นๆ ต่างก็ได้แต่ส่งเสียงหวีดร้องและมีเพียงจัสมินเท่านั้นที่เอ่ยห้ามคนทั้งสอง

“มีนา! ลัยลา! พวกเจ้าหยุดตบตีกันได้แล้ว เจ้าไม่รู้หรือว่าการตบตีกัน ผิดกฎของตำหนักฝ่ายใน หากท่านฟาติมามาเห็นเข้า พวกเจ้าจะถูกลงโทษกันแน่ หยุดเดี๋ยวนี้! ข้าบอกให้หยุด”

“เจ้าหุบปากไปเสียจัสมิน หากเจ้าไม่อยากถูกข้าตบสั่งสอนเหมือนนังลัยลา” มีนาหันมาตวาดใส่ผู้หวังดี แล้วให้สาวใช้ทำโทษลัยลาต่อไป

“ข้าจะไปฟ้องท่านฟาติมาว่าพวกเจ้ารุมรังแกข้า พวกเจ้าจะต้องโดนลงอาญาเป็นแน่” ลัยลาประกาศกร้าว หลังผลักสองสาวใช้ของมีนาออกไปได้ด้วยสภาพสะบักสะบอม เสื้อผ้าฉีกขาดไปบ้างส่วน

“หากเจ้าอยากตายนัก ก็เชิญเจ้ารีบไปฟ้องเลย” มีนากล่าวท้าทาย ใบหน้าคมสวยเชิดขึ้นอย่างไม่กริ่งเกรงต่ออำนาจของฟาติมา ผู้มีหน้าที่ดูแลตำหนักฝ่ายในที่ได้รับมอบหมายหน้าที่จากพระชายาขององค์ฟาติน

“เจ้าจะผยองมากเกินไปแล้วนะมีนา เจ้าอย่าลืมสิว่าในฮาเร็มขององค์รัชทายาทยังมีผู้หญิงอีกหลายคนที่องค์รัชทายาทยังไม่ได้เรียกขึ้นไปปรนนิบัติ เพราะฉะนั้นเจ้าอย่าได้กำแหงนัก แล้วอย่าลืมว่าอีกสองเดือนข้างหน้าจะมีการเลือกหญิงงามเข้ามาในฮาเร็มขององค์รัชทายาทอีกหลายคน และข้าก็ได้ข่าวว่าหนึ่งในหญิงงามที่จะเข้าวังหลวงมีน้องสาวของเจ้ามาด้วย แล้วข้าขอภาวนาให้องค์รัชทายาทพึงพอใจน้องสาวของเจ้าในเร็ววัน เผื่อข้าจะได้เห็นพวกเจ้าฆ่ากันเอง”