ตอนที่16ไม่ใช่ข้า

"ข้า...ไม่ใช่...อี้จือ...ข้า...ไม่ใช่" มิ่นหมิ่นกล่าวเสียงแผ่ว

หยงเจี้ยนปรือตามองมิ่นหมิ่น

"เจ้าไม่ใช่อี้จือแล้วเจ้าเป็นใคร" เสียงของเขาสั่นเครือ

ร่างของหยงเจี้ยนค่อยๆ โน้มตัวเข้าใกล้มิ่นหมิ่นมากขึ้น มิ่นหมิ่นใจเต้นไม่เป็นจังหวะอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ร่างเล็กสั่นเทาทั้งร่างยิ่งดิ้นรนออกจากอ้อมแขนของเขามากเท่าไร หัวใจของมิ่นหมิ่นก็ยิ่งเจ็บมากขึ้นเท่านั้น ความรู้สึกของมิ่นหมิ่นปั่นป่วนจนไม่อาจควบคุมได้

ทุกคำพูดของหยงเจี้ยนเหมือนมีดที่แทงเข้าไปในใจ หยงเจี้ยนพูดราวกับว่ามิ่นหมิ่นเป็นเพียงเงาของอี้จือแต่ไม่เคยเห็นเป็นตัวของมิ่นหมิ่เอง

"อย่าหลอกข้าเลย อี้จือ...ข้ารักเจ้า ข้ารู้ว่าเจ้าก็รักข้าเช่นกัน...ใช่ไหม" หยงเจี้ยนพูดออกมาอีกครั้ง

มิ่นหมิ่นสะอึก น้ำตาคลอขอบตา พยายามฝืนยิ้มให้กับเขา

"ข้า...ข้าชอบท่านนะ แต่ว่าข้าไม่ใช่...อี้จือ..."

มิ่นหมิ่นตัดสินใจจะลงแรงกับคนป่วย ดันตัวเองออกจากอ้อมแขนเขาได้ในที่สุด รีบหันไปอีกทาง พยายามทำใจให้สงบแต่มันยากเหลือเกินที่จะข่มกลั้นความเจ็บปวดที่เกิดจากความผิดหวัง

"ข้าชอบท่าน แต่ท่าน...และท่านก็มองผิดไปแล้ว ข้าไม่ใช่อี้จือ" มิ่นหมิ่นพึมพำเบาๆ กับตัวเอง

หัน