ตลาดพนันหิน

“ไม่รู้ว่าป่านนี้พวกคุณโจวจะเป็นยังไงบ้างนะครับ” ฉางเล่ยพูดระหว่างที่กำลังกินอาหารที่สั่งไปก่อนหน้านี้ พวกเขาตื่นสายจนไม่ได้ออกมาส่งทหารพวกนั้น

“พวกเขาคงกลับไปทำหน้าที่แล้วล่ะค่ะ คุณไม่ต้องกังวลไปหรอก”

“ผมเห็นพวกเขาแล้วก็อยากเป็นทหารอย่างพวกเขาบ้าง สวัสดิการทหารดีมากจริง ๆ ผมจะได้ปกป้องคุณกับครอบครัวได้ด้วย” ฉางเล่ยเอ่ย

“แต่ฉันไม่อยากให้คุณลำบากนะคะ เราไม่มีเส้นสาย ถ้าคุณสมัครเป็นทหาร กว่าตำแหน่งของคุณจะก้าวหน้าก็คงอีกหลายสิบปีเลยล่ะ” ซูเมี่ยวจินส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย เธอไม่คิดว่าอาชีพทหารจะเหมาะกับสามีเธอ แล้วเธอก็ไม่อยากให้เขาต้องไปเสี่ยงอันตรายในหน้าที่การงานแบบนี้

“คุณคิดอย่างนั้นเหรอครับ” ฉางเล่ยเอ่ยอย่างเสียดายที่ภรรยาไม่อยากให้เขาเป็นทหาร

“หรือคุณอยากทิ้งฉันกับครอบครัวไปล่ะคะ” ซูเมี่ยวจินตัดสินใจพูดเรื่องสำคัญ หากเขาสมัครทหารก็จะต้องไปพักอยู่ที่ค่ายและติดต่อครอบครัวได้ยาก

“ผมไม่มีทางทิ้งคุณกับทุกคนหรอกนะครับ ถ้าอย่างนั้นเรื่องนี้ก็ปล่อยผ่านไปเถอะ”

“คุณไม่ต้องกังวลเรื่องอื่นให้มากนักหรอกนะคะ ถึงพวกเราจะไม่ได้ทำงานราชการ แต่ขอแค่มีเงินมากพอ การจะจ้างคนมาเป็นบอดี้การ์ดปกป้องครอบครัวเราก็ทำได้ไม่ยากหรอกค่ะ คุณแค่อยู่เคียงข้างฉันกับครอบครัวก็พอแล้ว” ซูเมี่ยวจินเอ่ยปลอบ

ฉางเล่ยยิ้มรับคำภรรยา เขาลืมคิดไปเลยว่าถ้าเป็นทหารจะต้องแยกกับครอบครัวและภรรยา หากต้องเลือกระหว่างหน้าที่การงานกับภรรยา แน่นอนว่าเขาเลือกภรรยาดีที่สุด

หลังจากกินอาหารเสร็จ ซูเมี่ยวจินสอบถามพนักงานที่มาเก็บเงินว่าตลาดขายหินหยกไปทางไหน พนักงานมองลูกค้าที่แต่งตัวดีทั้งสองคนแล้วก็บอกอย่างไม่ปิดบัง โรงแรมของพวกเขาต้อนรับเศรษฐีมีเงินจากเมืองหลวงบ่อย ๆ คนพวกนั้นมักจะมาพนันหินหยกเพื่อนำไปทำเครื่องประดับมาตลอดหลายปี

“ตลาดค้าหินอยู่ทางตะวันออกของเมืองครับ ที่นั่นจะมีที่จอดรถให้ด้านนอก พวกคุณต้องเดินเข้าไปต่ออีกประมาณ 100 เมตรก็จะมีร้านค้าหินมากมายเรียงรายอยู่”

“ขอบคุณมากนะคะ” ซูเมี่ยวจินตอบแล้วบอกพนักงานว่าเธอไม่รับเงินทอนค่าอาหารเป็นการตอบแทนสำหรับคำถามที่เธอถามไป

“ขอบคุณคุณผู้หญิงมากครับ ขอให้พวกคุณโชคดีในการซื้อหินนะครับ” พนักงานค้อมกายคำนับแขกใจดีที่ให้เงินทอนเขามากถึง 50 หยวน ถึงแม้จะมีเศรษฐีมาพักที่นี่บ่อย ๆ แต่ก็น้อยครั้งนักที่เขาจะได้เงินมากขนาดนี้

ซูเมี่ยวจินพยักหน้ารับคำและลุกขึ้นพร้อมกับฉางเล่ย วันนี้ฉางเล่ยอาสาเป็นคนขับรถให้ภรรยานั่ง หลังจากที่เมื่อวานนี้เธอขับรถเป็นเวลายาวนานถึง 10 ชั่วโมงกว่าที่จะเดินทางมาถึงเมืองเถิงซงแห่งนี้

ฉางเล่ยขับรถไปตามถนนที่พนักงานบอก ไม่นานนักพวกเขาก็เห็นลานจอดรถขนาดใหญ่ตรงหน้า ฉางเล่ยหาที่จอดไม่ไกลมากนัก ถึงแม้ตอนนี้จะมีรถหลายคันจอดอยู่ก็ตามที เขาไม่คิดว่าที่นี่จะมีคนร่ำรวยถึงขนาดมีรถยนต์จอดอยู่มากมายจนละลานตาไปหมด

“ภรรยา วันนี้คุณเอาเงินมาเผื่อไว้เท่าไหร่ครับ ผมดูแล้วท่าทางจะมีแต่คนรวยมาที่นี่”

“ฉันเอามาแค่หนึ่งหมื่นหยวนค่ะ วันนี้เราแค่มาดูและซื้อหินนิดหน่อยก็พอ พรุ่งนี้ค่อยนำเงินมาเพิ่มก็ยังไม่สายนะคะ” ซูเมี่ยวจินบอกแผนการของเธอ หากว่าทักษะที่เจ้าระบบจอมโม้นั่นบอกมาดีจริง วันนี้เธอจะเลือกดูหินเอาไว้ก่อนแล้วค่อยนำเงินมาซื้อในวันพรุ่งนี้

ในหัวของซูเมี่ยวจินตอนนี้ เสียงระบบจอมโม้กำลังบ่นว่าเธอถึงการที่นำเงินมาน้อยเกินไป มันอวดโอ่ว่าทักษะการมองทะลุจะสามารถทำเงินให้ซูเมี่ยวจินได้หลายร้อยเท่า ทำเอาเธอรำคาญไม่น้อย ถึงจะทะเลาะกันบ่อย ๆ แต่ซูเมี่ยวจินก็ยังคงไม่สนใจคำบ่นของมันเหมือนเคย เธอมีแผนการของตัวเองอยู่แล้ว จึงไม่คิดจะตามใจระบบมากเกินไปนัก

ฉางเล่ยจับมือภรรยาคนสวยเมื่อเห็นว่าบนถนนเส้นนี้คลาคล่ำไปด้วยผู้คน เขากลัวว่าจะมีคนมาลวนลามหรือขโมยกระเป๋าเงินของภรรยา ซึ่งซูเมี่ยวจินไม่ได้กังวลมากเท่าเขา แต่เธอก็ไม่ได้กล่าวว่าอะไรที่สามีเธอทำแบบนี้

“สามี เราไปดูร้านที่คนน้อย ๆ กันก่อนดีกว่านะคะ ฉันไม่อยากเบียดเสียดกับคนอื่น”

“ตกลงครับ ตามใจคุณเลย” ฉางเล่ยพยักหน้ารับคำ เขาเองก็ไม่ชอบให้ภรรยาต้องถูกคนอื่นเบียดเช่นเดียวกัน อย่างไรภรรยาของเขาก็สวยมาก ถ้ามีคนคิดไม่ซื่อคงแย่แน่

“สวัสดีครับคุณลูกค้า ไม่ทราบวันนี้ต้องการดูหินเกรดไหนกันเหรอครับ” พนักงานในร้านรีบเข้ามารับหน้าเมื่อเห็นว่ามีลูกค้าแต่งตัวดีเข้ามาในร้าน

“รบกวนคุณช่วยแนะนำพวกเราด้วยนะคะว่ามีเกรดไหนบ้าง พวกเราเพิ่งมาเป็นครั้งแรกจึงไม่ค่อยรู้เรื่องการซื้อหินนัก” ซูเมี่ยวจินตอบกลับด้วยใบหน้านิ่งเรียบ

“โอ้ ไม่มีปัญหาครับ ผมจะอธิบายให้พวกคุณฟังเอง เชิญทางนี้เลยครับ” พนักงานพาพวกเขาเดินไปยังกองหินด้านหนึ่งก่อนจะอธิบายให้ฟังว่าหินพวกนี้เป็นเกรดต่ำสุดและมีราคาถูกสุดของร้าน

“ทำไมพวกมันถึงราคาถูกมากแบบนี้ล่ะคะ หรือว่าโอกาสเปิดแล้วเจอหยกมีน้อยเกินไป” ซูเมี่ยวจินที่ทดลองใช้ทักษะมองเห็นว่าหินหลายก้อนตรงหน้านี้มีหยกซ่อนอยู่

“ใช่แล้วครับ หินพวกนี้นับว่าเป็นแค่เศษหินจากหินดิบก้อนใหญ่ ราคาจึงถูกครับ”

ซูเมี่ยวจินพยักหน้ารับคำแล้วปล่อยให้พนักงานพาพวกเธอไปที่กองหินซึ่งใหญ่กว่าก่อนหน้านี้ถึงสองเท่าตัว ราคาหินตรงหน้าก็จะสูงขึ้นมาอีก และโอกาสในการเปิดได้หินหยกก็เพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย หินลำดับต่อไปที่พนักงานพาพวกเธอไปนั้นเป็นหินหยกขนาดใหญ่สุดในร้าน ราคาของมันก็แพงมากถึงหลักแสนหยวนเลยทีเดียว ซูเมี่ยวจินมองดูก็เห็นว่ามีอยู่เพียงก้อนเดียวที่มีหยกซ่อนอยู่ นับว่าการค้าขายหินหยกแบบนี้คงทำกำไรให้กับเจ้าของร้านมากเป็นแน่

“ด้านนี้เป็นหินที่เปิดแล้วมีหยกอยู่ ราคาจะถูกขายตามราคาตลาดครับ ส่วนใหญ่หินพวกนี้จะเป็นพ่อค้าอัญมณีที่มารับซื้อเสียเป็นส่วนใหญ่ พวกเขาไม่อยากเสี่ยงพนันหินจึงซื้อหินที่เปิดแล้วไปเจียระไนทำเครื่องประดับในราคาสูงครับ”

“ทั้งหมดมีแค่นี้ใช่ไหมคะ” ซูเมี่ยวจินถาม

“ใช่ครับ ไม่ทราบคุณลูกค้าสนใจจะซื้อหินแบบไหนครับ”

“อืม… ฉันขอเลือกหินก่อนได้ไหม คุณค่อยคิดราคาพร้อมกับผ่าหินให้ฉันสักหน่อย”

“ไม่มีปัญหาครับ เชิญคุณลูกค้าเลือกได้ตามสบาย รถเข็นอยู่หน้าประตูครับ”

พนักงานไม่คิดจะเข้าไปวุ่นวายตอนที่ลูกค้าเลือกหิน เขาเพียงมีหน้าที่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ เท่านั้นและรอคิดเงินตามหน้าที่

“ภรรยา คุณอยากเลือกหินตรงไหนก่อนดีครับ” ฉางเล่ยถามเมื่อเขาเข็นรถเข็นเดินมาหาซูเมี่ยวจินซึ่งยืนรออยู่ที่หินกองแรก

“ฉันว่าเราเลือกที่นี่ก่อนแล้วค่อยไปด้านในดีกว่าค่ะ” ซูเมี่ยวจินคิดจะใช้เงินที่ร้านนี้

“ตกลงครับ คุณชี้บอกผมก็พอ ผมจะยกขึ้นรถเข็นให้”

“ฉันว่าฉันยกเองดีกว่าค่ะ หินก้อนใหญ่คุณค่อยยกก็แล้วกัน” ซูเมี่ยวจินเห็นว่ากองหินตรงหน้ามีขนาดเล็ก เธอจึงไม่ใส่ใจนัก

“ได้ครับ ขอให้คุณโชคดีนะครับภรรยา” ฉางเล่ยอวยพรภรรยาโดยไม่รู้ว่าเธอมีทักษะการโกงหินอยู่

ซูเมี่ยวจินอมยิ้มให้กับคำอวยพรของสามี เธอที่สามารถมองทะลุหินได้มีหรือจะเลือกหินผิดก้อน ซูเมี่ยวจินหยิบหินมาห้าก้อนอย่างรวดเร็ว เธอคำนวณแล้วว่าหินเหล่านี้ที่หยิบมาราคาไม่เกินหนึ่งพันหยวนแน่

[เจ้านายทำไมไม่หยิบอีกสักหน่อยล่ะครับ] ระบบเห็นว่ายังมีหยกอีกหลายก้อน

[ฉันแค่อยากมาลองดูก่อน เราค่อยเลือกหินกองถัดไปก็พอแล้ว ฉันไม่อยากให้เป็นที่สนใจมากนัก ไม่อย่างนั้นคงมีปัญหาตามมาแน่]

[อ่อ ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจเจ้านายครับ]

“สามี ไปที่หินกองถัดไปกันเถอะค่ะ เลือกอีกสักสามก้อนค่อยคิดเงินแล้วผ่าหินดู”

“ตกลงครับ หวังว่าภรรยาจะทำกำไรได้จากการเลือกหินนะครับ” ฉางเล่ยยิ้มบาง

“มีคุณอยู่ ฉันว่าวันนี้เราน่าจะได้กำไรไม่น้อยนะคะ” ซูเมี่ยวจินไม่ลืมที่จะบอกว่าสามีเธอคือคนนำโชคดีให้ แทนที่จะบอกว่าตนเองมีทักษะการมองทะลุหิน

พนักงานที่ยืนอยู่ได้ยินสองสามีภรรยาพูดคุยกันก็ได้แต่นึกในใจว่าพวกเขาที่เป็นมือใหม่ในการดูหินจะสามารถทำกำไรได้จริงหรือ ส่วนมากคนที่พนันหินแล้วได้กำไรจำนวนมากมักจะเป็นผู้มีประสบการณ์หลายสิบปี แต่เขาก็ไม่คิดจะเข้าไปให้คำแนะนำอะไร อย่างไรการค้าขายหินหยกก็ต้องการกำไรให้ร้านอยู่แล้ว