ถูกจับตา

“หยกของคุณทั้งหมดผมรับซื้อในราคาห้าแสนหยวน ไม่ทราบพวกคุณคิดยังไงครับ”

ผู้จัดการเถาปาดเหงื่อที่ไหลซึมออกมา เขาไม่รู้ว่าลูกค้าทั้งสองจะทราบไหมว่าหยกแก้วทั้งสองก้อนใหญ่นั้นหากนำไปประมูลแล้วมูลค่าของมันจะสูงเสียดฟ้าเลยทีเดียวเชียวนะ

ซูเมี่ยวจินคิดอยู่ครู่หนึ่ง เนื่องจากเธอไม่ทราบราคาในการประมูลหยกล้ำค่าแต่แรก เมื่อหันไปมองสามีที่ตอนนี้อ้าปากค้างไปเสียแล้ว ซูเมี่ยวจินจึงได้แต่ต้องพยักหน้ารับคำผู้จัดการเถาว่าเธอรับราคานี้ได้

“รบกวนพวกคุณรอที่นี่สักครู่นะครับ ผมจะไปจัดการนำเงินเข้าไว้ในบัตรให้คุณ”

“ตกลงค่ะ” ซูเมี่ยวจินกล่าวด้วยใบหน้านิ่งเรียบเหมือนปกติ เธอไม่ได้สนใจว่าร้านจะจ่ายเงินให้พวกเธอยังไงแต่แรก เมื่อได้ยินว่าผู้จัดการสามารถนำเงินเข้าบัตรกดเงินได้ก็ทำให้เธอโล่งใจไม่น้อย นับว่าเมืองเถิงซงนี้ก้าวหน้ามากกว่าเมืองเจิ้งไห่ที่สามารถนำเงินโอนเข้าในบัตรกดเงินได้

ฉางเล่ยหลังจากตกตะลึงอยู่พักใหญ่ เมื่อตั้งสติได้เขาจึงหันมองภรรยาว่าเธอมีปฏิกิริยาอย่างไร พอพบว่าภรรยาเขายังคงนิ่งเฉยเหมือนปกติ ฉางเล่ยอดที่จะทอดถอนหายใจออกมาไม่ได้ ภรรยาของเขาไม่มีความตื่นเต้นตกใจกับราคาที่ได้รับเลยแม้แต่น้อย หลังจากนี้ฉางเล่ยคิดในใจว่าเขาจะต้องสุขุมให้มากขึ้น เพื่อไม่ให้ภรรยาต้องเสียหน้าที่มีเขาติดตามมาด้วย

“นี่บัตรกดเงินสดครับ รหัสบัตรเป็นเลขศูนย์หกตัว” ผู้จัดการเถายื่นบัตรให้กับซูเมี่ยวจินอย่างนอบน้อม เขาดีใจมากที่ได้ซื้อหยกดี ๆ จากเธอ หลังจากนี้ร้านของเขาจะเปิดประมูลให้พ่อค้าอัญมณีที่หาหยกดี ๆ อยู่ กำไรที่ร้านเขาจะได้คงมากมายมหาศาลแน่

ซูเมี่ยวจินรับบัตรมาใส่กระเป๋าสะพายเอาไว้อย่างไม่คิดมาก เธอชวนฉางเล่ยออกจากร้านหลังจากขลุกอยู่ที่ร้านนี้สองชั่วโมงกว่าแล้ว ผู้จัดการเถาและพนักงานขายต่างค้อมคำนับลูกค้าคนสำคัญของร้านที่สร้างรายได้ให้ร้านพวกเขา

“ภรรยา เราจะไปที่ไหนต่อไหมครับ” ฉางเล่ยถามระหว่างเดินกลับไปที่รถ ในอ้อมแขนของเขายังคงกอดหินหยกน้ำแข็งเอาไว้แนบอกอย่างหวงแหน

“กลับโรงแรมกันดีกว่าค่ะ เราสั่งอาหารไปกินที่ห้องดีไหมคะ”

“ตกลงครับ ผมไม่อยากให้คนเห็นหยกของเราด้วย” ฉางเล่ยคิดจะนำหินหยกขึ้นห้องในโรงแรมไปด้วย เขาไม่ไว้ใจที่จะวางมันเอาไว้ท้ายรถ

ซูเมี่ยวจินอดที่จะเผยรอยยิ้มบางอย่างเอ็นดูสามีตัวโตของเธอไม่ได้ เขาคงไม่เคยเห็นเงินเยอะมากขนาดนี้ถึงได้ตื่นเต้นอย่างกับเด็ก ๆ ซูเมี่ยวจินปล่อยให้เขากอดหินหยกน้ำแข็งเอาไว้ เธอเป็นคนขับรถกลับโรงแรมด้วยตัวเอง

ค่ำวันนั้น ร้านขายหยกที่พวกซูเมี่ยวจินไปก็เปิดประมูลหยกทั้งหมดที่รับซื้อมาจากซูเมี่ยวจิน ลูกค้าหลายคนสอบถามถึงคนที่เปิดหยกเนื้อดีเหล่านี้ได้อย่างสนอกสนใจ หากพวกเขาสามารถใช้ประโยชน์จากเจ้าของหยกให้ช่วยเลือกหินดิบสักก้อนสองก้อน พวกเขาจะต้องได้กำไรมากมายอย่างแน่นอน

“ผมไม่รู้จักพวกเขาหรอกครับ ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ พวกเขาเพิ่งเคยมาที่ร้านเป็นครั้งแรก ผมเองก็ไม่กล้าสอบถามเรื่องส่วนตัวของพวกเขาครับ” ผู้จัดการเถาตอบอย่างแบ่งรับแบ่งสู้ เขากลัวว่าเศรษฐีบางคนจะใช้กำลังบังคับคน ที่นี่กฎหมายแทบจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย เพราะข้าราชการในเมืองต่างรับเงินจากพวกเขาเพื่อเปิดทางให้ทำเรื่องไม่ดีมาตลอด ผู้จัดการเถาจึงเป็นห่วงสองสามีภรรยาที่ช่วยทำกำไรให้ร้านเขามากมายในคืนนี้

“ผมว่าคุณกลัวขาดรายได้มากกว่าล่ะมั้ง ถ้าพวกเขามาซื้อหินที่ร้านคุณอีกแล้วขายให้คุณทำกำไรในตอนประมูล พวกคุณก็จะได้ประโยชน์ ส่วนพวกเราที่อยากขอให้พวกเขาช่วยดูหินดิบก็คงต้องมารอประมูลด้วยราคาสูงแบบนี้อีก” ต้วนมู่ชิงกล่าวอย่างประชดประชัน

“จะเป็นไปได้ยังไงกันครับคุณต้วน ที่ผมไม่กล้าสอบถามเรื่องส่วนตัวลูกค้าก็เพราะท่าทางพวกเขาไม่ใช่คนที่จะคุยด้วยได้ง่าย ๆ” ผู้จัดการเถานึกถึงสีหน้าของซูเมี่ยวจินขึ้นมาได้ก็ถึงกับปาดเหงื่อที่ผุดออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

“เฮอะ! ก็แค่พวกหน้าใหม่ดวงดี มีอะไรน่ากลัวกัน” ต้วนมู่ชิงที่พาบอดี้การ์ดมาด้วยมากถึงสี่คนกล่าวอย่างดูถูก เขาไม่เชื่อหรอกว่าลูกค้าที่ผู้จัดการเถาพูดถึงจะน่าเกรงขามมากไปกว่าเขาซึ่งมาจากเมืองหลวง

“คุณชายต้วน ผมคิดว่าเราได้เข้าร่วมประมูลหยกล้ำค่าก็น่าจะพอแล้วหรือเปล่าครับ ถ้าคุณคิดจะคุกคามพวกเขาจริง ๆ ผมคงไม่เห็นด้วย” ชุ่ยฟ่านปราม

“คุณชายชุ่ยใจดีเกินไปแล้ว ถ้าร้านผมสามารถลดต้นทุนค่าหยกได้ การขายหยกที่เจียระไนแล้วย่อมได้กำไรมากกว่าหลายเท่า ใช่ว่าคุณจะไม่รู้นี่ครับ” ต้วนมู่ชิงยังคงคิดที่จะใช้งานคนดวงดีที่เลือกหินดิบคนนั้นให้ได้

“ฮึ! ถ้าอย่างนั้นก็ต้องดูว่าคุณชายต้วนจะสามารถซื้อใจพวกเขาได้หรือเปล่า” ชุ่ยฟ่านพูดอย่างดูถูก หลายครั้งที่ต้วนมู่ชิงทำตัวไร้ระเบียบ ไม่ว่าการแย่งชิง ปล้น เขาล้วนทำมาหลายครั้งแล้ว มีหน้าใหม่หลายคนต้องหมดตัวและตายไปเพราะเขาก็มาก ถึงชุ่ยฟ่านจะอยากช่วยคนพวกนั้น แต่จนใจที่พวกเขาดื้อรั้นและเห็นเศษเงินของต้วนมู่ชิงเป็นเงินก้อนโต พอพวกเขาเลือกหินดิบได้ไม่ดีเท่าที่ลงทุนไป คนพวกนั้นก็จะถูกฆ่าตายอย่างน่าสงสาร ทางการที่นี่ก็ไม่มีใครกล้ายุ่งกับต้วนมู่ชิง เขาจึงได้ใจมาตลอด

“คุณไม่ต้องกังวลแทนผมหรอกครับคุณชายชุ่ย ก็แค่หน้าใหม่ที่ไม่เคยเห็นเงิน พวกเขามีหรือจะกล้าปฏิเสธข้อเสนอดี ๆ ของผม” ต้วนมู่ชิงพูดอย่างถือดี

ผู้จัดการเกาได้แต่เหงื่อออกเต็มแผ่นหลังด้วยความกลัว เขาเสียใจจริง ๆ ที่รีบนำหยกมาประมูลจนอาจทำให้ลูกค้ารายใหญ่ของเขาเดือดร้อน หากไม่เพราะที่ร้านไม่ค่อยมีลูกค้าแล้วล่ะก็ เขาคงไม่เสี่ยงเปิดประมูลขึ้นอย่างกระทันหันแบบนี้

หลังการประมูลหยกจบลง ร้านค้าได้รับกำไรหลายล้านหยวน เพราะหยกแก้วทั้งสองชิ้นใหญ่นั้นถูกประมูลไปในราคาสูงถึงสิบล้านหยวน ก่อนที่ต้วนมู่ชิงจะออกจากร้านไป เขายังสอบถามรายละเอียดของลูกค้าที่เลือกหินดิบพวกนี้เพิ่มเติม

“ผมขอโทษครับ เรื่องส่วนตัวของลูกค้า ผมไม่สามารถบอกได้จริง ๆ” ผู้จัดการเกากัดฟันไม่ยอมบอกลักษณะของสองสามีภรรยาที่เป็นลูกค้าของเขา เขาอยากปกป้องทั้งสองคนให้ดีที่สุด

“เฮอะ! คิดว่าไม่บอกแล้วฉันจะหาพวกเขาไม่เจอหรือยังไง พวกเราไป!” ต้วนมู่ชิงสะบัดหน้าจากไปพร้อมลูกน้อง เขาประมูลหยกได้ไม่กี่ชิ้นเพราะชุ่ยฟ่านกับเศรษฐีคนอื่น ๆ ประมูลในราคาที่สูงเกินกว่าที่เขาจะยอมรับได้

ชุ่ยฟ่านนึกเห็นใจผู้จัดการเกาไม่น้อย เขาเดินเข้าไปตบไหล่ผู้จัดการเกาไม่ให้เขาคิดมากและจากไปพร้อมบอดี้การ์ดของตนเองเช่นกัน ส่วนเศรษฐีคนอื่น ๆ ก็มีบอดี้การ์ดมาด้วยเช่นเดียวกัน พวกเขาเห็นว่าดึกมากแล้วจึงกลับไปยังโรงแรมที่พักซึ่งจองเอาไว้นานถึงหนึ่งสัปดาห์

ซูเมี่ยวจินกับฉางเล่ยที่คืนนี้รีบพักผ่อนกันตั้งแต่หัวค่ำ พวกเขาไม่รู้เลยว่าที่ตลาดมีคนกำลังอยากรู้จักพวกเขาหลายคน ซูเมี่ยวจินบอกฉางเล่ยก่อนนอนว่าพรุ่งนี้เธอคิดจะซื้อหินหยกจำนวนมากแต่จะไม่ผ่าเปิดหิน เพราะซูเมี่ยวจินรู้แล้วว่าหยกแบบไหนสามารถขายได้ราคาสูงที่สุด ส่วนหยกจักรพรรดิที่ราคาแพงที่สุดนั้นเธอยังไม่เคยเห็นมาก่อน ซูเมี่ยวจินจึงคิดที่จะเดินดูหินดิบในร้านต่าง ๆ แล้วค่อยซื้อมา

แปดโมงเช้า ซูเมี่ยวจินกับฉางเล่ยก็ลงมากินข้าวที่ด้านล่างโรงแรมเหมือนเคย หินหยกก้อนเมื่อวานถูกเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้าบนห้องของพวกเขาและซ่อนไว้อย่างดี วันนี้ซูเมี่ยวจินให้ฉางเล่ยถือกระเป๋าเงินใบใหญ่ลงมาด้วย เธอคิดที่จะซื้อหินหยกราคาสูงสักหลายก้อน และไม่อยากมาที่ตลาดค้าหยกบ่อย ๆ ส่วนเครื่องมือผ่าหินเธอค่อยซื้อทีหลังก็ยังไม่สาย อย่างน้อยขอให้ได้หินดิบมาเสียก่อน เธอกลัวว่าจะถูกคนอื่นแย่งหินหยกดี ๆ ไป จึงต้องเร่งมือซื้อหินหยกให้หมดทั้งตลาดเสียก่อน