共有

7.เซอร์ไพรส์ (2)

作者: rasita_suin
last update 最終更新日: 2025-12-15 13:53:46

“อะไร เห็นเพื่อนแทนที่จะดีใจ ทำหน้าเหมือนเหม็นเบื่อ”

พิษณุทักเจ้าของสถานที่

“พวกนายอย่าเสียงดังมาก เกรงใจคุณป้า”

เพชรบอกกลุ่มเพื่อน ทั้งหมดกำลังอยู่ริมสระน้ำที่เป็นส่วนภายในของโซนส่วนตัวซึ่งไม่ได้ต้อนรับแขก มีไว้สำหรับรองรับญาติกับเพื่อนสนิทที่มาพักในบ้าน

เขารู้แล้วว่าเพื่อนมาถึงตั้งแต่ช่วงบ่าย ได้แต่ฝากให้นภารับรองเพราะอยู่ที่ไซต์ก่อสร้าง

“นึกว่านายจะไปไซต์งานก่อนเสียอีก”

เขาหันไปพูดกับทักษ์ดนัยหุ้นส่วนที่กำลังลุกขึ้นจากท่านอนมาเป็นนั่งบนเก้าอี้แทน

“ไปพรุ่งนี้พร้อมนายดีกว่า”

เพชรพยักหน้ารับ ก่อนจะมองพิษณุกับวิศาลในสระน้ำแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าเพื่อนบอกว่ามีเซอร์ไพร์แต่ไม่เห็นมีใครนอกจากสามคนนี้

ชายหนุ่มกำลังจะเอ่ยถามร่างนุ่มๆ ก็โถมมากอดเขาจากด้านหลัง

“จับได้แล้ว”

เสียงหวานพูดขึ้น ความอวบอิ่มที่แทบจะไม่มีอะไรปกปิดแนบมาหาเต็มๆ แต่เพชรสนใจน้ำเสียงกับสำเนียงของคนพูดมากกว่า ร่างสูงใหญ่หันกลับไปมองอย่างคาดไม่ถึง

“คาสึมิ”

สาวญี่ปุ่นตัวเล็กแต่หน้าอกหน้าใจเกินตัวในชุดบิกินีสีสันสดใส

พาสเทลส่งยิ้มให้เขาอย่างน่ารัก ก่อนจะเข้ามาเกาะแขนกำยำทันที ขณะที่ชายหนุ่มมองเลยไปด้านหลังที่มีเสียงทักตามมา

“ไง เพชร”

“ไอ้ไตร ไคจิ”

เขาเอ่ยทักชายหนุ่มอีกสองคนที่ตามหญิงสาวมา ไตรกูลเป็นหนุ่มหน้าไทยหล่อเหลารูปร่างสูงใหญ่ ส่วนไคจิสูงน้อยกว่าอีกฝ่ายไม่มากนัก ทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทของเขาที่อเมริกาตั้งแต่สมัยเรียนจนกระทั่งทำงาน

“มากับพวกนี้ได้ยังไง”

เพชรอดแปลกใจไม่ได้เพราะพิษณุกับวิศาลเป็นเพื่อนที่ไทยแต่ยังติดต่อกันอยู่แม้เขาจะไปเรียนเมืองนอก ตอนนี้ก็นับรวมทักษ์ดนัยเข้าไปด้วยอีกคน

“เดี๋ยวนี้โลกมันไร้พรมแดนแล้วเพื่อน”

ไตรกูลเดินมาตบบ่าเพื่อนเบาๆ ขณะที่สายตาเหล่มองหญิงสาวข้างกายเขาแวบหนึ่งแต่ไม่พูดอะไร

“โซเชียลไง เป็นเพื่อนกันเรื่อยๆ”

ไคจิอธิบายเพิ่มพร้อมกับมองหน้าสาวด้วยสายตาตำหนิแต่คาสึมิกลับยังเฉยๆ

“คาสึมิ”

เมื่อน้องสาวยังกอดแขนเพชรไม่ยอมห่างพี่ชายก็จำเป็นต้องเอ่ยเตือนขณะที่ไตรกูลเดินผ่านไปนั่งบนเก้าอี้แล้ว

คนเป็นน้องมีสีหน้าขัดใจในขณะที่เพชรมองสองพี่น้องอย่างงุนงง เขากับคาสึมิเคยคบหากันชายหนุ่มจึงไม่แปลกใจกับการแสดงออกของ

หญิงสาว แต่พี่ชายกลับทำเหมือนไม่ชินทั้งยังดุอีกฝ่าย เมื่อก่อนตอนเขาคบกับเธอไคจิยังไม่เคยทำแบบนี้สักครั้ง

“เลิกแกล้งไตรสักที ตั้งแต่ชุดนี้แล้วนะ ดูหน้ามันสิ”

สองพี่น้องคุยกับเป็นภาษาญี่ปุ่น แต่เพชรได้ยินชื่อเพื่อนตัวเองชัดเจน ทั้งไคจิและคาสึมิพูดภาษาไทยได้บ้างเพราะแม่เลี้ยงของทั้งคู่เป็นชาวไทย แต่ไม่มีปัญหาภายในครอบครัวเพราะมารดาพวกเขาจากไปตั้งแต่เด็กและแม่เลี้ยงก็เอาใจใส่เลี้ยงดูมาอย่างดีจนโต ครอบครัวพวกเขาอาศัยอยู่ที่อเมริกาจึงได้ภาษาอังกฤษด้วย เพชรกับไตรกูลก็เลยไม่มีปัญหาในการสื่อสารทำให้คบกับไคจิตั้งแต่ตอนไฮสคูล

สาวตัวเล็กยอมปล่อยมือเขาแล้วเดินไปนั่งเบียดกับไตรกูลบนเก้าอี้ตัวเดียวกัน เพชรมองตามแล้วหันมาหาไคจิ

“มีอะไรที่ฉันยังไม่รู้ไหม”

“สองคนนี้คบกันแล้ว”

ไคจิบอกสั้นๆ แต่คอยสังเกตปฏิกิริยาของเพชรไปด้วยซึ่งชายหนุ่มไม่ได้มีท่าทางอะไรนอกจากขมวดคิ้วก่อนจะยิ้มที่มุมปากแล้วเหลือบไปยังเพื่อนสนิทกับสาวตัวเล็ก เขาพยักหน้าเข้าใจแต่ก็ไม่พูดอะไร เพียงแค่เดินไปนั่งเก้าอี้ตัวที่เหลือเท่านั้น ไคจิได้แต่เดินมารวมกลุ่มโดยไม่รู้ว่าเพชรคิดอย่างไร

“ไตรไม่ว่าอะไรหรอก ใครเขาก็ใส่กัน ใช่ไหม”

สาวญี่ปุ่นบอกพร้อมกับโอบลำคอหนาเบียดร่างเข้าหา

คาสึมิเป็นสาวญี่ปุ่นดูสวย ไม่ใช่มาแนวน่ารัก แต่พอยิ้มก็ดูน่ารักน่ามอง ผิวขาว เอวเล็ก หุ่นอึ๋ม แน่นอนว่ายิ่งอยู่ในชุดบิกินีสดใสก็ยิ่งดึงดูดสายตาหนุ่มๆ เพชรไม่แปลกใจถ้าไตรกูลจะเคือง ทั้งแฟนเก่าอย่างเขา ทั้งเพื่อนเขาคนอื่นๆ เต็มไปหมด

เพชรมองไตรกูลที่เข้าสู่โหมดเงียบ ขณะที่เพื่อนก็มองสบตาเขานิ่งเช่นกัน ก่อนเพชรจะเอ่ยขึ้นมาก่อน

“เรื่องน่ายินดีแบบนี้น่าจะบอกกันบ้าง”

“ก็ถึงได้หาโอกาสมาที่เที่ยวที่นี่ไง”

คาสึมิหันมาบอกเขาพร้อมแนบหน้าลงซบอกไตรกูลที่ใส่เสื้อกล้ามสีขาวเว้ากว้างอวดท่อนแขนกำยำอย่างเอาอกเอาใจ แต่เพื่อนเขายังเงียบ

สีหน้าเฉยชา

เพชรยิ้มให้ทั้งคู่อย่างไม่คิดมากเพราะระหว่างเขากับคาสึมิจบลงไปแล้วด้วยดี

“อะไรกัน นี่ไตรโกรธจริงเหรอ ชุดนี้คาสึมิก็ใส่ออกจะบ่อย ไม่โกรธนะที่รัก”

หญิงสาวเงยขึ้นมองคนที่ทำหน้านิ่งก่อนจะตัดสินใจจูบปากอีกฝ่ายจนทำเอาหลายคนอึ้งเพราะไม่ทันตั้งตัวก่อนจะเมินหน้าไปทางอื่น คาสึมิจูบคนรักอย่างดูดดื่มไม่แคร์สายตาใคร เธอเป็นฝ่ายรุกอย่างเต็มที่เพื่อง้ออีกฝ่ายกระทั่งไตรกูลยอมจูบตอบนั่นแหละหญิงสาวจึงพอใจ ครู่หนึ่งก็ผละออกมา

“ต่อไปคาสึมิจะฟังไตรนะ”

สาวหุ่นกะทัดรัดกระซิบอ้อนกับปากเขา ร่างทั้งร่างของเธอแทบจะจมไปในอ้อมกอดของอีกฝ่าย ไตรกูลพยักหน้ารับเล็กน้อย

ส่วนเพชรก็ถอนหายใจทว่าใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม เขาลุกขึ้นเดินมาวางมือลงบนบ่าเพื่อนแล้วบอกย้ำให้รู้ว่าเขาไม่มีอะไรติดค้างกับคาสึมิอีกแล้วจริงๆ

“ยินดีด้วยจริงๆ เพื่อน”

พูดจบร่างสูงก็เดินผ่านคู่รักไป ก่อนจะพูดกับทักษ์ดนัยบอกว่าพรุ่งนี้จะพาไปเจอป้าของเขาก่อนออกไปข้างนอก

จากนั้นกลุ่มเพื่อนของเขาก็ลงเล่นน้ำกันหมดขณะที่เพชรขอตัวแล้วบอกว่าไว้เจอกันตอนอาหารเย็น

=====

この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード

最新チャプター

  • ดั่งลิขิตร้าย   15.เลือกเดินทางผิด (2)

    “นั่นคุณจะไปไหน”“ไปจากที่นี่”ร่างสูงใหญ่กระโดดพรวดก้าวสามก้าวก็ไปถึงหญิงสาวก่อนที่มือบางจะทันได้จับลูกบิดประตู แขนกำยำรวบเอวบางขึ้นอุ้มจนร่างระหงลอยขึ้นทั้งตัว ศศิพยายามดิ้นถีบเท้าไปมาแต่ไม่สามารถหลุดออกจากคนตัวโตกว่าได้“ปล่อยนะ ปล่อยฉัน ฉันจะไปจากที่นี่ ไปจากเกาะนี้”“เราต้องคุยกันก่อน”“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณอีกแล้ว”“แต่ผมมี”เพชรบอกพร้อมพาร่างสวยกลับมายังเตียงนอนอีกครั้ง แล้วทิ้งตัวลงไปนอนด้วยกัน พอเธอพลิกตัวจะหนีไปอีกด้านเขาก็เท้าแขนขวางเอาไว้ศศิจำต้องหันมาเผชิญหน้ากับชายหนุ่มเมื่อเขาปิดทางหนีของเธอทั้งสองด้าน“คุณได้ในสิ่งที่ต้องการไปแล้ว ยังมีอะไรต้องคุยอีก”“ใช่ ผมได้แล้ว แล้วก็ได้เป็นคนแรกของคุณด้วย”เขาบอกพร้อมจ้องดวงตาคู่สวยนิ่งไม่ไหวติง และเห็นแววตาสั่นไหวจากนัยน์ตาคู่นั้น ก่อนที่เธอจะมองเมินไปทางอื่น“เรามาคุยกันแบบดีๆ ดีกว่าศศิ”เพชรพยายามใช้คำพูดให้ดูซอฟต์ที่สุด เขาเป็นคนผิด ทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจของเธอ พูดอะไรออกไปก็คงทำให้หญิงสาวเจ็บทั้งนั้น“ผู้หญิงหน้าเงินอย่างฉันคุยดีๆ ไม่เป็นหรอก”“ไม่เอาน่า”ชายหนุ่มอดถอนหายใจไม่ได้ ทุกอย่างมันกลับตาลปัตรไปหมด เขาด่าว่า

  • ดั่งลิขิตร้าย   15.เลือกเดินทางผิด (1)

    ก่อนที่คนใต้ร่างเขาจะดึงความรู้สึกนึกคิดกลับมาได้เพชรก็ดันเรียวขาสวยสองข้างให้เปิดสำหรับตนเองพร้อมเบียดลงไปหาอีกฝ่าย นำพาร่างแกร่งโลมไล้สัดส่วนอ่อนไหวที่มีซับในบางขวางกั้นอย่างร้อนแรงเรียกร้องเพื่อให้ตนเองพรักพร้อมสำหรับเพลงใคร่บทนี้สิ่งที่สัมผัสร่างกายเธอทำให้ศศิเผยอปากด้วยความไม่คาดคิด เหงื่อซึมจนท่วมตัว กลัวที่สุดในชีวิต นึกอยากกรีดร้องออกมาแต่กลับกลายเป็นเสียงครวญพร่าแผ่ว อยากพูดอยากห้ามแต่กลับพูดไม่ออก นวลเนื้อตื่นตัวตอบรับการแตะต้องอย่างไม่อาจบังคับได้“คุณเพชร...อย่า...ได้โปรด”ใบหน้าสวยส่ายไปมาบอกถึงความไม่เต็มใจ เสียงพร่าบางเบาถูกเค้นออกมาจากจิตสำนึกส่วนลึก เมื่อรับรู้ถึงการแตะต้องที่มากเกินกว่าผ่านเนื้อผ้า“ไม่...ไม่...”เพชรไม่สนใจฟัง เขาเกี่ยวแพนตี้ชิ้นน้อยให้พ้นทางเพื่อสัมผัสร่างสาวโดยตรง เพียงแตะไล้แผ่วผิวทั้งร่างระหงก็สั่นเทิ้ม แม้แต่เขาเองยังซ่านสยิวจนต้องสูดลมหายใจเข้าปอดอย่างหนักหน่วง กลั้นใจเดินหน้าเต็มขั้นในทันทีเพราะไม่อยากรั้งรออีกต่อไปแล้วเสียงหวีดพร่าตามมาทันควันพร้อมกับความรู้สึกบางอย่างในร่างนุ่มอุ่นที่ทำเอาร่างสูงใหญ่ถึงกับชะงักตัวแข็งทื่อ ตาคมมองร่างสวยท

  • ดั่งลิขิตร้าย   14.บทพิสูจน์สุดร้อนแรง (2)

    “ไม่ใช่สิ ฉันผ่านใครต่อใครมาแล้วตั้งหลายมือ รู้สึกดีจังที่คุณก็จะเป็นคนหนึ่งในนั้น”ท่าทางที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือของหญิงสาวทำให้เพชรชะงักไป นึกรังเกียจคนใต้ร่างขึ้นมาวูบหนึ่งจนอยากสะบัดตัวลุกหนีไป แต่เขาต้องการให้บทเรียนกับเธอ อยากให้รู้ว่าร่างกายของเธอไม่ได้ทำให้เขาหลงหรือคลั่งอยากได้เหมือนผู้ชายพวกนั้น หลังจากเขาก้าวลงจากเตียงไปเธอจะกลายเป็นผู้หญิงไร้ค่าคนหนึ่ง ไม่ได้แม้แต่เงินสักบาทจากเขา และเขาก็จะไม่หันมามองเธอซ้ำอีก“ดี แต่อย่าติดใจจนลืมผมไม่ลงก็แล้วกัน”เพชรขยับลงมาใกล้ใบหน้าสวยแล้วพูดต่อเบาๆ“เพราะบอกไว้เลยว่า ผมจะไม่นอนกับคุณเป็นครั้งที่สอง”พูดจบเขาก็เคลื่อนใบหน้าคมมายังลำคอขาวผ่อง“อย่านะคุณเพชร”ศศิพยายามหันหน้าหนีและพลิกตัวให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะแขนถูกชายหนุ่มกดเอาไว้ ทว่าเพชรก็ยังแนบริมฝีปากลงมาบนผิวบางข้างลำคอเธอได้ ร่างทั้งร่างของศศินิ่งงันไป รู้สึกร้อนวูบวาบจากจุดที่ปากชายหนุ่มแตะจรดปลายเท้า“อะไรกัน แค่เริ่มต้นเอง อย่าเพิ่งเสร็จไปก่อนซะล่ะ”จบคำหยาบคายนั้นร่างระหงก็เริ่มดิ้นรนพยายามสะบัดตัวให้แรงขึ้น“ปล่อยฉัน คุณรังเกียจฉันจะแตะต้องฉันทำไม”“เพราะคุ

  • ดั่งลิขิตร้าย   14.บทพิสูจน์สุดร้อนแรง (1)

    “คุณเพชรปล่อยฉัน”ศศิโวยวายทุบหลังชายหนุ่มแต่เขาไม่สนใจ พาเธอมาจนถึงรถของตนแล้วจัดการให้หญิงสาวขึ้นรถทางด้านคนขับส่วนเขาตามขึ้นมาเบียดทำให้ศศิต้องขยับไปเบาะด้านข้าง เมื่อเธอจะเปิดประตูเขาก็กดล็อกเสียก่อน“คุณจะไปไหนคะ”เธอถามอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มออกรถ ดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วยความกังวล ทว่าเพชรไม่ตอบ สีหน้าหน้าเขาดูโกรธจัดและเงียบจนน่ากลัวเพียงไม่กี่นาทีรถคันโตของเพชรก็มาจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ ศศิใจหายวาบทันควัน“คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม”แม้จะไม่เคยมาแต่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเป็นบ้านของเขาเองเพราะอยู่ในบริเวณด้านหลังของรีสอร์ตเพชรไม่ตอบเช่นเคยและไม่ได้หันมามองเธอแต่เขาลงรถ ศศิจึงรีบลงตามตั้งใจจะคุยกับเขาให้รู้เรื่องว่าตกลงจะให้เธอออกใช่หรือไม่ จะได้กลับไปเก็บของและบอกลาปภาภร แต่ร่างสูงใหญ่วนมาหาเธออย่างรวดเร็วแถมยังรวบร่างเธอขึ้นพาดบ่าหนาในทันที หญิงสาวได้แต่อุทานโดยไม่สามารถทำอะไรได้“คุณเพชรปล่อยฉันนะ”เขาทำให้หญิงสาวเริ่มกลัวมากขึ้นเมื่อเข้ามาในบ้านแล้วไม่ได้หยุดที่ห้องรับแขก เพชรพาเธอตรงเข้าไปด้านในกว่านั้น บ้านหลังนี้เป็นบ้านชั้นเดียว และชายหนุ่มก็เข้ามาในห้องหนึ่งที่ทำเอาศศิถึงกับตระหนก“คุ

  • ดั่งลิขิตร้าย   13.ไล่ออก (2)

    คนที่นั่งนิ่งอยู่ในห้องผู้บริหารของสำนักงานเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่างที่ความมืดค่อยๆ โรยตัวปกคลุม เธอได้แต่อยู่ในนี้มาหลายชั่วโมงแล้ว แต่ยังดีที่อารยาไม่ได้ปล่อยเธอไว้โดยไม่ใส่ใจ อีกฝ่ายสั่งข้าวมาให้ทั้งกลางวันและตอนเย็น แม้จะไม่รู้สึกหิวสักนิดทว่าอารยาก็คะยั้นคะยอจนศศิต้องฝืนใจทานลงไป แถมยังเอื้อเฟื้อหายามาทาตรงมุมปากที่แตกเพราะแรงตบของจารุพงษ์ให้อีกด้วยหญิงสาวกำลังเครียดและวิตกกังวล เรื่องของตัวเองนั้นพอทำใจได้ว่าสุดท้ายแล้วเธอคงต้องไปจากที่นี่ แต่หญิงสาวอดเป็นห่วงอาการของคุณสุพรรณีไม่ได้ ทว่าก็ทำได้เพียงภาวนาให้ท่านไม่เป็นอะไรมากอยู่ๆ ประตูห้องก็เปิดขึ้น ในตอนแรกศศิเข้าใจว่าเป็นอารยาทว่าร่างสูงใหญ่ที่ปรากฏทำให้เธอนิ่งงันไป ไม่ได้แปลกใจที่เห็นชายหนุ่มเข้ามาเพราะรู้ดีว่านี่เป็นห้องของอีกฝ่าย เธอเห็นป้ายหน้าห้องตั้งแต่ตอนที่เข้ามาแล้วว่าเป็นห้องรองประธานกรรมการเพชรใบหน้าเคร่งเครียด มองร่างระหงที่กำลังลุกขึ้นยืนช้าๆ ด้วยความรู้สึกทั้งรังเกียจและเคืองขุ่นระคนกัน เขาโมโหมากจนจัดการไอ้คนหน้าไม่อายที่ตามไปโรงพยาบาลจนเลือดกบปาก ตั้งใจจะเอาให้ฟันร่วงหมดปากด้วยซ้ำถ้านภาไม่ขอร้องเอาไว้“คุณ

  • ดั่งลิขิตร้าย   13.ไล่ออก (1)

    “ว้าย! ท่านประธานคะ”อารยาเองก็เดินตามมาเช่นกัน หญิงสาวรีบขยับเข้าไปรับร่างของคนเป็นเจ้านายที่ทรุดลงได้ทัน อรอุมาก็รีบเข้าไปช่วยประคองด้วย จารุพงษ์กำลังอึ้งอยู่ก็ตกใจจนนิ่งไปเช่นกันในเวลานั้นร่างสูงใหญ่ก็ขยับกายมาอยู่ด้านหลังของอรอุมาแล้วช่วยพยุงคุณสุพรรณี“คุณป้า!”ชายหนุ่มเรียกป้าตนเองด้วยความตกใจแล้วเหลือบสายตาเข้ามาในห้อง ภาพที่เห็นก็ทำเอาสติของเขาขาดผึง ราวได้ยินเสียงบางอย่างขาดในหูตัวเองดังเปรี้ยะเลยทีเดียว สันกรามถูกขบแน่นขณะมองร่างสวยระหงที่รีบถอยให้ไกลจากร่างหนาของจารุพงษ์ ตาคมเต็มไปด้วยแววมาดร้ายกวาดตามมือบอบบางที่พยายามรั้งชายผ้าถุงลงปกปิดเรียวขาขาวสวย“ผมจะพาคุณป้าไปโรงพยาบาลก่อน ระหว่างนี้ผมไม่ต้องการให้ใครหายไปไหนเด็ดขาด จะต้องมีคนรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นกับป้าของผม”เขาออกคำสั่งรัวเร็วจากนั้นร่างสูงใหญ่ก็อุ้มร่างของป้าตนเองขึ้นแล้วก้าวพรวดพุ่งไปยังประตูทางออกของสำนักงาน ราวกับไม่รับรู้ถึงน้ำหนักใดๆ เลยแม้แต่น้อยนภาที่มาพร้อมกับเพชรรีบก้าวตามไปด้วยเผื่อว่าต้องเป็นคนจัดการทุกอย่างจารุพงษ์เองก็เร่งรีบตามออกไปด้านนอกหลังจากเรียกสติตนเองกลับมาได้“คุณจารุพงษ์คะ”อารยารีบเ

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status