ตอนที่ 9 อุปสรรคบนเส้นทาง

การเดินทางกลับสู่เมืองหลวงนั้นเต็มไปด้วยความตึงเครียด อลิซในร่างของเซเรน่าและคล้าวเดินทางอย่างระมัดระวังที่สุด พวกเขาเลือกใช้เส้นทางที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน หลีกเลี่ยงเมืองใหญ่และจุดตรวจของทหาร แม้จะต้องใช้เวลาเดินทางนานกว่าปกติ แต่ความปลอดภัยคือสิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้

ระหว่างทาง อลิซได้ใช้เวลาพูดคุยกับคล้าวมากขึ้น เธอพยายามทำความเข้าใจโลกนี้ให้ลึกซึ้งกว่าแค่สิ่งที่นิยายบรรยายไว้ คล้าวเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับระบบชนชั้นของอาณาจักร ความเป็นอยู่ของชาวบ้าน การเก็บภาษีที่สูงเกินจริง และความไม่พอใจที่เริ่มก่อตัวขึ้นเงียบๆ ในหมู่ประชาชน ซึ่งล้วนเป็นผลมาจากนโยบายที่บีบคั้นของมหาเสนาบดีซิลเวสเตอร์

“ซิลเวสเตอร์กำลังทำลายอาณาจักรนี้จากภายใน” คล้าวกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เขาบิดเบือนกฎหมาย กดขี่ประชาชน และพยายามควบคุมทุกอย่างในวังหลวง”

อลิซพยักหน้าเห็นด้วย นี่เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เธอต้องหยุดซิลเวสเตอร์ให้ได้ ไม่ใช่แค่เพื่อช่วยเจ้าหญิงเอลิเซียและล้างมลทินให้ตัวเอง แต่เพื่ออนาคตของอาณาจักรนี้ด้วย

ในวันที่สามของการเดินทาง ขณะที่พวกเขากำลังผ่านป่าทึบแห่งหนึ่ง คล้าวพลันหยุดชะงัก สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาทันที

“มีอะไรคะคุณคล้าว?” อลิซถามอย่างกังวล

“เราโดนสะกดรอยตาม” คล้าวตอบเสียงเรียบ แต่ดวงตาของเขากลับคมกริบ “น่าจะเป็นคนของซิลเวสเตอร์”

อลิซรู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว เธอรู้ว่าซิลเวสเตอร์ไม่ใช่คนที่จะปล่อยให้เซเรน่าหายตัวไปเฉยๆ โดยไม่สืบหา ความรู้จากนิยายทำให้เธอตระหนักว่าซิลเวสเตอร์มีนักเวทสายลับที่เชี่ยวชาญในการติดตามและลอบสังหาร

“เราต้องหลบไปทางนี้” คล้าวชี้ไปทางพุ่มไม้หนาทึบที่ดูรกทึบกว่าปกติ “มันเป็นทางลัดที่ผมใช้เมื่อไม่กี่วันก่อน ตอนที่หาของป่า”

พวกเขารีบวิ่งเข้าไปในพุ่มไม้นั้น คล้าวใช้กิ่งไม้และใบไม้บดบังร่องรอยอย่างรวดเร็ว เสียงฝีเท้าที่ไล่ตามมาดังขึ้นเรื่อยๆ ทำให้หัวใจ    ของอลิซเต้นระรัว

“อยู่นิ่งๆ นะครับคุณเซเรน่า” คล้าวกระซิบเบาๆ

ไม่นานนัก เงาร่างของชายฉกรรจ์ชุดดำสามคนก็ปรากฏขึ้น พวกเขาสวมหน้ากากปิดบังใบหน้า และถือมีดสั้นเล่มยาวในมือ นี่คือหน่วยลอบสังหารของซิลเวสเตอร์ที่อลิซเคยอ่านเจอในนิยาย! พวกเขามีความสามารถในการพรางตัวและเคลื่อนที่เงียบเชียบ

“หายไปไหน?” หนึ่งในนักฆ่ากระซิบ “เมื่อกี้ยังได้กลิ่นอยู่ตรงนี้เลย”

อีกคนหนึ่งใช้มือแตะพื้นดิน พลันมีแสงสีเขียวอ่อนเรืองขึ้นจากมือของเขา เขากำลังใช้เวทมนตร์ติดตามร่องรอย อลิซรู้ว่านี่คือเวทมนตร์ติดตามรอยเท้าขั้นสูงที่นักเวทของซิลเวสเตอร์ใช้

“ทางนี้!” นักฆ่าคนนั้นเอ่ยขึ้นเมื่อสัมผัสได้ถึงร่องรอยที่จางมากๆ ของพวกเขา

คล้าวรู้ว่าไม่สามารถหลบซ่อนได้นาน เขาตัดสินใจลงมือก่อนที่ศัตรูจะเข้าประชิดตัว คล้าวพุ่งตัวออกจากที่ซ่อนอย่างรวดเร็วราวกับเงา เขาใช้ดาบในมือฟันเข้าใส่นักฆ่าคนแรกอย่างรวดเร็ว นักฆ่าคนนั้นไม่ทันตั้งตัว ล้มลงไปพร้อมกับเสียงร้องที่ถูกกลืนหายไปในลำคอ

นักฆ่าที่เหลืออีกสองคนตกใจกับการจู่โจมที่รวดเร็วของคล้าว พวกเขารีบง้างมีดสั้นเตรียมเข้าต่อสู้ แต่คล้าวก็เร็วกว่า เขาปล่อยพลังเวทมนตร์ธาตุพฤกษาเข้าใส่ต้นไม้ใกล้ๆ ต้นไม้พลันงอกรากออกมาพันธนาการนักฆ่าคนหนึ่งไว้ ส่วนอีกคนหนึ่งถูกคล้าวเข้าประชิดตัวและปลดอาวุธได้อย่างง่ายดาย

อลิซมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความตกตะลึง คล้าวแข็งแกร่งและมีฝีมือมากกว่าที่เธอคิดไว้มากจริงๆ

“คุณคล้าวเก่งมากค่ะ!” อลิซเอ่ยด้วยความชื่นชม

คล้าวหันมายิ้มให้เธอเล็กน้อย “ฝึกมานานแล้วครับคุณเซเรน่า” เขาเดินเข้าไปปลดนักฆ่าที่ถูกรากไม้พันธนาการไว้ แล้วจับทั้งสองคนมัดรวมกันไว้กับต้นไม้

“เราต้องรีบไปต่อครับ” คล้าวกล่าว “ซิลเวสเตอร์คงจะส่งคนมาอีกแน่ๆ”

อลิซพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ประสบการณ์ครั้งนี้ทำให้เธอตระหนักว่าการเดินทางกลับเมืองหลวงนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย และอันตรายสามารถเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ

พวกเขาเดินทางต่อไปด้วยความระมัดระวังที่เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว อลิซรู้ว่านี่เป็นเพียงการเริ่มต้นของการต่อสู้ที่แท้จริง และเส้นทางสู่การเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของอาณาจักรยังอีกยาวไกล