CHAPTER 11 ยอมแพ้แล้ว

ปรินวัชร์ก้าวเข้ามาช้าๆ แววตาเยือกเย็นจ้องไปยังชายที่ยืนพ่นควันอยู่ตรงหน้า กลิ่นควันบุหรี่คลุ้งในอากาศ ไคหยางปรายตามองเขาแล้วหัวเราะในลำคอเบาๆ

“มาจนได้สินะ”

“มึงต้องการอะไร” เขาถามออกไปตรงๆ

“เปิดทางให้กูเดินเรือ” ไคหยางเสียรายได้มหาศาลเพราะปรินวัชร์ขัดขาตัวเอง

“แล้วกูจะได้อะไร” เขาพอจะรู้ว่าอีกฝ่ายต้องการอะไร หากมีข้อเสนอที่สมน้ำสมเนื้อเขาจะเก็บไว้พิจารณา

“คู่หมั้นกับคนที่มึงรักรออยู่ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับมึง” ไคหยางเดาความคิดอีกฝ่ายไม่ได้เลย แววตานั้นเก็บอารมณ์ได้ดีมาก

“มีแค่นี้เหรอที่มึงจะเอามาเสนอกูกระจอกว่ะ”

“หมายความว่ามึงให้กูจัดการคู่หมั้นมึงได้เลยใช่ไหม”

“มึงอยากจะฆ่าใครก็เชิญก็ดีเหมือนกันนะกูจะได้ไม่ต้องออกแรงเอง”

พิมพ์แพรดาวกับฟ้าวันใหม่ถูกลากเข้ามาพอดี ทำให้หญิงสาวได้ยินทุกประโยคที่ปรินวัชร์พูด เธอพอจะรู้คำตอบอยู่แล้ว แต่พอมาได้ยินแบบนี้ก็นึกเสียใจ

“ได้ยินแล้วใช่ไหมคนสวยว่าไอ้ปริ้นท์มันไม่เลือกเธอ” ไคหยางผิดหวังเมื่อพิมพ์แพรดาวไม่มีท่าทีจะตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน

“จะทำอะไรก็รีบทำฉันยืนนานแล้วเมื่อยขา” เธอไม่หันไปมองเขา หากวันนี้จะไม่มีลมหายใจอยู่บนโลกใบนี้เธอก็ไม่เดือดร้อน

“ดุจริ