บทส่งท้าย ความสุข

“ขอแสดงความยินดีกับคุณชายเหยียนและฮูหยินน้อยเหยียนด้วย ตอนนี้นางกำลังตั้งครรภ์อีกครั้ง”

“จะ...จริงหรือขอรับท่านหมอหลวง”

เหยียนอี้เฟยถึงกับติดอ่าง หลังจากที่ลูกคนแรกได้สามเดือนเขาก็รีบทำเวลา เคี่ยวกรำฮูหยินของตนทั้งเช้าค่ำเพราะได้ข่าวว่ารุ่ยอ๋องได้ลูกแฝด เขาที่เป็นคู่ปรับจะยอมน้อยหน้าได้อย่างไร เขากอดภรรยาของตนด้วยความยินดี ไม่หลงเหลือความสุขุมใดใดให้เห็นอีกแล้ว

เรื่องมงคลได้เกิดขึ้นในวันเดียวกันถึงสองเรื่อง ฮ่องเต้ที่ได้หลานชายฝาแฝด สั่งให้มีการเฉลิมฉลองทั่วเมืองหลวงถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน แม้จะเป็นช่วงอยู่เดือนของเจิ้งซูอี้แต่ซีหยวนไห่หนานก็คลอเคลียอยู่ข้างกายนางไม่ห่างแม้กระทั่งตอนที่ให้นมบุตรชายทั้งสองของตน ท่าทางเช่นนั้นของคนเห่อเมียสร้างความหมั่นไส้ให้แก่บ่าวไพร่ยิ่งนัก

น้ำนมของเจิ้งซูอี้คนเดียวไม่พอต่อความต้องการของเด็กทั้งสอง ฮองเฮาจึงหาแม่นมเพิ่มอีกสองคนมาให้นาง หลังจากที่พาต้าเป่าและเอ้อเป่ามาดื่มนมจากเจิ้งซูอี้ เขาก็ให้แม่นมรีบพาบุตรชายทั้งสองออกจากห้องไป

“ท่านทำอย่างนั้นทำไม วันนี้ข้าพึ่งจะได้เห็นหน้าของพวกเขาเองนะ”

ซีหยวนไห่หนานหน้ามุ่ยแต่ไม่ยอมตอบคำถามของนาง แต่มีหรือที่นางจะไม