บทที่ 35 : เมื่อคนข้างกายเธอไม่ใช่เรา

            เจฟฟ์นั่งมองโทรศัพท์ที่ตอนนี้เขาพยายามจะโทรไปหาใครบางคน โทรยังไงเขาก็ไม่รับ ไลน์ไปเขาก็ไม่เปิดอ่าน

            “ทำไมดื้อแบบนี้ล่ะพี่แป้ง”

เขาหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาจะดื่มแต่ก็พบกับความว่างเปล่า ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงจะกดโทรศัพท์แล้วให้ใครบางคนขอให้ชงกาแฟเข้ามาให้ แล้วก็แอบหาเศษหาเลยนิดหน่อยให้พอชื่นใจ แค่นี้ก็มีแรงทำงานต่อแล้ว แต่ตอนนี้เธอไม่อยู่แล้ว เฮ้อ... เจฟฟ์เอามือกุมหัว

จากการที่เขาตามแกะรอยเรื่องงานประกวดราคาที่เขาแพ้ให้กับคู่แข่งอย่างแพทริกแบบที่มีเงื่อนงำให้ชวนคิด ทำให้เขาต้องมาไล่เจาะข้อมูลซึ่งมันก็ไม่ยากเกินกว่าที่เขาจะหาตัวต้นเหตุเจอ ซึ่งเป็นคนใกล้ตัวของปวริศาเขาจึงอยากบอกให้ปวริศารู้และเป็นผู้ร่วมในการตัดสินใจที่จะลงโทษคนผิด แต่ปัญหาคือตอนนี้เขาติดต่อปวริศาไม่ได้เลย ความจริงเขาก็อยากจะพุ่งเข้าไปหา แต่ติดว่าช่วงนี้คิวงานเขาก็แน่นมาก เขาตัดสินใจแล้วว่าเดี๋ยววันเสาร์นี้เขาจะรีบไปเฝ้าหาปวริศาแต่เช้าตรู่เลย มันเลยทำให้เขาหงุดหงิดที่เห็นคนผิดยังคนลอยหน้าลอยตาทำงานอยู่

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

            ศศิวิมลเดินเข้ามาแล้วนำเอกสารมาวางที่ชั้นเอกสารนำเข้ารอเซ็นบนโต๊ะ เจฟฟ์พยักหน้าให้

            “บอสคะ พรุ่งนี้เย็นมีงานของสมาคมค่ะ จัดที่โรงแรมย่านสุขุมวิทค่ะ”

            “อืม คุณศศิไปกับน้องๆ เถอะครับ”

            “ศศิว่า บอสควรไปพักสมองบ้างนะคะ เดี๋ยวจะเครียดเกินไป”

            “งานพวกนี้ผมไม่ค่อยชอบ”

            “ศศิอยากให้บอสไปนะคะ งานนี้จะมีทั้งกลุ่มลูกค้าเรา ลูกค้าใหม่และก็พวกคู่ค้าไปกันเยอะค่ะ ถือว่าไปผ่อนคลายก็ได้ค่ะ แล้วค่อยกลับมาลุยต่อนะคะ”

            “....”

            “บอสจะรับกาแฟเพิ่มหรือน้ำเพิ่มไหมคะ”

            ศศิวิมลมองถ้วยกาแฟที่ว่างเปล่าบนโต๊ะ  แล้วยิ้มให้เจ้านายหนุ่มของตนเอง           

            “ขอบคุณครับคุณศศิ เดี๋ยวผมดูอีกทีถ้าไม่ติดอะไรผมจะไปแล้วกันนะครับ เอ่อคุณศศิครับถ้าผมจะขอกาแฟอีกสักแก้วจะเป็นการรบกวนคุณศศิมากไปไหมครับ”

            “ไม่เลยค่ะ แต่ศศิไม่รู้ว่าจะเหมือนกาแฟถ้วยโปรดที่บอสเคยกินหรือเปล่านะคะ”

            ศศิวิมลเก็บถ้วยกาแฟถ้วยเก่าแล้วทิ้งคำพูดไว้พร้อมกับรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยเลศนัยให้กับเจฟฟ์อีกครั้ง

ที่โรงแรมชื่อดังย่านสุขุมวิท

            ศศิวิมล ปวีณาและปรียาพรต่างก็แต่งองค์ทรงเครื่องมาอย่างจัดเต็ม ศศิวิมลมาในเดรสเรียบหรูของสีน้ำเงินเข้มสั้นเหนือเข่า แขนยาว คอเต่าแต่ด้านหลังมีเว้าโชว์แผ่นหลัง

            “แหมพี่ศศิวันนี้มาในคอนเซปคุณป้าแอบแซ่บปะคะ ข้างหน้านี้มามิดชิดเชียว แต่แอบเปิดหลังโชว์ผิวเนียนนะคะ”

ปวีณาพูดหยอกล้อหัวหน้าตัวเองที่ปกติไม่ค่อยเห็นแต่งตัวแบบนี้เท่าไหร่ พอมาแต่งก็ดูสวยเรียบหรูดูดีมาก แต่คำบางคำก็ทำให้สาววัยสามสิบกลางๆ อย่างศศิวิมลแอบเจ็บจี๊ดในใจไม่ได้

            “ไม่ต้องมีคำว่าป้าได้ปะ ขอล่ะ”

            ปวีณาหัวเราะแล้วหันไปชมปรียาพรบ้างที่วันนี้เป็นการออกงานครั้งแรกของเธอแต่ก็จัดมาเต็มมาไม่ต่างกัน วันนี้เธอในลุคคุณหนูสายหวานด้วยเดรสสั้นสีนู้ด มีโบว์ใหญ่ตรงหน้าอก ทำให้ดูสวยหวานขึ้นไปอีก

            “ส่วนใบหม่อนวันนี้เธอก็หวานฉ่ำไปเลย สีชมพูพาสเทลนี่ขับผิวเธอดีจริง นี่ถ้าเธอเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวมาแต่งแบบนี้ตั้งนานแล้วนะ มีหวังตกคานไปนานแล้ว”

            “แต่เปลี่ยนตอนนี้ก็น่าจะยังตกคานทันอยู่มั้ง ส่วนเธอก็ยังคงคอนเซ็ปสวยแซ่บเหมือนเดิมเลยนะ แดงเพลิง แถมยังผ่าลึก นมเป็นนมได้ใจเลยจริงๆ”

            ปรียาพรเอ่ยชมเพื่อนบ้าง

            “ไม่ได้หรอก เผื่อคืนนี้จะเจอเนื้อคู่ อิอิ เอ.. พี่ศศิคะแล้วบอสจะมาไหมคะวันนี้”

            ศศิวิมลยิ้มแล้วทำหน้าพยักพเยิดให้มองไปอีกด้านหนึ่ง

            “นั่นไง อายุยืนหมื่นๆ ปีจริงๆ มาโน่นแล้ว”

            “ไหน.. คะ กรี๊ด ทำไมหล่อแบบนี้ วาสนาผู้ใดหนอจะได้เป็นแฟนบอส”

            ปวีณาหันไปมองยกมือประสานกันไว้ที่อกแล้วตาซึ้ง

            “อ้าวไหน วันนั้นบอกว่าไม่เป็นเอฟซีเขาแล้วไง”

            “แหม..พี่ศศิอ่ะ ก็ตอนนั้นมันโกรธมันโมโหนี่ แต่พอคิดไปคิดมาก็เข้าใจบอสได้นะคะ”

            เจฟฟ์เดินมาถึง ก็ส่งยิ้มให้สามสาว

            “สวัสดีค่ะบอส”

            สามสาวเอ่ยทักทายชายหนุ่มพร้อมกัน เจฟฟ์ยิ้มแล้วทักทายทุกคน

            “สวัสดีครับ สาวสาว ใครเป็นใครบ้างครับเนี่ย สวยจนผมแทบจำไม่ได้เลยนะ อุ๊ยคุณใบหม่อนวันนี้ไม่เหมือนคุณหม่อนที่ผมรู้จักเลยนะครับ คุณคงมีอีกหลายด้านสินะที่พวกเรายังไม่รู้จัก”

            ปรียาพรยิ้มแล้วก้าวขาจะเดินไปเคียงข้างเจฟฟ์ แต่ก็ถูกปวีณาชิงแทรกกลางไปก่อน

            “บอสขา วันนี้บอสก็หล่อกระชากใจมากเลยค่ะ วีณาขอควงบอสสักวันได้ไหมคะ”

            “เดินข้างๆ ได้ แต่ถ้าจะควงผมคงต้องไปขออนุญาตเขาก่อนครับ”

            “อุ๊ย.. บอสมีแฟนแล้วหรือคะ ใครกันมาทำให้วีณาอกหักเนี่ย”

            “ฮ่า ฮ่า เดี๋ยวพอถึงเวลาทุกคนก็จะรู้เองครับ เราเข้าไปข้างในกันเถอะครับ”

            เจฟฟ์หันมายิ้ม แล้วหันไปสบตากับศศิวิมลที่อมยิ้มอยู่ สายตาและรอยยิ้มของศศิวิมลดูเหมือนเธอจะรู้คำตอบของเจฟฟ์ เจฟฟ์ยิ้มให้แล้วชวนกันเดินเข้าไปในงาน

            งานเลี้ยงจัดขึ้นในห้องแกรนด์บอลรูมที่โอ่อ่าหรูหราที่สุดของโรงแรม ผู้คนในวงการมากันเต็ม ต่างคนต่างพูดคุยทักทายกัน บ้างก็ยืนพูดคุยกันเป็นกลุ่ม บ้างก็ยืนพูดคุยกันเป็นคู่ แล้วปวีณาก็หันไปสะดุดตากับสาวสวยที่มาในชุดเดรสผ้ากลิตเตอร์สีขาว เปิดโชว์ช่วงหน้าอกทำให้เห็นร่องอกและเนินอกที่ขาวอวบ สำหรับตัวกระโปรงก็ผ่าสูงเกือบถึงเอวแต่ก็มีลูกเล่นตกแต่งให้ไม่ดูโป๊เกินไป โดยมีการใช้เชือกผูกถักสลับฟันปลา ทำให้คนสวมใส่ดูเซ็กซี่เข้าไปอีก

            “ยายแป้งทางนี้”

            ปวีณาโบกมือทักทายเพื่อนสาวด้วยความดีใจ ซึ่งเสียงและกระทำของเธอนั้นทำให้เพื่อนร่วมงานและเจ้านายสุดหล่อของเธอมองตามไปด้วย เจฟฟ์หันไปแล้วเผยยิ้มออกมาอย่างลืมตัวและก็ต้องหุบยิ้มลงในทันทีเมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ได้เดินมาคนเดียวแต่มีชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ หล่อสมาร์ทมาในชุดสูทผูกเนกไทสีดำ คนนั้นไม่ใช่ใครคือเจ้าตัวปัญหา “แพทริก” คู่อริเขานั่นเอง

            “อ้าวมาด้วยกันหรือนี่”

            ปวีณาบุ้ยใบ้ไปทางคนข้างๆ ปวริศายิ้มพยักหน้ารับเล็กน้อย ทำเอาปวีณาหน้างอเลยทีเดียว บรรยากาศตรงนั้นเริ่มเงียบลง แล้วแพทริกยิ้มทักทายทุกคน

            “สวัสดีเจฟฟ์ อ้อแล้วคนสวยทั้งสามคนนี้คงเป็นพนักงานที่บริษัทของนายใช่ไหม สวัสดีครับทุกคนผมแพทริกนะครับเป็นเพื่อนรักของเจฟฟ์ใช่ไหมเพื่อน”

            แพทริกมองหน้าเจฟฟ์แล้วยกยิ้มที่มุมปาก

            “ขอโทษด้วยนะคะวันนี้คุณแป้งเป็นแขกของผมเธอมากับผม ต้องขอตัวก่อนนะครับ”

            พูดจบแพทริกก็แตะไปที่เอวปวริศาเชิงให้เดินไปอีกทาง

            “แป้งไปก่อนนะคะพี่ศศิ วีณา ใบหม่อน”

ปวริศาหันมายิ้มให้กับทุกคน เธอก้มศีรษะให้นิดหนึ่งแล้วยกมือโบกเบาๆ เชิงร่ำลา และสายตาก็หันไปสบตากับสายตาที่คู่ที่จ้องมองอย่างไม่วางตา

            “เธอมากับเขาได้ยังไงเนี่ย หรือว่าเธอ...”

            ปวีณาตั้งคำถามทักท้วงมาแต่ปวริศาก็ยิ้มแล้วเดินตามแพทริกไป

            “เดี๋ยวเราค่อยคุยกันนะ ฉันคงต้องไปกับคุณแพทก่อนวันนี้ฉันมากับเขา”

            เจฟฟ์มองทั้งคู่เดินไปด้วยกันทำให้เขาอารมณ์ขุ่นมัวขึ้นทันที กรามขบเข้าหากันอย่างไม่รู้ตัวด้วยความโกรธจนมองเห็นเส้นเลือดที่ขมับทั้งสองข้างปูดโปนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แต่ใช่ว่าจะมีสายตาของเจฟฟ์คู่เดียวเสียเมื่อไหร่ล่ะที่จับจ้องมองตามคนทั้งคู่หากแต่ยังมีอีกสามคู่ที่มองตามไปด้วยแววตาและอารมณ์ที่ต่างกัน คู่หนึ่งมองตามไปด้วยความฉงน สงสัย คู่หนึ่งมองด้วยความเรียบเฉยแต่แอบแฝงรอยยิ้มที่มีเลศนัยบางอย่าง ส่วนอีกคู่มองตามไปด้วยความรู้สึกหลาก อารมณ์ ทั้งโกรธ ขุ่นเคืองและน้อยใจ