หน้าหลัก / รักโบราณ / ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์ / บทที่ 82 กงเยียนซูประกาศต่อหน้าทุกคน (ครึ่งแรก)

แชร์

บทที่ 82 กงเยียนซูประกาศต่อหน้าทุกคน (ครึ่งแรก)

ผู้เขียน: ฮาจิฮาจิ
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-07-25 09:21:38

บทที่ 82

กงเยียนซูประกาศต่อหน้าทุกคน (ครึ่งแรก)

            เข้าสู่วันที่สาม ที่เหอถิงกับมารดาแสดงบทรันทดอยู่หน้าคฤหาสน์ของลู่ซินฟาง

            แต่การแสดงที่ซ้ำซาก บวกกับคำพูดเดิมๆ ทำให้ชาวบ้านหมดความสนใจพวกเขาในที่สุด 

            เมื่อแผนเรียกร้องความสนใจไม่ได้ผล แม่ลูกตระกูลเหอจึงเปลี่ยนมาแอบดู ‘ชู้รัก’ ของลู่ซินฟางที่หน้าโรงเตี๊ยมตระกูลกงแทน

            อย่างไรก็ตาม การเข้าถึงตัวกงเยียนซูกลับยากยิ่งกว่า จนถึงตอนนี้พวกเขาก็ยังไม่เคยเห็นหน้าตาแก่แซ่กงคนนั้นสักครั้ง

            นอกจากจะทำได้แค่ขุดคุ้ยข้อมูลเล็กๆ น้อยๆ แม่ลูกตระกูลเหอกลับเข้าไม่ถึงตัวเป้าหมาย ไม่ว่าจะเป็นลู่ซินฟาง เฉิงเอ๋อร์ หรือเถ้าแก่กง ในที่สุด พวกเขาก็คิดว่าแผนเรียกร้องความสนใจเริ่มไม่มีประโยชน์แล้ว

            ทางด้านลู่ซินฟางนั้น ยังคงใช้ชีวิตอย่างปกติทุกวัน

            ทั้งที่คิดว่าเหอถิงจะลงมือหนัก อย่างการจ้างคนมาชิงตัวเฉิงเอ๋อร์หรือบุกร้าน กลับกันแล้ว พวกเขาเลือกวิธีโง่ๆ ด้วยการสร้างข่าวลือปลอม อาศัยคำติฉินนินทาของฝูงชน กดดันให้ลู่ซินฟางอับอายจนต้องยอมพาเฉิงเอ๋อร์ออกมา

            หารู้ไม่ วิธีพวกนั้นไม่ได้ทำให้ลู่ซินฟางได้รับผลกระทบสักนิดเดียว 

            รุ่งเช้าของวันที่สี่ รถม้าขนเสบียงถูกตระเตรียมเสร็จเรียบร้อย กงเยียนซูเดินทางมาที่ร้านค้าซินหลินด้วยตัวเองเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อยรอบสุดท้าย ก่อนจะปล่อยให้รถม้าขนเสบียงออกเดินทาง 

            ในเวลานี้ หน้าร้านซินหลินจึงมีรถม้าจอดเรียงแถวยาว มิหนำซ้ำยังมีทหารสิบกว่านาย รวมถึงหัวหน้ากองประจำเมืองเล่ออันเป็นผู้คุ้มกันรถขนเสบียง

            “ทั้งหมดห้าคันรถ สินค้าครบถ้วน” กงเยียนซูเอ่ยหลังตรวจนับของเรียบร้อย

            “เพื่อความรอบคอบ ท่านกงกับหัวหน้ากองเซี่ยจะเปิดดูสินค้าในกล่องอีกรอบก็ได้เจ้าค่ะ” ลู่ซินฟางเสนอ

            “ไม่เป็นไร ข้าเชื่อใจร้านซินหลิน อีกอย่าง หากเปิดกล่องสินค้าแล้วตรวจสอบใหม่ จะยิ่งทำให้การเดินทางล่าช้า”

            “กระ…เอ่อ ข้าเห็นด้วยกับนายท่านกง” หัวหน้ากองแซ่เซี่ยกล่าว “ในเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เช่นนั้นข้าขอตัวออกเดินทางเลยนะขอรับ”

            นายกองเซี่ยประสานมือ ก้มศีรษะให้กับทั้งสองคนอย่างนอบน้อม

            กงเยียนซูผงกหัวตอบสั้นๆ ว่า “อืม”

            หลังจากนั้น ขบวนรถม้าขนเสบียงก็เคลื่อนตัวออกจากประตูเมืองเล่ออัน

            เมื่อมองไม่เห็นรถขนเสบียงแล้ว กงเยียนซูหันมาขอบคุณลู่ซินฟางอีกหน ทั้งยังเผยเรื่องของตัวเองอย่างปุบปับ

            “แม่ทัพที่ประจำชายแดนเหนือคือองค์ชายห้า ‘โจวหวังเยว่’ พี่ชายแท้ๆ ของข้าเอง”

            ลู่ซินฟางไม่ได้แสดงสีหน้าตกใจ แต่ก็ไม่ได้ตอบสนองอะไรเช่นกัน

            การที่กงเยียนซูพูดถึงองค์ชายห้า หมายความว่าเสบียงที่หาอย่างฉุกละหุกครั้งนี้มีความสำคัญกับเขามาก

            มิน่าเล่า ทำไมฮ่องเต้ถึงให้กงเยียนซูรับผิดชอบส่วนนี้ ทั้งตัวเขาเองก็เต็มใจทำ

            ทว่า เรื่องส่วนตัวของกงเยียนซูไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับนางสักนิด

            หลายวันที่วุ่นวายกับการเตรียมเสบียง นางทำเพื่อชื่อเสียงของร้านซินหลินเท่านั้น

            “ขอบคุณท่านกงที่อุดหนุน หากต้องการสินค้าเพิ่มเติม บอกกับผู้ดูแลของเราได้เสมอ ตอนนี้ข้าขอตัวก่อนเจ้าค่ะ”

            พูดจบ ลู่ซินฟางก้มศีรษะให้กงเยียนซู แล้วหมุนตัวเดินกลับเข้าร้านซินหลิน 

            กระนั้น กงเยียนซูกลับเดินตามมาด้วย

            ลู่ซินฟางเอี้ยวหน้ามองด้วยแววตาสงสัย

            กงเยียนซูพูดยิ้มๆ “ได้ยินจากผู้ดูแลหลางว่ามีชาดอกไม้ชนิดใหม่ เจ้าช่วยแนะนำให้ข้าได้หรือไม่”

            ลู่ซินฟางเลิกคิ้ว สักครู่หนึ่งก็ตอบด้วยรอยยิ้ม “เชิญทางนี้เจ้าค่ะ”

            จากนั้น ทั้งสองก็เดินไปยังโซนขายใบชา

            ระหว่างแนะนำสินค้าใหม่ จู่ๆ มีเสียงตะโกนเรียก “ลู่ซินฟาง!” ดังสนั่นมาจากประตูหน้าร้าน

            ลูกค้าในร้าน รวมถึงลูกจ้างต่างหันมองแขกที่ไม่ได้รับเชิญ

            หลายวันที่ตะโกนเรียกความสนใจหน้าคฤหาส์ลู่ เหอถิงในตอนนี้ทิ้งความอายไปตั้งนานแล้ว ดังนั้นเขาจึงตั้งใจตะเบ็งเสียงดัง เพื่อเรียกให้คนละแวกนั้นเข้ามามุงดูกันเยอะๆ

            ย้อนกลับมาที่ลู่ซินฟางกับกงเยียนซู ทั้งสองยืนอยู่ที่เดิม

            เมื่อเห็นเหอถิงก้าวพรวดๆ ตรงมาทางนี้ กงเยียนซูพลันขยับเท้าขึ้นมายืนบังหน้าลู่ซินฟางอย่างปกป้องทันที

            “หยุดอยู่แค่นั้น” 

            เหอถิงชะงักเท้า ปากเบะขณะมองลู่ซินฟางอย่างดูถูก แต่เพียงพริบตาเดียว เขาก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นเศร้าหมองพร้อมกับพูดเสียงเบาว่า “ลู่ซินฟาง ข้าเป็นห่วงเจ้ากับลูกๆ มาก พวกเรากลับเมืองชิ่งกันเถอะนะ”

            ดวงตาคู่สวยหรี่แคบเล็กน้อย มองความเสแสร้งของเหอถิงนิ่งๆ และไม่ได้โต้กลับใดๆ

            เหอถิงไม่สนใจความสงบเยือกเย็นของลู่ซินฟาง คนเคลื่อนไหวต่างหากที่ได้เปรียบ เขาเบนสายตาไปทางกงเยียนซู เอ่ยเตือนด้วยเจตนาดี

            “ไม่ทราบว่าคุณชายท่านนี้เป็นใครหรือ ถ้าหากคุณชายเองก็สนใจผู้หญิงคนนั้น คงต้องบอกไว้ก่อนว่านางมีสามีกับลูกแล้ว หนำซ้ำ ตอนนี้ยังมีชายแก่แซ่กงเลี้ยงดูนาง ผู้ชายคนนั้นน่าจะมีอิทธิพลในเมืองเล่ออันไม่น้อย คุณชายตัดใจจากนางเสียเถอะ ไม่อย่างนั้นอาจจะเดือดร้อนได้”

            “อย่างนั้นก็แย่เลยไม่ใช่หรือ” กงเยียนซูกล่าวด้วยสีหน้าไม่สบายใจ “พอดีข้าได้ยินมาว่า เถ้าแก่เนี้ยลู่หย่ากับสามีแล้ว ตอนนี้ยังไม่ได้คบหาใครเป็นพิเศษ”

            เหอถิงส่ายหน้า มองกงเยียนซูด้วยความรู้สึกสงสาร “ใบหย่านั้นเป็นของปลอมน่ะ”

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์   บทที่ 94 ตอบรับคำเชิญของกงเยียนซู

    บทที่ 94ตอบรับคำเชิญของกงเยียนซู พอถึงเวลาที่ต้องกลับ เป่าเอ๋อร์ร้องไห้งอแง เฉิงเอ๋อร์น้ำตาคลอเบ้า เด็กทั้งสองกอดเอวลู่ซินฟาง บอกว่าอยากอยู่ที่แดนสวรรค์ต่อ ลู่ซินฟางต้องสัญญาว่าจะพามาเที่ยวอีก พวกเขาถึงยอมฟังแต่โดยดี ได้เที่ยวเล่นกันทั้งวัน พอกลับมาถึงคฤหาสน์ อาบน้ำและกินมื้อค่ำจนอิ่ม เด็กทั้งสองก็หลับปุ๋ยในทันที วันถัดมา หลางไป๋เดินทางมาที่โรงเตี๊ยมตระกูลกง แจ้งเรื่องที่ลู่ซินฟางตอบรับคำเชิญกินมื้อเย็น ทั้งยังบอกจำนวนคนที่จะมา หลักๆ คือลู่ซินฟางกับเจ้าแฝด หลางไป๋และซินหลิน ส่วนชุนกับคนอื่นๆ ไม่ได้มาด้วย พวกเขาให้เหตุผลว่าวางตัวไม่ถูกหากต้องร่วมโต๊ะกับคนสูงศักดิ์ ยามพลบค่ำ ทุกคนเตรียมตัวเสร็จแล้วก็นั่งรถม้ามายังคฤหาสน์ตระกูลกงตามเวลานัดหมาย กงเยียนซูออกมายืนรอหน้าคฤหาสน์ด้วยตัวเอง หลางไป๋ประสานมือโค้งศีรษะให้กับกงเยียนซู จากนั้นหลุบตามองพวกเด็กๆ เจ้าแฝดทั้งสอง รวมถึงซินหลินที่เห็นอย่างนั้น ก็ประสานมือบนหน้าอกแล้วโค้งศีรษะลง ทำแบบเดียวกันกับหลางไป๋ กงเยียนซูมองเด็กทั้งสามด้วยสา

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์   บทที่ 93 เที่ยวชมฟาร์ม

    บทที่ 93เที่ยวชมฟาร์ม กินขนมอิ่มกันแล้ว หลินก็ถามเด็กน้อยทั้งสองว่า “พวกเจ้าอยากไปชมฟาร์มกันไหม?” “ไปขอรับ/เจ้าค่ะ” เฉิงเอ๋อร์กับเป่าเอ๋อร์ตอบแบบไม่ต้องคิด เด็กน้อยคิดเหมือนว่า ฟาร์มในแดนสวรรค์กว้างขวางขนาดนี้ ต้องมีพืชผักที่ไม่เคยเห็นอีกเยอะแยะแน่ๆ ยิ่งคิดแล้วก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น พอช่วยกันเก็บโต๊ะเสร็จเรียบร้อย ทั้งสี่คนก็เดินมาที่ฟาร์มฟาร์มในมิติมีขนาดกว้างใหญ่กว่าฟาร์มตระกูลลู่ที่อยู่ในหมู่บ้านกว่างซูหลายเท่า เด็กทั้งสองยืนมองสวนผักผลไม้ด้วยความตื่นตาตื่นใจ “ท่านแม่ ผักผลไม้พวกนี้ใช่ที่ท่านเอาออกไปวางขายในร้านหรือไม่” เฉิงเอ๋อร์เป็นเด็กฉลาด เห็นผักผลไม้ปุบก็เข้าใจทันที ว่าเป็นสินค้าที่มารดาเอาออกไปวางขายในร้าน “เจ้าเข้าใจถูกแล้ว ผักผลไม้ในแดนสวรรค์ แม่แบ่งออกไปขายข้างนอก เพราะพืชในที่แห่งนี้เติบโตเร็วกว่าข้างนอกหลายเท่า” “เป็นแบบนี้เอง” ตอนนั้นเอง สัตว์อสูรในร่างจำแลงมนุษย์ที่กำลังทำสวนหันมาเห็นลู่ซินฟางกับภูตประจำมิติพอดี พวกเขาต่างโบกมือทักทาย “ท่

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์   บทที่ 92 พรสวรรค์ของเจ้าแฝด (ครึ่งหลัง)

    บทที่ 92พรสวรรค์ของเจ้าแฝด (ครึ่งหลัง) ใต้ร่มไม้ใหญ่ใกล้กับสวนดอกไม้ข้างบ้านทรงตะวันตกจะมีโต๊ะกลมสีขาวหนึ่งชุด ไม่ไกลจากสวนดอกไม้ มองไปก็จะเห็นฟาร์มอันกว้างขวาง หลังจากตัดสินใจว่าจะนั่งเล่นกันที่ใต้ร่มไม้ เด็กน้อยทั้งสองก็ปีนขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้สีขาว เตะขาเล่นในขณะที่รอคอยขนมอร่อยๆ สักครู่หนึ่ง ชุนก็ยกเค้กสตอเบอรี่กับนมอุ่นๆ มาวางบนโต๊ะ ส่วนถาดที่อยู่ในมือของลู่ซินฟางคือชากุหลาบกลิ่นหอมกลมกล่อมกับคุกกี้เนยสด “ท่านแม่ ข้าไม่เคยเห็นของพวกนี้มาก่อนเลย” เฉิงเอ๋อร์บอกด้วยสีหน้าตื่นเต้น ดวงตากลมโตเปล่งประกายขณะกวาดตามองขนมบนโต๊ะ “น่ากินทุกอย่างเลย ขะ…ข้ากินได้หรือไม่” เป่าเอ๋อร์พูดจบก็กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ “กินกันตามสบายเลยนะจ๊ะ” ลู่ซินฟางบอกพลางลูบศีรษะเล็กๆ ของลูกน้อยทั้งสอง เจ้าแฝดตัวน้อย รวมถึงภูตน้อยหลิน หยิบส้อมขึ้นมาตักเค้กสตอเบอรี่ส่งเข้าปาก ทันทีที่ได้กินของหวานแสนอร่อย รอยยิ้มสดใสปรากฏบนใบหน้าของทั้งสามคน แก้มขาวแดงระเรื่ออย่างน่าเอ็นดู ทำเอาลู่ซินฟางกับชุนถึงกับยิ้มตาม “อร

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์   บทที่ 91 พรสวรรค์ของเจ้าแฝด (ครึ่งแรก)

    บทที่ 91พรสวรรค์ของเจ้าแฝด (ครึ่งแรก) พอก้าวข้ามประตูมิติ โลกอันงดงามก็ปรากฏต่อหน้าทุกคน ทุ่งข้าวสีทอง สวนผักผลไม้ ป่าไพรอันสีเขียวขจี และไหนจะธารน้ำอันสดชื่น ดวงตาใสแป๋วของเด็กน้อยทั้งสองเบิกโตด้วยความตื่นเต้น ขณะที่มองไปรอบๆ “แดนสวรรค์สวยจังเลย!” “อื้อ สวยมากๆ” “ยังมีสถานที่ที่สวยกว่านี้อีกนะ” ลู่ซินฟางบอกลูกๆ “อยากเห็นจังเลย ท่านแม่” เฉิงเอ๋อร์ตื่นเต้นมาก รีบร้องบอกท่านแม่ “ข้าก็ด้วย!” เป่าเอ๋อร์พยักหน้ารัวๆ ระหว่างที่เด็กน้อยทั้งสองกำลังตื่นตาตื่นใจกับสภาพแวดล้อมอันงดงามที่อยู่ตรงหน้า เสียงเล็กน่ารักพลันดังขึ้น “งั้นข้าจะเป็นคนนำเที่ยวให้เอง ฮิๆๆ” สิ้นเสียงนั้น ภูตน้อยหลินก็ปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน ปีกน้อยขยับไปมาพร้อมกับละอองที่มีเปล่งประกายสีทองวิบวับ เจ้าแฝดเบิกตาโตพร้อมกับร้อง “ว้าว” “พวกเขาคือเฉิงเอ๋อร์กับเป่าเอ๋อร์สินะ”หลังบินวนรอบๆ เด็กน้อยทั้งสอง หลินก็กลับมานั่งบนไหล่ของลู่ซินฟาง หญิงสาวยิ้มแล้วพยักหน้าให้ก

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์   บทที่ 90 พาเจ้าแฝดไปต่างมิติ

    บทที่ 90พาเจ้าแฝดไปต่างมิติ “ท่านจะตอบรับคำเชิญของเขาหรือไม่ขอรับ” ทันทีที่ลู่ซินฟางเปิดประตูเดินออกจากห้องทำงาน เสียงทุ้มของหลางไป๋ก็ดังขึ้น หญิงสาวหันมอง เห็นหมาป่าหนุ่มยืนกอดอกอยู่ข้างประตู เฮ้อ… ลู่ซินฟางถอนหายใจด้วยรู้สึกคิดไม่ตก ก่อนจะตอบกลับไป “ข้าในชาติก่อนไม่เคยสับสนกับเรื่องแบบนี้ ไม่รู้ว่าควรจะตอบรับคำเชิญของเขาหรือไม่” คำพูดของหญิงสาวทำเอาหมาป่าหนุ่มกระดกยิ้มตรงมุมปากอย่างขบขัน “ใครจะคิดว่านายหญิงที่คอยชี้นำเหล่าสัตว์อสูรจะเผชิญกับความสับสนเสียเอง” “ก็ข้าไม่เคยคิดนี่น่า คนที่มีศักดิ์ฐานะสูงส่งแบบกงเยียนซูจะมาสนใจหญิงหม้ายลูกติด” “นายหญิงขอรับ อย่างที่ท่านกงบอกนั่นละ การจะชอบใครสักคนทำไมต้องมีเหตุผล สำคัญกว่าฐานะ นายหญิงคิดเช่นไรกับเขาต่างหาก” ลู่ซินฟางคิดตาม ก็รู้สึกว่าหลางไป๋พูดถูก ปัญหาไม่ใช่เรื่องฐานะ สำคัญที่สุดคือลู่ซินฟางคิดกับกงเยียนซูอย่างไร? อย่างไรก็ตาม ลู่ซินฟางหรี่ดวงตาด้วยความสงสัยขณะจ้องมองหมาป่าหนุ่ม “เมื่อก่

  • ทะลุมิติมาเป็นคุณแม่ลูแฝดกับมิติมหัศจรรย์   บทที่ 89 ถูกสารภาพรักครั้งแรก

    บทที่ 89ถูกสารภาพรักครั้งแรก หมายความว่ายังไง เขาไม่ได้โกหก เขาที่ประกาศต่อหน้าทุกคนว่า ‘ชอบ’ นาง บอกว่าไม่ได้โกหก ลู่ซินฟางนั่งตัวแข็งทื่อ อึ้งจนทำอะไรไม่ถูกอยู่ชั่วขณะ ต่อมา หัวใจของนางก็เต้นอย่างรุนแรง ใบหน้าร้อนผ่าวและแดงระเรื่อ ในโลกก่อนและโลกนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่ลู่ซินฟางถูกชายหนุ่มสารภาพว่าชอบ นางจึงสับสนและรับมือกับอารมณ์ในตอนนี้ไม่ถูก ผ่านไปครู่หนึ่ง ดวงตาคู่สวยกะพริบมองชายหนุ่มอยู่หลายครั้ง กงเยียนซูเลิกคิ้วมองตอบลู่ซินฟาง ดวงตาของเขาแฝงด้วยความสงสัย ว่ากันตามจริง ลู่ซินฟางไม่ใช่สาวน้อยวัยแรกแย้ม ทำไมท่าทางเขินอายนั้นถึงทำให้รู้สึกราวกับว่านางเพิ่งถูกสารภาพรักครั้งแรก “ท่านไม่ได้เข้าใจอะไรผิดใช่หรือไม่” หลังจากเงียบอยู่สักพัก ในที่สุดลู่ซินฟางก็เอ่ยออกมา “ข้าไม่ได้เข้าใจผิด คิดมาดีแล้วถึงได้มาหาเจ้าวันนี้” “ถึงท่านจะพูดแบบนั้น แต่ข้ากลับนึกไม่อออก เหตุใดท่านถึงชอบข้า ทั้งฐานะของข้ากับท่านก็แตกต่างกันมาก” “จ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status