공유

บทที่ 0013

작가: หวานใจ
“ท่านย่า มีอะไรหรือเปล่าคะ?”ซูหวั่นหยุดฝีเท้าลงอย่างไม่แยแส

และแม่เฒ่าเซี่ยงก็เงื้อมือขึ้นมา

และการตบฉาดนี้ก็ไม่มีเสียงดังขึ้นตามที่คาดเอาไว้ ซูหวั่นบีบข้อมือของแม่เฒ่าเซี่ยงเอาไว้ และผลักกลับอย่างเต็มแรงและดุดัน“คิดจะตีข้างั้นเหรอ?”

“นังเด็กจิตใจต่ำทราม โอ๊ย เอวข้า!”แม่เฒ่าเซี่ยงจับเอวและร้องไห้คร่ำครวญ เหงื่อท่วมตัวด้วยความเจ็บปวด“ซูหวั่น เจ้าไสหัวออกจากสกุลซูไปเดี๋ยวนี้ บ้านสกุลซูของเราไม่มีหลานสาวอย่างเจ้า!”

ซูหวั่นบุ้ยๆปาก และทำหูทวนลมต่อคำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยง

หลังจากแบกกระบุงหาบขึ้นหลังแล้ว นางก็พาซูลิ่วหลางขึ้นไปบนภูเขาทันที

นางหลี่รู้ดีว่ามันคงไม่เป็นผลดีแน่หากจะอยู่ประจันหน้ากับแม่เฒ่าเซี่ยงต่อไป นางจึงหยิบจอบและลงไปทำนาด้วยเช่นกัน

และซูฝูก็ได้ประคองแม่เฒ่าเซี่ยงให้ขึ้นไปบ้านใหญ่“ท่านย่า เมื่อครู่ท่านย่าได้ยินหรือเปล่า ซูหวั่นเกือบจะพูดเรื่องของข้าออกไปแล้ว”

“นังเด็กบ้า!”แม่เฒ่าเซี่ยงกุมเอว ดวงตาหย่อนคล้อย พร้อมกับพูดว่า“รอให้พ่อของนางกลับมาเสียก่อนเถอะ ข้าจะต้องขายนางออกไปอย่างแน่นอน!”

ซูฝูยิ้มๆและพัดวีให้กับแม่เฒ่าเซี่ยง“ท่านย่า ข้ารู้จักครอบครัวดีๆอยู่ เราสามารถได้เงินสิบตำลึงจากการขายนาง และยังได้รับเงินปันผลในช่วงเทศกาลด้วยนะคะ”

“ที่ไหนเหรอ?”

“เป็นเด็กล้างเท้าให้กับสกุลใหญ่ในเมืองค่ะ”

การกระทำของซูหวั่นเมื่อสักครู่ที่ผ่านมาได้เตือนสตินางว่า ไม่สามารถให้ซูหวั่นอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป ไม่เช่นนั้นจะต้องเกิดเรื่องขึ้นอย่างแน่นอน

......

ซูหวั่นขึ้นไปบนเขา และเดินมาถึงสถานที่ที่มาเมื่อวาน

และกระต่ายสองตัวก็ตกลงมาในกับดักที่นางทำเอาไว้แล้วจริงๆ นางให้ซูลิ่วหลางออกไปเก็บผลไม้ป่ามาสักหน่อย ขณะที่ตัวเองกำลังย่างกระต่ายป่าตัวผู้อยู่

โดยที่นางได้โยนหนังและกระต่ายตัวเมียเข้าไปในพื้นที่จินตนาการ

และหนังของกระต่ายป่าย่างนั้นก็เหลือทองกรอบ เนื้อนุ่มฉ่ำ แค่เคาะเบาๆหนังตรงกลางก็ได้แยกออกมาเป็นแนว

จากนั้นนางก็ทายี่หร่าลงไป และกลิ่นก็หอมตลบอบอวลไปหมด

นางตัดขาเล็กๆให้กับซูลิ่วหลาง“กินซะ”

ซูลิ่วหลางกะพริบตาปริบๆ โดยที่ปากเต็มไปด้วยคราบน้ำมัน ขณะที่ซูหวั่นเดินไปจับปลาและกุ้งที่แม่น้ำ ซูลิ่วหลางก็คาบกระดูก หยิบท่อนไม้และด้าย แล้วนั่งตกปลาอยู่ริมแม่น้ำโดยใช้ไส้เดือนเป็นเหยื่อล่อ

“พี่ครับ!”

เพียงครู่เดียว เขาก็ตะโกนเสียงดังออกมา

ซูหวั่นเงยหน้าขึ้นมามอง และเห็นซูลิ่วหลางยืนโซเซอยู่เล็กน้อย โดยที่คันเบ็ดในมือที่แสนจะธรรมดาเคลื่อนไหวอยู่ไม่หยุด

นั่นหมายความว่าปลาติดเบ็ดแล้ว

ซูหวั่นจึงเก็บปลาใส่ไปในกระบุงหาบโดยไม่ต้องคิดแต่อย่างใด จากนั้นนางก็ต้องตะลึงงัน

เพราะนอกจากปลาตัวที่ซูลิ่วหลางตกได้แล้ว ยังมีปลาช่อนตัวใหญ่กระโดดเข้ามาในกระบุงหามของนางเองอีกด้วย

เกิดอะไรขึ้น?

ปลาก็ยังรีบว่ายมาเป็นอาหารให้กับนางด้วยงั้นเหรอ!

ซูหวั่นอาศัยตอนที่ซูลิ่วหลางไม่ทันได้สังเกตจับปลาตัวเล็กใส่ลงไปในพื้นที่จินตนาการ ส่วนตัวใหญ่ก็ใส่ไปในกระบุงหาบเพื่อกลับไปทำอาหาร แบบนี้นางหลี่ก็สามารถกินซุปปลาที่สดใหม่ได้อีกด้วย

และนางก็ทำการขุดกับดักเสียใหม่

จากนั้นซูหวั่นก็เริ่มมองหายาสมุนไพร โรคของซูลิ่วหลางสามารถรักษาให้หายขาดได้ แต่จำเป็นต้องใช้ยาจำนวนมาก โดยส่วนประกอบยาสมุนไพรบางชนิดก็หาได้ยากมากด้วยเช่นกัน

โรคหัวช้าของซูลิ่วหลางสามารถรักษาให้หายขาดได้ โดยการรักษาแบบผสมผสานระหว่างยาสมุนไพรและการฝังเข็ม

สองพี่น้องอยู่บนเขาเป็นเวลานาน จากนั้นจึงค่อยๆเดินกลับมาบ้าน แต่เมื่อมาถึงก็พบว่าประตูไม้ปิดสนิทและไม่มีใครออกมาเปิดประตูหลังจากที่เคาะอยู่นาน

ดวงตาที่งุนงงของซูลิ่วหลางได้ฉายแววแห่งความสงสัยออกมา

ซูหวั่นยื่นกระบุงหาบให้กับซูลิ่วหลาง จากนั้นก็เหยียบโขดหินเพื่อปีนขึ้นไปบนกำแพง ก้มตัวและกระโดดเข้าไปในลานบ้าน โดยที่กำแพงของบ้านโบราณหลังนี้ต่ำกว่าบ้านสมัยใหม่มาก ซึ่งมันไม่ถึงเมตรครึ่งเสียด้วยซ้ำ

แอ๊ด!

นางผลักเปิดประตู และพาซูลิ่วหลางเข้าไปในบ้าน

“ท่านแม่?”ซูหวั่นกระโจนเข้าไปในห้องฝั่งตะวันออกและห้องครัว แต่ก็ไม่ได้พบกับนางหลี่แต่อย่างใด ซึ่งภายในห้องก็เงียบเชียบไร้ซึ่งการขานตอบกลับมา

และนางก็ตื่นตระหนกอย่างไม่มีเหตุผลขึ้นมา

นางจึงขึ้นไปบนบ้านใหญ่โดยไม่ต้องคิด ซึ่งผู้คนกำลังนั่งล้อมวงกันเพื่อทานมื้อเย็นแล้วในตอนนี้

และมีเพียงตัวของนางหลี่เท่านั้นที่หายไป

เมื่อซูฝูมองเห็นซูหวั่น นางก็หรี่ตาลงเล็กน้อย“น้องสามกับน้องหกมาแล้ว รีบมานั่งกินข้าวเร็วเข้า”

ซูหวั่นจ้องมองผู้คนบนโต๊ะอาหารอย่างเย็นชา

และท่าทางนั้นก็เย็นยะเยือกแบบสุดๆ

“แม่ข้าอยู่ไหน!”
이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0478

    มีกลิ่นที่คุ้นเคยอย่างอธิบายไม่ได้ปะทะที่ปลายจมูก พร้อมกับลมหนาวที่พัดเอาความเย็นเข้ามา "แม่นางซู" เสียงที่คุ้นเคยทำให้นางตื่นตกใจ นางหันกลับมาและผลักไป๋หลี่ชิงออกไป พร้อมกับพูดด้วยใบหน้าที่เยือกเย็นราวกับน้ำแข็งว่า "ไป๋หลี่ชิง เป็นสุภาพบุรุษบนขื่อคาน มันสนุกมากเลยใช่ไหม?" ไป๋หลี่ชิงถอยห

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0477

    "ซู่ซู่——" ลมหนาวพัดมากระทบกับใบหน้าของคนทั้งสอง จนรู้สึกเจ็บอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ กิ่งก้านของต้นไม้ใหญ่ริมทางแกว่งไปมาสองสามครั้ง ทำให้หิมะไหลตามใบไม้และตกลงสู่พื้นเสียงดังเปาะแปะ ซึ่งเมื่อตกลงไปในพื้นที่หิมะที่กว้างใหญ่แล้วนั้น มันก็ทำให้รู้สึกหนาวเหน็บเป็นอย่างมาก พ่อเฒ่าซูพูดคัดค้าน

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0476

    เมื่อซูเหลียนเฉิงและซูลิ่วหลางเข้ามาในห้อง นางก็เอื้อมมือไปบีบเอวของซูฉางโซว่ อย่างดุเดือด แล้วพูดคำรุนแรงออกมาว่า "เจ้ามีสมองหรือเปล่า ข้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าต่อต้านบ้านรอง ทำไมไม่ฟังเลยล่ะ?" ซูฉางโซว่ไม่ได้จริงจังกับมัน และพูดด้วยรอยยิ้ม "เมียจ๋า เจ้าจะกลัวเขาไปทำไม แล้วอีกอย่าง พี่รองก็ไม่ไ

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0475

    เมื่อซูหวั่นได้ยินดังนั้นจึงเดินออกไป หมูถูกแบ่งและแต่ละชิ้นมีขนาดเท่ากัน ขั้นแรกนางโรยเกลือบนเนื้อแต่ละชิ้นแล้วเกลี่ยให้ทั่วเนื้อแต่ละชิ้นแล้วใส่ในขวดเพื่อหมัก หลังจากผ่านไปสองสามวันก็สามารถนำไปแขวนบนฟืนและรมควันได้ หมูและเศษหมูหนักประมาณหนึ่งร้อยกิโลกรัม ซูหวั่นเก็บไว้ยี่สิบห้ากิโลกรัม

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0474

    แม่เฒ่าเซี่ยงได้ยินนางพูดถึงเรื่องนี้ สีหน้าของนางก็อ่อนลง นางกังวลและพูดว่า "ฉางอานอายุมากขึ้นแล้ว เขาควรจะหาภรรยาหลังจากการสอบในฤดูใบไม้ผลิ ตราบใดที่เขามีชื่อเสียงในซิ่วไฉ ผู้หญิงที่สูงศักดิ์พวกนั้น เขาก็เลือกได้ตามใจชอบไม่ใช่หรือ?" นางจางแอบพึมพำอยู่ในใจว่าสตรีผู้สูงศักดิ์ทุกคนต้องการแต่ง

  • ทะลุมิติมาเป็นสาวชาวนา   บทที่ 0473

    ซูซานหลางคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ตอนแรกท่านป้าไม่เห็นด้วย แต่ต่อมานางก็ผ่อนคลายเมื่อได้ยินว่าครอบครัวมีวิธีที่จะให้พี่รองกลายเป็นซิ่วไฉได้" ที่แท้ก็เพราะแบบนี้นี่เอง รายชื่อที่จะเข้าสอบซิ่วไฉเป็นสิ่งที่หาได้ยากมาก นอกจากนี้ ซูเอ้อหลางยังอยู่ในคุกซึ่งเทียบเท่ากับการสิ้นสุดอาชีพการงานของเข

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status