แชร์

บทที่ 176

ผู้เขียน: จี้เวยเวย
“พี่หญิง ข้าได้ยินว่าพี่เขยกับเซียงอ๋องมีสายสัมพันธ์อันดีต่อกันมานาน ท่านช่วยเป็นคนกลางพูดสร้างความสมานฉันท์ให้พวกเราดีหรือไม่?”

ภายในสายตาหลิ่วเฟยเยี่ยนเจือความร้อนใจยิ่งยวด อีกเป้าหมายหนึ่งที่นางมาที่นี่ในวันนี้ก็คือเรื่องนี้แล้ว

“พี่เขยของเจ้ากับเซียงอ๋องรู้จักกันในราชสำนักเพียงเท่านั้น มิได้พบกันเป็นการส่วนตัวมากมายอะไร”

“ยิ่งไปกว่านั้น บัดนี้เขาไม่อยู่ ข้ากับเซียงอ๋องและพระชายาเซียงอ๋องก็ไม่เคยติดต่อกัน เช่นนี้แล้วจะสามารถช่วยอะไรได้?”

หลิ่วหรูเยียนเผยสีหน้าเอือมระอา ท่าทีแม้มีใจแต่ก็ไร้กำลัง

“พี่หญิง ท่านไม่สามารถนั่งนิ่งดูดายได้นะ ท่านเห็นฮั่นเฟยเติบโตมา หากจวนเซียงอ๋องตัดสินใจกล่าวโทษลงมา พวกเราจะแบกรับไหวได้อย่างไร?”

หลิ่วเฟยเยี่ยนมีสีหน้าร้อนใจ จวนเซียงอ๋องฐานะสูงศักดิ์ ซื่อจื่อน้อยยังเป็นลูกคนเดียวของเซียงอ๋องและพระชายาเซียงอ๋องอีกด้วย

คนทั้งเมืองหลวงต่างรู้กันอย่างถ้วนทั่ว เซียงอ๋องและพระชายาเซียงอ๋องรักกันหวานซึ้ง ปีนั้นเพื่อให้ได้อยู่ร่วมกับพระชายาเซียงอ๋อง เซียงอ๋องปฏิเสธสมรสพระราชทานจากอดีตฮ่องเต้ นำพาให้อดีตฮ่องเต้กริ้วหนัก

เซียงอ๋องกลับยึดมั่นในพระชายาเซียงอ๋
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1222    

    “เหตุใดท่านถึงทำเช่นนี้กับข้าได้!” ซ่งปี้อวิ๋นแผดเสียงแหลม “หากท่านหย่ากับข้า ชีวิตข้าชาตินี้คงพังพินาศแล้ว!” “หากเจ้าแต่งออกไม่ได้ สู้แต่งกับขอทานผู้นี้ อย่างน้อยก็ยังพอมีที่ไป!” ลู่หวยอันกล่าวเย้ยหยัน ซ่งปี้อวิ๋นเหลือบมองขอทานหนึ่งครั้งอย่างไม่รู้ตัว บุรุษที่ทั้งสกปรกและเหม็นเน่า เพิ่งถูกช่วยกลับมาเมื่อครู่ นางรู้สึกทั่วทั่งร่างกายนางล้วนเต็มไปด้วยกลิ่นสาบ “ข้าไม่...” ทว่า ซ่งปี้อวิ๋นเพิ่งจะเอ่ยปาก เสียงของขอทานกลับดังขึ้นก่อน “ข้าไม่แต่ง!” ครั้นคำนี้หลุดออกมา ทุกคนต่างอึ้งงันไปถ้วนหน้า เห็นดวงตาขอทานผู้นั้นฉายแววรังเกียจ “แม้ข้าจะตกอับเป็นขอทานในยามนี้ แต่ข้าก็หาใช่จะต้องการขยะอะไรก็ได้!” หวงชิงชิงได้ยินคำพูดนี้ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ ดูท่าขอทานผู้นี้ยังให้เกียรตินางจริง ๆ อย่างน้อยเมื่อครู่ตอนที่ที่กล่าววาจานั้น ขอทานก็มิได้ปฏิเสธนางตรง ๆ หากถูกปฏิเสธตรง ๆ เหมือนซ่งปี้อวิ๋นเช่นนี้ นั่นถึงจะขายหน้าอย่างถึงที่สุดจริง ๆ! “เจ้าว่าอะไรนะ?” ซ่งปี้อวิ๋นโกรธจนแทบบ้า ขอทานผู้หนึ่งยังกล้าดูแคลนนาง? ความรังเกียจในแววตาของเสิ่นหวยเพิ่มมากขึ้น “เห็นห

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1221    

    “ลู่หวยอันช่างไร้ยางอายจริง ๆ อาศัยเพียงชาติกำเนิดสูงศักดิ์ของตนเอง ถึงได้รังแกราษฎรธรรมดาเช่นเรามิใช่หรือ?” “ก่อนหน้านี้ หากเขากับซ่งปี้อวิ๋นก่อเรื่องเช่นนั้นในโรงเตี๊ยม คงไม่มีทางแต่งงานกับนาง บุรุษสำมะเลเทเมาไร้ยางอายเช่นนี้ ปกติก็เคยพบเห็นอยู่มาก!” บัดนี้มีคนไม่น้อยจำลู่หวยอันกับซ่งปี้อวิ๋นได้แล้ว เรื่องที่ก่อไว้ในโรงเตี๊ยมเมื่อครั้งก่อนใหญ่โตถึงเพียงนั้น ผู้คนส่วนใหญ่ทั่วเมืองหลวงล้วนเคยได้ยินเรื่องขบขันนั้นมาแล้ว บัดนี้เมื่อมีการพูดถึงอีกรอบ แทบทุกคนก็ต่างนึกขึ้นได้ “วุ่นวายกันอยู่ตั้งนาน ที่แท้คนที่ก่อเรื่องเสื่อมเสียในโรงเตี๊ยมเมื่อครานั้น จนพลาดพลั้งทำให้แท้งลูก ก็คือพวกเขาเองหรือ?” “เมื่อก่อนยังมิได้แต่งงาน กลับระเริงรักกันอย่างเร่าร้อนในโรงเตี๊ยม บัดนี้เพิ่งแต่งงานได้ไม่นาน ไยจึงไม่อยากได้แล้วเล่า?” สีหน้าของลู่หวยอันเปลี่ยนเป็นบึ้งตึงผิดจากปกติ ยิ่งได้สบตากับซ่งรั่วเจินที่อยู่ตรงหน้า เขาก็มิกล้าพูดมากนัก สถานะของพระชายาฉู่อ๋องตั้งตระหง่านอยู่ตรงนั้น เขามิกล้าล่วงเกินแม้แต่น้อย เขารู้ว่าซ่งรั่วเจินเป็นญาติผู้พี่ของซ่งปี้อวิ๋น หรือว่าครานี้ม

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1220

    “มิหนำซ้ำ เมื่อครู่ตอนที่อุ้มเจ้าขึ้นมา พวกเจ้าแนบชิดกันขนาดนั้น ทุกคนเห็นหมดแล้ว เดิมเจ้าก็มีลูกไม่ได้ ตอนนี้ยังถูกชายอื่นลูบคลำอีก ข้าต้องปลดภรรยาเท่านั้น!”หวงชิงชิงมีสีหน้าปั้นยาก เมื่อครู่นางก็ถูกขอทานช่วยขึ้นมาเช่นกันเดิมทีก็ไม่มีอันใด เพียงต้องขอบคุณดีๆ ก็จบแล้ว แต่เมื่อเสิ่นหวยอันโวยวายเช่นนี้ เกรงว่าชื่อเสียงนางคงต้องจบสิ้นแล้วเหมือนกัน!คิดถึงตรงนี้ หวงชิงชิงก็ขอบตาแดงอย่างอดไม่อยู่ นางทำเวรทำกรรมอันใดไว้หรือ!ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรเลยแท้ๆ แค่ขายผักก็ถูกเสิ่นหวยอันมาติดพัน ทั้งยังถูกภรรยาของเขาจับไว้ไม่ยอมปล่อย ตอนนี้ยิ่งจบสิ้นโดยสิ้นเชิงแล้ว!ดวงตาเสิ่นหวยอันฉายแววได้ใจ เขาอยากปลดภรรยามาแต่แรกแล้วหลังจากที่เห็นมารดาทรมานซ่งปี้อวิ๋น เขาก็คิดว่าขอแค่ซ่งปี้อวิ๋นทนไม่ไหวโวยวายขึ้นมา สกุลซ่งจะต้องทนดูไม่ได้เป็นแน่ ถึงยามนั้นก็โวยวายสักยกแล้วปลดภรรยาไปเสียเลยใครเลยจะคิดว่าซ่งปี้อวิ๋นสมองมีปัญหา นางยังอยากกลับมาเสียอย่างนั้น!ตอนนี้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นกลับเข้าทางเขาพอดี!“ถ้าแบบข้าเรียกว่าไม่สะอาดแล้ว แล้วนางเล่า?” ซ่งปี้อวิ๋นชี้หวงชิงชิงพลางมองไปยังเสิ่นหวยอันอย่างโกรธกร

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1219

    “เจ้าไม่อยากเป็นอนุ?” ซ่งปี้อวิ๋นหลุดหัวเราะออกมาราวกับว่าพลันเข้าใจแล้ว “เจ้าโลภไม่เบา นี่คงอยากให้หวยอันปลดข้า หลังจากนั้นก็ไปสู่ขอเจ้ามาเป็นภรรยาเอกสินะ?”หวงชิงชิงตะลึงลาน รีบกล่าวว่า “ข้าเปล่านะ ข้าไม่มีความรู้สึกใดให้คุณชายเสิ่นทั้งนั้น เมื่อครู่เขาจะมอบปิ่นให้ข้า ข้าก็ปฏิเสธไปแล้ว!”หวงชิงชิงว่าพลางมองไปทางคนมุงอย่างขอความช่วยเหลือ กล่าวว่า “มีใครเป็นพยานให้ข้าได้บ้าง? เมื่อครู่ข้าปฏิเสธไปแล้วจริงๆ นะ!”คนอื่นๆ ส่วนมากไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เดิมก็เป็นเพราะเห็นซ่งปี้อวิ๋นโวยวายขึ้นมาถึงได้เข้ามาดู“ถ้าเจ้าไม่ได้ยั่วยวนเขา เขาจะขโมยสินเดิมของข้ามาให้เจ้าอย่างหน้ามืดตามัวได้อย่างไรกัน!”ซ่งปี้อวิ๋นถลึงตามองหวงชิงชิง ท่าทางเหมือนต้องการจะถลกหนังกินนางทั้งเป็นเสียให้ได้!“อย่าคิดนะว่าข้ารู้ไม่ทันมารยาของเจ้า เจ้าอยากเข้าจวน อย่าฝันไปเลย!”คราวนี้หวงชิงชิงเริ่มโกรธขึ้นมาแล้ว ด้านหนึ่งนางสะบัดมือซ่งปี้อวิ๋น ด้านหนึ่งก็จ้องเสิ่นหวยอันอย่างกรุ่นโกรธ“คุณชายเสิ่น นี่คือเรื่องในครอบครัวของพวกท่าน เดิมก็ไม่เกี่ยวอันใดกับข้า ถึงข้าจะเป็นชาวบ้านธรรมดา แต่ข้าก็บริสุทธิ์ผุดผ่อง จะใ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1218

    ซ่งปี้อวิ๋นเสียสติไปแล้ว ก่อนหน้านี้มารดาพูดว่าเสิ่นหวยอันไปมีคนอื่นอยู่ข้างนอก นางยังไม่เชื่อ จนกระทั่งได้มาเห็นด้วยตาตัวเอง นางจึงรู้ว่าทุกอย่างนี้เป็นความจริง!“ปิ่นในมือท่านคือสินเดิมของข้านะ!”ทันใดนั้น สายตาซ่งปี้อวิ๋นพลันแข็งทื่อ สังเกตว่าปิ่นที่เสิ่นหวยอันเตรียมมามอบให้หญิงอื่นนั้นคือปิ่นทองที่ดีที่สุดในกล่องเครื่องประดับของนาง!“ท่านยังเป็นคนอยู่หรือไม่ ถึงได้ขโมยปิ่นของข้าไปให้คนอื่น?”สีหน้าเสิ่นหวยอันเปลี่ยนไปเล็กน้อย นำสินเดิมของภรรยาไปเอาใจหญิงอื่น หากลือออกไปก็เป็นเรื่องขายหน้าโดยแท้“เจ้าพูดเหลวไหลอะไร? ปิ่นนี่ข้าซื้อมา เจ้าจะมาใส่ร้ายข้าเพราะความหึงหวงไม่ได้นะ!”“นั่นคือปิ่นทองของข้าชัดๆ ท่านแม่ยกให้ข้าโดยเฉพาะ ข้ายังจะจำไม่ได้อีกงั้นรึ?” ซ่งปี้อวิ๋นร้องเสียงดังเห็นซ่งปี้อวิ๋นไม่ยอมเลิกรา เสิ่นหวยอันจึงตัดสินใจพูดออกมาตรงๆ “ผู้ชายมีสามภรรยาสี่อนุเป็นเรื่องปกติ ท่านหมอบอกว่าตอนนี้เจ้ามีลูกไม่ได้แล้ว ข้ายังจะรับอนุไม่ได้อีกงั้นรึ?”เมื่อวาจานั้นดังขึ้น ผู้คนก็พลันส่งเสียงฮือฮา“ฮูหยินผู้นี้มีลูกไม่ได้ก็ไม่อาจขัดขวางไม่ให้สามีรับอนุนะ ไม่อย่างนั้นชั่วชีวิตนี้คงไ

  • ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง   บทที่ 1217

    เหยาซื่อไม่ได้รั้งอยู่นาน หลังพูดทุกอย่างจบก็จากไปพร้อมกับน้องสะใภ้ทั้งสองความจริงน้องสะใภ้ทั้งสองรู้สึกไม่พอใจ พวกนางหวังว่าซ่งปี้อวิ๋นจะเลิกราโดยเร็ว รีบจบเรื่องวุ่นวายนี้ลงเสียที ลูกๆ ของพวกนางจะได้รับผลกระทบน้อยลงบ้างดูจากการกระทำในช่วงที่ผ่านมาของเสิ่นหวยอันก็เดาได้ไม่ยากเลยว่าหากทั้งสองไม่หย่าก็ไม่มีทางดีกันได้ มีแต่จะทำให้เกิดปัญหาตามมามากกว่าเดิม!น่าเสียดาย ยามนี้ซ่งปี้อวิ๋นไม่ยินดี กู้หรูเยียนไม่มีทางออกหน้าจึงได้แต่กลับไปด้วยความผิดหวังเห็นว่าคนของบ้านใหญ่จากไปแล้ว กู้หรูเยียนก็อดจะทอดถอนใจมิได้ “พี่สะใภ้ผู้นี้เมื่อก่อนทะนงตนยิ่งนัก ตอนนั้นที่ข้าเพิ่งแต่งงานยังดูแคลนที่ข้าเคยถูกรังแกตอนอยู่ในสกุลหลิ่ว”“คิดไม่ถึงเลยว่าบัดนี้เพื่อปี้อวิ๋นแล้ว สามารถละวางความถือดีในอดีตลงได้โดยสิ้นเชิง น่าเสียดายที่ปี้อวิ๋นไม่เห็นค่า”“แต่ละคนล้วนมีวาสนาของตัวเอง เส้นทางเป็นสิ่งที่ตัวเองเลือก ในเมื่อนางยึดมั่นถือมั่นไม่ยอมวาง คนอื่นคิดเผื่อไปก็ไร้ประโยชน์เจ้าค่ะ”ซ่งรั่วเจินสีหน้าเรียบเฉย หลายปีมานี้ เรื่องที่นางได้พบพานมีมากมายเหลือเกินไม่ใช่ทุกคนที่ควรค่าแก่การช่วยเหลือ คนเรามักช

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status