เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 3 เกิดใหม่ในร่างเด็ก
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-16 12:54:02“เยว่เอ๋อร์! เจ้าเป็นอะไรอย่าทำให้แม่ตกใจรีบตื่นได้แล้วเยว่เอ๋อร์” ลี่หลินมองไปที่บุตรสาวเห็นนางกรอกตาไปมา ทั้งที่ยังหลับตาอยู่และมีเหงื่อซึมออกมาตามใบหน้าและขมับ ลี่หลินทั้งตกใจและกลัวว่าลูกของนางจะเป็นอะไรไปอีกหรือไม่
“เฮือกกก!! แค่ก แค่ก ขะ ขะ ขอน้ำหน่อย” ซินเยว่พยายามพูดออกมาทั้งที่เสียงที่ออกมานั้นแหบแห้งแทบไม่ได้ยิน
‘โอยทำไมมันปวดไปหมดทั้งตัวแบบนี้เนี่ย’
“ขอบคุณสวรรค์ที่เมตตา ๆ ลูกแม่ในที่สุดเจ้าก็ฟื้นเสียที เร็วเข้าเสี่ยวหลานรีบไปเอาน้ำมาให้เยว่เอ๋อร์ดื่ม” ลี่หลินกล่าวขึ้น
ด้วยความดีใจทั้งน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเสี่ยวหลานค่อย ๆ พยุงซินเยว่ขึ้น แล้วป้อนน้ำอย่างช้า ๆ ลี่หลินใช้ผ้าเช็ดหน้าซับน้ำ ที่ไหลออกมาจากปากน้อย ๆ นั่นอีกที
“ท่านแม่ ข้าทำให้ท่านต้องเป็นห่วงแล้วข้าขอโทษเจ้าค่ะ” ซินเยว่กล่าวออกมาด้วยเสียงที่บางเบา
“ไม่เป็นไรเลยลูกรักแค่เจ้าฟื้นขึ้นมาแม่ก็ดีใจมากแล้ว แม่ยังคิดว่าจะต้องเสียเจ้าไปแล้ว จริงสิเสี่ยวหลานรีบไปตามท่านหมอมาบอกว่าเยว่เอ๋อร์ฟื้นแล้ว” มารดาของนางรีบสั่งสาวใช้
“เจ้าค่ะ บ่าวจะรีบไปตามท่านหมอเดี๋ยวนี้” เสี่ยวหลานรับคำสั่งแล้วก็รีบออกไปตามท่านหมอทันที ผ่านไปเพียงสองเค่อท่านหมอก็มาถึง
“อาการของเยว่เอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะท่านหมอ” มารดาเอ่ยถามท่านหมอด้วยความเป็นห่วง
“อืม แผลที่ศรีษะของนางใกล้จะหายแล้วล่ะ ส่วนอาการของโรคที่เป็นอยู่ก็ดีขึ้นเป็นอย่างมาก เช่นนั้นข้าจะเขียนเทียบยาให้พักผ่อนมาก ๆ หน่อยอีกเจ็ดวัน ข้าจะเข้ามาตรวจให้นางอีกรอบ” ท่านหมอกล่าวพร้อมส่งเทียบยาให้กับท่านแม่
“เยว่เอ๋อร์ ดื่มยาก่อนนะลูกแม่”
“แต่ว่ายามันขมมาก ๆ เลยนะเจ้าคะท่านแม่” ดูจากสีของยาต้มนี้แล้วไม่น่ากินเลยสักนิด
“เพราะเป็นยาจึงมีรสขม ถ้าเยว่เอ๋อร์อยากหายไว ๆ ก็ต้องรีบดื่มยานะ” หลังจากดื่มยาเสร็จ ท่านแม่ก็รีบยัดน้ำตาลก้อนเข้าปากข้าทันที เพราะยามันขมสุด ๆ
“ดื่มยาเสร็จแล้วก็นอนพักผ่อนไปก่อนนะ เดี๋ยวแม่จะไปเตรียมอาหารมาให้”
“เจ้าค่ะท่านแม่” หลังจากท่านแม่ออกไปข้าก็ล้มตัวลงนอน ‘คิดถึงที่นอนนุ่ม ๆ จังเลย พรึ่บ!! ตุบ! เฮ้ย! นี่ ๆ ๆ มันห้องนอนของเธอมันมาได้ยังไงกันเนี่ย’
‘นังหนูนี่เป็นมิติที่เจ้าได้ขอไว้ ซึ่งเป็นบ้านของเจ้าเพียงเจ้านึกถึงที่นี่ก็สามารถเข้ามาได้ทันที และของในนี้ก็หยิบไปใช้ได้โดยของสิ่งนั้นในมิติจะไม่หายไป’ เป็นเสียงของคุณตาที่ดังขึ้นในหัว จากนั้นข้าก็เดินสำรวจภายในบ้าน หน้าต่างไม่มี ประตูจะออกจากบ้านก็ไม่มีอีก
สรุปคือมิติแห่งนี้เป็นพื้นที่ในบ้านนั่นเอง และหันกลับไปเจอกับกระจกบานใหญ่ ในภาพทำให้ข้าถึงกับตกใจจนร้องลั่น
“กรี๊ดดดดด ผีหลอก!!” เมื่อมองดี ๆ นั่นมันตัวเราเองนี่นาทำไมถึงได้ผอมขนาดนี้สภาพดูไม่ได้เลย ไหนล่ะพรที่ข้าขอเรื่องความงามสงสัยต้องบำรุงกันครั้งใหญ่เสียแล้วสิ
บทล่าสุด
ทะลุมิติไปเปลี่ยนชะตาตัวเองในชาติก่อน ตอนที่ 9 ผิดใจกันเอง
“คุณหนูท่านหายไปไหนมาเจ้าคะ” พี่เสี่ยวหลานถามขึ้นขณะที่ซินเยว่กำลังเดินเข้าห้องนอน“อ้อ ข้าไปดูงิ้วหลังมื้ออาหารเย็นมาน่ะ” ซินเยว่แกล้งพูดหยอกเสี่ยวหลานกลับไป“ดูงิ้วหลังมื้ออาหารเย็น?? ที่จวนเรามีละครงิ้วมาแสดงตอนไหนหรือเจ้าคะ” พี่เสี่ยวหลานทำหน้างง“ถ้าฮูหยินเอกจ้างงิ้วมาแสดงจริง ๆ พี่เสี่ยวหลานจะไม่รู้ได้อย่างไร แต่นี่มันเป็นงิ้วที่มีข้าผู้นี้เขียนบทให้เล่นต่างหากล่ะ” ข้าพูดไปยิ้มไป“คุณหนูลงมือแล้วหรือเจ้าคะ แล้วทำไมไม่ชวนบ่าวไปดูด้วยเล่า ว่าแต่พวกนางแสดงได้สมจริงหรือไม่เจ้าคะ”“ก็ข้ากลัวว่าถ้าชวนพี่เสี่ยวหลานไปดูด้วย ถ้ามีคนเห็นจะทำให้พี่เดือดร้อนก็เลยไปคนเดียวดีกว่า ส่วนในเรื่องของการแสดงนั้นบอกได้เลยว่า ตบจริง! โบยจริง! เจ็บจริง! ไม่ใช้ตัวแสดงแทนแน่นอน”“อูยยย แค่นึกภาพก็รู้สึกเจ็บแทนเลยเจ้าค่ะ คิก ๆ ๆ”“แหมมมมม พี่เสี่ยวหลานก็ช่างเจรจา ฮ่า ๆ ๆ” เพราะหลายวันก่อนที่ไปดูลาดเลาที่เรือนของฮูหยินเอกกับสองอนุ บังเอิญได้ยินฮูหยินกับสาวใช้คนสนิทคุยกันว่าต้องรีบจัดการอนุเฉิงได้ข่าวมาว่าบิดาของนาง กำลังจะได้เลื่อนขั้น หากชักช้าอนุเฉิงคงมีที่ยืนในใจสามีของนางมากขึ้น นางต้องเป็นที่หนึ่งเพ
ทะลุมิติไปเปลี่ยนชะตาตัวเองในชาติก่อน ตอนที่ 8 ลงมือครั้งที่ 2
ณ เรือนเจียวฝาง“กรี๊ดดดดดดด! ช่วยด้วยยยยย! พวกเจ้าที่อยู่ข้างนอกรีบมาช่วยข้าเดี๋ยวนี้” เสียงกรีดร้องของอนุหลี่ดังออกมาจากในห้อง ตอนที่นางกำลังนอนหลับอยู่ จู่ ๆ รู้สึกเหมือนมีอะไรขยับไปมารอบตัวนางใต้ผ้าห่ม จึงเรียกบ่าวที่ยืนอยู่หน้าห้องให้เข้ามาจุดโคมเพียงแสงไฟสว่างขึ้นนางทั้งตกใจและขยะแขยง เพราะบนเตียงของนางเต็มไปด้วยกบตัวเล็กตัวใหญ่กระโดดไปมา นางรีบวิ่งออกจากห้องไปขอความช่วยเหลือ และคิดถึงตอนที่นางนอนอยู่บนเตียงกับเจ้าสัตว์มีเมือกพวกนั้น ก็ทนไม่ไหวจนต้องอาเจียนออกมา“เสียงดังเอะอะอะไรกันตอนนี้มันเป็นเวลาพักผ่อน อาจิวเจ้าไปดูหน่อยซิว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้น” ฮูหยินเอกสั่งสาวใช้คนสนิททันทีที่นางก้าวเข้ามาในห้อง เพียงไม่นานอาจิวก็กลับมา“เรียนฮูหยินในเรือนของอนุหลี่เกิดเรื่องเจ้าค่ะ ไม่รู้ว่าเหตุใดในห้องนอนของนางถึงมีกบเต็มไปหมด ฮูหยินจะไปดูที่เรือนของนางสักหน่อยหรือไม่เจ้าคะ” “อืม เข้ามาแต่งตัวให้ข้า” ฮูหยินเอกพูดขึ้นด้วยความเบื่อหน่าย ที่พักนี้ในจวนมีแต่เรื่องบ่อยเหลือเกิน“อ้วก ๆ แหวะ พวกเจ้าช่วยกันจับออกไปให้หมด อย่าให้หลุดไปได้แม้แต่ตัวเดียวค้นให้หมดทุกซอกทุกมุม” อนุหลี่สั่งบ่าวไพร
ทะลุมิติไปเปลี่ยนชะตาตัวเองในชาติก่อน ตอนที่ 7 ได้ที่ปักหลัก
ด้านนอกจวนตอนนี้เริ่มมีข่าวซุบซิบกันว่า เกิดอันใดขึ้นทำไมถึงมีกลิ่นไม่พึงประสงค์ ส่งกลิ่นเหม็นออกมาจากจวนใต้เท้าเสิ่น รอไม่นานก็มีข่าวออกมาให้ชาวบ้านได้รู้กันว่า กลิ่นเหม็นที่ลอยออกมาจากจวนนี้นั้น เป็นเพราะว่าคนในจวนเกิดท้องเสียพร้อมกันยกจวน ได้ยินเช่นนี้ก็ไม่มีใครกล้าเดินใกล้จวนรองแม่ทัพอีกเลย และกว่ากลิ่นเหล่านั้นจะหายไปก็ใช้เวลาหลายวันทีเดียวเมื่อทุกคนที่ท้องเสียมีอาการดีขึ้นแล้ว ฮูหยินก็มีคำสั่งให้บ่าวไพร่มารวมกันที่หน้าเรือนใหญ่ ในเช้าวันนี้เพื่อทำการลงโทษ“บ่าวทั้งหมดที่รับผิดชอบโรงครัว ลงโทษโบยพวกมันคนละสิบไม้ งดเบี้ยหวัดสามเดือน ส่วนคนที่เหลือให้ช่วยกันทำความสะอาดโรงครัว ทุกซอกทุกมุมภายในสองวันให้เสร็จ หากเสร็จไม่ทันโบยพวกมันเพิ่มอีกคนละสิบไม้” ฮูหยินสั่งงานกับพ่อบ้านด้วยอารมณ์โมโหรุนแรงจนบ่าวคนสนิทต้องช่วยนวดให้“ทางฝั่งเรือนท้ายจวนล่ะพ่อบ้าน” ฮูหยินถามพ่อบ้านและคำตอบที่ได้ก็ทำให้ไม่พอใจเล็กน้อย“ในส่วนของเรือนท้ายจวนนั้น พวกเขาไม่ได้รับอาหารจากโรงครัวมาหลายปีแล้วขอรับ” พ่อบ้านหยางตอบตามความจริง เพราะนี่เป็นคำสั่งของฮูหยินเอกที่ตัดสินใจสั่งบ่าวไพร่เอาไว้“หึ ถือว่าพวกมันโชคด
ทะลุมิติไปเปลี่ยนชะตาตัวเองในชาติก่อน ตอนที่ 6 ท้องไส้ปั่นป่วนทั้งจวน
“เยว่เอ๋อร์มีเรื่องอะไรดีๆ หรือไม่ แม่เห็นเจ้าเดินยิ้มมาแต่ไกล” ลี่หลินเอ่ยถามบุตรสาวเมื่อเห็นว่านางอารมณ์ดีกว่าที่เคยซินเยว่ได้ยินมารดาเอ่ยทักก็รีบเดินเข้าไปสวมกอดทันที ขณะที่นางตอบมารดาก็ยังหุบยิ้มไม่ได้ “ไม่มีอะไรเจ้าค่ะข้าแค่คิดเรื่องตลก ๆ ไปเรื่อยเปื่อยก็เลยอารมณ์ดีเจ้าค่ะ”“เอาล่ะแม่เชื่อเจ้า กลับเข้าเรือนกันเถิดแม่ทำอาหารไว้รอแล้ว”“เจ้าค่ะท่านแม่”ที่เรือนใหญ่ฮูหยินเอกนางกำลังนั่งทานอาหารกับบุตรชาย “อาห่าวค่อย ๆ กินสิลูกไม่ต้องรีบ ประเดี๋ยวก็ติดคอกันพอดี ไม่มีผู้ใดมาแย่งเจ้ากินหรอก” ฮูหยินมองบุตรชายที่ใช้ตะเกียบคีบอาหาร แล้วพุ้ยข้าวคำโตเข้าปากอย่างรีบร้อนเหมือนคนอดอยาก“ปู้ดดดดดดดดดดด!”“อึก ง่ำ ๆ ๆ ปู้ดดดดดด”“ผู้ใดกันที่มาทำเสียงเช่นนี้ไม่มีมารยาทเอาเสียเลย” ฮูหยินเอกกล่าวขึ้นด้วยความโมโห หลังจากที่เพิ่งกินข้าวไปได้ไม่ถึงสิบคำ พร้อมกับยกชายแขนเสื้อขึ้นมาปิดจมูก เนื่องจากกลิ่นที่ออกมานั้นช่างไม่น่าอภิรมย์เท่าใดนัก“ท่านแม่ ๆ จู่ ๆ ข้าก็รู้สึกปวดท้องขึ้นมากะทันหัน ข้าขอไปห้องน้ำก่อนนะขอรับ” ซีห่าวพูดขึ้นโดยไม่รอคำตอบรับของฮูหยินเอก ก็รีบวิ่งออกไปทันทีเพราะเขารู้สึกว่า กำลังจะ
ทะลุมิติไปเปลี่ยนชะตาตัวเองในชาติก่อน ตอนที่ 5 วางแผนเอาคืน
ภายหลังเมื่อลี่หลินหายจากอาการตกตะลึง กับสิ่งที่ซินเยว่นำออกมาให้ดูนั้น นางก็เอาแต่มองตนเองในกระจก หันซ้ายแลขวาลูบใบหน้าที่ซูบผอม และผิวที่แห้งกร้านเพราะขาดการบำรุงที่ดี แต่ยังคงมีความงดงามถ้าได้รับการบำรุงที่ดี ต้องกลับมางดงามเช่นเดิม ด้วยปีนี้ลี่หลินเองเพิ่งมีอายุยี่สิบหกปี หากเทียบกับยุคปัจจุบันที่ซินเยว่ได้จากมา มารดาของนางยังอยู่ในวัยสาวสวย จากนี้ไปซินเยว่จะทำการแปลงโฉมให้มารดางดงามกว่าผู้ใดในส่วนของร่างกายของซินเยว่ก็เริ่มฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว แถมมีพละกำลังเกินเด็กวัยสิบหนาว อาจเป็นเพราะพรที่ท่านเทพให้มา ตอนนี้จึงต้องทำการทบทวนศิลปะป้องกันตัว ที่ได้เรียนรู้มาเพื่อให้ร่างกายแข็งแรงมากขึ้น จากนั้นค่อยฝึกวิชาตัวเบาที่เพิ่งได้มาเมื่อคืนก่อนนอน ที่นางคิดว่าถ้ามีวิชาตัวเบาเหมือนในซีรี่ย์คงจะดี จู่ ๆ ก็มีตำราวิชาตัวเบาโผล่มาตรงหน้าทันที คงจะเป็นของสมมนาคุณจากท่านเทพอีกเช่นเคย ซินเยว่ไม่คิดว่าตนเองจะโชคดีถึงเพียงนี้“พี่เสี่ยวหลานเรื่องข่าวของใต้เท้าเสิ่น ได้ความว่าอย่างไรบ้างเขาจะกลับมาเมื่อใดหรือ” ซินเยว่เอ่ยถามบ่าวคนสนิท ที่มีความสามารถดั่งป้าข้างบ้าน ‘เวลาผ่านมาสิบปีแล้วก็ยังคงรั้งอยู
ทะลุมิติไปเปลี่ยนชะตาตัวเองในชาติก่อน ตอนที่ 4 พูดคุยกับมารดา
ก่อนจะออกจากมิติจึงอาบน้ำแปรงฟัน ถึงแม้ช่วงที่นอนป่วยจะมีมารดาและเสี่ยวหลานคอยเช็ดตัวให้ก็ตาม แต่ก็ยังรู้สึกเหนียวตัวอยู่ดี หลังออกมาจากมิติก็กลับมาอยู่บนเตียงเช่นเดิม ‘ข้าเข้าไปในมิติตั้งนานพอออกมาเวลาเพิ่งผ่านไปไม่นาน ยอดเยี่ยมจริง ๆ’ผ่านไปหลายวันหลังจากที่ฟื้นขึ้นมาจนร่างกายดีขึ้นมาก ซินเยว่จึงต้องการพูดคุยกับมารดาอย่างจริงจังเสียที “ท่านแม่เจ้าคะ ทำไมพวกเราต้องทนอยู่ที่จวนแห่งนี้ด้วย ความเป็นอยู่ของพวกเราสามคน ไม่ต่างจากบ่าวไพร่ในจวนเลยนะเจ้าคะ งานก็ต้องทำทุกอย่างเบี้ยหวัดไม่เคยได้รับ แม้แต่จะออกไปนอกจวนก็ยังไม่ได้น่าโมโหชะมัด”“เยว่เอ๋อร์ แม่ขอโทษที่ทำให้เจ้าต้องลำบาก แม่สัญญาว่าต่อไปแม่จะปกป้องเจ้า และจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเจ้าได้” ลี่หลินกล่าวพร้อมน้ำตา“ท่านแม่ท่านยังรักบุรุษผู้นั้นอยู่หรือไม่เจ้าคะ”“เยว่เอ๋อร์! เหตุใดถึงพูดเช่นนั้นเล่า นั่นคือท่านบิดาของเจ้านะ” ลี่หลินมีสีหน้าตกใจที่ได้ยินบุตรสาว เรียกบิดาด้วยคำว่าบุรุษผู้นั้นแทนที่เด็กสาวจะเรียกเขาว่าท่านพ่อ“ตั้งแต่ท่านถูกไล่ให้มาอยู่เรือนท้ายจวน ก็ไม่เคยมาหาทั้งยังไม่มีความสนใจใยดีต่อข้า ไม่เคยให้ความรักหรือการอุ้มข้
บางทีคุณอาจจะชอบ
บุปผาร้าย ใต้เงาแค้น
ชาไทยเย็น11.0K viewsสามี ท่านหย่ากับข้าเถอะ
กะปอมพ่นไฟ16.0K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ
หิมะที่ปลิดปลิว62.6K viewsทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน115.1K viewsนางร้ายเหนื่อยแล้ว
ไฉ่เฉิน / หลานจิง / ราตรีฝนพรำ / เกนไลซี / ไนยาดา4.6K viewsอัปลักษณ์จวนเดียวดาย
จ้าวฮุ่ยอิง108 viewsบัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น
malinee204 viewsพี่สาวจอหงวนไม่ง่าย
ประดับดิน2.0K views
