4

“โอ๊ย! คุณศรุตปล่อยฉันนะคะ” ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดเพราะชายหนุ่มเพิ่มแรงบีบที่ต้นแขนเรียวของหญิงสาว

“อย่ามาทำตัวสะดีดสะดิ้งไปหน่อยเลย ถอดเสื้อผ้าแล้วขึ้นเตียงซะ” ไม่พูดเปล่าคนที่เหมือนจะมีแอลกอฮอล์ในร่างกายสูงผลักคนตัวเล็กจนแผ่นหลังบอบบางกระแทกเข้ากับผนังห้องสีขาวเข้าอย่างแรงจนต้องเบ้หน้าด้วยความเจ็บร้าว

“คุณเข้าใจผิดแล้วค่ะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่า ฉันแค่เข้ามาทำความสะอาดห้องให้ก็เท่านั้นเอง” บอกด้วยความพยายามข่มความกลัวทั้งหมดเอาไว้ เนตรแพรไม่อยากจะต่อปากต่อคำกับคนเมาเพราะมันไม่ส่งผลดีกับตัวเธอเป็นแน่ เพียงใบหน้าหล่อเหลาเลื่อนเข้ามาใกล้ลมหายใจของคนตรงหน้าทั้งร้อนรุ่มเจือปนไปด้วยแอลกอฮอล์ในกระแสเลือดอยู่ไม่น้อย

“แฮะ! คิดว่าฉันจะเชื่อลูกไม้ตื้น ๆ ของผู้หญิงอย่างพวกเธอหรือยังไง เล่นตัวแบบนี้อยากได้เงินเพิ่มก็บอกมา”

สองแขนแกร่งยังคงกักกันหญิงสาวให้อยู่กับเขาแม้ว่าคนตัวเล็กจะเบี่ยงใบหน้าหลีกหนียามที่เขาก้มหน้าเข้าไปหา แต่กระนั้นมันก็เป็นเพียงมารยาของพวกผู้หญิงอย่างว่าที่ต้องการจะเพิ่มค่าตัวของตัวเองเท่านั้น

“ฉันบอกแล้วไงคะว่าฉันไม่ใช่” เนตรแพรเงยหน้าขึ้นตะคอกชายหนุ่มเสียงแข็งครั้งสุดท้ายแล้วผลักร่างกายชายกำยำให้ออกห่างแต่ก็ไม่เป็นผล

“นี่ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าคุณไม่ปล่อยฉันจะตะโกนร้องเรียกให้คนช่วย” เนตรแพรขู่ชายหนุ่มตรงหน้า

“หึ” เหยียดยิ้มเย้ยหยันให้กับคนตัวเล็กตรงหน้า

พยายามข่มอารมณ์เสน่หามาร่วมชั่วโมงจะมาพังไม่เป็นท่าเพราะร่างเล็กที่กลิ่นกายหอมยั่วยวนอย่างนี้นะหรือ แววตาคมจ้องมองใบหน้าหวานตื่นตระหนกที่กำลังจะตะโกนร้องตามที่บอกเขาเมื่อครู่ เพียงริมฝีปากอิ่มของหญิงสาวเผยอเล็กน้อย ริมฝีปากหนาบดจูบอย่างดูดดื่มและรุนแรงหมายปิดเสียงร้องอันน่ารำคาญใจให้เงียบลง มือหนาข้างหนึ่งเลื่อนเข้าลูบไล้เอวบอบบางอย่างแผ่วเบาตามความปรารถนาร้อนรุ่ม สุมกายก่อนสอดมือล้วงเข้าไปในเสื้อเชิ้ตสีขาวเข้ารูปร่างของเธอและกอบกุมความนุ่มหยุ่นผ่านปราการปกปิด ท่ามกลางการประท้วงของเนตรแพรแล้วรั้งเอวบางของหญิงสาวจนเข้ามาแนบชิดกับคนตัวสูง

“อื้อ” เสียงครางประท้วงพร้อมทั้งการประทุษร้ายร่างกายแกร่ง ก็ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มผละริมฝีปากออกจากความหวานตรงหน้าแม้แต่เสี้ยววินาที

ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ เรื่องนี้ไรท์เขียนไว้นานะแล้ว เพิ่งมีโอกาสได้มาลงในแอพพลิเคชั่นนี้