ตอนที่ 1

จ้าวเซินฝู บุตรชายคนโตของตระกูลจ้าว ที่ได้เรียกว่าเกิดมาเพื่อไม่เป็นที่ต้องการของผู้เป็นบิดา หากพูดถึงคุณชายใหญ่ตระกูลจ้าวแล้ว ทุกคนจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าจ้าวซินเหอ คือคุณชายใหญ่ตระกูลจ้าว

แม้ว่าจ้าวเซินฝูจะเกิดจากฮูหยินเอกของประมุขตระกูลจ้าว แต่ก็เป็นฮูหยินที่ได้ตบแต่งกันเพราะความต้องการของผู้เป็นประมุขตระกูลในตอนนั้น หรือปู่ของจ้าวเซินฝูนั่นเอง

แต่ก่อนที่จ้าวเซินฝูจะเกิด ปู่ของจ้าวเซินฝูที่เดินทางไปค้าขายต่างเมืองก็โดนโจรป่าปล้นกลางทาง มันไม่เพียงแต่ปล้นทรัพย์สินไปเท่านั้น แต่ยังปล้นเอาชีวิตของประมุขตระกูลจ้าวในขณะนั้นไปด้วย

รถม้าของตระกูลจ้าววิ่งกลับมาที่ตระกูลเองได้อย่างน่าประหลาด ภายในรถม้าที่โอ่อ่าแต่เปรอะเปื้อนไปด้วยร่องรอยของความโหดร้ายในนั้น บรรจุศพไร้ศีรษะของประมุขตระกูลจ้าว และฮูหยินตระกูลจ้าวเอาไว้ด้วย

ในขณะนั้น กระทั่งจ้าวจวิ้นซานผู้เป็นบุตรชายยังแทบจะล้มทั้งยืน ไม่ต้องพูดถึงมารดาของจ้าวเซินฝูที่กำลังท้องกำลังไส้ เรียกได้ว่าเป็นลมล้มพับไปทั้งอย่างนั้น ไม่ทันได้ระวังว่าตนเองตั้งครรภ์แก่แล้ว

เมื่อเป็นอย่างนั้นแล้ว จ้าวเซินฝูจึงต้องคลอดก่อนกำหนดเกือบเดือน ในคืนนั้นจวนตระกูลจ้าวเรียกได้ว่าลุกเป็นไฟ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ประมุขของตระกูล พร้อมทั้งฮูหยินได้ถูกสังหาร หรือเรื่องที่จ้าวจวิ้นซานต้องขึ้นเป็นประมุขตระกูลจ้าวคนต่อไปอย่างเร่งด่วน และเรื่องที่ต้องทำคลอดจ้าวเซินฝูก่อนกำหนด

ในตอนนั้นมีเพียงจ้าวจวิ้นซานเท่านั้นที่รู้ว่าตนเองนั้นปราถนาแรงกล้าเพียงใด...

ความปราถนาอันแรงกล้าที่จะจัดงานอัปมงคลทีเดียวถึงสามคน...

ไม่สิ... สี่คน...

จ้าวจวิ้นซานปราถนาที่จะหลุดพ้นจากบ่วงที่บิดามารดาจัดการเอาไว้ให้ แต่ในตอนนี้บ่วงที่มัดคอเอาไว้คลายออกไปแล้ว เหลืออีกเพียงบ่วงเดียวเท่านั้น คือสองแม่ลูกนั่น ที่เป็นหนามทิ่มแทงใจมาโดยตลอด

แม้ว่าความปราถนานั้นจะไม่เป็นจริงก็ตาม...

จ้าวเซินฝูได้เกิดมาเป็นมารหัวขนของจ้าวจวิ้นซาน กระทั่งชื่อยังไม่ได้เป็นผู้ตั้งให้เอง

แต่ก็เป็นเรื่องที่ดีไม่น้อยในความคิดของจ้าวจวิ้นซาน เพราะเมื่อจ้าวเซินฝูต้องคลอดก่อนกำหนด ร่างกายของมารดาก็อ่อนแอลง เรียกได้ว่าแทบจะเดินเหินไม่ได้

จ้าวจวิ้นซานออกจะพึงพอใจไม่น้อยเมื่อไม่ได้เห็นหน้าของจ้าวเซินฝูและมารดา

จนกระทั่งวันที่จ้าวจวิ้นซานรอคอยมาถึง...

เมื่อจ้าวเซินฝูอายุได้สามหนาว มารดาก็จากไปเพราะร่างกายไม่แข็งแรง จากนั้นบิดาก็ให้จ้าวเซินฝูไปอยู่เรือนเล็กหลังจวน ใกล้กับแปลงผัก พร้อมกับสาวใช้นางหนึ่ง

และหลังจากที่ฝังมารดาของจ้าวเซินฝูได้สามวัน จ้าวจวิ้นซานก็แต่งตั้งฮูหยินคนใหม่ทันที พร้อมทั้งประกาศข่าวดี อย่างเรื่องมงคลที่ฮูหยินกำลังตั้งครรภ์อยู่

เรียกได้ว่านี่คือความสุขที่จ้าวจวิ้นซานรอคอยอย่างแท้จริง

แต่นั่นเรียกได้ว่าเป็นนรกของจ้าวเซินฝูเลยทีเดียว

สาวใช้ที่บิดาให้มาไม่ได้ดูแลจ้าวเซินฝูดีอย่างที่ควร วันๆนางก็เอาแต่นั่งๆนอนๆ ข้าวที่จ้าวเซินฝูจะได้กินก็คือหนึ่งมื้อต่อวัน อีกทั้งไม่ได้มากพอที่จะทำให้เด็กคนหนึ่งเติบโตมาได้อย่างดี

กระทั่งจ้าวเซินฝูอายุได้เจ็ดหนาว สาวใช้นางนั้นก็ถูกเรียกกลับไปทำงานที่บ้านใหญ่ เพราะจ้าวจวิ้นซานสั่งมา บอกว่าจ้าวเซินฝูโตมากพอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว

แม้ว่าเรื่องนั้นจ้าวเซินฝูจะทำได้มาตั้งนานแล้วก็ตาม เพราะสาวใช้ที่จ้าวจวิ้นซานให้ติดตามมานั้น ไม่ได้ทำอะไรเลย

จ้าวเซินฝูกลายเป็นเจ้านายคนเดียวในบ้านที่ไม่มีบ่าวรับใช้ประจำตัว สภาพความเป็นอยู่ไม่สมกับเป็นเจ้านายคนหนึ่งของบ้าน

จ้าวเซินฝูเติบโตมากับการกลั่นแกล้งของบุตรฮูหยินอื่นๆในจวน เมื่อคนอื่นๆโตพอที่จะรู้อะไรต่ออะไรแล้ว จ้าวเซินฝูก็กลายเป็นที่ระบายอารมณ์ของเหล่าพี่น้องคนอื่น

เมื่ออายุย่างเข้าเจ็ดหนาวแล้ว บุตรคนอื่นๆในจวนต่างก็ได้ร่ำเรียนวิชาต่างๆที่จำเป็น โดยที่บิดาอย่างจ้าวจวิ้นซานเป็นคนหามา ยกเว้นเสียแต่จ้าวเซินฝู

เมื่ออายุย่างเข้าเจ็ดหนาวแล้ว บุตรคนอื่นๆต่างได้รับการปลุกพลังธาตุในร่างกาย จ้าวจวิ้นซานเฟ้นหายาเสริมพลังธาตุที่ดีที่สุดมาให้ เพื่อหวังว่าบุตรของตนจะเป็นผู้ที่ได้ปลุกพลังและเป็นผู้มีความสามารถ แม้ว่าจะล้มเหลวก็ตาม แต่อย่างไรแล้วก็ยังมีโอกาสจนกว่าจะอายุครบสิบห้าหนาว แต่แน่นอนว่าเรื่องนั้น ยกเว้นเสียแต่จ้าวเซินฝู

ทุกๆอย่างที่จ้าวจวิ้นซานมอบให้บุตรของตน ล้วนแล้วไม่มีสำหรับจ้าวเซินฝู

แต่อาจจะเป็นเพราะฟ้าลิขิตให้คนที่ตระกูลไม่ต้องการอย่างจ้าวเซินฝูได้ยิ่งใหญ่ แม้ว่าจะไม่ได้รับการเลี้ยงดูที่ดีจากบิดา แต่คนอย่างจ้าวเซินฝูก็ได้ปลุกพลังโดยที่ไม่ต้องกินยาเสริมธาตุ หรือยาปลุกพลังใดๆ

จ้าวเซินฝูในวัยสิบห้าหนาว ได้เข้ารับการปลุกพลังเพราะแอบออกจากจวนไปหลังจากได้ยินสาวใช้ในจวนพูดถึงประจำ อีกทั้งในวันที่ได้มีการปลุกพลังนั้น จ้าวเซินฝูยังเป็นที่ถูกตาต้องใจของอาจารย์สำนักดังอย่าง'โจวหมิง'แห่งเจี๋ยเอินอีกต่างหาก

จ้าวเซินฝูจำได้ว่าหลังจากวันนั้นที่เขาได้ปลุกพลังสำเร็จ และถูกทาบทามจากสำนักใหญ่ วันนั้นเป็นวันแรกที่จ้าวเซินฝูได้เห็นหน้าบิดาของตัวเองอย่างชัดๆ และยังเป็นครั้งแรกที่ได้เข้าร่วมทานอาหารกับคนอื่นๆที่บ้านใหญ่

และของชิ้นแรกในชีวิตที่บิดามอบให้คือปิ่นหยกเรียบๆหนึ่งอัน แต่นั่นเป็นปิ่นที่จ้าวเซินฝูปักไว้จวบจนวันที่จากโลกนี้ไป

ใช่... จนถึงวันที่จากโลกใบนี้ไป

นั่นเป็นสิ่งที่จ้าวเซินฝูคิดเอาไว้ ก่อนที่จะตื่นขึ้นมาจากเหตุการณ์ไม่คาดฝันที่เจออยู่ตอนนี้

จ้าวเซินฝูจำได้ว่าได้ตัดสินใจทำสิ่งที่ไม่น่าทำลงไปแล้วอย่างแน่นอน...

"นี่มัน..."

มือเรียวระหงของเด็กหนุ่มยกขึ้นจับลำคอของตัวเองช้าๆ ราวกับไม่เชื่อว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นตอนนี้เป็นเรื่องจริง

นี่อาจจะเป็นสิ่งที่จ้าวเซินฝูรู้สึกอาลัยอาวรณ์ หรือรับไม่ได้ที่ตนเองได้ตัดสินใจลงไปแบบนั้น

แม้ว่าจ้าวเซินฝูจะไม่ได้เห็นตอนที่ตัดสินใจทำเรื่องสิ้นคิดลงไป แต่เขามั่นใจได้ว่าตัวเองในตอนนั้นต้องกลายเป็นภาพติดตาชวนขวัญผวาของผู้ที่เข้ามาพบเห็นแน่นอน

เรียกว่าเข้ามาพบเห็นก็คงไม่ถูกต้องนัก เพราะจ้าวเซินฝูตัดสินใจแขวนคอพร้อมกรีดเลือดเขียนความแค้นไว้เต็มผนังจวนตระกูลจ้าว

ไม่ใช่แค่เพียงตระกูลจ้าวเท่านั้นที่โดนทำเรื่องเช่นนี้ แม้แต่กำแพงวังหลวงที่งดงาม บัดนี้ก็ยังเต็มไปด้วยความแค้นที่สั่งสมไว้ของจ้าวเซินฝู

"เหอะ นี่มันเรื่องน่าขันอันใดกัน..."

ไม่อยากจะเชื่อเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนนี้ แต่การที่จ้าวเซินฝูได้ตื่นขึ้นมาในห้องเล็กแคบเช่นนี้ กลิ่นน่าสะอิดสะเอียนแบบที่ทั้งชีวิตนี้ไม่มีวันลืม

นั่นเป็นสิ่งที่การันตีได้ว่านี่ย่อมเป็นเรือนเล็กใกล้แปลงผักที่จ้าวเซินฝูเคยอยู่ก่อนที่จะได้รับการปลุกพลังอย่างแน่นอน

แม้ไม่รู้ว่าเพราะเหตุผลอะไรที่ทำให้จ้าวเซินฝูได้กลับมาในตอนนี้ อาจจะเป็นเพราะแรงปราถนาที่ต้องการจะแค้นคนที่ทำเรื่องชั่วๆกับตัวเองเมื่อชาติก่อนอย่างสุดหัวใจ หรือสวรรค์เห็นใจชีวิตอาภัพของจ้าวเซินฝูหรืออะไรก็ตามแต่

"ครั้งนี้จะต้องไม่เหมือนเดิม..."

แววตามุ่งมั่นที่จะแก้แค้นฉายขึ้นในดวงตาของจ้าวเซินฝู ในหัวไล่เรียงรายชื่อหนี้แค้นของแต่ละคนออกมาได้อย่างแม่นยำ

ไม่ว่าจะเป็นคนตระกูลจ้าว สหายสนิทที่เคยไว้ใจเมื่อกาลก่อน หรือแม้กระทั่งราชวงศ์เจิ้ง ครั้งนี้ในเมื่อได้มีโอกาสกลับมาแก้แค้นแล้ว จ้าวเซินฝูได้สาบานกับตัวเองว่าจะไม่ปล่อยให้พวกมันรอดไปแม้แต่คนเดียว

ครั้งนี้ผู้ที่มีจุดจบน่าอนาถจะต้องไม่ใช่ตน

ชีวิตก่อนจ้าวเซินฝูจำได้ว่าตนเองเป็นผู้ที่สามารถปลุกพลังธาตุได้ถึงสองธาตุ เรียกได้ว่าเป็นบุคคลเก่งกาจราวกับฟ้าประทานที่หาได้ยากยิ่ง ดังนั้นเมื่อจ้าวเซินฝูได้รับพลังธาตุที่สองมาแล้ว ตระกูลจ้าวได้ใช้ชื่อเสียงของจ้าวเซินฝูแผ่ขยายอำนาจของตระกูลไปกว้างไกล

กระทั่งได้รับความไว้วางใจจากราชวงศ์ กอบโกยทรัพย์สินมหาศาลเข้าตระกูลโดยใช้บารมีของบุตรชายที่ไม่เป็นที่ต้องการ

ในชีวิตก่อนนั้น กว่าจ้าวเซินฝูจะตาสว่างรับรู้ว่าไม่ว่าจะฝ่ายไหนก็ต่างรุมหลอกใช้ แอบอ้างชื่อเสียงของตนกระทำการไม่ชอบต่างๆนานา ก็ถึงคราวตายของตนเองเสียแล้ว

ตระกูลจ้าวที่ใช้บารมีชื่อเสียงของจ้าวเซินฝูผูกขาดอำนาจการเป็นพ่อค้ารายใหญ่ของแคว้น บีบบังคับให้พ่อค้าทั้งในและต่างพื้นที่เข้าร่วมกับสมาคมการค้า และตั้งเงื่อนไขอย่างไม่เป็นธรรม หากมีใครไม่ทำตาม ก็จะแอบอ้างอำนาจที่ได้รับการไว้วางใจจากราชวงศ์ขึ้นมาข่ม

สหายสนิทเพียงคนเดียวก็หวังเพียงจะแย่งชิงคนรัก ชี้นำจ้าวเซินฝูที่ในตอนนั้นทั้งโง่งมและดวงตามืดบอดไปในทางเลวร้าย เรียกว่าในบั้นปลายของชีวิตนั้นชื่อเสียงของจ้าวเซินฝูฉาวโฉ่จนคนทั้งยุทธภพต้องเบือนหน้าหนี

คนรักของจ้าวเซินฝูเองก็หลอกใช้จ้าวเซินฝูเพื่อตำแหน่งของตนเอง อีกทั้งยังแอบมีสัมพันธ์ลับๆกับน้องสาวของจ้าวเซินฝู และสหายสนิทของเขา

กาลก่อนนั้นไม่มีผู้ใดเลยที่จ้าวเซินฝูสามารถพึ่งพิงได้ กระทั่งตอนตายยังต้องแขวนคอตายที่หน้าประตูจวนตระกูลจ้าว

หรือหากพูดถึงสำนักเจี๋ยเอิน และอาจารย์ของจ้าวเซินฝูนั้น เจ้าตัวก็ไม่กล้ากลับไปสู้หน้าเพราะสิ่งที่ทำลงไปก่อนตายเรียกได้ว่าเป็นการทรยศต่อสำนัก เพียงเพราะอยากทำเพื่อตระกูล และคนรักที่ไม่เคยต้องการตน จ้าวเซินฝูถึงกับยอมทรยศที่พึ่งพิงสุดท้ายของตน

แต่นั่นเป็นเพียงอดีตไปแล้ว

ในตอนนี้จ้าวเซินฝูได้กลับมาอีกครั้ง เพื่อแก้ไขเรื่องที่เคยทำผิดพลาด

นับว่าสวรรค์ยังเมตตาให้จ้าวเซินฝูได้มีชีวิตอีกครั้ง และนี่จะไม่ใช่เพียงการแก้ไขเพื่อทำให้ชีวิตของจ้าวเซินฝูดีขึ้นกว่าเดิม

แต่นี่เป็นการแก้แค้นด้วยเช่นกัน...

ไม่ว่าใครก็ตามที่มีส่วนเกี่ยวข้องให้จ้าวเซินฝูต้องจบชีวิตลงอย่างน่าอนาถในชีวิตก่อน คราวนี้ถึงเวลาของพวกมันบ้างแล้ว