บทที่ 434

ซูหลิงโหรวตัวสั่น และหลบสายตาขึ้นมา "ฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดอะไร"

"ไม่รู้จริง ๆ หรือว่ากำลังเสแสร้งอยู่?" เจียงเซิงขยับเข้าไปใกล้เธอ "หรือว่า ฉันไปถามคุณหลานอู๋เหยียนเจ้านายคนใหม่ของคุณดีนะ?"

"เจียงเซิง เธอหมายความว่าอย่างไร?"

ในดวงตาของซูหลิงโหรวมีความโกรธแค้น

เจียงเซิงยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “หมายความอย่างที่คุณได้ยิน ท่านผู้เฒ่าให้ความสำคัญกับเธอขนาดนี้ แต่สุดท้ายเธอกลับหักหลังตระกูลซือ เลือกหลานอู๋เหยียน หรือว่าหลานอู๋เหยียนจะให้ความสำคัญกับคุณเหรอ?”

ซูหลิงโหรวกำมือแน่นอย่างอดไม่ได้ จากนั้นหัวเราะเยาะขึ้น "ทำไม หรือว่าคุณเจียงอยากจะดึงฉันไปเป็นพวก? น่าเสียดายนะ ฉันกลับไปที่ตระกูลซือไม่มีทางหนีทีไล่แล้ว งั้นฉันไม่สู้อยู่ข้างกายของคุณชายเหยียนดีกว่า"

เห็นเจียงเซิงไม่พูดจา ซูหลิงโหรวยิ้มเยาะมุมปาก "ต่อให้เธอรู้เรื่องคุณน้าซือเมื่อสิบห้าปีก่อนแล้วจะอย่างไรล่ะ? เธอคิดว่าท่านผู้เฒ่าจะเชื่อว่าตระกูลกุงของพวกเธอไม่มีความผิดเหรอ?

เจียงเซิง เธออย่าไร้เดียงสาจนเกินไป เธอคิดว่าเธอช่วยตระกูลซือทำอะไรได้ ในเมื่อ ตอนนี้ที่เธอควรจะเป็นกังวลก็คือเย่เจ๋ว ตระกูลซือรักษาตัวเองยังยากเลย ฮ่าฮ่า"

รอ