ประมุขตัวร้าย ตอนที่ 16

ร่างสูงของหลงฝูหยางพาจางหยวนเพ่ยกลับมายังโรงเตี๊ยมอย่างรวดเร็ว ก่อนจะขึ้นห้องไปทันที เมื่อทั้งสองเข้ามาในห้องเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มจึงหันมาสำรวจคนข้างกายว่ามีอะไรผิดปกติหรือไม่

“เป็นอันใดหรือไม่” ชายหนุ่มถามน้ำเสียงเป็นกังวลยิ่ง

“ไม่เป็นไร” ร่างเล็กกว่าส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนเอ่ยตอบ หลงฝูหยางมีสีหน้าผ่อนคลายขึ้นเมื่อเห็นดังนั้น ก่อนที่จะหันไปสนใจชุดที่ได้มา จางหยวนเพ่ยมองพิจารณาชุดนั้นอยู่ช่วงครู่ จึงลองส่งกำลังภายในเข้าไปสัมผัสดู ก็พบว่ามันคือไหมโลหิตจริงดังที่เจ้าของร้านบอก

“เป็นไหมโลหิตจริงด้วย” จางหยวนเพ่ยเอ่ยบอกกับชายหนุ่ม

“เรื่องที่เราเดินทางไปหุบเขาหิมะหยกไม่เป็นความลับอีกต่อไปแล้ว” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้น

“ช่างปะไร จะเป็นความลับหรือไม่ นั้นก็ไม่อาจมีใครขวางทางข้าได้” เสียงทุ้มนุ่มกล่าวอย่างสบายใจ ไม่ได้มีความทุกข์ร้อนแต่อย่างไร

“แต่มันจะทำให้เราเสียเวลามากขึ้น” ชายหนุ่มเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์นัก ที่ต้องมาเสียเวลากับเรื่องเช่นนี้

“อืม จะว่าไปแล้วไหมโลหิตนี้ เหมือนว่าจะอยู่กับ….” จางหยวนเพ่ยเอ่ยขึ้นเพียงเท่านั้นแต่กลับมีคำตอบอยู่ในใจเรียบร้อยแล้ว ว่าใครเป็นคนยื่นน้ำใจนี้ให้กับเขา

“กับใคร”