ท่านอ๋องเพคะ ข้าคือนางร้าย

ท่านอ๋องเพคะ ข้าคือนางร้าย

last updateLast Updated : 2024-12-20
By:  LovedeeOngoing
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
26Chapters
2.1Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เนื้อเรื่องบางส่วนในนิยาย…..เขาจึงวิ่งไปที่ลำธารด้านหลังจวนแม่ทัพลู่เพื่อรีบลงแช่กายให้หายจากอาการร้อนรุ่่มที่ตนเองกำลังเป็นอยู่ แต่โชคชะตาก็ทำให้คุณหนูหยูหงลี่ที่บังเอิญหลบมานั่งร้องไห้เสียใจที่เห็นท่านอ๋องแปดที่ส่งสายตาให้กับคุณหนูกู้ฟางเซียนบุตรสาวของท่านราชครูอู๋แทบจะตลอดเวลา เหมือนประกาศให้ผู้อื่นรับรู้กลายๆว่าเขามีใจให้นาง เรื่องนี้ทำให้คุณหนูหยูหงลี่เจ็บปวดมากมาย เพราะนางคิดมาเสมอว่าเขาเป็นชายที่เงียบขรึม เฉยชา และไม่สนใจสตรี แต่กลายเป็นว่าเขาสนใจสตรีดังเช่นบุรุษอื่นเพียงแต่สตรีผู้นั้นไม่ใช่นาง หงลี่จึงหลบมาร้องไห้เงียบ ๆ คิดว่าจะตัดใจจากเขาเสียที และจะเปิดใจมองหาบุรุษอื่นๆที่นางไม่เคยสนใจที่จะมองหาเลย นางลงแช่น้ำเล่นอยู่ก่อนแล้ว แต่ท่านอ๋องที่รีบเร่งมาถึงก็ถอดอาภรณ์ลงแช่น้ำเช่นกัน เมื่อแหวกว่ายจนมาถึงโขดหินที่หงลี่ซ่อนตัวอยู่ เพราะนางเห็นบุรุษกระโดดลงน้ำ แต่นางไม่กล้าจะขึ้นไป เมื่อพบหงลี่เข้าอ๋องหนุ่มจึงคิดว่านางมารอเขา เพราะนางวางยาปลุกกำหนัดเขา จึงได้จับร่างอวบของลงหงลี่มาลงทัณฑ์อย่างเร่าร้อนทันทีเพื่อสั่งสอน เรื่องราวจะเป็นเช่นไรต่อไป…..

View More

Chapter 1

บทที่ 1 แผนพิชิตชาย

Twenty-six-year-old Leon Wolf was a married man whose notorious reputation was well-known across Springfield City. He lived with his wife's family—the Mansons—and was treated as an indentured servant during his three-year marriage. Dignity was a foreign concept to him, but he endured all the humiliation in silence and never once spoke up in protest.

For the past three years, he worked tirelessly like a horse in the Mansons' company every single day, yet his salary had to be handed over to his wife Marilyn, whom he couldn't even get close to.

By the time he came home at night, he had to do laundry, mop, cook, and various other household chores. Still, he worked diligently without complaining.

He believed that by doing all this, he could prove his worth to his wife and convince her to stay with him until they grew old. But what he received in return was a cruel blow—a baby!

His wife, with whom he had never even slept, was pregnant, and he was about to become a father!

But would anyone consider that good news?

"Is it so difficult for you to wash the clothes properly or mop the floor well, Leon? You're useless! Can't you do anything right? Why should we keep you here when even a dog would do better than you?"

...

The harsh words came from Leon's mother-in-law, Helen Manson. She pointed a finger in his face and lashed out angrily.

Leon looked up, his eyes bloodshot with anger.

"Helen!" Leon gritted his teeth and hissed.

"Don't address me by my first name. You're not worthy of calling me that!"

Helen expressed her disgust and contempt.

Leon remained silent and refrained from responding.

Three years ago, he happened to come across the patriarch of the Mansons when the latter suddenly fell ill.

Elder Manson, as he was known, had to be carried to the hospital on Leon's back for about eight miles. The old man received timely treatment and was saved thanks to Leon's kindness.

Elder Manson, feeling indebted, decided to repay the favor by marrying off his granddaughter, Marilyn, to Leon. The rest of the family opposed it, but the old man turned a deaf ear to their objections.

Since then, Leon had been living with the Mansons for three years.

Three years!

Even the most cold-hearted person would have warmed up to someone in that span of time, but the bitter mother-daughter duo made it impossible!

Marilyn and her family looked down on him from the depths of their hearts simply because he was an orphan with no prospects or family background.

Despite his best efforts, Marilyn and the others continued to criticize, hit, and berate him at every turn.

Elder Manson was the only person in the entire family who treated him well.

When Elder Manson was around to protect him, his mother-in-law Helen managed to restrain herself—but only to a certain extent.

Since Elder Manson passed away from illness a month ago, Helen and everyone else had practically intensified their efforts to drive him away.

He had become an unwanted presence in the family and spent his days being treated worse than a dog...

The room door swung open, and Marilyn walked in, reeking of alcohol. Clad in fashionable clothes and black silk stockings, her alluring stride and seductively blushing face were irresistible to almost every man.

Seeing her return, Leon looked up at her and felt a surge of pain in his aching heart. He couldn't fathom how she could bring herself to go out for drinks, even when she was pregnant!

Leon's first instinct was to go and support her, but Marilyn immediately pushed him away.

"Hands off me! Pack up your stuff right now and get the hell out of here. We're getting a divorce at the Civil Records Office tomorrow!"

"What! Why?!"

At that moment, Helen showed up and started cursing at Leon as soon as she saw him standing there in a daze.

"What are you doing, Leon? Bring a basin of water and start washing Lulu's feet!"

Helen walked over to Marilyn with a doting expression on her face. She gently held the woman's hand and asked with concern, "Why are you drinking so much alcohol? It's not good for the baby. You've put in so much effort to finally get pregnant with Brody's son, so you mustn't let anything happen to him."

She was already looking forward to having a grandson, even though the baby's due date was still months away. Only a boy would give her daughter a chance to become Brody's wife. The only reason she kept Leon around was that she was unsure about the baby's gender—after all, someone needed to take care of her daughter, and hiring a babysitter would cost extra money.

"Don't bother washing my feet! I've suffered enough from your uselessness for the past three years, Leon! Let's get divorced tomorrow!"

Marilyn looked at Leon with a cold, arrogant, and contemptuous expression.

Leon immediately felt as if his heart had been pierced by thousands of arrows. He knew he wasn't worthy of Marilyn, yet he continued to work hard and endure everything for three years, hoping to earn her approval.

Little did he know that, in exchange for all his hard work, he would receive a request for divorce!

"You're right!" Helen realized it too. "After all, we have Brody's child now, and it would tarnish our reputation if people found out he's still living with us."

"I'm tired. Could you walk me to my room so I can rest? The sight of this idiot disgusts me!"

Marilyn tenderly stroked her stomach, worrying about whether other women around Brody would try to interfere with them once her belly grew larger. As Helen helped Marilyn into the room, she took a jab at Leon, "Why are you still here? Do you plan to stick around and take care of a baby that isn't even yours?"

In that split second, humiliation, anger, and a myriad of other negative emotions overwhelmed Leon's heart. He felt like an abandoned stray, ruthlessly chased away from its home. All his belongings from the three years of marriage—including his ID card—were thrown into the trash can. Leon's strongest emotion at that moment was bitter disappointment.

He was homeless.

In those three years, his earnings from work were handed over in full to his mother-in-law, and he wasn't given a single cent. He was no different from a wild dog.

Leon wandered the streets and ended up at a cemetery, where he felt the cold air in the darkness.

He stood before a tombstone, his expression lonely and his eyes wide, but not a single tear fell.

He didn't know whether to feel anger, despair, or disappointment.

Silently, he looked at the tombstone of the late Elder Manson, the only person who had protected him and cared for him during those three years. After being kicked out of the house, Leon felt compelled to pay his respects to the old man one last time.

Although he intended to pay his respects, he had no money on him and couldn't even afford to buy the cheapest flowers.

"Thank you for taking care of me during these three years, Sir...

"Tomorrow, I'm going to divorce Marilyn...

"I failed to live up to your expectations..."

Leon's eyes were red. He knelt in the dark of the night and bowed repeatedly before Elder Manson's tombstone. It was difficult to put the bitterness and sadness in his heart into words.

After paying his respects, he picked up a pendant, held it in his hand, and sat blankly on the ground with his back against the tombstone.

Unbeknownst to Leon, the pendant seemed to emit a soft white light, as if it could sense the anger and humiliation within him...
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

Comments

No Comments
26 Chapters
บทที่ 1 แผนพิชิตชาย
คุณหนูหยูหงลี่วางแผนการณ์มานับเดือนเพื่อต้องการเผด็จศึกท่านอ๋องแปดซีเฉินอี้ให้ได้ เพราะนางหลงรักเขามานานปีแล้วแต่เขาก็มิเคยสนใจใยดีนาง ทุ่มเทติดตามเขา หากท่านอ๋องแปดไปงานเลี้ยงที่ใด นางมักจะไปเสมอพยายามไปวนเวียนข้างๆเขาไม่ห่าง หาโอกาสสนทนากับเขาแม้จะดูออกว่าเขาก็มิอยากจะสนทนากับนางเลย ถามคำก็มักจะตอบคำหรือทำเป็นไม่ได้ยิน และพยายามหลีกหนีไปทันทีเมื่อมีโอกาสแต่หงลี่ที่ถือคติตื้อเท่านั้นที่ได้ครอง ขุนเขาสูงเพียงใดหากเรามุ่งมั่นก็ย่อมมีวันไปถึง จึงได้ไม่เคยละความพยายามนางหาโอกาสไปพบเขาเสมอ คอยกีดกันคุณหนูจวนอื่นๆไม่ให้ใกล้ชิดกับเขาได้ง่ายๆ บางครั้งถึงกับตบตีกันแต่นางก็ไม่เคยหวั่น จนเรื่องที่นางและคุณหนูผู้มีความมุ่งมั่นดังเช่นนางและคาดว่าคงจะถือคติเดียวกันนั้น มักจะปะทะกันเสมอเมื่อพบหน้ากัน ทั้งในงานเลี้ยงที่มีท่่านอ๋องแปดอยู่ด้วย หรืองานเลี้ยงนั้น หรือสถานที่นั้นไม่มีร่างของเขาปรากฎเลยก็ตามเมื่อสตรีที่มีความมุ่งหมายเดียวกันคือตำแหน่งพระชายาของท่านอ๋องแปดซีเฉินอี้ผู้นี้มาพบกัน หากที่ร้ายกาจพอสูสีก็จะปะทะกันอย่างไม่เกรงกลัวคำครหา ทุ่มเทความพยายามจะจับปลาใหญ่ตัวนี้ให้ได้ แต่ที่เขินอายและอ
last updateLast Updated : 2024-12-07
Read more
บทที่ 2 เป็นนางร้ายทำอะไรก็ผิด
เมื่อคุณหนูหยูคิดสรุปกับตนเองได้เช่นนี้แล้ว จึงได้ยกเลิกแผนการณ์ที่จะพิชิตอ๋องหนุ่มในวันนี้ลง “ ท่านพ่อเจ้าคะ ลูกขอออกไปเดินเล่นสักหน่อย คงจะกินอิ่มมากจนเกินไปเจ้าคะ รู้สึกอึดอัดเหลือเกิน ” นางเอ่ยบอกบิดาของตน ท่านเสนาบดีหยูพยักหน้า “ ถ้าเช่นนั้นก็ไปเถิด ไม่ต้องรีบร้อน เดินเล่นชมสวนที่จวนแม่ทัพใหญ่ก่อนก็ได้ หรือจะไปสนทนากับสหายวัยเดียวกันก็ได้ เพราะพ่อคงจะร่ำสุรากับสหายอีกนาน ” หงลี่หันไปรับคำบิดา “ เจ้าค่ะท่านพ่อ ” แล้วนางลุกขึ้นเดินออกไปจากที่นั่งของตนเองโดยที่มิได้เหลียวไปมองท่านอ๋องหนุ่มที่นางเคยหลงรักเขาอย่างมากมาย ด้านอ๋องหนุ่มเขามองตามหลังสตรีที่เคยมาวุ่นวายกับเขาจนเขาแสนจะรำคาญเหลือแสน วันนี้เขาจึงได้วางแผนเพื่อจะให้นางเห็นว่าเขามีใจให้สตรีอื่น นางจะได้เลิกวุ่นวายตามตอแยเขาเสียที เมื่อเขารู้ว่านางจับจ้องมองเขาอยู่ เขาจึงได้หันไปส่งสายตาให้กับคุณหนูกู้ฟางเซียนบุตรีท่านราชครูหลาย ๆ ครั้ง และแอบมองคุณหนูหยูหงลี่ไปด้วยว่านางจะเห็นสิ่งที่เขากำลังทำหรือไม่ แต่แล้วริมฝีปากหนาก็ยกยิ้มอย่างสมใจ เพราะเขาเห็นนางจ้องมองมาหลาย ๆ ครั้งเขาแน่ใจว่านางต้องเห็นแล้วว่าเขาส่งสายตาหวานฉ่ำให้กั
last updateLast Updated : 2024-12-07
Read more
บทที่ 3 การลงทัณฑ์ที่เร่าร้อน nc
เมื่อคุณหนูหยูหงลี่ได้ยินเรื่องที่เขาต่อว่า นางก็ทำหน้างงงันจนลืมไปว่าขณะนี้กายของตนเองนั้นเปลือยเปล่าไม่มีสิ่งใดปกปิดเลยแม้แต่น้อย นางโมโหที่อยู่ๆเขาก็มาต่อว่าเรื่องที่นางไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย จึงได้เถียงเขาคอเป็นเอ็น “ ท่านอ๋องแปด หม่อมฉันมิได้รู้เรื่องอันใดเลยนะเพคะ หม่อมฉันว่ายน้ำอยู่ดีๆพระองค์ก็มาต่อว่าหม่อมฉัน ”อ๋องหนุ่มยกยิ้มเหยียดอย่างจะเยาะหยันนาง “ หญิงแพศยา ทำเรื่องต่ำช้าวางยาบุรุษแล้วยังหน้าซื่อ บอกว่าไม่รู้เรื่องอีกหรือ หากหญิงร้ายกาจเช่นเจ้าไม่ได้ทำ แล้วจะมีผู้ใดทำได้เล่า คงอยากจะได้เปิ่นหวางเป็นสามีจนตัวสั่น ถึงกับกล้าทำเรื่องเช่นนี้ ”อ๋องหนุ่มยังคงต่อว่านางเขาไม่เชื่ออย่างเด็ดขาดว่าหงลี่ไม่ได้ทำเรื่องนี้ อดีตคุณหนูผู้ร้ายกาจจนคนลือที่ผ่านมานางก็ทำเรื่องวุ่นวายหลายเรื่องก็จริงอยู่ แต่คราวนี้นางไม่ได้ทำอะไรเลย ก็แค่วางแผนการณ์ไว้เท่านั้นแต่ก็ยังไม่ได้ลงมือทำสิ่งใด เขาจะมาโทษนางเช่่นนี้ไม่ได้ “ เอ๊ะ !! ท่านอ๋องพูดไม่รู้เรื่องหรืออย่างไร หม่อมฉันก็บอกอยู่นี่ว่าไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำ ก็ยังจะมากล่าวหากันอีก ” อ๋องหนุ่มจ้องมองใบหน้าหวานที่บึ้งตึงขึ้นไม่น้อย นางยังกล้าเถี
last updateLast Updated : 2024-12-07
Read more
บทที่ 4 เกลียดนางแต่โยกไม่หยุด nc
อ๋องหนุ่มประคองร่างอวบไว้ในอ้อมแขน เขาจ้องมองขณะที่นางโยกสะโพกอวบรับนิ้วแกร่งของเขาที่กระแทกนางเข้าออกอย่างรุนแรงและเร่งความเร็วจนกระทั่งสะโพกอวบของนางกระตุกเกร็งแล้วปลดปล่อยน้ำรักออกมาอย่างมากมาย นางสุขสมให้เขาเห็น ตอนที่นางปลดปล่อยตนเองไปตามอารมณ์ราคะที่เพิ่มขึ้นสูงจนหลงลืมความอับอายไปจนสิ้น นางร่าน นางร้อนถึงใจเขายิ่งนัก ยิ่งทำให้อ๋องหนุ่มอารมณ์เตลิดจนกู่ไม่กลับเขายกเจ้าลูกชายที่ตอนนี้ขยายใหญ่จนพองเกือบจะเต็มที่แล้ว หัวบานของมันมีน้ำรักปริ่มจนไหลยืดออกมาด้วยเขารู้สึกเสียวยิ่งนัก ยิ่งเห็นนางร่านร้อนเช่นนี้ทำอารมณ์เขาเตลิดไปหมด เขาค่อยๆสอดเจ้าลูกชายตาเดียวของเขาเข้าไปในร่องอวบของคุณหนูหยูหงลี่ช้าๆ เขารู้ว่าแม้นางจะร่านร้อนถูกอกถูกใจเขาเหลือเกิน แต่นางยังไม่เคยชาย ร่องอวบของนางนั้นยังคับแน่นจนมันตอดรัดนิ้วแกร่งของเขาจนเจ็บ แต่เขาก็ทนต่อไปไม่ไหวแล้ว อยากจะรักนางแทบจะขาดใจ หากวันนี้เขาไม่ได้กระแทกนางเขาต้องขาดใจอย่างแน่นอน อ๋องหนุ่มไม่สนใจแล้วว่านางจะร้ายกาจ หรือเขาจะรังเกียจไม่อยากจะได้นางเป็นชายา เขารู้ดีว่าหากเขากระแทกนางจนสมใจของเขาในวันนี้แล้วจะต้องรับนางเป็นเมียอย่างแน่นอนคงจะหล
last updateLast Updated : 2024-12-07
Read more
บทที่ 5 จะรับเจ้าเป็นอนุ
เมื่อเดินมาถึงด้านหน้า พบมีบ่าวไพร่อีกไม่กี่คนกำลังช่วยเก็บกวาดข้าวของที่เกือบจะเสร็จเรียบร้อยแล้ว อ๋องหนุ่มจึงได้เดินออกไปที่ประตูจวนแล้วเดินออกไปมองหารถม้าของตนเองที่จอดหลบมุมอยู่ องครักษ์ที่รีรอนายของตนอยู่ไม่ไกลรีบวิ่งมาหา “ ท่านอ๋องหายไปไหนมาพะยะคะ ทั้งงานวุ่นวายตามหาบุตรีของเสนาบดีหยูเห็นว่านางหายไป และพอดีท่านอ๋องก็หายไปด้วย แต่ท่านเสนาบดีเกิดนึกขึ้นมาได้ว่าบุตรสาวขออนุญาติออกไปเดินเล่นเพราะนางรู้สึกไม่ค่อยสบายจึงคิดว่านางอาจจะกลับไปกับสหายคนใดของนางก็เป็นได้ จึงได้รีบกลับจวนไปตามหานางพะยะคะ ส่วนท่านอ๋องที่หายไปเหมือนกันแต่องค์ชายสามบอกว่าท่านอ๋องติดราชกิจด่วนเพิ่งจะออกไป จึงได้รอดพ้นข้อสงสัยว่าท่านอ๋องจะหายไปกับคุณหนูหยู แต่.. ” องครักษ์หนุ่มชะงักไป เขาหยุดวาจาที่กำลังรายงานนายของตนแล้วก้มลงมองร่างอวบของคุณหนูหยูที่อยู่ในอ้อมแขนของเจ้านายของเขา คล้ายดังกับว่านางและท่านอ๋องหายไปด้วยกันสองต่อสองเกือบสองชั่วยาม องครักษ์หนุ่มไม่อยากจะคิดเรื่องต่อจากนี้ จึงได้แต่ทำหน้าอิหลักอิเหลื่อแต่ไม่กล้าปริปากออกไปอย่างที่ใจคิด “ ไม่ต้องพูดมาก รีบกลับตำหนักกันก่อนดึกมากแล้ว ” เขาเอ่ยขัดจัง
last updateLast Updated : 2024-12-09
Read more
บทที่ 6 ชีวิตใหม่ที่ไม่มีเขา
อ๋องหนุ่มตกตะลึงกับวาจาของหยูหงลี่ เมื่อครู่นางบอกว่าอะไรนะ นางบอกว่านางไม่ได้เรียกร้องให้เขารับผิดชอบ นางไม่ต้องการมีพันธะ และจะรีบมีสามีไปทำไม ไม่สู้มีสามีไปเรื่อย ๆเช่นนี้สนุกดี นางหมายความว่าไม่ต้องการให้เขารับนางเป็นอนุและนางยินดีที่จะอยู่แบบไม่มีพันธะและจะหาสามีไปเรื่อย ๆ มันเรื่องบ้าอะไรกันอ๋องหนุ่มทั้งงุนงงและหัวเสียไม่น้อย เขาหงุดหงุิดกรุ่นขึ้นมาที่นางไม่ร้องไห้ ไม่โวยวายให้เขารับผิดชอบนาง เมื่อคืนเขาแน่ใจว่าเป็นชายคนแรกของนาง ได้นางเป็นเมียคนแรก และเมื่อคืนนางร้องครวญครางปานจะขาดใจอยู่ใต้ร่างเขา และเขาเองก็สุขสมถึงห้าครั้ง ไม่เคยมาก่อนเลยที่เขาจะเริงรักกับสตรียาวนานเช่่นนี้และนับครั้งไม่ถ้วนเช่นนี้ อ๋องหนุ่มแม้ขณะนี้จะโมโหกรุ่นไม่น้อย แต่เจ้าลูกชายที่ผงาดง้ำขึ้นมาเมื่อเห็นร่างอวบที่กำลังสวมอาภรณ์อยู่ตรงหน้า เหมือนมันจดจำนางได้ว่าเมื่อคืนสุขสมกันแค่ไหน อ๋องหนุ่มพยายามปรามเจ้าลูกชายของเขาให้สงบลงเพื่อรักษาหน้าของตนเอง ไม่อยากให้นางได้ใจว่าร่างกายของเขานั้นมันกำลังติดใจนางมากเพียงไหน เมื่อหงลี่แต่งกายเรียบร้อยแล้ว นางก็เดินออกไปจากห้องนอนเขาทันที โดยไม่หันมามองเขาเลยด้วยซ้ำ ม
last updateLast Updated : 2024-12-12
Read more
บทที่ 7 งานวันคัดเลือกพระชายา
เมื่อถึงวันงานคัดเลือกพระชายา คุณหนูทั้งหลายก็ต่างพากันเตรียมตัวแต่เช้าด้วยอาภรณ์ที่งดงามและเป็นการแต่งกายที่ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้และให้เป็นจุดเด่นที่สุดเพื่อเรียกร้องความสนใจจากท่านอ๋องแปด และนั่งรถม้ามุ่งตรงไปยังวังหลวงที่มีการจัดพิธีคัดเลือกพระชายาในครั้งนี้ เมื่อไปถึงก็ต่างเข้าไปรายงานตัวต่อหมัวมัวที่มีรายชื่อของบรรดาหญิงงามที่คุณสมบัติเข้าเกณฑ์อยู่ในมือ เมื่อรายงานตัวแล้วหมัวมัวก็จะให้ไปยืนเรียงแถวสองข้างทางเดินในบริเวณอุทยานหลวง การคัดเลือกนั้นทำที่บริเวณศาลากลางสวนหลังใหญ่ที่มีเหล่าหมัวมัวและขันทีที่เเป็นผู้จัดเตรียมพิธีการนี้ ในงานนี้มีเหล่าขุนนางลำดับต่างๆเข้าร่วมพิธีกันเป็นจำนวนมาก ส่วนมากล้วนแต่ส่งบุตรีเข้าร่วมการคัดเลือก และยังมีบุตรีของคหบดีใหญ่ๆอีกหลายจวนที่มาร่วมการคัดเลือกพระชายาในครั้งนี้ด้วย เมื่อใกล้ถึงเวลาเหล่าคุณหนูก็ยืนเรียงรายกันเป็นสองแถวโดยหันหน้าเข้าหากันและเว้นทางเดินตรงกลางเอาไว้ เพื่อให้ท่านอ๋องแปดว่าที่เจ้าบ่าวมาเป็นผู้คัดเลือกพระชายาด้วยตนเอง หมัวมัวอาวุโสเพียงทำหน้าที่คัดเลือกคุณสมบัติเบื้องต้นให้เพียงเท่านั้นเมื่อถึงเวลาท่านอ๋องแปดซีเฉินอี้ก็เดินทาง
last updateLast Updated : 2024-12-14
Read more
บทที่ 8 ที่หมายใหม่
“ ข้าไม่มีอารมณ์จะเลือกหญิงใดทั้งนั้น ข้าอยากจะเมาอยากจะร่ำสุรา เสด็จพี่ดื่มเป็นเพื่อนข้านะ วันนี้ไม่เมาไม่กลับ ข้าสั่งรถม้าให้รอรับอยู่ด้านล่าง ท่านไม่ต้องกังวล ” เขาเอ่ยบอกพี่ชายแล้วยกจอกสุราขึ้นดื่มรวดเดียวจนองค์ชายสามมองตาค้าง “ เจ้าแปด มีหญิงงามมากมายมาให้เลือกเป็นเมียแทนที่จะดีใจ กลับทำท่าเหมือนคนกลุ้มอกกลุ้มใจเพราะเมียหนีอย่างนั้นแหละ ” องค์ชายสามตั้งข้อสังเกตุ อ๋องแปดเมื่อได้ยินพูดของพี่ชายเขาแทบจะสำลักสุราท่ี่กำลังยกขึ้นดื่ม แล้วไอออกมาอย่างแรง “ เจ้าแปด เป็นอะไรกัน แค่เพียงสุราเจ้าก็สำลัก อย่าบอกข้านะว่าที่ข้าพูดเมื่อกี้มันคือเรื่องจริง “ องค์ชายสามจ้องใบหน้าของน้องชายตาเขม็ง เขารู้สึกว่าอาการของเจ้าแปดนี่มันคุ้นๆเหลือเกิน มันเหมือนเคยเห็นที่ไหน เขาครุ่นคิด ขณะที่อ๋องแปดยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดใบหน้าและปากของตนเอง ” ข้านึกออกแล้วว่าอาการของเจ้ามันเหมือนใคร มันเหมือนเจ้าห้าไม่มีผิด เจ้าห้าตอนที่มันไม่ยอมรับว่ามันหลงรักสตรีที่มันได้เป็นเมียแล้ว แต่หญิงผู้นั้นกลับจะหนีไปคบหาชายอื่น เจ้าจำได้ไหมตอนที่เจ้าห้ากับเมียมันได้กันแล้ว แต่เมียไม่ยอมแต่งงานกับมัน แต่หันไปคบหาชายอื่น เจ้
last updateLast Updated : 2024-12-14
Read more
บทที่ 9 นางรังแกตนเองข้าไม่เกี่ยว
อ๋องแปดยกจอกสุราขึ้นดื่มแต่ดวงตาก็เฝ้ามองคนด้านล่างแทบจะไม่คลาดสายตา ยิ่งเห็นสองคนนั่นดูสนิทสนมกันยิ่งนัก ต่างชี้ชวนกันชมข้าวของทั้งสองข้างทางที่พวกเขาเดินผ่าน แล้วหันมาพูดคุยกันหัวเราะกันอย่างเช่นคู่รักที่พากันมาเดินชมตลาดกระนั้น อ๋องหนุ่มยิ่งจ้องมองยิ่งร้อนรุ่ม เมื่อก่อนนางติดตามเขาอย่างกับอะไร เขาแสนจะรำคาญและต่อว่านางไปหลายครั้งแต่นางก็ยังไม่เลิกราที่จะตามตอแยเขา แต่ครั้งนี้เหมือนนางตัดใจจากเขาได้แล้ว นางไม่ติดตามบิดาไปที่ตำหนักของเขาอีกเลย นางไม่ตามตอแยเขา ไม่หาเรื่องมาพบเขา และไม่บังเอิญพบกันตามงานเลี้ยงต่างๆมาเกือบจะหนึ่งเดือนแล้ว ตอนแรกเขาคิดว่านางทำได้ไม่กี่วันหรอก ก็คงจะกลับมาทำตัวเช่นเดิม แต่เขาก็รอแล้วรอเล่านางก็ไม่ปรากฎกายให้เขาเห็นอีก ยิ่งใกล้วันงานคัดเลือกพระชายาของเขา จึงได้คิดว่านางอาจจะกำลังเตรียมตัวดังเช่นคุณหนูจวนอื่นๆเพื่อเข้ารับการคัดเลือกจึงยุ่งไม่มีเวลาติดตามเขา แต่เมื่อไปในงานแล้วมองหานางไม่พบนั้น หัวใจเขามันเหมือนจะขาดรอนๆ เมื่อมองหานางจนทั่วก็ไม่พบ ยิ่งท่านเสนาบดีหยูไม่มาก็แสดงว่านางไม่ได้เข้ารับการคัดเลือก เขาจึงไม่มีกระจิตกระใจจะรับหญิงใดเป็นชายา เพราะใจม
last updateLast Updated : 2024-12-14
Read more
บทที่ 10 ฉลองอิสรภาพ
“ องค์ชายสามท่านเป็นชายที่ดูมีเหตุผลที่สุด หม่อมฉันจะพูดความจริงกับท่าน แต่ท่านจะเชื่อหรือไม่ก็สุดแล้วแต่ คุณหนูกู้ฟางเซียนนางเดินมาหาหม่อมฉันแล้วเอ่ยถึงเรื่องที่วันงานเลี้ยงนางเหมือนได้รับความโปรดปรานจากท่านอ๋องแปด และเขาพึงใจนางและนางบอกว่าหม่อมฉันหยูหงลี่คงจะไม่มีหวังในตัวท่านอ๋องแปดแล้ว ให้ตัดใจจากเขาเสียเถิด แต่ตัวหม่อมฉันเองก็มิได้สนใจท่านอ๋องแปดแล้ว เพราะมีคนที่กำลังคบหาดูใจอยู่แล้วคือคุณชายจางผู้นี้ ” นางหันไปที่บุรุษที่ยืนอยู่ด้านข้างนาง ทำเอาชายที่ยืนตรงหน้านางทั้งสองหยุดชะงักไปทันใด อ๋องแปดรู้สึกว่าเจ็บแปลบที่กลางอกขึ้นมาทันที เขาจ้องมองใบหน้าหวานที่กำลังเล่าเรื่องราวทั้งหมดอยู่ อกใจของเขามันเจ็บปวดอย่างบอกไม่ถูกขณะที่ฟังนางเล่าเรื่องราวต่อ “ แต่แล้วอยู่นางก็เซล้มไปเอง ทำท่าเหมือนตนเองถูกผลัก ทั้งหม่อมฉันและคุณชายจางต่างไม่ได้แตะต้องตัวนางด้วยซ้ำไป เราทั้งคู่ได้แต่ยืนตกตะลึงอยู่กับที่ แต่นางเมื่อล้มลงไปแล้วก็ร้องไห้รำพันขึ้นมาเอง ทำตัวน่าสงสารเหมือนถูกคนรังแก นี่คือความจริงที่จะบอกกับท่าน องค์ชายสามส่วนท่านจะเชื่อที่หม่อมฉันพูดหรือไม่ก็สุดแล้วแต่ เช่นนั้นหม่อมฉันขอตัวก่อ
last updateLast Updated : 2024-12-14
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status