“ไม่ใช่เจ้ารึ ที่เป็นคนสั่งให้ข้ารับใช้ไปสังหารแม่นมซู?” ซูจิ้นเอ่ยถามกลับ“ย่อมมิใช่ลูกเจ้าค่ะ ลูกกับแม่นมซูหาได้มีบุญคุณความแค้นต่อกันไม่ เหตุใดลูกต้องไปสังหารนางด้วย? ลูกเพียงแค่สั่งให้แม่นมซูให้ใส่เห็ดหอมลงไปในสำรับอาหารท่านอ๋องเจ็ดเท่านั้น ถึงแม้เรื่องนี้จะมิสมควรถูกนำขึ้นมาเปิดเผย แต่ลูกก็คงมิ
ซูเตี่ยนฉิงจ้องมองไปยังซูจิ้นด้วยแววตาที่ไม่อยากจะเชื่อ นับตั้งแต่นางจำความได้นั้น นางมิเคยถูกบิดาตบตีเช่นนี้มาก่อนเลยการตบในครั้งนี้ ช่างรุนแรงยิ่งนัก ความเจ็บปวดบนใบหน้าที่ร้อนผ่าวออกมา ทำเอานางมิอาจแสร้งทำตัวอ่อนโยนได้อีกต่อไป ซูเตี่ยนฉิงพลันเงยหน้าขึ้น ก่อนจะเช็ดเลือดที่มุมปากของตน พลางเอ
ณ จวนสกุลซูซูเตี่ยนฉิงอารมณ์ดีไม่น้อยเลยทีเดียวเมื่อแม่นมซูตายไป ทั้งหมดก็ไม่มีหลักฐานมาพิสูจน์ขอแค่นางยืนกรานไม่ยอมรับเรื่องเห็ดหอม ตงฟางหลีและฉินเหยี่ยนเย่ว์ก็มิอาจกล่าวโทษมาถึงนางได้ต่อให้เรื่องใหญ่โตจนถึงพระพักตร์ฮ่องเต้ นางก็ไม่กลัว ถึงอย่างไร นางก็มิได้ทำอะไรทั้งนั้นแม่นมซูกับนางมิมีความเ
โทษเหล่านี้ หากพระชายาอ๋องเจ็ดเอาจริงขึ้นมา มีสกุลซูสองสกุลก็ไม่พอให้กวาดล้างลูกอกตัญญูคนนั้น!ซูจิ้นสะกดเพลิงโทสะลงไป “ข้าจะสั่งสอนบุตรสาวคนเล็กให้ดีแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ พระชายาอ๋องเจ็ดได้รับความตกใจ ข้าจะขอชดเชยให้”ตงฟางหลีไม่สนใจเขาซูจิ้นรู้สึกอับอาย หลังจากพูดขอโทษเสร็จสิ้น ก็เดินทางกลับจวนด้วยจิต
“ทูลท่านอ๋อง ใต้เท้าซู ซูเตี่ยนฉิงบอกว่าขอเพียงท่านอ๋องได้กินเห็ดหอม ก็จะหวนนึกถึงความรักระหว่างพวกท่านขึ้นมาได้ บ่าวมีจิตใจเห็นแก่ตัว อยากให้ซูเตี่ยนฉิงแต่งเข้าจวนอ๋องเจ็ด จึงช่วยซูเตี่ยนฉิงทำเรื่องพวกนี้ลงไป ใครจะรู้เล่า พระชายาแพ้เห็ดหอมไปเสียได้ หลังกินเห็ดหอมเข้าไปแล้วมีอาการแพ้รุนแรง บ่าวถึงไ
“เมี้ยว” เฮยตั้นมองไป๋โค้วราวกับมองคนโง่บรรดาบ่าวรับใช้ข้างกายคนตักมูล แต่ละคนโง่เขลากันทั้งนั้น......ขณะเดียวกันอีกด้านหนึ่งณ ห้องโถงจื่นซื่อซูจิ้นขมวดคิ้วมุ่น พลางเคาะนิ้วกับถ้วยชาไม่หยุดแม่นมซูยังไม่ตาย ศพนั้นเป็นเรื่องเข้าใจผิด ทั้งหมดนี้ ไม่เกี่ยวข้องกับเขาเลยแม้แต่น้อยเขาไม่รู้ว่าตงฟาง