หลังจากที่ได้พบกับฮูหยินซูแล้ว ถึงได้รู้ว่าสิ่งใดที่เรียกว่าดอกบัวขาวง่วงนอนยิ่งนักนางขี้เกียจเกินกว่าจะคิดอีก สติตกสู่ห้วงสับสนวุ่นวายไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าใด นางตื่นขึ้นจากความง่วงงุนณ เวลานี้ เลยเที่ยงวันไปแล้วช่วงบ่ายในฤดูหนาวจะสั้นมาก ประมาณห้าโมงก็เริ่มมืดแล้วฉินเหยี่ยนเย่ว์ไม่กล้าโอ้เอ้
ตู้เหิงยกมือแตะใบหน้า “ข้าคิดว่าพอใช้ได้นะพ่ะย่ะค่ะ ไม่ได้ใหญ่เกินไป”“อย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้เลย ท่านอ๋อง พระชายา เรื่องที่เกิดขึ้นกับซูเตี่ยนซวง ข้าเป็นคนทำเอง ไม่ได้เกี่ยวกับพวกพระองค์เลย ความผิดของข้า ข้าจะรับผิดชอบเอง”“ดังนั้นข้าถึงได้บอกว่าเจ้าหน้าใหญ่มาก” ฉินเหยี่ยนเย่ว์กล่าว “เป็นเพียงองครักษ
“พระชายาอ๋องเจ็ด สุขภาพของพระองค์ไม่ใคร่ดี บ่าวจะทูลต่อฝ่าบาทให้เป็นอย่างดี” ขันทีหลานกล่าวเบา ๆ“ขอบคุณขันทีหลาน” ฉินเหยี่ยนเย่ว์พยักหน้าเล็กน้อยเนื่องจากฤทธิ์ของยาทำให้เสียงจะแหบเล็กน้อย“พระชายาอ๋องเกรงใจเกินไปแล้ว” ขันทีหลานถอนหายใจเขาอยู่ห่างจากพระชายาอ๋องเจ็ดไม่ถึงหนึ่งเมตร ซึ่งระยะห่างถือว่
ตงฟางหลีโอบกอดนางแน่นเรื่องที่นางคิด เขาย่อมคิดเช่นกันสกุลซูไม่น่ากลัวสิ่งที่น่ากลัวคือคนที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังของซูเตี่ยนฉิงอยู่ตลอดเวลาเขามีภาพลวงตาอยู่เสมอว่า คนผู้นั้นที่ซ่อนอยู่ข้างหลังมองทุกสิ่งได้ทะลุปรุโปรงสิ่งที่ไม่รู้คือสิ่งที่ทำให้รับมือไม่ทันมากที่สุด“ข้าเพียงกลัวว่ายาที่ลู่ซิ่วให้จ
“ข้าบ้าหรือ?” มุมริมฝีปากของตงฟางหลีกระตุกเล็กน้อย“อย่ากลัวเลย หม่อมฉันมียา ไม่ว่าจะเป็นโรคที่ยากและซับซ้อนเช่นไรล้วนรักษาได้”“...” ตงฟางหลีหยิกแก้มของนางพลางหัวเราะเสียงเบา “หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว พักผ่อนอีกสักพักเถอะ”ฉินเหยี่ยนเย่ว์พักอยู่ในอ้อมแขนของตงฟางหลีสักพักหนึ่ง นางร้อนจนเริ่มลนลานในที่
ซูจิ้นถูกตงฟางหลีฉีกหน้าจนใบหน้าประเดี๋ยวเขียวประเดี๋ยวแดง“ท่านอ๋องเจ็ดโปรดสงบอารมณ์ กระหม่อมมิได้หมายความเช่นนี้”“แล้วท่านหมายความเช่นไร?” ตงฟางหลีไม่ยอมปล่อยผ่านน้ำเสียงของเขานั้นไม่พอใจอย่างมาก บนกายแผ่ไอสังหารออกมาซึ่งไอสังหารนั้นแผ่ปกคลุมบนร่างกายของทุกคน และความกดอากาศโดยรอบพลันลดลงไปหลายส่
ฉินเหยี่ยนเย่ว์ที่พักอยู่ในอ้อมแขนของตงฟางหลีตัวอ่อนยวบ เสียงหอบหายใจดังมาก พวงแก้มแดงก่ำ ไม่ว่าผู้ใดเห็นนางล้วนตระหนักว่ามีไข้สูงแทบจะหมดสติแล้วตอนที่นางไปขอราชโองการกับนายท่าน ได้ปกปิดข้อมูลที่ว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์มีไข้สูงจริง จึงทำให้ฮ่องเต้เข้าใจผิดคิดว่าฉินเหยี่ยนเย่ว์แข็งแรงดี จึงสามารถรับราชโอง
เหล่าบ่าวรับใช้นำของขวัญซึ่งมีอยู่ห้ากล่องใหญ่มาซูเจิ้งให้บ่าวรับใช้เปิดออกข้างในกล่องบรรจุผ้าพับ เครื่องประดับ และของโบราณซึ่งสุดที่จะประเมินค่าได้เปล่งประกายวาววับใต้แสงแดดจนตาพร่า“ของขวัญเล็ก ๆ น้อย ๆ มิพอที่จะแสดงความเคารพได้” ซูเจิ้งกล่าว “ยังหวังว่าพระชายาอ๋องเจ็ดจะไม่รังเกียจ”ตงฟางหลีมุ่
หลังจากที่ได้พบนางนั้น โดยเฉพาะยามที่นางวิ่งโร่เข้ามากอดเขา ราวกับเมฆหมอกที่เคยบดบังได้จางหาย ภูเขาน้ำแข็งได้หลอมละลายลงมา คล้ายกับว่าบุปผากำลังเบ่งบานตงฟางหลีโอบกอดนางเอาไว้ พลางกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลว่า “ไม่เป็นไรแล้ว ข้าอยู่ที่นี่แล้ว”“อื้ม” ฉินเหยี่ยนเย่ว์จับใบหน้าของเขาเอาไว้ ก่อนจะเอา
“ท่านอ๋องพ่ะย่ะค่ะ หากพระองค์จะฝ่าเข้าไปโดยใช้กำลังเช่นนี้ ระวังอาวุธลับ...” เฟยอิ่งรีบร้อนกล่าวออกมาสายเกินไปที่จะเอ่ยออกมาแล้วดาบของตงฟางหลีเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารมากมายที่ล้อมรอบเอาไว้ ก่อนจะพุ่งตรงไปยังหินอ่อนขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงทางเข้าดาบเล่มนี้สามารถตัดเหล็กได้อย่างง่ายดาย ดังนั้นการตัดหินหา
ตงฟางหลีจึงยื่นมือไปสัมผัสหินที่อยู่บนรูปปั้นภายในเรือนมีบรรยากาศแห้ง ๆ เย็น ๆ ทว่า ด้านบนก้อนหินกลับมีความชื้น มือที่เอื้อมไปสัมผัสนั้นพลันรู้สึกได้ถึงหยาดน้ำเปียก ๆ ขึ้นมาสายตาของตงฟางหลีจ้องมองไปที่รูปปั้นหินอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่สายตาจะไปหยุดอยู่ที่จุดเชื่อมต่อระหว่างรูปปั้นหินกับกำแพงรอยต่อระ
ผู้ที่ตอบเขากลับมาจากห้องลับที่อยู่ด้านล่างนั้น หาใช่ใครอื่นใดไม่ เว้นเสียแต่เหยี่ยนเย่ว์ตงฟางหลีพลันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก“เฟยอิ่ง หาทางเข้าต่อไปเถอะ หากภายในระยะเวลาหนึ่งก้านธูปยังไม่อาจหาทางเข้าเจอละก็ ทุบช่องระบายอากาศนี้ทิ้งเสีย” ตงฟางหลีกำแขนเสื้อเอาไว้แน่นตำแหน่งของห้องลับนั้น ตั้งอยู
บุรุษผู้นั้น ไม่เพียงแต่พบสถานที่แห่งนี้ แต่ยังพบตำแหน่งของห้องลับอีกด้วยหากว่าเขาทดลองซ้ำแล้วซ้ำเล่าเช่นนี้แล้ว นั่นหมายความว่าเขาได้ค้นพบการมีอยู่ของห้องลับห้องนี้อย่างแน่นอนต่อจากนี้ นางเพียงแค่ต้องส่งข่าวว่าตนเองอยู่ด้านล่างไปหาเขาเท่านั้นทั้งนางและเซียวเซี่ยงหว่านจะต้องรอดออกไปแน่นอน!ฉินเหย
ภายในใจของฉินเหยี่ยนเย่ว์พลันรู้สึกลิงโลดยิ่งนักหากการพบเจอเหรียญทองแดงหนึ่งเหรียญเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญนั้นแล้วการที่เจอเหรียญทองแดงสี่เหรียญในคราเดียวเล่า ย่อมมิใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอนมีคนอยู่ข้างบน!มีคนโยนเหรียญทองแดงลงมาจากช่องระบายอากาศทั้งสี่ช่องการปรากฏตัวที่นี่ในยามนี้ ทั้งยังพยา
เขาต้องหาตัวพวกนางเจอให้เร็วที่สุด!“ท่านอ๋อง” หลังจากเฟยอิ่งค้นหาไปแล้วหนึ่งรอบ “หาอะไรไม่เจอเลยพ่ะย่ะค่ะ นี่ออกจะแปลกเกินไปแล้ว ตามหลักแล้วไม่ว่าจะเป็นกลไกหรือว่าห้องลับ ล้วนจะต้องเหลือร่องรอยไว้บ้าง”“ตามผนังในห้องนี้ล้วนเป็นกำแพงตัน ไม่มีกลไก แล้วก็ไม่มีช่องกั้น ด้านล่างของห้องนี้ก็คือทะเลสาบ แล
นกการเขนเงาเป็นนกที่เงามีโดยเฉพาะ เป็นช่องทางการสื่อสารระหว่างเงาด้วยกันพวกมันอยู่ไปทั่วทุกหนแห่ง และสามารถส่งข่าวสารไปทั่วทุกที่นกกางเขนเงาทุกตัวล้วนได้รับการฝึกฝนมาอย่างเข้มงวด และระหว่างพวกมันเองจะมีรูปแบบวิธีการแยกแยะตัวตนหนึ่งชุดไม่เพียงเท่านี้ ช่องทางการสื่อสารข้อมูลระหว่างเงาจะมีระบบรหัสที
ความเป็นไปได้มากที่สุด คือพี่ใหญ่ใช้ประโยชน์จากทาสเป่ยลู่คนนั้น ทำเรื่องที่มิอาจเปิดเผยได้เหล่านั้นอยู่ที่นี่หากเป็นเหตุผลเช่นนี้ เบาะแสทุกอย่างล้วนราบรื่นแล้วตงฟางหลีเดินอ้อมห้องอีกหนึ่งรอบใช้มือสัมผัสและเคาะสิ่งของที่น่าสงสัยทั้งหมดเบา ๆ ไปหนึ่งรอบน่าเสียดาย ที่หาร่องรอยของห้องลับไม่เจอ“จางฉู