บอกความจริงน้องๆ

ได้ยินชาวบ้านที่เมืองเหลิงซานคุยกันนางจึงถามข้อมูลมา ที่หยางไหวมีแค่สี่ร้อยหลังคาเรือน ไม่เล็กจนเกินไป ไม่ใหญ่จนพลุกพล่านน่ารำคาญ ก่อนจะเอ่ยกับชายวัยกลางคนมีสายตาไม่น่าไว้วางใจ นางกำลังแพ้ท้องยังไม่สามรถกระทืบใครได้เต็มที่จึงอยากไปให้พ้นๆก่อน

"ขอบคุณท่านลุงเจ้าค่ะ เช่นนั้นข้าขอตัวก่อนนะเจ้าคะ ใต้เท้าข้ากับน้องผ่านได้หรือยังเจ้าคะ"

"ผ่านได้แล้ว เอ่อเดินทางระวังด้วยนะแม่นางกำลังตั้งครรภ์บางคนนะชอบรุ่มร่ามกับสตรีมีครรภ์เหมือนเป็นโรคจิต"

เจ้าหน้าที่ยอมให้ผ่าน แต่ประโยคหลังเขาเดินมากระซิบกับนางเป้นการเตือน เสิ่นชิงเวยเอ่ยขอบคุณ ดูท่าไอ้แก่โรคจิตนี่ชอบหลับนอนกับผู้หญิงท้อง เสิ่นชิงเวยยอมรับว่าร่างเดิมที่นางครองอยู่นี้นับว่าสวยเชียวหล่ะ ถ้าอยู่ในยุคปัจจุบันเป็นนางเอกหรือนางแบบโฆษณาสบายเลยไม่แปลกที่ไอ้นี่จะหื่น

"นั่งดีๆนะพี่จะไปหาโรงเตี้ยมพักก่อน"

"พี่ใหญ่ข้าง่วงแล้ว"

"ได้ๆ เดี๋ยวไปดูตรอกข้าหน้ากัน"

เห็นไอ้แก่นั่นส่งสัญญาณให้คนของมันแล้วว่าให้ตามรถม้านางมา หึ นี่ใครย่ะ ควบรถม้าเข้าเมืองก็หาจังหวะซัดเข็มเงินที่ชุบยาสลบเอาไว้ใส่พวกมันทันที รถม้าไปไกลแล้ว แต่คนของตาแก่นั่นค่อยๆล้มลงๆทีละคน เข็มเงินนี่นางไปให้ช่างเหล็กที่เมืองเหลิงซานตีให้เพื่อป้องกันตัว

นางกำลังตั้งครรภ์ไม่สามารถใช้วิชาที่เคยฝึกมาจากโลกก่อนได้ อีกอย่างร่างนี้บอบบางเกินไปไม่มีเวลาออกกำลังกายปรับสภาพร่างกายเลยก็มาตั้งครรภ์เสียก่อน สั่งทำเข็มเงินมาสองร้อยเล่มตั้งแต่ได้มาเพิ่งใช้ครั้งแรก

ไม่นานรถม้าก็ออกจากตัวเมืองมุ่งหน้าไปเรื่อยๆจนถึงตำบลหยางตอนยามเซิน จึงหาโรงเตี้ยมเข้าพักในห้องของโรงเตี้ยมสามพี่น้องอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว เสิ่นชิงเวยรู้ดีว่าน้องๆมีคำถามนามจึงไม่อ้อมค้อม

"คืนที่พี่ไม่ได้กลับบ้านมันมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น แม่ทัพเผยถูกคนวางยาและป้าฝางคนที่สั่งงานใช้งานพี่เป็นคนหลอกพี่ไปเรือนต้องห้ามให้ทำความสะอาด"

"ถ้าเช่นนั้นเกิดอะไรขึ้นอีกเจ้าคะ ยานั่นใช่ยาพิษใช่หรือไม่ พวกเขากล่าวหาท่านเป็นคนวางยาหรือเจ้าคะ"

"อิม อาผิงมันเป็นยาปลุกหหำหนัด ทำให้ระหว่างพี่กับท่านแม่ทัพเกิดเรื่องชายหญิงขึ้นมา ตอนนี้พี่ตั้งครรภ์บุตรของเขา"

"พี่ใหญ่ขอรับ แล้วเหตุใดเราต้องหนีด้วยขอรับ"

"เดิมทีเผยซ่างกวนมีสัญญาหมั้นหมายอยู่กับหลิวเสี่ยวเยี่ยน แต่เพราะเขาไม่เข้าใกล้สตรีรังเกียจสตรีหลิวเสี่ยวเยี่ยนคิดว่าเขาเป็นพวกตัดแขนเสื้อ เลยวางแผนนี้ขึ้นมาเพื่อให้ตนเองได้ถอนหมั้นอีกอย่างนางจะได้แต่งงานกับองค์ชายใหญ่จ้าวเหวิน นางอยากแต่งกับองค์ชายมากกว่าแม่ทัพที่ใช้ทั้งชีวิตอยู่แต่ในสนามรบรั้งอยู่แต่ชายแดน คงเกรงวาจะไม่สุขสบายและต้องลำบากจึงอยากถอนหมั้นแต่วิธีการนั้นสกปรกเกินไป"

"ถ้าเช่นนั้นที่เราหนีใครกันแน่เจ้าคะ ท่านแม่ทัพหรือว่าตระกูลหลิว หรือว่าจ้าวเหวิน หึน้องชายของเขาจ้าวเหมิ่นนิสัยแย่มากนักข้ารังเกียจองค์ชายคนนี้"

"ตอนที่พี่ออกมาป้าฝางถูกโบยจนตาย พ่อบ้านประกาศว่าให้เป็นตัวอย่างคนที่คิดไม่ซื่อและหวังล่วงเกินท่านแม่ทัพน่ะ"

"ความหมายของเขาเตือนมาที่ท่านด้วยใช่ไหมขอรับพี่ใหญ่"

"อืม อาชิวกล่าวถุกแล้ว พักผ่อนเถอะ พี่จะไปหานายอำเภอขอทำเรื่องทะเบียนบ้าน แล้วให้เขาช่วยหาบ้านสักหลังในหมู่บ้านให้ หากเราดุ่มๆไปเองชาวบ้านและผู้นำหมู่บ้านอาจไม่ต้อนรับหญิงหม้ายสามีตายเท่าไหร่นัก"

"พี่ใหญ่หากไม่ใช่เพราะพวกเราเป็นตัวถ่วงท่านๆอาจไม่ต้องเผชิญเคาระห์ร้ายเช่นนี้เจ้าค่ะ"

"อาผิง อย่าพูดเช่นนี้อีกพี่เป็นพี่สาวคนโต มีหน้าที่ต้องดูแลพวกเจ้าแทนท่านพ่อท่านแม่  ต้องให้พวกเจ้าอิ่มท้อง เรื่องผ่านไปแล้วมิอาจแก้ไขอันใดได้อีกจากนี้ไปช่วยพี่เลี้ยงเจ้าตัวน้อยในท้องนี่ดีกว่า อย่างไรเสียเด็กก็มิได้ทำอันใดผิด"

น้องสาวและน้องชายพยักหน้า เสิ่นชิงเวยเปลี่ยนเสื้อผ้าทำทรงผมเช่นสตรีที่ออกเรือนแล้ว ก่อนจะไปที่ศาลาว่าการในตำบล เมื่อมาถึงก็พบกับกู้เหยียนนายอำเภอ ที่ว่าการอำเภอหยางอยู่ในตำบลหยางไหวเสิ่นชิงเวยแจ้งขอทะเบียนบ้านแก่เขา