Share

ตอนที่18

last update Huling Na-update: 2025-04-29 17:06:57

เมื่อมูเล่กลับเข้าถ้ำมา ก็ได้ถามทุกคนว่าจะไปต่อหรือเปลี่ยนใจกลับออกจากป่า

" ก็ต้องไปต่อสิพราน นี่พวกเรายังไปไม่ถึงไหนเลยนะ ยังไงก็ต้องนำกล้วยไม้สีรุ้งกลับไปด้วย"

" มีใครจะเปลี่ยนใจไหม ฉันจะไม่บังคับหากใครเปลี่ยนใจก็ให้กลับพร้อมกับคุณอาชวีได้ พรานเซโพจะนำทางทุกคนออกจากป่ากลับกรุงเทพ แต่ถ้าใครจะไปต่อเราก็จะไปด้วยกัน พรานมูเล่จะนำทางเราสู่หุบเขามรณะ"

กิตติศักดิ์ถามทุกคนในทีม ดารินลังเลเธอก็อยากกลับ จึงมองหน้าธารธาราเพราะคิดว่าธารธารายังไงก็ต้องกลับกับอาชวี แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อธารธาราพูดขึ้นมาว่าจะไปต่อกับทีม กิตติศักดิ์ยิ้มดีใจ อาชวีรีบเดินเข้ามาจับแขนธารธารา

" ไม่ได้นะน้ำ คุณไปต่อไม่ได้ คุณต้องกลับกับผม"

" ปล่อย ฉันไม่ใช่ลูกน้องของคุณที่ต้องทำตามคำสั่งคุณ คุณจะกลับก็กลับไปคนเดียวฉันไม่กลับ จนกว่าจะได้กล้วยไม้สีรุ้งกลับไปด้วย นี่เป็นความตั้งใจของฉันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"

" ไอ้กล้วยไม้บ้าบอนั่นมันมีอยู่จริงที่ไหนหล่ะ กลับไปคุณอยากได้สีรุ้งหรือสีเลือดผมจะให้คนพ่นสีจะเอาสักกี่ร้อยกี่พันดอกก็ได้"

" คุณจะบ้าเหรอ มันต้องเป็นสีที่เกิดเองตามธรรมชาติ ไม่งั้นจะมีสรรพคุณทางยาได้ยังไง"

" ผมไม่สน ยังไง
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • ธารนางครวญ   ตอนที่55

    แสงแดดสาดส่องมาทำให้ธารธาราค่อยๆลืมตาขึ้น ก็เห็นว่าตัวเองนั่งหลับไปข้างหินเจ้าแม่นางครวญ ไม่รู้ว่าตัวเองนั่งอยู่ตรงนี้มานานแค่ไหนแล้ว สายตาก็เหลือบไปเห็นอีกฝั่งมีน้ำแดงและขนมวางอยู่ เอ๋ ใครเอามาวางไว้ตรงนี้หว่า ท้องก็ร้องจ้อกๆขึ้นมา สงสัยมีคนเอามาเซ่นเจ้าแม่ตั้งแต่ก่อนเธอจะมา อือเจ้าแม่กินแล้วแหละ งั้นเธอนั่งกินขนมอย่างอร่อย อีกมือก็ยกขวดน้ำแดงขึ้นมาดูด ซู้ด" ขนมอะไรไม่รู้อร่อยดีเหมือนกันนะเนี่ย ง่ำง่ำ ง่ำ"มัวแต่กินเลยไม่รู้ว่ามีกลุ่มคนเดินเข้ามาใกล้" เจ้าแม่นางครวญขอบคุณนะเจ้าคะขนมอร่อยมากเลย ฉันขอรอผัวฉันตรงนี้เป็นเพื่อนเจ้าแม่นะ ฮือฮือ "" มารอผัวเหรอ"" ใช่ ไม่รู้เขาจะกลับมามั๊ย เขาถูกยิงตกน้ำ มีแต่คนบอกว่าเขาน่าจะตายห่าไปแล้ว ฮือฮือ แต่ แต่ฉันไม่เชื่อ ฉันจะรอเขาอยู่ที่นี่ ฮือฮือ ถึงเขาเป็นผีก็ต้องมาหาฉัน "" เอาขนมอีกไหม"" อือได้ก็ดี"ธารธารารับขนมจากมือใครไม่รู้มาแกะกิน " ง่ำ ง่ำ อื้ออร่อยหวานมันส์กรอบ "" ค่อยๆกินเดี๋ยวติดคอ กินน้ำด้วย"เธอรับขวดน้ำมาดูดแล้วหยุดชะงัก เธอพูดกับใคร ใครยื่นน้ำยื่นขนมให้เธอ แล้วก็ค่อยๆหันหลังไปมอง อาโบ ผีอาโบเหรอ นี่วิญญาณของเขามาหาเธอกลางวั

  • ธารนางครวญ   ตอนที่54

    อาโบทำสัญลักษณ์ให้ทุกคนถอย เมื่อออกมาห่างพอสมควรก็พูดเป็นภาษาชนเผ่าที่อาชาฟังไม่ออกว่าพูดอะไรกัน โพโรโรกับลูกน้องอีกคนรับคำสั่งแล้วรีบออกไป ที่เหลือให้ตามอาโบมา เซโพพาอาชาไปซุ่มดูอยู่หลังพุ่มไม้เห็นอาโบ จ่อจ่อ มะทูจ่อและลูกน้องอีกคนค่อยๆแอบเข้าไปที่ตั้งของพวกมัน " พวกอาร์มี่"" ห๊ะ อาอะไรนะ"" อาร์มี่"" แล้วมันเหมือนกับพวกอียูพวกอาร์เคไหม"" อือก็เป็นชนเผ่าปกครองตัวเองเหมือนกันแต่ขึ้นชื่อเรื่องความโหดมากกว่า"" ห๊า แล้ว แล้วนายวีของฉันกับไอ้ดำจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ โธ่นาย"" ไม่ต้องห่วง อาโบเขาเก่ง อย่าลืมเขาเป็นถึงหัวหน้าพวกอาร์เค"ปัง ปัง ปัง ปัง เสียงปืนดังสนั่นติดๆกัน จ่อจ่อพาอาชวีวิ่งออกมา ตามมาด้วยลูกน้องอีกคนที่พาดำรงตามมาติดๆ อาโบกับมะทูจ่อช่วยกันยิงสู้ไม่ให้พวกอาร์มี่ตามมา เซโพกับอาชาออกจากที่ซ่อนยิงสู้พวกมันที่ตามมาแล้วรีบไปรับอาชวีกับดำรงปัง ปัง ปัง ปัง อาโบให้ทุกคนไปก่อน ส่วนตัวเองคอยยิงระวังหลังให้จนข้ามฝั่งมาได้ ฝั่งคนรอก็ลุ้นใจจดใจจ่อโดยเฉพาะธารธาราที่นั่งไม่ติด ชะเง้อรออาโบกลับมาพั่บ พั่บ พั่บ พั่บ" เสียงฮ.นี่ฮ.มาจากไหน"ทุกคนแหงนมองบนฟ้าก็เจอเฮลิคอปเตอร์ โพโรโร

  • ธารนางครวญ   ตอนที่53

    " ไม่ใช่ ผมไม่เคยเห็นคุณเป็นของเล่น แต่ผมยังไม่รู้ใจตัวเองเลยเย็นชากับคุณ เรื่องอัญผมไม่เคยจริงจังกับเธอเลย ที่จริงผมรักคุณมาตลอด รักมานานแล้ว แต่พึ่งรู้ตัวตอนที่คุณจากไป ให้โอกาสผมอีกสักครั้งผมจะรักคุณให้ดีๆ ไม่ทำให้คุณเสียใจอีก"" ฉันให้โอกาสคุณหลายครั้งแล้วแต่คุณไม่เอาเอง โอกาสครั้งสุดท้ายคือวันที่คุณทิ้งฉันไปหาอัญญาอร ฉันขอร้องคุณแล้วแต่คุณไม่เลือกฉัน"อาชวีเข่าอ่อนแทบทรุดวันนั้นอัญญาอรโทรหาเขา บอกว่ามีคนสะกดรอยเดินตามเธอมาเธอกลัวมาก ให้เขาออกไปหาเขาเลยรีบร้อนออกไป ตอนนั้นธารธาราบอกว่าให้เขาอยู่กับเธอเธอรู้สึกไม่ค่อยสบาย อยากให้เขาอยู่เป็นเพื่อนแต่เขาก็ไม่ได้สนใจ ยังตะคอกใส่เธอว่าให้เธอไปหายากินเอง ไม่ก็ไปหาหมอ เขาไม่ใช่หมอจะไปช่วยอะไรได้พูดจบก็สะบัดเธอออก เดินไปไม่หันหลังกลับมามอง แล้วเขาก็ไปหาอัญญาอรตอนเช้าอาชาโทรมาบอกว่าธารธาราป่วยเข้าโรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อคืน เขาเลยไปเยี่ยมเธอเห็นเธอนอนนิ่งให้น้ำเกลืออยู่ก็รู้สึกผิดนิดหน่อย แต่นั่นแหละเขาไม่ใช่หมอบอกไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ ป่วยก็มาหาหมอก็ถูกแล้ว เธอเห็นหน้าเขาก็พูดคุยถามไถ่ปกติบอกว่าไม่เป็นอะไรให้เขากลับไปทำงานเถอะ เขาก็คิดว่าเธอ

  • ธารนางครวญ   ตอนที่52

    ผีตัวหนึ่งแว่บมากอดภาสกรจากข้างหลัง " ช่วยด้วยไอ้ด้วงช่วยกูด้วย"ดุษฎีจะเข้าไปช่วย แต่ไม่รู้จะช่วยยังไงเขาก็ถูกมันดึงขาอยู่เหมือนกัน" อาโบ พวกเรามารวมพลังกันน่าจะช่วยไล่พวกมันไปได้ "มูเล่ร้องบอกอาโบ อาโบบอกให้ธารธาราอยู่ใกล้ๆเขา แล้วเดินไปนั่งหันหลังชนกันสามคนกับเซโพและมูเล่ จากนั้นก็ช่วยกันร่ายคาถาอาคม ตอนนี้ทุกคนต้องช่วยตัวเองไปก่อน ธารธารานั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากอาโบ ที่จริงเธออยากจะกอดเขาไว้แน่นๆแต่ไม่อยากรบกวนสมาธิเขา มีผีโผล่มาพยายามดึงเธอแต่มีแสงสีเขียวพุ่งออกมา มันก็ต้องรีบหดมือกลับอย่างไวแล้วหายแว่บไป ผีอีกหลายตัวที่พยายามจะเข้ามาทำร้ายเธอก็เป็นแบบเดียวกัน เธอหยิบสร้อยเขี้ยวเสือไฟที่สวมอยู่ขึ้นมาดูอย่างแปลกใจแสงสีทองพวยพุ่งขึ้นมาเหนือหัวของอาโบเซโพและมูเล่ ก่อนจะแผ่กระจายไปทั่วทั้งบริเวณ สาดส่องทะลุพวกผีห่าทุกตัว พวกมันส่งเสียงร้อนโหยหวนก่อนจะพากันสลายหายไปอาโบรีบลุกขึ้นวิ่งเข้าไปหาธารธาราดึงเธอเข้ามากอดไว้แน่น" ไม่เป็นอะไรใช่ไหม"" ไม่เป็นไร สร้อยที่นายให้ช่วยฉันไว้ "อาโบจับมือธารธาราเดินเข้าไปรวมกับทุกคนก่อนจะพูดขึ้น" ทุกคนเก็บของ พวกเราต้องไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้เลย"

  • ธารนางครวญ   ตอนที่51

    อาโบนำทางทุกคนออกมาด้านหลังหุบเขาที่มีทางเชื่อมต่อกับเทือกเขาอีกลูก ไม่ต้องไต่เชือกข้ามฝั่งเหมือนขามา เดินลัดเลาะตามสายน้ำไปเรื่อยๆ" สายน้ำนี้ใช่ธารน้ำที่อยู่ตรงกล้วยไม้สีรุ้งใช่ไหม"ธารธาราถามขึ้นมา อาโบพยักหน้า ครั้งหนึ่งเขาหนีการไล่ล่าของฝ่ายศัตรูเข้ามาซ่อนตัวอยู่แถวกล้วยไม้สีรุ้ง ทีแรกเขาคิดว่าเป็นทางตันไม่มีทางออก ตอนนั้นเขาบาดเจ็บหนัก ถึงหนีพ้นจากพวกมันแต่ที่นี่อากาศมีน้อยหายใจลำบาก เขาคิดว่าจะตายอยู่ที่นี่เสียแล้ว แต่ก็สังเกตุเห็นว่าธารน้ำไหลมีน้ำไหลออกไปข้างนอก จึงเดินตามน้ำไหลออกไป จากทางน้ำเล็กๆค่อยๆกว้างขึ้นกลายเป็นแม่น้ำ และเขาก็รอดมาได้อาโบพาทุกคนเดินตามธารน้ำเล็กๆออกมาจนกลายเป็นแม่น้ำกว้าง น้ำใสไหลเย็นมองเห็นก้อนหินและปลาตัวเล็กแหวกว่ายไปมาทุกคนพักเหนื่อยกินน้ำล้างหน้าล้างตาเย็นๆหายเหนื่อยก็เดินทางต่อ เช้าจรดเย็นเย็นจรดเช้าของอีกวัน ผ่านแดดร้อนบ้างฝนตกบ้าง จนพากันเดินมาถึงที่แห่งหนึ่งก็พลบค่ำพอดีจึงหยุดพักพวกลูกน้องของอาโบช่วยกันหากิ่งไม้มาก่อกองไฟ หลังกินอาหารเสร็จ อาโบก็เตรียมที่นอน เขาเอาผ้าผืนหนึ่งออกมาปูรองนอน หยิบเอาผ้าห่มลายแมวที่ธารธาราใช้ห่มประจำออกมาเตรียมใ

  • ธารนางครวญ   ตอนที่50

    " น้ำ น้ำหมายความว่ายังไง น้ำจะไม่กลับไปทำงานที่สถาบันกับพวกเราแล้วเหรอ"กิตติศักดิ์รีบถามขึ้นมาด้วยความตกใจ" หากล้วยไม้เจอก็เป็นอันจบภารกิจ ฉันจะกลับไปกับอาโบ"ทุกคนตกใจที่ได้ยิน ดารินรีบเข้ามาจับแขนธารธารา" น้ำเธอคิดดีแล้วเหรอ ถึงจะเธอจะคบกับอาโบแต่ก็ไม่ต้องออกจากสถาบันก็ได้นี่"ธารธาราส่ายหน้า" ฉันตัดสินใจแล้ว ที่กรุงเทพไม่มีอะไรให้ฉันผูกพันธ์ ไม่มีอะไรให้เป็นห่วง ฉันเหลือตัวคนเดียวไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน พ่อแม่ก็ตายหมดแล้ว ชีวิตนี้ฉันมีแต่อาโบ"เธอกอดแขนอาโบแน่น เขาลูบหัวเธอเบาๆปลอบโยน " เธอยังมีฉันไงเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ""ก็ใช่ แต่ "" แต่อะไร"" เพื่อนไม่เหมือนผัวนี่"" _ "เธอไม่มีเพื่อนก็ได้ แต่ไม่มีผัวไม่ได้ เธอขาดอาโบไม่ได้" ที่เราหาเป็นส่วนนอกสังเกตุไหม เมื่อมองจากที่ไกลๆเราจะเห็นมันเป็นรูปหัวกะโหลกมีตาสองตา"เมื่ออาโบพูดขึ้นมาทุกคนก็คิดตาม" เราหาบริเวณรอบนอกมาหมดแล้ว แต่ยังไม่ได้เข้าไปข้างใน"" ข้างในที่ว่านี่ใช่ตรงที่ดูคล้ายกับลูกตาโบ๋ๆเวลามองมาจากที่ไกลๆไหม"" นั่นแหละใจกลางหุบเขาแห่งนี้"มูเล่เซโพและพวกลูกน้องของอาโบ ใช้มีดฟันเครือไม้ที่ขึ้นแน่นขนัด ก่อนจะพาก

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status