ช่วย

“มึงไม่เห็นเหรอที่โล่งขนาดนี้กูฉี่ไม่ออกหรอก อยู่ที่บ้านกูต้องเข้าห้องน้ำโถฉี่เป็นแสน มึงจะให้กูฉี่ที่โล่งแบบนี้นี่นะ กูทำไม่ได้ พาไปที่ที่รกกว่านี้ ไม่งั้นกูฉี่ไม่ออก” ความจริงโกหก ชักโครกที่ไร่ก็ราคาธรรมดาทั่วไปนี่แหละ ใครจะบ้าซื้อราคาเป็นแสน ถึงจะรวยแต่ไม่ได้โง่เสียเงินกับของแบบนั้นนะ

            เรื่องมากจังโว๊ย เหมี่ยงกับเพื่อนละอยากบ้าตาย ไอ้นายหัวดูสมบุกสมบันขนาดนี้ แต่ทำตัวเหมือนลูกคุณหนูไปได้ เข้าใจว่ารวย แต่ขนาดโถฉี่ราคาเป็นแสน บ้าหรือเปล่า แต่เอาเถอะ ตอนนี้พวกเขาต้องเร่งเวลา เกิดเถียงมากแล้วไอ้นายหัวนี่เรื่องมากอีกจะซวยเอา เพราะแบบนั้นเหมี่ยงกับเพื่อนเลยพาสิงหราชเดินมาอีกหน่อย ที่ตรงนี้มีพุ่มไม้เยอะพอควร

            มือหนาปลดเข็มขัดตัวเองออก เกิดเสียงโลหะปะทะกันเล็กน้อย โจรร้ายทั้งสองโล่งใจที่พวกมันจะได้ไปจากที่นี่เสียที แล้วในตอนนั้นเองนายหัวหนุ่มพูดขึ้นอีกครั้ง

            “ของกูใหญ่จังวะ ของมึงใหญ่หรือเปล่า”

            “รีบๆฉี่ไป จะได้ไปสักที” สิงหราชหัวเราะราวกับว่าไม่ได้ตกอยู่ในสถานการณ์เลวร้าย

            “จริงๆนะ ใหญ่เท่าแขนเด็กเลย ใครเคยกับกูก็ชอบทั้งนั้น” ตั้งแต่ถูกจับตัวมาเขาว่าเขาดูลักษณะท่าทางของคนบางคนออก ในกลุ่มนี้มีคนที่ชอบเพศเดียวกันอยู่หนึ่งคน โดยที่ชายคนนั้นมีความเฟมมีนิลออกมานิดหน่อยอยู่ในลักษณะท่วงท่า การเดิน หรือน้ำเสียง เขาไม่ได้เหมารวมอีกเพศทุกคนว่าต้องเป็นแบบเดียวกัน ทว่าเขาเดาไม่ผิดว่าหนึ่งในนั้นต้องชอบผู้ชายแน่นอน

            “มึงอยากดูมั้ย” ใบหน้าเหล่อเหลาที่เต็มไปด้วยหยาดเหงื่อดูเซ็กซี่หันไปมองชายที่อยู่ข้างๆ แวบหนึ่งมุมปากหยักโค้งสวยปรากฏเป็นรอยยิ้มเพราะโจรร้ายอย่างเหมี่ยงนั้นมีท่าทีเลิ่กลั่กโดยการหันไปทางอื่น ก่อนจะหันกลับมาใหม่อย่างรวดเร็ว ไม่ได้คิดไปเองว่าด้วยเสียงทุ้มที่เคยแข็งกระด้างและเกรี้ยวกราดโอนอ่อนลงและเต็มไปด้วยความพยายามทำให้เสียงของตนปกติ

            “พูดเหี้ยอะไร ระ รีบฉี่ไปเลย” แล้วดูเหมือนว่าตอนนี้โจรอีกคนนามว่าเพื่อนจะกดมองเหมี่ยงอย่างกดดันอย่างไม่ให้การทำงานของพวกตนเสีย

            “กูไม่ว่าอะไรหรอก แบ่งๆกันดู มึงก็เหมือนกูไม่ใช่เหรอ เราก็เหมือนกัน ถ้าอยากดูก็ดูเลยสิ”

            สิงหราชนั่นหล่อเหลา และเต็มไปด้วยเซ็กซ์แอพพีล เหมี่ยงได้ยินเรื่องนี้เลื่องลือทุกสารทิศ อีกทั้งความร่ำรวยยังเป็นเครื่องประดับชั้นดีที่ไม่ต้องสวมอะไรก็ทำให้คนคนหนึ่งดูดีขึ้นมาอีกหลายเท่า ในกลุ่มเพื่อนเขาเคยเอ่ยถึงนายหัวหนุ่มหลายครั้ง คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้เจอตัวจริง และเมื่อเจอแล้วกลับพบว่าเรื่องเล่าเหล่านั้นไม่เกินความจริงเลย

            นายหัวสิงหล่อจริงๆ

            แต่ถึงอย่างนั้นชีวิตตนก็สำคัญ และดูจากท่าทางเจ้าเล่ห์ของนายหัวหนุ่มแล้ว  คงไม่ดีแน่ถ้าตกหลุมพราง ทว่าเจ้ากรรมยิ่งเขาทำเป็นไม่มอง สิงหราชก็ดูจะขยับมาทางเขาเรื่อยๆ ความรู้สึกตอนนี้ถ้าเขาเป็นผู้ชายก็คล้ายกับว่ามีสตรีขยับร่างกายเปลือยเปล่าเข้ามาหา ความนุ่มนวลและยั่วเย้าช่างคล้ายกับความหอมหวานที่ดึงดูดเรา และใช่ก่อนนั้นที่เหมี่ยงเผลอก้มลงไปมองความใหญ่โตที่เห็นเพียงเลือนรางก่อนมันเริ่มชัดขึ้นเรื่อยๆ

            “อั่ก”

            ด้วยความรวดเร็วสิงหราชใช้กำปั้นที่ถูกมัดไว้ฟาดเข้าไปที่ท้ายทอยโจรร้าย ความจริงเขาปลดเชือกให้หลวมๆตั้งนานแล้ว รอโอกาสนี้เพียงอย่างเดียว

            เชือกหล่นลงพื้นนายหัวหนุ่มซ้ำลงไปที่อกชายกำยำ แย่งปืนมา ก่อนจะยิงเข้าที่ชายอีกคนอย่างไม่รีรอ

            ได้ยินเสียงปืน ไกรพบที่กำลังดูสถานการณ์อยู่แล้วก็สั่งลูกน้องให้เข้าจับกุมทันที

            เกิดเสียงปืนยิงปะทะกันไปทั่ว นาราได้แต่นั่งตัวแข็งทื่อ ไม่รู้จะไปทางไหนดี เสียงปืนใกล้ๆทำให้หญิงสาวสั่นกลัวไม่น้อย ทว่าอย่างนั้นก็ยังอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อยากรู้ว่าสิงหราชเป็นอะไรหรือเปล่า และเธอคงอยู่เฉยๆที่นี่ไม่ได้ คิดได้ดังนั้นหญิงสาวก็ขยับเข้าไปใกล้วงปืน ตอนนี้เองที่เห็นว่าคนจากสองฝังยิงสวนกันจากฝั่งซ้ายและขวา โดยที่เธออยู่ตรงกลางกำบังหลังต้นไม้ใหญ่ แล้วสิงหราชอยู่ไหน

            เธอพยายามกวาดสายตามองหาทว่าไม่พบ เห็นเพียงกลุ่มชายชุดดำกับชายชุดสีกากีกำลังยิงปะทะกันอยู่  ทว่ามองหาไปเพียงไม่นานก็พบเข้ากับร่างคุ้นตาแม้มีพุ่มไม้บดบังนาราก็จำได้ ตอนนี้นายหัวสิงกำลังอยู่ที่ต้นไม้ที่อยู่ห่างจากเธอไปไม่ไกล ร่างบางตกใจเพราะเขาอยู่ตรงฝั่งนั้นคนเดียวโดยไม่มีคนอื่นคอยช่วย

            ปัง! ปัง! ปัง!

            โจรร้ายลั่นไกตอบโต้ไปจนมีฝั่งตำรวจได้รับบาดเจ็บ ไกรพบเบิกตากว้าง ก่อนจะยิงคุมกันลูกน้องที่บาดเจ็บไม่ให้โดนทำร้ายอีก กระสุนปืนฝังเข้ากับต้นไม้ใหญ่กระจุยกระจาย เกิดเสียงร้องโหยหวนเนื่องจากคนร้ายถูกยิงเช่นกัน

            “มึงอยู่ไหน!”

            ผู้กำกับหนุ่มวอหาสิงหราช เสียงปืนได้ยินผ่านเครื่องมือสื่อสาร ตอนนี้กำลังชลมุนกันอย่างหนัก เขาอยากให้สิงหราชมาทางนี้เพื่อคุมกันลูกน้องที่โดนยิง

            “กูอยู่อีกฝั่ง” เสียงเข้มตอบกลับมา ใจตำรวจหนุ่มไม่สู้ดีนัก ตอนนี้จริงอยู่ว่าไม่อยากให้เพื่อนเข้ามา ทว่ามันอยู่ตรงนั้นคนเดียวก็เป็นอันตรายมากเหมือนกัน ยิ่งตอนนี้คนฝั่งเราเหลือน้อยแล้ว ไกรพบอยากจบให้ไว้ที่สุด เขาไม่อยากให้มีใครบาดเจ็บอีก

            “พวกมันได้เปรียบเรา ดูเหมือนจะมีนักแม่นมือปืนอยู่ในนั้นด้วย ตอนนี้พวกเราถูกยิงไปสองคนแล้ว กูกลัวมึงจะเป็นอะไรไปอีก เอาแบบนี้กูจะยิงเปิดทางให้มึง ให้มึงมาหากู” ใช่ ไม่ได้มีเพียงสามคนอย่างที่คิด พวกมันมีอีกหลายคนรอซุ่มอยู่

            “...”

            “เราต้องรอดเพื่อน”

            สิงหราชหันหลังชนต้นไม้ ไตร่ตรองอย่างหนัก เขารู้ดีทางที่ดีที่สุดคือจบเรื่องให้เร็ว แล้วนั่นเท่ากับว่าต้องมีการปะทะ ดูว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจะแพ้ไป ออกจากป่านี้พาคนเจ็บไปรักษาตัว รอเพียงนาทีไม่ได้ เพราะนั่นเท่ากับว่าอาจมีการสูญเสียเกิดขึ้น

            “อืม” เพราะแบบนั้นนายหัวหนุ่มจึงรับคำอย่างหนักแน่น

            “ยิงเปิดทางให้กูด้วย”