เขาของเธอ

ไกรพบทำตามที่เพื่อนบอกยิงเปิดทางให้สิงหราช แต่ถึงอย่างนั้นคนร้ายก็รู้ตัวยิงกระหน่ำกลับมา สิงหราชรีบหลบหลังต้นไม้ อีกไม่ถึงสิบก้าวจะถึงตัวผู้กำกับหนุ่มแล้ว ทว่าไม่ง่ายเลยที่จะเข้าไปหาตอนนี้ เวลานี้ไกรพบทั้งยิงเปิดทางให้เขาและคุมกันคนที่บาดเจ็บ นายตำรวจสองนายก็กำลังทำหน้าที่กันอย่างต่อเนื่อง เพราะแบบนั้นสิงหราชต้องเข้าไปช่วยเพื่อนตัวเองโดยไว

            ตอนนั้นเองตาดุจเหยี่ยวต้องขยายกว้างเพราะไกรพบถูกยิงเข้าที่ไหล่ด้านซ้าย สิงหราชไม่มีรออีกแล้ว เขารีบเข้าไปช่วยเพื่อนทันที ตอนนี้นายหัวหนุ่มยิงปะทะกลับอย่างไม่มีใครยอมใคร ขบกรามแน่นที่ตอนนี้ฝ่ายตนเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ

            มือใหญ่ลั่นไกจนกระดูกชาไปทั่วนิ้ว ทว่าก็ยังไม่ยอมแพ้ ในเวลานั้นที่สิงหราชหันหน้าเข้าหาเพื่อนที่กำลังใช้หลังนั่งพิงต้นไม้ใหญ่ ดวงตาเรียวคมไล่มองหยาดเลือดไหลเป็นทางจากต้นแขนมายังข้อมือ ที่บัดนี้แดงซ่านไปด้วยหยาดโลหิต ก่อนเลื่อนขยายไปมองตำรวจอีกสองนายที่กำลังนอนทรมานกับความเจ็บที่ได้รับ และอีกสองคนที่กำลังยิงปะทะด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

            ไม่ได้แล้ว แบบนี้ได้ตายกันหมดแน่

            เดาๆดูแล้วสิงหราชคิดว่าในนั้นมีนักแม่นปืนอยู่คนหนึ่งอย่างที่ไกรพบบอก มันคือคนที่ยิงปืนแม่นมากๆ ถ้าให้เดาคนที่กำลังบาดเจ็บอยู่ฝีมือคงมาจากมันคนนั้น เพราะแบบนั้นเขาจึงต้องกำจัดมันก่อน แต่ตอนนี้สิงหราชต้องรู้ให้ได้ว่ามันเป็นใคร ตำแหน่งอยู่ตรงไหน เขาจะได้จัดการมันได้ทัน

            ร่างสูงใหญ่หมอบลง ก่อนเพ่งมองไปข้างหน้า ตามลักษณะของนักแม่นปืนแล้ว  คนคนนั้นต้องนิ่งมากที่สุด อยู่ตรงตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่งน้อยมากที่จะเคลื่อนไปไหน

            เจอแล้ว

            ตรงหลังเนินดินเป็นนูนเด่น ตรงนั้นมีชายคนหนึ่งหมอบอยู่ และใช่ มันนี่เองที่เป็นคนถูกส่งมาฆ่าเขาโดยเฉพาะ ชำนาญราวกับถูกฝึกมาอย่างดี เพื่อไว้ทำงานในหน่วยงานยังไงอย่างนั้น...

            แต่ตอนนี้จะทำยังไง ทำยังไงให้ไอ้คนนั้นโผล่หัวออกมา ข้างตัวมันมีคนคอยยิงคุ้มกันให้ แล้วถ้าให้เดามันคงไม่เลิกราถ้าเขาไม่ตายตามที่มันปรารถนา ใช่ พวกนี้มันกะเอาเขาให้ตาย หรือให้พูดเอาให้ตายทั้งหมดในนี้ เพราะถ้าเหลือรอดไปคนที่จะตายต้องเป็นพวกมัน

            ชายหนุ่มขบกรามจนเป็นสันนูน ความคุกรุ่นที่เต็มอยู่ในช่วงอกปะทุขึ้นอย่างไม่จางหาย แต่คงไม่มีเวลามาโกรธแล้วถึงคราวที่ต้องเอาจริง

            โจรมันเหลืออยู่ห้าคน หนึ่งคนเป็นนักแม่นปืน ส่วนอีกสองเป็นคนคุ้มกัน และอีกสองคือคนที่คอยยิงหลอกล่อเขาให้นักแม่นปืนรอสังหารอีกที นับว่าพวกมันฉลาดมาก ฉลาดที่รู้เรื่องราวพวกนี้มาอย่างดี ฉลาดสมกับเป็นลูกน้องนายตำรวจใหญ่ผู้โลภมาก อยากได้ของคนอื่นไปเป็นของตัวเอง

            แต่โทษทีเขาเป็นคนหวงของซะด้วย ถ้าเขาไม่ให้อะไรอย่าได้หวังว่าจะได้

            ร่างสูงคลานไปหานายตำรวจอีกสองคนที่ตอนนี้ยิงสวนกับคนร้ายไม่หยุด เขาจัดการบอกเรื่องที่เพิ่งรู้มา เพราะต้องการที่จะวางแผนให้ตำรวจสองนายนี้ช่วย โดยคนแรกเขาอยากให้ยิงอีกสองคนที่เป็นตัวล่อของนักแม่นปืน และอีกคนยิงสองคนหลังที่คอยคุ้มกันนักแม่นปืนไว้ เมื่อได้รับคำขอร้องแล้วนายตำรวจทำตามอย่างไม่รีรอ

            ปัง!

            ตอนนั้นนั่นเองที่หัวใจของสิงหราชลิงโลดขึ้นอีกครั้ง เพราะคนชุดดำที่อยู่ข้างๆนักแม่นปืนถูกยิงล้มลงไป

            เหลืออีกคน

            เพราะแบบนั้นสิงหราชกระหน่ำยิงอีกคนรัวเร็วจนมันล้มลงไปกับพื้น ด้วยสัญชาตญาณผู้ร้ายอีกสองคนรู้ว่าตนกำลังไม่ปลอดภัยอีกต่อไปถึงได้ย้ายเข้ามาคุ้มกันนักแม่นปืนแทนคนที่ตาย คราวนี้สิงหราชสบถคำหยาบออกมาเพราะมันยิงคนของเขาได้อีกหนึ่ง

          ไอ้เหี้ยนี่ กูไม่เอามันไว้แน่

            มันทำเพื่อนเขาจนบาดเจ็บ ทำร้ายตำรวจไปหลายนาย และเขาจะไม่ยอมเสียใครไปอีก

            มือแกร่งเล็งปืนไปที่ชายชุดดำอันนั่งอยู่ข้างนักแม่นปืน ด้วยการเพ่งสมาธิอย่างแน่วแน่ทำให้กระสุนฝังเข้าไปเจาะกะโหลกศีรษะอีกฝ่ายอย่างจัง ตอนนี้เหลือแค่คนเดียวแล้ว...

            ปัง!

            ราวกับทุกอย่างหยุดนิ่งไร้ความเคลื่อนไหว สิงหราชก้มมองลูกปืนที่ฝังเข้ากับท้องตัวเอง เลือดสีแดงเข้มไหลซึมออกมาเต็มเสื้อของเขา....

            นาราได้แต่ตกตะลึงมองนายหัวหนุ่มโดนยิงต่อหน้าต่อตา ใช่ มันคนนั้นยิงเขา คนที่มันนิ่งกว่าใครและมีสมาธิกว่าทุกคนในนี้ น่าตกใจกว่านั้นเพราะมันเล็งปืนไปที่สิงหราชอีกแล้ว

            วินาทีนั้นความกล้ามาจากไหนมากมายมหาศาลทำให้นารายกปืนขึ้นมา ยอมรับว่ามือของเธอสั่น ทว่านั่นไม่สั่นเท่าเมื่อรู้ว่าสิงหราชกำลังจะโดนอะไร

            ปัง

            มือสั่นไหวลั่นไกออกไป ลูกปืนเฉียดเข้าที่หมวกนิรภัยของคนที่ยิงสิงหราช มันหันมาเพื่อมองว่าใครเป็นคนยิงปืน แล้วในตอนนั้นเองที่นารายิงซ้ำอีกครั้ง

            ปัง ปัง ปัง

            สามนัดถ้วน กระสุนฝังเข้าในตัวนักแม่นปืนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ร่างใหญ่ชักกระตุก เบิกตาโพลง ก่อนจะล้มลงไป ไม่รอช้าเมื่อได้โอกาสอีกคนโดนสิงหราชยิงกระหน่ำใส่เช่นกัน

            นารารีบวิ่งไปหานายหัวหนุ่มด้วยความรวดเร็ว เธอเกือบกรีดร้องออกมาเมื่อเห็นร่างที่นอนจมกองเลือดเต็มไปหมด ใจดวงน้อยหดเหลือไม่กี่นิ้ว ก่อนจะแทบหยุดหายใจเมื่อเห็นว่าไกรพบก็โดนยิงด้วย

            “เป็นอะไรมั้ย” รีบเข้าไปหาสิงหราช เวลานั้นที่น้ำตาของเธอไหล ยิ่งมองเลือดที่ซึมผ่านเนื้อผ้าสีดำเป็นวงกว้าง หัวใจของเธอก็ราวกับถูกบดบี้ไปด้วยเหล็กร้อน แตกสลายไม่มีชิ้นดี

            “ไม่เป็นไร” เสียงของร่างสูงอยู่ในลำคอ โกรธคนตัวเล็กนักที่มาช่วยเขาในสถานการณ์แบบนี้ เขาอยากกอดและบ่นเธอให้สมใจ ทว่าด้วยเลือดที่เสียไปแรงทรงตัวยังแทบไม่มี

            “เป็นอะไรกันมั้ยครับ”

            ราวกับมีเสียงสวรรค์ในตอนอับจนไร้หนทาง ร่างหลายเดินเข้ามาใกล้ เกิดเสียวสวบสาบของการเคลื่อนไหว แล้วทันใดนั้นก็ปรากฏว่าเป็นชาวบ้านที่อยู่ละแวกนี้ และน่าจะเป็นชาวดอยที่อาศัยอยู่ใกล้กับไร่ของธรภูมิด้วย

            “นายหัว!” เพียงเห็นใบหน้าคนบาดเจ็บนอนหายใจรวยริน ชาวบ้านก็แตกตื่นรีบวิ่งเข้ามา พวกเขารีบเข้ามาพยุงสิงหราช พร้อมกับเรียกคนมาเพิ่ม ก่อนจะส่งคนบาดเจ็บไปโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด และวินาทีนั้นเองที่นาราล้มลงไปด้วยความเหนื่อยล้า

            “นาค!” เสียงของสิงหราชดังขึ้น รีบปรี่เข้าไปกอดคนตัวเล็ก ทว่าหญิงสาวไม่รู้สึกตัวเสียแล้ว

            “นาค” เสียงที่พร่ำเรียกเป็นครั้งสุดท้ายก็เป็นผลให้หญิงสาวลืมตาขึ้นมา นารามองไปรอบๆก่อนจะพบว่าที่นี่เป็นบ้านของเธอ และคนที่เรียกอยู่นั้นก็คือมารดาผู้ให้กำเนิด

            “นี่หนูมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ” ก่อนหน้าเธอยังอยู่ในป่า มีเหตุการณ์ปะทะปืนกันอยู่ไม่ใช่เหรอ มีคนเจ็บมากมายและคาดว่าน่าจะเสียชีวิตด้วย และอีกอย่างก็สิงหราชโดนยิง ตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง

            “นายหัวล่ะคะแม่ เขาปลอดภัยมั้ย” หญิงสาวรีบถามด้วยความเป็นห่วง เขาเสียเลือดมาก หน้าก็ซีดราวกับไก่ต้ม เขาจะเป็นอะไรหรือเปล่า ทว่าเธอต้องโล่งใจเมื่อแม่เอ่ยว่า

            “นายหัวปลอดภัยดีจ้ะ แต่หลังจากที่ทุกคนนำตัวนายหัวกับเพื่อนส่งโรงพยาบาล บอกตำรวจว่ามีคนร้ายบาดเจ็บ ตอนนี้คนร้ายหนีไปแล้ว เขาว่ากันว่าน่าจะมีคนพาตัวไป หรือไม่ก็เอาไปกำจัด”

            ทำงานพลาด ไม่น่าปล่อยไว้อยู่แล้ว นาราคิดอย่างสลดใจ

            ร่างบางไว้อาลัยให้โจรร้ายพวกนั้นที่เลือกเดินทางผิด

            “งั้นก็ดีแล้วล่ะค่ะ” ได้ยินว่าคนคนนั้นปลอดภัยเธอก็โล่งใจ เพราะตอนที่เห็นเขาโดนยิงนั้นใจเธอคล้ายว่าถูกควักออกไปและโดนบดสลายไม่มีชิ้นดี

            ประพาไม่เอ่ยอะไรอีก ตบหลังมือคนเป็นลูกสาวเบาๆ

            “แม่ว่าเราอยู่ที่นี่อีกสักพักเถอะนะแล้วค่อยกลับไร่ ตอนนี้คนที่นั่นกำลังวุ่นวายมาก ทั้งพี่น้องของนายหัว ตำรวจ สืบสาวราวเรื่องกันอยู่ ตอนนี้มีข่าวไม่ดีที่ชาวบ้านพูดว่านายหัวของไร่ธรภูมิถูกตามฆ่า ส่วนคนที่สั่งฆ่าก็เป็นพ่อค้ายาเสพติดที่นายหัวรับมาขายอีกทีนั่นแหละ”

            คิ้วเรียวขมวดยุ่ง โกหกชัดๆ ไปเอาข่าวพวกนี้มาจากไหน

            “เขาไม่เคยขายยาค่ะ แล้วเรื่องที่คนอื่นพูดกันก็ไม่ใช่ความจริงด้วย” นาราชักไม่ชอบใจขึ้นมา หญิงสาวไม่รู้ตัวเลยว่าตนกระแทกเสียงใส่มารดาขนาดไหน