หาเรื่อง

            “ไม่ใช่ ฉันแค่ร้อน คนเราจะจับกันแบบนี้ไปทุกที่ได้ไง” หญิงสาวงอแง

            “แต่ฉันจับได้ เธอเชื่อมั้ย” สิงหราชหันมา เพียงได้สบตากับเขาก็ทำใจนาราใจสั่นอย่างรวดเร็ว เธอพยายามไม่สนใจ เมินเฉยประโยคชวนให้อึกอักแบบนั้น เขาคงอยากล้อกัน เพราะอยากแกล้งเธอทีหลัง

            “ไม่เชื่อ ปล่อยมือฉันได้แล้ว” เชื่อไม่ได้เด็ดขาด

            โห

 คำพูดของนาราหยุดไป เมื่อขึ้นมาถึงบนเขา มองลงไปด้านล่าง พระอาทิตย์ดวงใหญ่กำลังจะตกดิน แสงสีส้มสาดไปทั่วบริเวณ รวมถึงท้องฟ้าที่เคยเป็นสีครามบัดนี้ผสมสีเข้าด้วยกันอย่างน่าสะดุดตา

            วินาทีนั้นนารามองไปยังคนข้างๆที่ยืนอยู่ข้างเธอ เขาจับมือเธอแน่น ไม่รู้ว่าเป็นความตั้งใจหรือบังเอิญที่พามาดูวิวสวยแบบนี้ แต่การมากับเขานี่มัน....

            ชายหนุ่มกุมมือเธออยู่แบบนั้น ไม่มีใครพูดอะไร กระทั่งพระอาทิตย์ตกดิน

           

            นาราตื่นเช้ามาด้วยใจที่สดใส เมื่อคืนดีหน่อยที่นายหัวของไร่ไม่รังแกเธออย่างที่แล้วๆมา แรงคงไม่มีถ้าเขาจะทำแบบนั้น พอนึกถึงเจ้าของใบหน้าคมคาย ใบหน้าเธอก็ต้องร้อนวูบวาบขึ้นมา ภาพตอนที่เขาจับมือเธอมองพระอาทิตย์ หญิงสาวยิ่งรู้สึก...ช่างเถอะ จะคิดแบบนั้นทำไม ในเมื่อมันเป็นไปไม่ได้

            หญิงสาวส่ายหัว วันนี้เธอต้องเก็บส้มพร้อมกับคนงานให้เสร็จ พรุ่งนี้จะมีคนมารับไปขายต่อ

            พอลงสวนส้มนาราก็ต้องพบกับสายตาหลายคู่มองมา เรื่องที่เธอปรากฏตัวกับนายหัวเมื่อวานคงถึงหูทุกคนแล้ว

            “แหม ทำหน้าบาน ตรงอื่นคงบานด้วยล่ะสิ” ชะอมแขวะ พลางหันไปพูดกับผิน

            “หน้าเชิดคอตั้ง แต่เป็นได้แค่เมียเก็บเขา รอวันที่เขาเบื่อก็เฉดหัวทิ้ง”

            “จริงด้วยอีผิน คนแบบนี้กูล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าจะไปได้สักกี่น้ำ พอเมียตัวจริงเขามา ตัวเองจะทำยังไง อยู่มาตั้งหลายปี เขาไม่เชิดหน้าชูตา เก็บไว้แค่บนเตียง ตัวเองก็ตั้งสาวตั้งสวยไม่มีปัญญาหาของตัวเองได้” มะลิหันไปหัวเราะกับผิน เธอเป็นอีกคนที่ตกหลุมรักสิงหราช ทว่าพยายามยั่วยวนแล้ว แต่ชายหนุ่มไม่สนใจเธอเลย หญิงสาวเลยเกลียดที่นารามาทีหลังกลับได้รับความสนใจมากกว่า ทั้งๆที่ก็มีดีแค่หน้าตา ส่วนนิสัยหยิ่งผยองพองขน!

            ไม่รู้ไปทำเวรทำกรรมอะไรมา

            นาราคิดว่าเธอเป็นคนอดทนได้ดี และไม่ค่อยสนใจกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ทว่าตอนนี้เธอได้เรียนรู้แล้ว เรียนรู้ว่าถ้าปล่อยให้คนรังแก คนพวกนั้นก็จะรังแกเราอยู่วันยังค่ำ ถึงเราจะไม่ทำอะไรเลย คนมันจะเกลียดมันก็เกลียด แล้วเธอก็ได้เรียนรู้ว่าถ้าเขาเหล่านั้นยังเกลียดอยู่ และระรานโดยที่เธอไม่ทำอะไรสักอย่าง คนเหล่านี้จะทำอยู่แบบนั้น ทำเรื่อยๆอย่างไม่เขินอายในสันดานเสียๆของตน เพราะอย่างนั้นครั้งนี้นาราไม่ขอยอมอยู่เฉยๆ

            เธอเดินตรงเข้าไปหากลุ่มของผินที่กำลังนินทาด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ทั้งสามหยุดการสนทนาไปโดยปริยาย ก่อนมองเธอด้วยความเอาเรื่อง

            “มีปัญหาอะไรหรือเปล่า” นาราถามไปตามตรง  เธออยากเคลียร์เรื่องราวพวกนี้ให้จบๆไปเหมือนกัน เพราะมันสร้างความรำคาญให้

            “อะไร!” ผินมองนาราตั้งแต่หัวจรดเท้า ไม่คิดว่าวันนี้หญิงสาวตัวเล็กจะใจกล้าเดินมาถามซึ่งๆหน้าแบบนี้

            “พวกเราไปทำอะไรให้เหรอ” ชะอมถามบ้าง แปลกใจกับความใจกล้าของนารา

            “ที่พูดอยู่หมายถึงใคร” นารามองด้วยจิตแน่วแน่ เธอพร้อมบวกถ้าพวกนี้ต้องการ เพราะจะได้จบๆไปสักที

            “ไม่ได้หมายถึงใครถ้าใครอยากรับก็รับไปสิ” มะลิปากดี อยากรู้เหมือนกันว่าอีเด็กคนนี้จะเก่งได้สักกี่น้ำ เธอก็ไม่ยอมเหมือนกัน

            “ถ้าไม่ได้หมายถึงฉัน แล้วหมายถึงใคร” นาราไม่ยอมแพ้ เธอพยายามอย่างสุดความสามารถ  แม้รู้ว่าตนเองต้องเจ็บตัว

            “มึงหมายความว่าไง! คิดว่าพวกกูหาเรื่องมึงใช่มั้ย” มะลิยืนขึ้น เธอก็ชักคันไม้คันมือแล้วเหมือนกัน

            “แล้วจริงมั้ย  ถ้าไม่ได้พูดจะโมโหแบบนี้ทำไม ก็เคยพูดมาตั้งหลายครั้งแล้วนี่”

            “อีนารา! มึงจะลองดีใช่มั้ย” มะลิชี้หน้าเธอ นาราสูดลมหายใจเข้าปอดลึก ถึงจะไม่พอใจมากก็เถอะ แต่ถ้าปล่อยไว้แบบนี้มันก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

            “ไม่ได้อยากลองดี แค่อยากรู้”

            “อีนารา!”

            เพี้ยะ! มะลิตบเข้าที่ใบหน้านารา หญิงสาวหน้าหันไป และนั่นเป็นการปลุกเอาความโมโหทั้งหมดที่มีขึ้นมา นาราตบมะลิกลับไปจนหญิงสาวหน้าหันไปเช่นกัน

            “อีนารามึงกล้าตบกูเหรอ!” มะลิตะโกนลั่น เธอกระชากหัวนารามา ส่วนนาราก็ไม่ยอม เธอจิกหัวมะลิ พร้อมกับถีบเข้าไปที่ขา

            ผินและชะอมหันมองหน้ากัน ทั้งสองไม่คิดว่าสาวรุ่นพี่กับนาราจะตบตีกันได้ขนาดนี้ ทั้งสองก็อยากจะทำเฉย แต่ด้วยความที่หมั่นไส้นาราเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงร่วมเข้าการตะลุมบอนด้วย

            “นี่มันเกิดอะไรขึ้น!” ยุผินพนักงานในไร่เข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดี มองดีๆก็พบว่าทั้งสามคน มะลิ ชะเอม และผิน กำลังรุมตบกับนาราเพื่อนของเธออีกคนที่สนิท เพราะแบบนั้นยุผินเลยไม่รอช้าวิ่งเข้าไปช่วยนาราทันที

            ทั้งหมดอิรุงตุงนังกันไปหมด ทั้งจิกผม ฟาดกำปั้นใส่กันไม่ยั้ง ผมหลุดออกมาเป็นกระจุก กระทั่ง

            “เกิดอะไรขึ้น” เกิดเสียงดังลั่น เป็นพะนงเจ้าหน้าที่พนักงานบัญชีของไร่ที่เข้ามาเห็น พะนงพยายามตะโกน แต่ก็ไม่สามารถห้ามคนที่กำลังโกรธเคืองกันอยู่ได้ เห็นแบบนั้นหญิงสาวจึงวิ่งขึ้นไปบนบ้านที่มีนายใหญ่ของไร่นั่งทำงานอยู่ พอมาถึงเธอก็รีบบอกรายละเอียดด้วยใบหน้าร้อนรนใจ