น้อยใจ

ปัง!

            เสียงปืนดังทั่วบริเวณ  ทั้งห้าคนที่กำลังนัวเนียกันด้วยฝ่ามือหยุดชะงัก ทั้งหมดแยกออกจากกันราวกับผึ้งแตกรัง ก่อนมายืนหอบหายใจเหนื่อย ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง

            “ฉันไม่เคยสอนให้คนงานทะเลาะกัน อยากโดนไล่ออกใช่มั้ย” สิงหราชกราดมองหญิงสาวทุกคน เขาไม่ไว้หน้าใครไม่ว่าคนนั้นจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย เมื่อคนคนนั้นทำผิดสมควรได้รับการลงโทษ

            “แต่นายคะ นารามาหาเรื่องพวกเราก่อน เราแค่คุยกันเฉยๆ พวกเรายังไม่ได้ทำอะไรเลย” ผินรีบฟ้อง ก็จริงนาราเดินเข้ามาถามพวกเธอก่อนจริงๆ ถึงมะลิจะเป็นคนลงไม้ลงมือก่อน แต่ถ้านารายอมคงไม่มีเรื่องตั้งแต่แรก

            “ไม่ต้องพูด ฉันไม่ได้ขอความคิดเห็น” สิงหราชไม่สนใจ ไม่ว่าใครก่อเรื่องในไร่นี้ เขาจะไม่มีการละเว้นทั้งนั้น ตาคมมองไปที่นารานึกโกรธที่หญิงสาวถึงขั้นลงไม้ลงมือกับคนอื่นก่อน เขารู้ดีว่าเธอเป็นคนใจเย็นเสมอ

            นายหัวหันมองผู้หญิงทั้งสี่คนที่นอกเหนือจากนารา สั่งเสียงทรงอำนาจ “ไปทำงานท้ายไร่ ถ้าไม่ค่ำไม่ต้องกลับมา แล้วฉันจะหักเงินเดือนสิบห้าเปอร์เซ็นต์ ไม่มีข้อแม้”

            ชะอม ผิน และมะลิต่างหันหน้ามองกันด้วยความหน้าเสีย โดนหักเงินเดือนก็ว่าหนักแล้ว แต่นี่ต้องโดนสั่งให้ไปทำงานท้ายไร่ ซึ่งคนงานจะรู้กันดีว่า งานท้ายไร่เป็นงานหนักมาก มันหนักเกินไปสำหรับคนไม่ค่อยสู้งานอย่างพวกเธอ

            “แต่นายคะ” มะลิพยายามต่อรอง

            “ไม่มีคำว่าแต่” นายหัวของไร่เอ่ยอย่างเด็ดขาด เดินออกไปมือใหญ่คว้าเอาแขนของนาราตามมาด้วย หญิงสาวร่างบางเบิกตาโต เพราะเธอไม่คิดว่าต้องไปกับสิงหราช นารานึกว่าต้องไปทำงานกับคนพวกนั้นเสียอีก

            “เดี๋ยวค่ะ” นาราขืนตัวไว้ เพราะเธอรู้สึกว่ามันไม่ถูกต้อง

            “ฉันเป็นคนชวนพวกนั้นทะเลาะด้วย ฉันมีส่วนที่ต้องรับผิดชอบร่วมกับพวกเขา”

            ตาคมหันมองเธออย่างเกรี้ยวกราด “มีแน่ และแน่นอนมันหนักกว่าพวกนั้นแน่นอน ขึ้นบ้าน”

            ชายกำยำกระตุกแขนหญิงสาว นาราได้แต่เดินตามไปด้วยความรู้สึกผิด เธอก่อความวุ่นวายจนคนอื่นไม่ได้ทำงานทำการ ทำให้เขาโกรธ ในสายตาของสิงหราชนายหัวของไร่คนนี้เธอคงผิดมาก เพราะคนอย่างเธอทำอะไรก็ผิด

           

            จนในที่สุดนาราก็ขึ้นมาบนบ้านเรือนไทยอันสวยงาม หญิงสาวคอตกยิ่งกว่าอะไร เธอรู้ดีว่าต้องได้รับโทษอย่างสาสม

            “สิงคะ ปราณมาหาค่ะ” ทันใดนั้นนาราก็รู้ว่าบนบ้านไม่ได้มีเพียงแค่เธอกับนายหัว แต่ภายใต้ชายคาเดียวกัน ยังมีสาวสวยอีกคนและแม่บ้านอย่างนงรักรวมอยู่ด้วย

            “ป้ากำลังจะไปตามคุณพอดีเลยค่ะ”

            “มีอะไรหรือเปล่าครับ” สิงหราชถามร่างอวบอิ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ วันนี้ปราณนารีใส่เสื้อเกาะอกสีแดง กับกระโปรงสีขาวยาวถึงพื้น เผยหน้าอกหน้าใจ ผมยาวสลวยรวบไปด้านหลัง ถ้าคนอื่นมาเห็นคงจับปราณนารีเข้าห้องไปขย้ำแล้ว แต่นี่คือสิงหราชชายหนุ่มมองเธอนิ่งๆ ดวงตาทรงเสน่ห์ยังคงเรียบตึงเหมือนเดิม

            ช่างเร้าใจเสียนี่กระไร

            ร่างสะโอดสะองเดินเข้ามา ดวงตาหวานเหลือบมองผู้หญิงอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆนายหัวของธรภูมิด้วย เธอเคยเจอผู้หญิงคนนี้อยู่สองสามครั้ง และได้ยินข่าวลือมา ทว่าหญิงสาวก็ไม่ได้สนใจ เพราะมันก็เป็นได้แค่นางบำเรอเท่านั้น เธอนี่สิ เมียตัวจริงในอนาคต

            ปราณนารีเป็นเจ้าของบริษัทจัดเลี้ยงที่ใหญ่ที่สุดของจังหวัดนี้ ไม่เพียงแค่นั้นเธอยังมีธุรกิจรีสอร์ตอีกมากมาย ส่วนพ่อก็เป็นนายตำรวจใหญ่ ไม่มีใครไม่รู้จักเธอ เพราะแบบนั้นปราณนารีจึงเหมาะสมกับสิงหราชทุกอย่าง แต่งงานกันได้เลยขอเพียงเขาเอ่ยปากกับเธอ ขบวนขันหมากจะอยู่หน้าบ้านเจ้าบ่าวทันที!

            “ปราณจะมาคุยเรื่องรับผลไม้จากไร่ของคุณน่ะค่ะ บอกตามตรงนะคะว่าผลผลิตของที่นี่อร่อยมาก ลูกค้าก็ชอบเช่นเดียวกัน เพราะอย่างนั้นปราณเลยอยากขอให้คุณขายสินค้าให้ปราณ” เธอเข้าเรื่องอย่างไม่ลังเล

            “อย่างนั้นเหรอครับ” เขาเอ่ยตอบเธอ นัยน์ตาคมเฉี่ยวดุจตาเหยี่ยวเหลือบมองหญิงสาวข้างกายแวบหนึ่ง

            “คุณปราณอยากได้เท่าไหร่ล่ะครับ ล็อตนี้ของสวยๆดีๆทั้งนั้นเลย ถ้าคุณอยากได้ผมจะจัดส่งให้ถึงที่”

            ปราณนารียิ้มร่า เพราะไม่คิดว่าสิงหราชจะพูดง่ายขนาดนี้ ลำพังเธอเป็นลูกค้าของทางไร่อยู่แล้ว เนื่องจากลูกค้าของธรภูมิมีมากมาย จึงไม่เป็นเรื่องง่ายที่จะได้สินค้ามาง่ายๆ เธอเคยขอเขาไปหลายรอบ ทั้งอ้อน ทั้งให้ค่าตอบแทนที่เยอะกว่าเดิม แต่เขาก็ยังไม่สนใจ หรือว่าสิงหราชกำลังพิศวาสในตัวเธอถึงได้ตอบรับราวกับปอกกล้วยเข้าปาก

            “ยืนอยู่ทำไม ไปเอาของว่างมาให้คุณปราณสิ”

            นาราที่รู้สึกตัวราวเหมือนอากาศธาตุเงยหน้ามองคนตัวสูง หัวใจด้านซ้ายบีบรัดอย่างรุนแรงเมื่อเขาเอ่ยแบบนั้น เธอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกเจ็บขนาดนี้  

            “ไปสิ หรือลืมหน้าที่ตัวเองแล้ว?”

            ร่างบางสูดลมหายใจ เธอพยายามเชิดหน้าขึ้น ใช่สิ เธอมีหน้าที่เป็นคนรับใช้เขา รวมถึงผู้หญิงของเขาด้วย วันนี้เธอทำผิดมา เพราะแบบนั้นไม่มีอะไรที่เธอต้องหลีกเลี่ยงเลย หญิงสาวเดินเข้าไปในครัวด้วยความเจ็บปวด

            “ความจริงป้าเป็นคนไปเอาให้ก็ได้นะคะ” มันเป็นหน้าที่ของแม่บ้านอย่างนงรัก เธอทำมันมาตลอด สิงหราชไม่เคยใช้เด็กสาวคนนี้เลย

            “ให้เธอทำครับ” ทว่าสิงหราชปฏิเสธ เขาเดินไปนั่งข้างปราณนารี ซึ่งหญิงสาวดีใจเป็นอย่างหนัก

            “เป็นยังไงบ้างคะ เหนื่อยมั้ย” สาวสวยมองคนตรงหน้า ใจเธอเต้นระรัว สิงหราชนี่หล่อจริงๆ หล่อจนเธอห้ามใจไม่ไหวอยากเป็นของเขาจะตายอยู่แล้ว

            “ไม่ครับ ผมทำงานทุกวัน” ชายหนุ่มหันมองไปทางอื่น คิดว่าคนตัวเล็กในครัวทำไมไม่ออกมาสักที เขายิ่งหงุดหงิด

            “แต่สิงกำลังจะทำสถานที่ท่องเที่ยวไม่ใช่เหรอคะ ไม่เหนื่อยได้ยังไง” ปราณนารีถือวิสาสะเรียกเขาด้วยความสนิทสนม เพื่อหวังว่ามันจะกระชับความสัมพันธ์ระหว่างเราให้ใกล้ชิดกันมากขึ้น