Share

14 ซ้อนแผน แล้วซ้อนอีก

last update Terakhir Diperbarui: 2024-11-02 11:20:21

14 ซ้อนแผน แล้วซ้อนอีก

“ว่าอย่างไรนะท่านแม่ทัพ” มู่เฉินร้องตะโกนเสียงหลง

“ข้าบอกว่าคืนนี้ เยี่ยนฟางจะมาให้ความสำราญแก่ข้า เพียงแต่คนที่จะให้ความสำราญมิใช่ข้า แต่เป็นเจ้ามู่เฉิน” มือหลี่เหว่ยพลิกหน้าตำราพิชัยยุทธิ์ขณะเอ่ยเสียงราบเรียบ

“แต่..ผู้น้อย มู่เฉิน”

“เป็นกระไร อ้ำ ๆ อึ้ง ๆ มีสาวงามมาให้เชยชมถึงที่ไยถึงอึกอัก”

“แต่นาง นางคิดว่าข้าเป็นท่านแม่ทัพ”

“นั่นล่ะที่ข้าต้องการ”

พรึบ...เสียงพลิกหน้ากระดาษไม่เบาไม่ดังกำลังดี

หลี่เหว่ยหยิบพู่กันจุ่มหมึกเขียนส่วนสำคัญที่ได้อ่านเพื่อจดบันทึกกันลืม มู่เฉินยังอึ้งงันไม่แม้แต่ขยับกาย จ้องท่านแม่ทัพตาแทบถลนจนหลี่เหว่ยต้องถอนหายใจ

“เจ้าเป็นอะไรมู่เฉิน เจ้าเป็นทหารหาญ บ้านเมืองต้องการชายผู้ที่มีหน้าที่รับผิดชอบ จวนตระกูลหลี่ก็เปรียบดั่งสนามรบแห่งหนึ่งเช่นกัน ต้องการทั้งฝ่ายปกครอง ทั้งฝ่ายทหารเพื่อฝากความหวัง เจ้าจงทำตัวให้มีความสามารถพอเพียง มีขันติธรรมแบกหาบหนักได้ มิใช่ได้รับภารกิจเล็กน้อยกลับอ้ำอึ้ง แล้วเช่นนี้จะเป็นมือเป็นเท้าข้าได้เยี่ยงไร” หลี่เหว่ยปิดตำราสอดใส่ตู้ด้านข้างแล้วลุกขึ้นยืน

หางตายังเห็นดวงตามู่เฉินเบิกกว้างยิ่งกว่าเดิมจึงส่งมือขวาตบบนบ่ากำยำสองครั้ง

ปึก ปึก..

“ต่อแต่นี้ไป เราสองคนจะสลับห้องนอนกัน ข้ายกห้องให้เจ้าได้สำเริงสำราญเต็มอุรา ส่วนข้าไปนอนห้องของเจ้า” พูดพลางเดินไปด้วย เสียงทุ้มกลั้วหัวเราะพอใจในลำคอค่อยห่างไกลออกไปทุกครา คงเหลือไว้เพียงเสียงหัวใจโหมกระหน่ำและเสียงกลืนน้ำลายของมู่เฉิน

“ท่านแม่ทัพ ท่านพูดมาได้ไม่กระดากปาก ขันติธรรมแบกหาบหนักอันใดกัน ท่านอยากได้แม่นางยี่หวามิไยถึงไม่พูดตรง ๆ เฮ้อ...”

ท่านแม่ทัพใหญ่แห่งเมืองฉางอานเดินยิ้มมุมปากตรงไปยังห้องของมู่เฉิน หางตาเหลือบเห็นแม่นางน้อยเยี่ยนฟางจึงหยุดเท้ายืนกอดอกเอนกายพิงเสากลมชายหลังคา กวาดตาสำรวจร่างอ้อนแอ้นสวมใส่อาภรณ์งดงามสีแดงเพลิงเนื้อบางแต้มฮวาเตี้ยนดอกกุ้ยฮวา ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ใช้พัดกลมปิดดวงหน้าลัดเลาะต้นไม้กระทั่งถึงบันไดขึ้นเรือน หยุดพูดคุยทหารเวรยามช่วงกลางคืนที่หลี่เหว่ยได้กำชับไว้แล้วว่าให้ส่งตัวเข้าไปในห้องของเขาได้เลย

รอยยิ้มมุมปากคราแรกกลายเป็นยิ้มกว้าง แววตาพราวระยับเบือนหน้ากลับไปมองเรือนหลังเล็กท้ายจวนลิบ ๆ - - นี่ไม่ได้ตื่นเต้นเลยนะ แต่ทำไมเลือดลมถึงได้พลุ่งพล่าน

¨    ¨    ¨    ¨    ¨    ¨    ¨    ¨

กึก กึก กึก...

ฮุ่ยซิ่งสะบัดพัดพับสีนวลตาโบกใบหน้ามองนิ้วเรียวของยี่หวาเคาะลงพื้นเรือนไม้เป็นจังหวะครุ่นคิด แล้วเลื่อนสายตามองเพื่อนสาวหมาดๆ แค่สองวันกำลังยกจอกเหล้าขึ้นจิบแต่ไปไม่ถึง ถือค้างมาเป็นครู่แล้ว

“ยี่หวา” เงียบ ไร้เสียงตอบ ฮุ่ยซิ่งสะบัดพัดพับฟาดลงฝ่ามือ

พั่บ..

“อุ๊ย ฮุ่ยซิ่ง เจ้าเล่นอะไร ข้าขวัญหายหมด”

“ขวัญหาย! ข้าเรียกเจ้ามาสักเค่อได้แล้วกระมั้ง”

ยี่หวายกสุราดื่มรวดหมดจอกแล้ววางรินเพิ่ม ผินหน้าไปยังเรือนหลงหลังใหญ่ที่บัดนี้ปิดไฟเงียบแต่หัววัน มีเพียงแสงไฟริบรี่เล็ดลอดมาจากห้องท่านแม่ทัพเท่านั้น

“ข้าเพียงกำลังคิด”

“เรื่องใด” ฮุ่ยซิ่งรินสุราลงจอกเอนกายพิงราวกันตกชานเรือนค่อยยกจอกมาใกล้ปาก “นี่มันสุราดอกกุ้ยฮวาจากหอเจ้า”

“ใช่แล้วฮุ่ยซิ่ง”

“เจ้าหนีบมาด้วยงั้นหรือ หอมยิ่งทั้งหวาน”

“สูตรข้าหมักเอง อย่าเพิ่งนอกเรื่องดีกว่า เจ้าว่า..หญิงเราขึ้นเตียงกับบุรุษกี่ครั้งจึงติดลูก”

พรวด!!! แค่ก ๆ ๆ

“เจ้า เจ้าว่าอะไรนะ” ฮุ่ยซิ่งถึงกับสำลักสุราพ่นทิ้ง

“ข้าเพียงกังวล อันที่ข้าพอรู้อยู่บ้างว่าหากสตรีสมบูรณ์ บุรุษสมบูรณ์ อสุจิแข็งแรง เพียงไม่กี่ครั้งก็ติดลูก”

ฮุ่ยซิ่งมองอย่างสงสัย มือหยิบท้อเชื่อมขึ้นกัดแล้วตัวสั่นด้วยความหวานอมเปรี้ยว

“เจ้าพูดอะไรข้าไม่เห็นรู้เรื่อง อสุจิ..”

ยี่หวายกนิ้วชี้ขึ้นมากำลังเอ่ยอธิบายพลันหยุดนิ่งโบกมือแทน

“เอาล่ะ ๆ ช่างมารดามันเถิดฮุ่ยซิ่ง เอาเป็นว่าเราต้องรออีกสองเดือนจึงจะรู้แน่ใช่หรือไม่ว่าเยี่ยนฟางตั้งครรภ์หรือไม่”

“ถ้าให้แน่คงราวนั้น สองเดือน ทำไม เจ้ากังวลเรื่องมู่เฉิน” ฮุ่ยซิ่งเริ่มจับความกังวลได้เอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะจนยี่หวาค้อนให้หนึ่งครั้ง

“ไม่ตลกเลยนะ เจ้าก็รู้ข้าเป็นคณิกาขายศิลปะไม่ได้ขายเรือนร่าง เรื่องพรรค์นั้นข้ายังมิเคย แม้ว่าจะพอรู้บ้างก็ตาม” ประโยคหลังคล้ายรำพันกับตัวเอง นึกภาพชาติที่แล้วยังไม่ทันได้ถูกเจาะไข่แดงก็ตายลงมาเกิดใหม่ ดันเป็นหญิงคณิกาไม่เคยมือชายเช่นกัน แล้วอย่างนี้ไม่ให้นางกังวลได้เช่นไร

“ไม่เห็นยากอะไรเลย”

“เจ้าเคยนอนกับบุรุษแล้วหรือฮุ่ยซิ่ง” ยี่หวาตาเบิกกว้างวางจอกสุราหันไปหาฮุ่ยซิ่งตรง ๆ

“ก็พวกบุรุษร่ำรวยมักมีรสนิยมแปลกประหลาด แต่ไม่กล้าทำกับฮูหยินตัวเอง เลยต้องหาบุรุษหรือหญิงคณิกาคอยช่วยอย่างไรเล่า”

“แปลกประหลาด คือสิ่งใดกัน หรือว่าจำพวกชอบใช้ความรุนแรง”

“นั่นก็ด้วย ฮึ ตลกดี บางคนเป็นถึงขุนนางใหญ่โตมีหน้ามีตา แต่ชื่นชอบถูกเฆี่ยนตีก่อนร่วมสังวาส”

ยี่หวาขนลุก เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าตนเองตัดสินใจถูกหรือไม่ที่ยินยอมให้มู่เฉินร่วมเตียง ไม่ทันได้เอ่ยถามฮุ่ยซิ่งวางมือลงต้นแขนคล้ายปลอบใจ

“เอาอย่างนี้ ข้าอยากจะรู้ว่าเจ้าพอรู้เรื่องพวกนี้มากไหน รู้หรือไม่ว่าชายหญิงร่วมสังวาสเช่นไร”

“รู้ เรื่องนี้ข้ารู้” ฮะ แฮ่ม ก็เคยดูหนังโป๊มาบ้าง “ข้ารู้ว่าชายหญิงทำกันอย่างไรถึงให้กำเนิดบุตรธิดา”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้านี่ ท่าทางก๋ากั๋นแต่แท้จริงกลับไร้เดียงสา มิใช่แค่ให้กำเนิดบุตรธิดา หากแต่การร่วมสังวาส ถูกเนื้อตัว รวมร่างหลอมเป็นหนึ่งเดียว จะทำให้เจ้านั้นมีความสุขยิ่งอย่างที่เจ้านึกไม่ถึงเชียว”

“ความสุข เจ้าหมายถึงบุรุษหลั่งน้ำ”

“เก่งมากยี่หวา บุรุษเมื่อถึงจุดหนึ่งย่อมหลั่งน้ำพิสุทธิ์เพื่อให้กำเนิดทายาท ทว่าสตรีเช่นเจ้าก็หลั่งน้ำเช่นกันเมื่อถึงจุดสุดยอด”

“โอ้....” ยี่หวายกมือปิดปาก “ข้า ข้าคิดว่าพอเข้าใจ” ภาพหนังเอวีแวบเข้ามาในหัวทันที

“เอาเถิด นั่นมันแล้วแต่ชาย บุรุษเก่งกาจบนเตียงย่อมทำให้เจ้ามองเห็นดวงดาว” ฮุ่ยซิ่งรินสุราพลันพบว่าหมดกาเสียแล้ว

“แล้ว ข้าอยากรู้อีกเรื่อง สมัยนี้เขาเรียกว่าอะไรนะ คุมกำเนิด เจ้ารู้หรือไม่ว่าทำยังไง”

“คุมกำเนิด หมายถึงอะไร”

“หมายถึงทำยังไงไม่ให้ตั้งครรภ์ ข้ายังไม่อยากมีลูก โดยเฉพาะกับมู่เฉิน”

“เจ้าก็ให้มู่เฉินปล่อยน้ำด้านนอก”

“แต่ว่า ถ้ามู่เฉินไม่ยอม หรือมันไม่ได้ผลล่ะ”

“ทุกอย่างมีราคาที่ต้องจ่าย” ฮุ่ยซิ่งแบมือออกมาตรงหน้ากระดิกนิ้วรอจ้องหน้าด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • นางรำอย่างข้าคงเป็นได้แค่เครื่องบรรณาการของท่านแม่ทัพ   30 บทส่งท้าย จบบริบูรณ์

    30 บทส่งท้ายใบกระจับล้อคลื่นในบัวลู่ลมเรือน้อยชมจงกลกลางนทีพบชายนางก้มยิ้มกลั้นวจีนารีทำปิ่นหยกตกลงน้ำ[1]หลี่เหว่ยยกมือป้องแดดยามบ่ายคล้อยกลางฤดูร้อนที่ยังแผดเผา อีกมือค้ำถ่อเรือลำน้อยลอยละล่องเหนือบึงบัวดอกหลากสี คลี่ยิ้มยามเห็นฮูหยิน ภรรยายอดดวงใจเอนกายพิงกาบเรือแกว่งมือกวักน้ำ บ้างแตะหยอกดอกบัวเอียงดวงหน้างดงามส่งรอยยิ้มอ่อนหวาน“เจ้าร้อนหรือไม่”ยี่หวาส่ายหน้าแทนคำตอบ แล้วค่อยคลานเข่าไปยังแม่ทัพใหญ่หยิบเซาปิ่งแบ่งชิ้นส่งเข้าปากหนาก่อนปัดเศษขนมปังข้างแก้มให้“ปีนี้ร้อนยิ่ง ทว่าข้ามาบึงบัวแห่งนี้คราไร กลับรู้สึกเย็น”ยี่หวาขยับร่างกลับไปที่เดิม ลูบปอยผมออกจากดวงหน้ายามลมโชยพัดจนปลิวไสว เท้าข้อศอกบนกาบเรือเกยคางบนหลังมือ“ข้ามีเรื่องยังไม่ได้บอกเจ้ายี่หวา”น้ำเสียงจริงจังทั้งหลบสายตาทำให้ยี่หวาคิ้วขมวดนิ่ง“อีกไม่กี่วันข้าอาจต้องไปลั่วหยาง”ร่างอ้อนแอ้นที่เอนกายอยู่พลันเหยียดตึงนั่ง

  • นางรำอย่างข้าคงเป็นได้แค่เครื่องบรรณาการของท่านแม่ทัพ   29 NC

    29 NC “ทะ ท่าแม่ทัพ นั่น อะ อะไรน่ะ”ยี่หวากอบผ้าขึ้นปิดทรวงอกกระเถิบถอยหนีเมื่อเห็นท่านแม่ทัพใหญ่จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นจากเตียงขณะโรมรันกอดรัดฟัดเหวี่ยงกำลังได้ที่ใกล้สอดใส่ เดินกลับมาอีกครั้งพร้อมผ้าสีแดงเส้นเล็กพันมือทั้งสองข้างแล้วกระตุกขึงจนตึงมือพรึบ ๆ ..“เชือกผ้าไหม”“ทะ ท่านเอาสิ่งนี้มาทำอะไร” น้ำเสียงกระท่อนกระแท่นเหลือบมองเชือกแล้วตวัดสายตาขึ้นมองสีหน้าท่านแม่ทัพดูคล้ายพึงพอใจสุดขีดด้วยรอยยิ้มมารร้าย“ตำราปกขาวเขียนไว้ว่า หากต้องการมัดใจภรรยาให้อยู่หมัด ไม่ให้ปั่นใจหนีหายไปที่อื่น จงมัด...” พึมพำในลำคอไม่เต็มเสียง กลัวภรรยารักถอยหนี แต่ยี่หวายังได้ยินอยู่ดี“มัด!!!”ตึก ... คุกเข่าลงเตียง“ตามตำราบอกว่าสตรีทุกนางล้วนชื่นชอบยิ่งนัก ซ้ำร้องครางลั่นราวขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้า”“...”ยี่หวาอ้าปากเหวอ ‘ตำรา’ นี่ท่านแม่ทัพของนางถึงขั้นอ่านตำรากามสูตรเพื่อมาทำสิ่งนี้กับนาง“ข้า ข้า ไร้ซึ่งคำพูด ท่านแม่ทัพ”“เจ้าไม่ต้อง

  • นางรำอย่างข้าคงเป็นได้แค่เครื่องบรรณาการของท่านแม่ทัพ   28 ดื่มเหล้ามงคล

    28 ดื่มเหล้ามงคล“เจ้าคิดสิ่งใดยี่หวา ต้องไม่ใช่เรื่องดี” หลี่เหว่ยใช้นิ้วดีดเบากลางหน้าผากเอ่ยเสียงนุ่มอ่อนโยนก่อนนั่งลงบนเตียงด้านหลัง ชะโงกหน้าผ่านซอกไหล่ก้มมองบุตรชายนอนนิ่งไม่ส่งเสียงร้องดั่งเด็กทั่วไป“ท่านขยับออกห่างหน่อยไม่ได้หรือไร ข้าร้อน แล้วไยไม่ไปทำงาน”“ข้าลางานแล้ว”“ลางาน?”“ข้าต้องอยู่เดือน”“...”ยี่หวาคิ้วกระตุก อยู่เดือนมิใช่หน้าที่ของสามี แต่นี่มันคือข้ออ้างชัด ๆ“ท่านแม่ทัพเพียงต้องการเป่าประกาศว่าเป็นชายมีน้ำยาใช่หรือไม่” แค่นลมเมื่อพูดจบจนอกแกร่งด้านหลังกระเพื่อม“รู้ดีเยี่ยงนี้ต้องรีบยกน้ำชา”“ข้าไม่ได้รับปาก ท่านอย่าซี้ซั้วพูดเองฝ่ายเดียว ข้ายอมมาอยู่จวนท่านเพราะเห็นแต่เจ้าก้อนแป้งต่างหาก”หลี่เหว่ยไม่นำพาปล่อยให้ยี่หวาพูดไปเรื่อยส่วนมือเริ่มเลื้อยอ้อมมาด้านหน้ารัดเอวนางไว้ผ่าง...ไม่ทันได้ลวนลามมากไปกว่านั้นประตูเปิดกว้างออกอย่างแรงพร้อมใบหน้าของหญิงวัยกลางคนพรวดพราดเดินเข้ามา“หลานข้า หลี่จง” น้ำเสียงโหยหวนสักเล็กน้อย

  • นางรำอย่างข้าคงเป็นได้แค่เครื่องบรรณาการของท่านแม่ทัพ   28 คลอดแล้วจ้า

    28 คลอดแล้วจ้า“อุแว้ แง ........ แง......”ยี่หวาทิ้งตัวอ่อนแรงทันใดยามลูกน้อยคลอดออกมาอย่างปลอดภัย มือห้อยลงขอบเตียงหอบหายใจ ได้ยินเสียงยินดี เสียงท่านหมอ เสียงหมอตำแยวุ่นวายผสมปนเปจนมั่วเละเทะ“ยินดีด้วย ยินดีด้วยท่านแม่ทัพ บุตรชายเจ้าค่ะ”แว่วเสียงหมอตำแยร้องบอกยินดี ยี่หวาหลับตาถอนหายใจ ในที่สุดบุรุษหน้าหนาก็มาเสียทีหลังจากที่ปล่อยให้ทหารมาเฝ้านางเสียหลายเดือนบัดนี้นางผู้คลอดลูกนอนหมดแรงไม่ทันได้เห็นหน้าบุตรชาย กลายเป็นชายหน้าด้านได้โอบอุ้มเห็นหน้าก่อนข้าเสียอีก - - ข้าต้องโกรธให้นานเสียหน่อยยี่หวาพลิกตัวตะแคงหันหนีทันที ไม่ต้องการเห็นหน้าคนหลอกลวง“ฮูหยินเจ้าคะ บุตรชายเจ้าค่ะ”ในที่สุดคงถึงคราวข้าได้ยลโฉมบุตรชายตนเองเสียที เอียงหน้ากลับไปพลันพบสบสายตาที่ยืนนิ่งข้างเตียง ในอ้อมแขนใหญ่โอบอุ้มบุตรชายตัวน้อยที่ยังร้องจ้า“หลี่จงต้องการดื่มนม”คิ้วเรียวสวยกระตุกยามได้ยินชื่อบุตรชาย ‘หลี่จง’ เจ้าหน้าตายบังอาจตั้งชื่อลูกข้า“เออ..เจ้าลุกไหวห

  • นางรำอย่างข้าคงเป็นได้แค่เครื่องบรรณาการของท่านแม่ทัพ   27 ตามหมอ หมอหลวงงงงงง

    27 ตามหมอ หมอหลวงงงงงง“นางใกล้คลอดหรือยัง”มู่เฉินยืนนิ่งด้านข้างเก้าอี้ในห้องทำงาน เบื้องหน้าคือหมอหลวงที่ท่านแม่ทัพให้แฝงตัวเข้าไปดูแลครรภ์แม่นางยี่หวาในหอซีหยางโหลว ทั้งส่งคนเฝ้าห่าง ๆ ตลอดระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา“ใกล้แล้วท่านแม่ทัพ คงอีกไม่กี่วัน”“ถึงวันให้ส่งคนมาแจ้ง ข้าจะไปดูด้วยตนเอง”กล่าวจบหลี่เหว่ยยกมือโบกไล่แล้วกลับไปอ่านเอกสารราชการตรงหน้าต่อ มือยังถือพู่กัน ดวงหน้านิ่งเฉย มู่เฉินรินน้ำชาเพิ่มช่วยลดความตึงเครียด“น้ำชาท่านแม่ทัพ”“กำชับคนให้ดูแลหอซีหยางโหลวอย่างดี อย่าแสดงตัวให้นางเห็น แล้วเมียเจ้า เยี่ยนฟางเป็นเยี่ยงไรบ้าง”“ใกล้คลอดเช่นกันท่านแม่ทัพ คงไล่เลี่ยห่างกันไม่กี่วัน”“ดี”มู่เฉินนิ่งเงียบเมื่อท่านแม่ทัพหมดคำถาม“อากาศเริ่มร้อนแล้ว เจ้าส่งน้ำแข็ง ไม่สิ ไม่ได้ ไม่ดีต่อสุขภาพ เจ้าให้คนนำพัดอันใหม่ไปให้นางหรือยัง”“ขอรับท่านแม่ทัพ ฝากฮุ่ยซิ่งไปเช่นเดิม แม่นางยี่หวาไม่มีทางรู้ว่าส่งมาจากท่านขอรับ”“อืม...กว่าจะเคี

  • นางรำอย่างข้าคงเป็นได้แค่เครื่องบรรณาการของท่านแม่ทัพ   26 ลำแสงแรกพระอาทิตย์

    26 ลำแสงแรกพระอาทิตย์ตึก ตึก ตึกเสียงวิ่งบนพื้นหิมะทำให้ทั้งสองหันตัวกลับไปมองต้นเสียง เห็นจินเยว่วิ่งหน้าตั้งสีหน้าเบิกบานยิ้มกว้างจนถึงใบหู หน้าแดงฝ่าลมหนาวเหน็บแล้วหยุดหอบหายใจตรงบันไดขึ้นเรือนเล็ก“อันใดกันจินเยว่ วิ่งราวกับวิ่งหนีใครมา”“แฮก ๆ ข้า เดี๋ยวก่อน ขอพัก”จินเยว่ยังหอบหายใจมือกุมท้องขณะก้าวขึ้นเรือนแล้วนั่งลงข้างยี่หวา“สงสัยเรื่องดี ดูจินเยว่สิ ยิ้มกว้างขนาดนี้” ยี่หวาเอ่ยเย้าขณะส่งมือดึงแก้มแม่นางน้อย“อุ๊ย..เจ็บพี่ยี่หวา มีม้าเร็วมา แจ้งว่าท่านแม่ทัพกำลังเข้าเขตเมืองฉางอานแล้ว อีกไม่กี่วันจะถึงจวน”สิ้นเสียงจินเยว่ ดวงหน้าของยี่หวาพลันสดชื่นขึ้นทันตา นางเผยรอยยิ้มสดใสเป็นครั้งแรกไม่แสแสร้งในรอบหลายเดือน รวมไปถึงแววตาพราวเปล่งประกาย“เพิ่งพูดถึงก็มาเสียแล้วกองทัพเสือดำ” ฮุ่ยซิ่งพูดเย้ายี่หวาที่บัดนี้พวงแก้มแดงระเรื่อยิ้มน้อยยิ้มใหญ่“เจ้าจะรอก่อนไหมฮุ่ยซิ่ง”“ไม่ ข้าตั้งใจแล้วไม่เคยเปลี่ยนใจ”“รออะไร พี่ฮุ่ยซิ่งจะไปไหน”“ข้าต้องจากจวนห

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status