ตอนที่ 3  การมาถึงของผู้หญิงสามคน

ตอนที่ 3

การมาถึงของผู้หญิงสามคน

ไตรภพนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นกับผู้เป็นพ่อแล้วก้มดูนาฬิกาอยู่หลายครั้งด้วยท่าทางร้อนรน

“ทำไมไม่เห็นมากันสักที ไหนบอกว่าจะมาวันนี้ทำไมยังไม่เห็นอีกล่ะพ่อ” วิฑูรย์หันมองท่าทางของลูกชายที่ผุดลุกผุดนั่ง

“แกรีบเหรอ” ผู้เป็นพ่อปรายตามองไตรภพเมื่อเห็นอาการอยู่ไม่สุขของลูกชายคนเล็ก

“รีบอะไรกันครับพ่อ” ไตรภพพูดเสียงสูง

“ก็แกน่ะนั่งไม่ติด แกอยากเห็นว่าที่คู่หมั้นเร็วๆงั้นเหรอหรือว่าแกอยากแต่งงานกับเธอ”

“อะไรกันครับ พ่อพูดเรื่องอะไรผมจะไปอยากแต่งงานกับเธอทำไม” ไตรภพแก้ตัวเป็นพลันวัน

“ไม่รู้สิเห็นแกวุ่นวายอยู่คนเดียว”

“ก็วันนี้ผมว่างอยู่คนเดียว ผมก็ต้องมานั่งรอสิ เดี๋ยวคุณยายโทรมาก็จะน้อยอกน้อยใจเข้าโรงพยาบาลอีกต้องไปหากันที่กรุงเทพฯงานผมก็ค่อนข้างจะรัดตัวพ่อก็รู้”

“แกไม่คิดอยากจะแต่งงานบ้างเลยเหรอ”

“ไม่ล่ะ ผมอยู่คนเดียวตอนนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอครับพ่อ”

“หรือว่าแกมีใครอยู่ในใจ”

“จะมีใครล่ะครับ วันๆผมก็อยู่รีสอร์ตทั้งวันวุ่นวายจะตาย”

“ทีเวลาพ่อโทรไปแกไม่เคยจะรับสายมีแต่โทรกลับมาหาพ่ออยู่กับสาวแล้วไม่กล้ารับสายเหรอ”

“จะอยู่กับสาวอะไรล่ะพ่อ ผมไม่ได้ยินโทรศัพท์นี่ครับมารู้ตัวอีกทีก็เห็นสายไม่ได้รับจากพ่อ ผมก็รีบโทรหาไง”

“แกอย่ามาโกหกฉันซะให้ยากเลย”

“ผมพูดจริงๆนะ ผมไม่ได้มีใครถ้าจะมีจริงๆ ผมคงจะแฟนเป็นผู้ชายแล้วมั้งพ่อ”

“จะบ้าเหรอเจ้าสาม ยายแกอยากจะได้เหลน ถ้าแกมีแฟนผู้ชายแล้วแกจะมีเหลนให้ยายได้ยังไง”

“ผมแค่พูดเล่นนะพ่อ”

ผู้หญิงที่ทำงานที่รีสอร์ตก็มีแต่สาวอายุสี่สิบขึ้น รุ่นลูกเข้าอนุบาลแล้วพ่อก็รู้”

“เออๆ เรื่องของแกเถอะเจ้าสาม” ไม่นานเสียงรถก็วิ่งเข้ามาในบ้านเรียกความสนใจให้ไตรภพลุกขึ้นเดินออกไปชะเง้อคอดู

“โฮ้ นึกว่าเป็นคู่หมั้นแต่พอเห็นหน้าของพี่สองเดินเข้ามานี่หมดเลย”

“ว่าไงไอ้น้องชายชะเง้อคอยาวเลยนะ ถ้าชะเง้อขนาดนี้ไม่ไปรับที่สนามบินให้มันรู้แล้วรู้รอดเลยล่ะ

“ว่าแต่ผม ถ้าเผื่อมาถึงแล้วสวยมากพี่สองจะพูดไม่ออก” ธีภพโบกไม้โบกมือ

“ไม่ล่ะ ฉันขอสละสิทธิ์” สองพี่น้องคุยกันอยู่ไม่นานก็ได้ยินเสียงรถวิ่งเข้ามาในลานบ้าน รถตู้ของถวิลกำลังขับเข้ามาเทียบที่ชานบันไดหน้าบ้าน

“มาแล้วครับพ่อ” ไตรภพหันไปคุยกับผู้เป็นพ่อ

“เอ่อ! มาแล้วก็ทำใจซะนะ” ผู้เป็นพ่อลุกขึ้นมาแล้วก็เดินไปต้อนรับแขกที่หน้าบ้านพร้อมลูกชายทั้งสอง

“ต้อนรับแขกให้ดี อย่าให้มีเรื่องไปถึงหูคุณยายนะ ไม่งั้นคุณยายโทรมาเฉ่งละก็ พวกแกมารับโทรศัพท์ด้วยไม่ใช่ให้ฉันรับโทรศัพท์แล้วฟังคุณแม่บ่น”

“ครับๆผมรู้แล้วน่า” ลูกชายคนสุดท้องรับคำด้วยแววตาลิงโลด

“อย่าบอกนะ ว่าแกคิดจะแกล้งอะไรเขา อย่านะเว้ย ฉันเตะตูดโด่งเลยนะ เตะให้แกกระเด็นออกไปนอนนอกบ้าน”

“ปกติผมก็นอนนอกบ้านอยู่แล้ว พ่อไม่ต้องเตะส่งขนาดนั้นหรอก”

“เอ่อ ไอ้คนกะล่อนแกได้ใครมาวะ จะว่าได้แม่ก็ไม่ใช่ เพราะแม่ของแกเป็นผู้หญิงเรียบร้อย พูดน้อย อรหวาน สุภาพอ่อนโยน” ไม่รู้ว่าลูกชายคนนี้ไปได้นิสัยใครมา

“ผมก็ต้องได้พ่อสิ ผมจะได้ใคร” ไตรภพยังพูดจาต่อปากต่อคำผู้เป็นพ่อไม่หยุด

“แกมันลูกคนข้างบ้านหรือเปล่า”

“นี่ พ่อหาว่าแม่มีชู้เหรอครับ” ไตรภพที่เถียงคำไม่ตกฟากจนผู้เป็นพ่อเดินเข้าหาหมายจะเตะลูกชายตัวดีสักป๊าบ

เสียงประตูรถก็เปิดขึ้นเรียกความสนใจให้ผู้ชายทั้งสามคนหันตามเสียงนั้นทันที แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดคือแขกที่มาเป็นผู้หญิงสามคนที่กำลังลงจากรถ

วิฑูรย์รู้อยู่แล้วว่าแม่ยายของเขานั้นไม่ใช่ย่อยแต่ไม่คิดว่าจะส่งผู้หญิงมาพร้อมกันทั้งสามคนเท่ากับจำนวนลูกของเขา

“นี่หมายจะมัดมือชกกันเลยใช่ไหมคุณแม่”

“พ่อ นี่ นี่คุณยายส่งมาสามคนเลยเหรอ เอาจริงดิ” ไตรภพหันหน้ามาถามวิฑูรย์ที่ยืนนิ่งอยู่